“Sinabi ni Nellie na may kakaibang teacher sa kindergarten na kinokolekta ng buhok niya… at sinisante ang teacher na ito pagkatapos niyang matuklasan.” Ngumisi si Joshua at idinagdag niya, “Kilala mo ba kung sino ang taong ito, Master Quinn?” Nawala ang kulay sa mukha ni Malcolm nang marinig niya ito. Ilang sandali siyang nagsalita ng putol putol, hindi siya makaisip ng isasagot niya dito. Hindi niya inaasahan na ang anak ni Joshua ay magiging obserbatibo na tulad ni Joshua. Hindi siya makapaniwala na mapapansin ng anak ni Joshua na kinokolekta ang buhok nito mula sa kindergarten at sinabi pa niya ito kay Joshua tungkol dito! Sa sandali na maisip niya ito, kinagat ni Malcolm ang labi niya at tumawa siya ng awkward. “Ano ang pinagsasabi mo, Mr. Lynch? Sa Merchant City ako nakatira, kaya’t paano ko naman malalaman kung sino ang isang teacher na ito sa Banyan City…” “Sana nga ay totoo ang sinasabi mo.” Dumilim ang ekspresyon ni Joshua habang nagpatuloy siya, “Kung hindi, kap
Lumaki ang mga mata ni Malcolm sa gulat nang marinig niya ito. Tumigas ang buong katawan niya na para bang tinamaan siya ng kidlat habang nakatitig siya kay Luna. Makalipas ang ilang sandali, tumigil siya sa pagtakas sa pagkakahawak ni Sean. Makalipas ang ilang sandali, kumunot ang noo ni Malcolm at nagsalita na siya. “Hindi ko ginawa ‘yun! Luna, wala akong intensyon na kunin ang anak niyo ni Joshua! Si Heather ang gumawa ng lahat ng ito…” “Plano ito nila Heather at Hunter, at… at natuklasan ko lang ito pagkatapos nila gawin ‘yun…” Hindi mapigilan ni Luna na ngumisi habang nakatitig siya sa maputlang mukha ni Malcolm. “Malcolm, lagi mo akong inaakusahan na malupit at wala akong utang na loob, pero ano ang ginagawa mo ngayon?” “Kahit sa puntong ito, nagsisinungaling ka pa rin sa harap ko!” Dumilim ang ekspresyon ni Luna habang nagpatuloy siya, “Sa tingin mo ba ay wala akong alam katulad ng dati at paniniwalaan ko pa rin ang bawat salita na lumalabas sa bibig mo?” Sumingkit
Tutal, ang simbahan ay isang lugar ng kabanalan at kadalisayan, at hindi ito tatanggap ng isang tao na maraming pinatay na tulad ni Quentin. Basta’t hindi makakapasok si Quentin, magiging ligtas si Malcolm! Bukod pa dito, kahit na gaano kalakas si Quentin, hindi siya pwedeng pumasok sa simbahan ni Samuel para hulihin si Malcolm! Sa sandali na maisip niya ito, mabilis na lumingon si Malcolm para tumingin kay Joshua at wala siyang tigil sa pagpapasalamat. “Sige na, sige na, tama na. Lumabas ka na!” Si Sean, na tinanggap na kanina bilang empleyado bago ang pangyayaring ito, ay sinubukan na palayasin si Malcolm sa bahay na parang isang responsableng guard. Pagkatapos lumabas ng bahay, tumingin si Malcolm kay Sean, nakakunot ang noo niya. “Pwede ka bang kumuha ng kotse para ihatid ako palabas ng bayan?” Hindi siya pwedeng sumugal na tumawag ng taxi sa takot na mahuli siya ni Quentin habang palabas siya ng bayan. Mas mabuti kung isa sa mga tauhan ni Joshua ang maghahatid sa kan
Sa loob ng bedroom sa bahay ni Joshua, nakahiga si Luna sa kama at nakatakip ang ulo niya sa kumot, yakap niya ang mga tuhod niya habang umiiyak siya ng tahimik. Naapektuhan siya ng sobra sa lahat ng sinabi ni Malcolm. Hindi niya malagpasan ang konsensya na nararamdaman niya para sa lahat ng ito. Ang lahat ng nangyayari kila Bonnie at Jim ay kasalanan niya lahat! Kung nalaman niya lang na may kakaiba sa pagpapanganak ni Heather sa parehong araw na nanganak siya at may problema sa anak niya, magiging iba ang lahat!Dati, sa hospital, sinabi ni Gwen na medyo kakaiba na nanganganak si Heather sa parehong araw na nanganganak si Luna. Gayunpaman, sa mga oras na ‘yun, naisip ni Luna na pinili ni Heather na manganak sa parehong araw na nanganak si Luna para asarin si Luna at agawin ang atensyon mula sa iba. Tutal, kung may naunang nanganak bago ang isa, walang makakasabi kung papaboran ni Charles ang isang anak niya kaysa sa isa pa. Gayunpaman, kung ipinanganak sila sa parehong
“Sa totoo lang, ang batang ito…” “Anong problema sa bata?” “Wala.” Sumingkit ang mga mata ni Joshua at nagdesisyon siya na hindi sabihin kay Luna ang mga hinala niya. Sa katotohanan, hindi siya naniniwala kay Malcolm. Kung anak talaga nila si Luna, ang kailangan lang gawin ni Malcolm ay patunayan ang punto niya at dalhin niya ang bata para kumuha ng sample para sa isang DNA test. Bakit magkakaroon ng teacher na may Merchant City accent na kumolekta sa buhok ni Nellie sa kindergarten kung saan siya pumapasok? Bakit busy ang taong ito sa pagkolekta ng buhok ni Nellie at hindi kay Nigel o kay Neil? May isang sagot lang dito, at ito ay— Si Riley ay hindi ang anak nila Joshua at Luna, siya ay isang bata na hindi nila kadugo. Ginamit lang ni Malcolm ang buhok ni Nellie para gumawa ng pekeng DNA report para sabihin niya na mula ito kay Riley. Gayunpaman, hula lang ito ni Joshua. Kahit anong mangyari, dahil sinabi ni Malcolm na anak nila si Riley, iniisip ni Joshua na ang
“Syempre alam ko.” Tumigil ng ilang sandali si Christopher nang unang marinig kay Jim na buntis si Bonnie sa phone, ngunit makalipas ang ilang sandali, lumamig ang kanyang mga mata. “Buntis siya sa akin.” Alam niya na na buntis si Bonnie sa araw ng aksidente ni Bonnie. Isa siyang mahusay na doctor, at kahit na binigyan niya lang ng pisikal na eksaminasyon si Bonnie, nalaman niya na buntis ito. Nagalit si Christopher sa kahalayan ni Bonnie. Wala pang isang taon simula nang magsama sila ni Jim, at sumiping na sila sa isa’t isa. Hindi lang ‘yun, nabuntis pa siya agad kay Jim! Nagkaroon ng traumatic na aksidente si Bonnie dati, kaya’t may problema siya sa pagbubuntis. Kaya naman, hindi madali para sa kanya na mabuntis. Ngayon at nabuntis siya… ibig nitong sabihin ay maraming beses siguro silang nagsiping ni Jim! Sa sandali na maisip ni Christopher na magkasama sina Bonnie at Jim sa kama… halos hindi niya na matiis ang selos niya. Ito ang rason kung bakit pinilit niya na
Walang masabing salita si Jim para ilarawan siya. Napabuntong-hininga siya at biglang naalala ang hitsura ni Bonnie nang maluha-luhang sinabi nito sa kanya na kanya ang sanggol. Hindi niya maiwasang malungkot nang marinig kung gaano kasaya si Christopher. Makalipas ang ilang segundo, nagpakawala siya ng hininga at nagtanong, "Christopher, sigurado ka bang si Bonnie ang gusto mong makasama habang buhay? Ako ay—" “Sigurado ako," hindi napigilan ni Christopher ang sarili na sumabad kay Jim bago pa man niya matapos ang kanyang pangungusap. "Wala nang iba sa mundong ito na mas gugustuhin kong pakasalan kundi si Bonnie. Kung may magtangkang agawin siya sa akin, kailangan mo akong tulungan, Jim.” "Hindi ko kayang mawala siya…” "Alam mo sa katunayan na ang mga sakit sa utak ay tumatakbo sa aking pamilya, at ang aking ama ay ipinasok sa isang mental asylum dahil dito.” “Sinabi pa nga niya sa akin noon na hindi ako dapat mag-asawa at magkaanak para hindi maipasa ang gene, pero Jim,
Kumunot ang noo ni Jim at mas hinigpitan ang pagkakahawak sa kanyang telepono nang marinig niya ang nagmamakaawang tono sa boses ni Christopher."Jim?" Nang makitang hindi sumagot si Jim ng mahabang sandali, napakunot ang noo ni Christopher at nagtanong, "Ayaw mo ba akong tulungan? O... ayaw mo ba akong tulungan dahil gusto mo rin si Bonnie...""Christopher," nagpakawala si Jim ng isang buntong-hininga at pinutol si Christopher. "Ayoko kay Bonnie. Alam na alam mo na ang taong minahal ko noon pa man ay si Charlotte. May..."Natahimik siya saglit bago tuluyang nagsalita, "May iba pa akong plano bukas ng umaga.”"Huwag kang mag-alala, pupunta ako sa Swan Lake Chalet para sunduin ka bukas ng umaga, at pupunta tayo sa kinaroroonan ni Joshua bukas."Kahit labag sa loob ay pumayag pa rin si Jim sa hiling ni Christopher sa huli.Dahil ginawa na ni Christopher ang kahilingang ito, nag-aalala si Jim na baka magalit siya kapag tinanggihan niya ito.Isa pa, sina Joshua at Luna ay dalawa sa
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya