Pagkatapos, tumuro siya sa painting sa likod niya. “Mrs. Lynch, alam mo ba ang pangalan ng painting na ito?”Umikot ang mga mata ni Alice.Sinusubukan ba siya ng babaeng ito?Sumagot siya ng basta basta, “Ang pangalan ng painting na ito ay ‘The Act’, ginagamit ito para punahin ang mga tao na sadyang nagpapanggap sa harap ng iba para magmalaki.”Ngumiti si Luna. “Bagay pala ang painting na ‘yan sayo.”Huminto si Alice at napagtanto niya na ginagamit ni Luna ang painting para laitin siya!Inakusahan siya ng pagpapanggap!Namuo ang galit sa dibdib ni Alice. Hinila niya ang braso ni Joshua, “Honey, sinasabi niya na hindi natin mahal ang isa’t isa. Halikan mo ako para patunayan natin sa kanya!”Bahagyang tumigas ang katawan ni Joshua, nakakapit pa rin si Alice sa braso niya.Awkward na ang sitwasyon dahil nakasalubong nila si Luna, at ngayon gusto ni Alice na maging malambing sila sa harap ni Luna?At… halikan si Alice?Sumimangot si Joshua. “‘Wag ka nang gumawa ng eksena.”Dahi
“Diyos ko…”Nang mapunta ang mga daliri ni Luna sa painting, sumigaw si Alice, “‘Yan ang paboritong painting ni Mr. Allen! Luna, kahit na ayaw mo sa akin, hindi mo kailangan sirain ang painting na ‘to dahil lang gusto ko ‘yan!”Wala masyadong tao sa exhibition hall pag gabi, at madilim sa lugar na kinatatayuan nila, kaya’t walang nakapansin sa kaguluhan nilang dalawa.Dahil sa sigaw ni Alice, napunta ang atensyon ng lahat ng tao sa kani.Bago pa makatayo ng maayos si Luna, narinig niya na ang mga boses at tumingin na sa kanya ng mapamuna ang mga tao.“Bakit ka pumunta sa isang art exhibition kung hindi mo pinapahalagahan ang art?”“Ang alam ko may umalok kay Master Allen ng sampung milyon na dolyar para bilihin ang art na ito pero tumanggi siya!”“Diyos ko, kaya niya bang bayaran ito?”“Baliw talaga ang mga babaeng selosa, sinira niya niya ‘yan dahil lang gusto ‘yan ng ibang tao?”…Klaro ang mga pag uusap ng madla.Ngumiti ng peke si Luna.Hindi niya pinansin ang mga boses
Sa isang sulok sa second floor, may kausap siya sa phone.At ang direksyon kung saan siya nakatingin… ay ang direksyon kung saan tinulak ni Alice si Luna!Sa isang saglit, naging kasing putla ng isang multo ang mukha ni Luna.“Si Mr. Lynch ang sponsor namin, at asawa niyo siya, siguradong magiging tapat at patas siya.”Pagkatapos, agad na inutusan ng manager ang staff niya. “Imbitahin niyo dito si Mr. Lynch!”Agad na naging pangit ang ekspresyon ni Alice.Pinagsisisihan niya ang ginawa niya ngayon.Nakita siya ni Joshua na tinutulak si Luna.Kakabalik niya lang sa tabi ni Joshua, at hindi pa sila malapit sa isa’t isa, kapag napansin ni Joshua na hindi siya kasing bait ng tulad ng pagpapanggap niya...Paghihinalaan ba siya ni Joshua?“Ms. Luna.”Kalmadong tumingin ang manager. “Kung intensyonal mo na sinira ang painting o sinet up ka, malalaman natin ang katotohanan kapag dumating na si Mr. Lynch.”Tumayo sa lugar si Luna at humigpit ang mga kamao niya sa kanyang gilid. Sine
Huminto si Joshua sa paglalakad.Tumalikod siya, may malamig na ekspresyon sa kanyang mukha, tumingin siya sa lalaking nasa likod niya at sinabi, “Master Allen, nagkakamali ata kayo…”Sa tabi ni Theo, mabilis na lumapit ang manager. “Ang tao po na sumira ng painting niyo ay si Ms. Luna at hindi si Mrs. Lynch.”Ngumiti ng maliit si Theo, tumingin siya sa direksyon ni Luna. “Bakit hindi mo sinabi na sinet up ka? Dahil lang ba nagbayad siya ng sampung milyon para sayo?”Namutla si Luna.Tumingala siya at tumingin kay Theo, pagkatapos ay tumingin siya kay Joshua.Malamig at walang ekspresyon ang mukha ng lalaki.“Dahil wala pong tumatayo sa panig ko.”Makalipas ang ilang saglit, tumingala siya at tumingin kay Joshua, binigkas niya ng bawat salita, “Walang CCTV recording, at nanatiling tahimik ang tanging saksi, kahit anong sabihin ko, walang maniniwala sa akin.”“Bakit naman walang maniniwala sayo?”Tumawa ng mahina si Theo, lumapit siya kay Luna, at tumingin siya ng kalmado kay
Tumingin si Joshua sa direksyon kung saan umalis sina Luna at Theo, magkahawak ang kanilang mga kamay. Ilang minuto pa lamang silang nagkakilala, ngunit magkahawak na sila ng kamay na parang magkasintahan!Hindi napigilan ni Joshua na sumimangot ng makita niya ito.“Joshua… Wala ka ba talagang nakita?” Ang tanong ni Alice habang pababa sila sa hagdan, nakahawak pa rin siya sa braso ni Joshua.Tumitig lang ng blanko si Joshua sa harap. “Ano sa tingin mo?”Kinagat ni Alice ang mga labi niya at tumahimik siya. Matapos ang ilang saglit, nagsalita siya, “Sa totoo lang, kasi—”“Alam ko,” Muli siyang siningitan ni Joshua. “Alam ko na gusto mong maghiganti kay Luna dahil sa pagkidnap sa mga anak mo, pero ito ang una at huling beses, Alice.”Huminga ng malalim si Joshua bago siya nagpatuloy, “Kung may sama ng loob ka pa rin sa kanya, hindi mo na dapat siya pinalaya. Ngayon at pinalaya mo na siya, hindi ka na dapat naghihiganti sa kanya.” Ang boses niya ay mababa at seryoso.Kabadong kina
“Nagtataka lang po ako,”Ang sabi ni Luna habang nasa passenger seat siya at tumingin siya sa kalsada sa harap. “Paano niyo po nalaman na hindi ako ang sumira ng painting niyo?”Ngumiti si Theo habang humigpit ang hawak niya sa manibela. “Paano kapag sinabi ko sayo, naniniwala ako na hindi ganitong klaseng tao si Moon?”Nabigla si Luna sa sagot ni Theo bago siya tumawa. “Pamilyar sa akin si Mr. Allen?”“Interesado rin ako sa jewelry design dati, at sinubukan ko rin ‘yun dati, pero sumuko rin ako sa huli dahil masyadong mahirap para sa akin. Sa mga panahong ‘yun, nag research din ako, at nakita ang mga gawa mo. Higit pa sa sikat ang pangalan ni Moon sa industriya ng jewelry design.”Nabigla si Luna nang marinig niya ito, ngunit pagkatapos pag isipan ng ilang saglit, inisip niya na tama lang ito. Kung hindi siya nakilala ni Theo bilang si Moon, baka hindi siya niligtas nito kanina, at baka hindi rin siya ihatid pauwi.Ngumiti ng maliit si Luna. “Ang liit nga naman ng mundo.”“Mabuti
“‘Wag kang magtiwala sa lahat ng nakikilala mo…” Inulit ito ni Luna at ngumisi siya. “Mukhang magandang payo nga. Pero, maraming magaling na sinungaling dyan. Sa sobrang galing nila ay kahit na kailangan ang katotohanan, nagsinungaling pa rin sila at sinabi na wala silang nakita.”Tumingala si Luna at tumingin siya ng masama kay Joshua. “Tama ba, Mr. Lynch?”Dumilim ang ekspresyon si Joshua. Nanatili siyang tahimik bago siya umamin, “Pasensya na sa nangyari kanina, pero may mga rason ako. Si Alice—”“Alam ko ang mga rason mo. Dahil ba hindi mo kayang aminin na gumawa ng masama ang perpekto mong asawa?” Ang siningit ni Luna, nangingibabaw na ang galit niya. “Naiintindihan talaga kita, Joshua.”“Maraming sinakripisyo si Luna Gibson para sa kasal niyo, pero may binigay ka ba pabalik? Tuwing gabi, naghintay siya sayo para umuwi hanggang hatinggabi. Hindi siya masaya at masama pa ang pagtrato sa kanya ng pamilya mo, pero hindi siya nag salita para lang hindi sumama ang loob mo. Maganda
Ito ay ang surveillance footage ng pagset up sa kanya ni Alice! Nakuha ng kamera ang lahat mula sa magandang anggulo ng mukha ni Alice pati ang tunog ng buong pangyayari.Natulala si Luna sa computer screen bago niya biglang naalala ang sinabi ni Theo.‘Nag didisplay ako ng mga pekeng artwork ko at tinatago ko sila sa lugar na hindi makikita ng surveillance camera. Pero, may mga nakatago na camera sa loob nila...”...“Luna, Luna!”Sa sumunod na umaga, nagising si Luna sa patuloy na pagkatok ni Anne. Kinuskos niya ang mga mata niya at bumaba siya ng kama. “Anong problema?”Kagabi, pagkatapos panoorin ni Luna ang footage, sinend niya ang video kay Nigel. Tinawagan siya ni Nigel para palubagin ang loob niya, at umabot sa ilang oras ang tawagan nila. Kaya naman, nakatulog na si Luna ng 2am.Gumising na siya ng 7am.“May taong nandito para sayo! Theo daw ang pangalan niya. Sinabi niya na nandito daw siya para mag agahan kasama ka at para ihatid ka sa trabaho!!”Agad na tumayo si L
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya