Sumimangot si Joshua, ngunit nanatili siyang tahimik.“Pinag isipan ko na kagabi, kahit na maraming ginawang mali si Luna dati, trinato niya pa rin ng mabuti ang mga anak natin. Dahilan dito ito kung bakit mabait at masunurin ang mga anak natin. Nabawi niya na ang mga pagkakamali niya, gusto ko lang na mag move on.”Sumimangot si Joshua. “‘Yun ba talaga ang iniisip mo?”“Oo.” Hinawakan ni Alice ang kamay ni Joshua. “Gusto siya ng mga bata, ayaw ko na malungkot sila dahil sa kanya. Bukod pa doon, siya na ang Design Director ng Lynch Group, isang magaling na talento, kailangan siya ng kumpanya mo. Kaya, naisip ko, baka dapat nating bigyan ng isa pang pagkakataon si Luna para magbago.”Sa sobrang tapat ng pagsasalita niya ay pati ang mga batang naglalaro ng lego sa sahig ay napahanga sa kanya.Kaya pala malakas ang loob niya na maging isang impostor at kunin ang pagkakakilanlan ng iba.Napakahusay niyang mag acting!“Lulu, mabuti naman at pumayag ka.”Nagbuntong hininga si Joshua
“Nellie.”Habang natataranta ang batang babae, hinawakan ni Neil ang kamay nito.“Pasensya na po, natataranta lang po siya.”Nakahawak ang batang lalaki sa kamay ni Nellie at tumingin ito ng malamig kay Joshua. “Dahil ito na po ang desisyon niyo, wala po kaming karapatan tumanggi. Wala naman pong halaga ang salita ng mga bata. Pero dapat po kayong mangako, hindi na po magpapakita si Aura sa buong buhay namin. Kung hindi, hindi na po namin kayo kikilalanin na tatay namin.”Pagkatapos, hinila niya ang kamay ni Nellie at umakyat sila.Sumingkit si Alice at pinanood niya ang paalis na mga bata, ngumiti siya ng peke. “Ang batang ito.”Nagbuntong hininga si Joshua, Gusto mo talaga… ipadala si Aura sa Europe?”“Oo.” Ngumiti ng maliit si Alice. “Pinamihasa ng magulang namin si Aura, tumigil siya sa pag aaral pagkatapos ng middle school. Bakit hindi natin siya ienroll sa isang boarding school, para humabol siya sa edukasyon, baka mas maging mabuti siya?”Nagbuntong hininga si Joshua, “M
“Ang kapalit, pinangako niya na makakalabas ako dito.”Biglang naging kasing putla ng multo ang mukha ni Luna.Pinaghirapan niya na mapunta si Aura sa kulungan.Pero ngayon, dumating si Alice at nasayang ang lahat ng ginawa niya.“Sinabi ko sayo, masyado kang tanga.” Tumawa si Aura, “Sadya mong binura ang lahat ng bakas ni Luna, ayaw mong umamin na ikaw si Luna Gibson. Kung ayaw mong maging si Luna Gibson, maraming tao na papayag na papalit sayo. Ngayon, si Alice Gibson na ang bagong Luna Gibson, pero wala kang paraan para patunayan ang pagkakakilanlan mo. Hindi ba’t nakakaawa ka? Pinaghirapan mo na mapunta ako dito, pero para saan? Ang kailangan lang ni Joshua ay ilang bulong sa kanyang tainga, at makakalabas na ako.”Pagkatapos, humikab si Aura. “Oo nga pala, nung binigay ni Alice ang mungkahi na ito, sa tingin mo nagsiping sila?”Humigpit ang puso ni Luna.Kumirot ito.Ngunit pilit siyang ngumiti ng kalmado. “Ano naman kung magkasama sila? Sa tingin mo ba hindi pa siya sumam
Habang nakatayo at umiihip ang malamig na hangin, tumitig si Luna sa tatlong miyembro ng pamilya Gibson at pumasok na ang mga ito sa kotse at umalis.Simula pa nung bata sila, ang pagmamahal ng magulang nila ay nakapokus na kay Aura. Hindi siya nakakuha ng ni isang butil nito.“Luna!”Habang nakatulala siya, nakalapit na si Anne sa kanya.“Ayos ka lang ba?”“Ayos lang ako.”Kumapit si Anne sa braso niya at malambing nitong sinabi, “Tara, pupunta tayo sa bahay para sa soup!”Pumasok silang tatlo sa kotse ni John. Habang pauwi, walang tigil sa pagkwento si Anne tungkol sa mga nagkataong pangyayari nung araw na ‘yun.Nung araw na ‘yun, dahil sa pregnancy test ni Luna, nagkaroon ng hindi pagkakaunawaan sa pagitan nila Anne at ni John, at napromote pa si John sa huli.Tumingin si Luna sa labas ng bintana, lumabas sa mga mata niya ang eksena nung araw na ‘yun.Nung gabing ‘yun, nagsiping sila ni Joshua makalipas ang anim na taon.Sa kasamaang palad, hindi siya nabuntis. Napuno ng
“Bad mood po siya, kaya’t uminom po siya at nakatulog.”Dumilim ang mga mata ni Joshua.Matapos ang ilang saglit, nagbuntong hininga siya, “Naiintindihan ko siya.”Ang dalawang bata na na pinagbuhusan niya ang lahat ng oras at pagsisikap niya ng anim na taon ay napunta na sa kamay ng mga magulang nito, baka nahihirapan siya na tanggapin ito?“Mr. Lynch.” Sumimangot si Anne. “May tanong po ako.”“Sige lang.”“Lagi niyo pong sinasabi sa publiko na mahal niyo ang asawa niyo, gusto niyo po siyang umuwi at aalagaan niyo po siya ng buong buhay niyo. Pero ngayon at bumalik na po talaga siya, pumunta po kayo dito ng gabing gabi. Kayo po ba ay… nahulog na para kay Luna?”“Ms. Zimmer, magaling ka magbiro.” Tumanggi agad si Joshua. “Nagpapakita lang ako ng pagmamalasakit.” Ngumiti siya ng maliit. “Kung sabagay, minsan niyang binuhos ang lahat ng oras at pagsisikap niya sa mga anak ko.”Tumawa si Anne.“Ayos lang po kung ayaw niyong aminin. Aakyat na po ako. Umuwi na rin po dapat kayo, ba
Habang nakaharap sa mga reporter at ang mga camera nila, sumimangot si Luna.Bakit nandito ang mga reporter sa apartment ni Anne?Ang mga Gibson lang ang nasa labas ng police station. Si Joshua, Anne, at ang boyfriend lang ni Anne ang may alam na nagpalipas ng gabi si Luna sa apartment ni Anne.Hindi naman kailangan ni Joshua na ipahiya siya.Kaya’t si Aura siguro ang may pakana nito.Suminghal siya. Mahilig talaga gumawa ng gulo si Aura, gumawa agad siya ng gulo sa sandali na nakalaya na siya. Puno talaga ng dedikasyon ang kapatid niya.Habang iniisip ito, tumawa siya ng malakas, elegante niyang sinabi, “Pasensya na, pero dapat niyong tanungin si Mr. Lynch tungkol dito. Inannounce ko nga ang relasyon ni Mr. Lynch at dumating na nga ang ex-wife ni Mr. Lynch. Kung maghiwalay man kami o hindi, at kung magpatuloy ako sa pagtrabaho ko sa Lynch Group, desisyon ito lahat ni Mr. Lynch, hindi ba? Gusto niyo bang sabihin ko ang address niya?”Tumahimik ang mga reporter dahil sa mahinahon
"Hindi ka interesado, kahit na ito ay tungkol sa iyong buhay at kapanganakan?""Anong buhay at kapanganakan?""Alam kong magiging interesado ka."Napangiti si Aura. "Pumasok ka, hindi kita kakainin."…Dinala ni Aura si Luna sa malapit na coffee shop."Sabihin mo na."Nakaupo sa upuan, huminga ng malalim si Luna at tinignan ang babaeng nasa harapan niya ng malamig na mga mata.Humigop ng kape si Aura. "Gusto kong magbigay ng ilang oras bilang buffer..."Pagkatapos, inilapag niya ang tasa ng kape sa kanyang mga kamay. "Narinig mo na gusto mong pag-usapan natin ang iyong buhay at kapanganakan, sa palagay mo, malamang na hindi ka, anak ni Mama at Papa?"Kumunot ang noo ni Luna at walang sinabi."Maiintindihan mo ‘yan kung iisipin. Pagkatapos ng lahat, sa lahat ng mga taon na ito ay tinatrato ka nina Mama at Papa na parang ampon. Ngunit ang katotohanan sa katunayan ang ganap na kabaligtaran.Lumipat si Aura sa mas komportableng posisyon at humiga sa sofa. "Hindi ako ang kanilan
Pagkatapos umalis ng coffee shop, pumunta ng palengke si Luna para bumili.Hindi magaling sa pagluluto si Anne, kaya dahil magkasama na sila sa isang bahay, natural na si Luna ang bumibili ng grocery at tagaluto ng pagkain.Habang hawak ang grocery, tumayo si Luna sa pinto. Kinuha niya ang susi nang marinig niya ang nahihiyang boses ni Anne mula sa loob.“Pauwi na si Luna, John, ‘wag…”“Parang kupido naman na natin siya, ayos lang ‘yun sa kanya…”“Bad mood siya nung nakaraan, marami siyang problema, baka mainis siya sa atin.”“Bilisan na lang pala natin, bago siya umuwi…”Sumimangot si Luna.Bad timing.Nilapag niya ang mga grocery sa entrance, huminga siya ng malalim at umalis na siya.Dumilim ang kalangitan, at maliwanag ang mga ilaw sa Banyan City na puno ng neon lights.Matagal na gumala ng mag isa si Luna sa mga kalsada.Hindi niya napansin na napunta siya sa entrance ng isang art gallery.Tumingin siya sa display board sa entrance: Art Exhibition ng Kilalang Artist n
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya