Sa loob ng bedroom sa bahay ni Joshua, nakahiga si Luna sa kama at nakatakip ang ulo niya sa kumot, yakap niya ang mga tuhod niya habang umiiyak siya ng tahimik. Naapektuhan siya ng sobra sa lahat ng sinabi ni Malcolm. Hindi niya malagpasan ang konsensya na nararamdaman niya para sa lahat ng ito. Ang lahat ng nangyayari kila Bonnie at Jim ay kasalanan niya lahat! Kung nalaman niya lang na may kakaiba sa pagpapanganak ni Heather sa parehong araw na nanganak siya at may problema sa anak niya, magiging iba ang lahat!Dati, sa hospital, sinabi ni Gwen na medyo kakaiba na nanganganak si Heather sa parehong araw na nanganganak si Luna. Gayunpaman, sa mga oras na ‘yun, naisip ni Luna na pinili ni Heather na manganak sa parehong araw na nanganak si Luna para asarin si Luna at agawin ang atensyon mula sa iba. Tutal, kung may naunang nanganak bago ang isa, walang makakasabi kung papaboran ni Charles ang isang anak niya kaysa sa isa pa. Gayunpaman, kung ipinanganak sila sa parehong
“Sa totoo lang, ang batang ito…” “Anong problema sa bata?” “Wala.” Sumingkit ang mga mata ni Joshua at nagdesisyon siya na hindi sabihin kay Luna ang mga hinala niya. Sa katotohanan, hindi siya naniniwala kay Malcolm. Kung anak talaga nila si Luna, ang kailangan lang gawin ni Malcolm ay patunayan ang punto niya at dalhin niya ang bata para kumuha ng sample para sa isang DNA test. Bakit magkakaroon ng teacher na may Merchant City accent na kumolekta sa buhok ni Nellie sa kindergarten kung saan siya pumapasok? Bakit busy ang taong ito sa pagkolekta ng buhok ni Nellie at hindi kay Nigel o kay Neil? May isang sagot lang dito, at ito ay— Si Riley ay hindi ang anak nila Joshua at Luna, siya ay isang bata na hindi nila kadugo. Ginamit lang ni Malcolm ang buhok ni Nellie para gumawa ng pekeng DNA report para sabihin niya na mula ito kay Riley. Gayunpaman, hula lang ito ni Joshua. Kahit anong mangyari, dahil sinabi ni Malcolm na anak nila si Riley, iniisip ni Joshua na ang
“Syempre alam ko.” Tumigil ng ilang sandali si Christopher nang unang marinig kay Jim na buntis si Bonnie sa phone, ngunit makalipas ang ilang sandali, lumamig ang kanyang mga mata. “Buntis siya sa akin.” Alam niya na na buntis si Bonnie sa araw ng aksidente ni Bonnie. Isa siyang mahusay na doctor, at kahit na binigyan niya lang ng pisikal na eksaminasyon si Bonnie, nalaman niya na buntis ito. Nagalit si Christopher sa kahalayan ni Bonnie. Wala pang isang taon simula nang magsama sila ni Jim, at sumiping na sila sa isa’t isa. Hindi lang ‘yun, nabuntis pa siya agad kay Jim! Nagkaroon ng traumatic na aksidente si Bonnie dati, kaya’t may problema siya sa pagbubuntis. Kaya naman, hindi madali para sa kanya na mabuntis. Ngayon at nabuntis siya… ibig nitong sabihin ay maraming beses siguro silang nagsiping ni Jim! Sa sandali na maisip ni Christopher na magkasama sina Bonnie at Jim sa kama… halos hindi niya na matiis ang selos niya. Ito ang rason kung bakit pinilit niya na
Walang masabing salita si Jim para ilarawan siya. Napabuntong-hininga siya at biglang naalala ang hitsura ni Bonnie nang maluha-luhang sinabi nito sa kanya na kanya ang sanggol. Hindi niya maiwasang malungkot nang marinig kung gaano kasaya si Christopher. Makalipas ang ilang segundo, nagpakawala siya ng hininga at nagtanong, "Christopher, sigurado ka bang si Bonnie ang gusto mong makasama habang buhay? Ako ay—" “Sigurado ako," hindi napigilan ni Christopher ang sarili na sumabad kay Jim bago pa man niya matapos ang kanyang pangungusap. "Wala nang iba sa mundong ito na mas gugustuhin kong pakasalan kundi si Bonnie. Kung may magtangkang agawin siya sa akin, kailangan mo akong tulungan, Jim.” "Hindi ko kayang mawala siya…” "Alam mo sa katunayan na ang mga sakit sa utak ay tumatakbo sa aking pamilya, at ang aking ama ay ipinasok sa isang mental asylum dahil dito.” “Sinabi pa nga niya sa akin noon na hindi ako dapat mag-asawa at magkaanak para hindi maipasa ang gene, pero Jim,
Kumunot ang noo ni Jim at mas hinigpitan ang pagkakahawak sa kanyang telepono nang marinig niya ang nagmamakaawang tono sa boses ni Christopher."Jim?" Nang makitang hindi sumagot si Jim ng mahabang sandali, napakunot ang noo ni Christopher at nagtanong, "Ayaw mo ba akong tulungan? O... ayaw mo ba akong tulungan dahil gusto mo rin si Bonnie...""Christopher," nagpakawala si Jim ng isang buntong-hininga at pinutol si Christopher. "Ayoko kay Bonnie. Alam na alam mo na ang taong minahal ko noon pa man ay si Charlotte. May..."Natahimik siya saglit bago tuluyang nagsalita, "May iba pa akong plano bukas ng umaga.”"Huwag kang mag-alala, pupunta ako sa Swan Lake Chalet para sunduin ka bukas ng umaga, at pupunta tayo sa kinaroroonan ni Joshua bukas."Kahit labag sa loob ay pumayag pa rin si Jim sa hiling ni Christopher sa huli.Dahil ginawa na ni Christopher ang kahilingang ito, nag-aalala si Jim na baka magalit siya kapag tinanggihan niya ito.Isa pa, sina Joshua at Luna ay dalawa sa
"Gayunpaman, Jim, may kailangan tayong gawin bago tayo ikasal..."Pinikit niya ang kanyang mga mata. "Si Harvey at Shelly ay nasa Banyan City pa rin."Anak mo si Harvey, at anak mo si Shelly...kaya kailangan natin silang dalhin dito para saksihan ang kasal natin."Isang silakbo ng init ang kumalat sa puso ni Jim nang marinig niya ito, ngunit sinamahan pa ito ng pagkataranta. "May anak ako?"Bakit wala siyang maalala noon?Ang tanging naalala niya ay nagkaroon siya ng anak na lalaki na nagngangalang Harvey, ngunit ang mga alaala niya kay Harvey ay anim na taon na ang nakalilipas.Anim na taon na ang nakalilipas, nang si Jim ay nasa isang business trip sa Banyan City, napadpad siya sa maling silid matapos malasing at hindi sinasadyang nakatulog sa isang babaeng pipi.Pagkaraan ng sampung buwan, ipinanganak ng babae ang kanyang anak at ibinigay ang bata kay Ms. Jennifer, isang babae sa Banyan City na kumukupkop sa mga ulila.Nang marinig ni Jim ang balita tungkol dito, lumipad kaa
Kinaumagahan, nagising si Bonnie sa pagsikat ng araw.Buong gabi siyang binabangungot.Sa una, ang panaginip ay nagsimula kay Christopher na binali ang lahat ng kanyang mga daliri, isa-isa.Pagkatapos noon, nanaginip siya na siya ay nakunan, at sina Jim at Christopher ay nakatayo sa kanyang harapan, tumatawa sa kanya habang siya ay nakahiga sa isang lusak ng kanyang dugo.Sinabi sa kanya ni Christopher na siya ay isang hangal na babae na tumangging makinig sa kanyang payo, samantalang si Jim ay nanunuya sa kanya at sinabing hindi siya maiinlove sa kanya.Nang magising si Bonnie mula sa kanyang bangungot, ang kanyang unan ay nabahiran ng luha.Bumangon siya sa kama at pumasok sa banyo, kung saan tinitigan niya ang kanyang haggard na sarili sa salamin.Ilang araw na ang nakalipas, puno ng pag-asa at kagalakan ang kanyang puso nang umalis siya sa Banyan City upang hanapin si Jim.Bago siya umalis, pinaalalahanan pa siya ni Harvey na huwag ipakita ang kanyang kaligayahan sa panlaba
"Sasagutin ko ang tawag!"Kasabay nito, inilabas ni Bonnie ang kanyang telepono, nagpakawala ng isang buntong-hininga upang mabawi ang kanyang katinuan, at kinuha ang telepono."Binabati kita!," umalingawngaw ang excited na boses ni Harvey sa kabilang linya. "Sa wakas nakuha mo na ang gusto mo!”"Sa wakas ay matatawag na kitang Mommy gaya ng dati kong gusto!"Napakunot ang noo ni Bonnie nang marinig iyon. "Ano ang sinasabi mo?""Huwag mo na akong paglaruan." Kinagat ni Harvey ang kanyang labi at sinabing may halong mapaglarong pang-aalipusta, "Sige, sige, huwag kang magyabang. Hindi mo kailangang magsinungaling sa akin; sinabi sa akin ni Mr. Jim Landry ang lahat."Lalong lumalim ang pagkunot ng noo ni Bonnie nang marinig ito. "Sinabi ang... ano?""Syempre tungkol sa kasal mo!" Napahagikgik si Harvey habang sinasabi ito. "Kaninang umaga, tinawagan ako ni Mr. Jim at sinabi sa akin na ikakasal na siya ngayong buwan, pero bago iyon, gusto niyang bumalik kami ni Shelly sa Merchant Ci