Kinaumagahan, nagising si Bonnie sa pagsikat ng araw.Buong gabi siyang binabangungot.Sa una, ang panaginip ay nagsimula kay Christopher na binali ang lahat ng kanyang mga daliri, isa-isa.Pagkatapos noon, nanaginip siya na siya ay nakunan, at sina Jim at Christopher ay nakatayo sa kanyang harapan, tumatawa sa kanya habang siya ay nakahiga sa isang lusak ng kanyang dugo.Sinabi sa kanya ni Christopher na siya ay isang hangal na babae na tumangging makinig sa kanyang payo, samantalang si Jim ay nanunuya sa kanya at sinabing hindi siya maiinlove sa kanya.Nang magising si Bonnie mula sa kanyang bangungot, ang kanyang unan ay nabahiran ng luha.Bumangon siya sa kama at pumasok sa banyo, kung saan tinitigan niya ang kanyang haggard na sarili sa salamin.Ilang araw na ang nakalipas, puno ng pag-asa at kagalakan ang kanyang puso nang umalis siya sa Banyan City upang hanapin si Jim.Bago siya umalis, pinaalalahanan pa siya ni Harvey na huwag ipakita ang kanyang kaligayahan sa panlaba
"Sasagutin ko ang tawag!"Kasabay nito, inilabas ni Bonnie ang kanyang telepono, nagpakawala ng isang buntong-hininga upang mabawi ang kanyang katinuan, at kinuha ang telepono."Binabati kita!," umalingawngaw ang excited na boses ni Harvey sa kabilang linya. "Sa wakas nakuha mo na ang gusto mo!”"Sa wakas ay matatawag na kitang Mommy gaya ng dati kong gusto!"Napakunot ang noo ni Bonnie nang marinig iyon. "Ano ang sinasabi mo?""Huwag mo na akong paglaruan." Kinagat ni Harvey ang kanyang labi at sinabing may halong mapaglarong pang-aalipusta, "Sige, sige, huwag kang magyabang. Hindi mo kailangang magsinungaling sa akin; sinabi sa akin ni Mr. Jim Landry ang lahat."Lalong lumalim ang pagkunot ng noo ni Bonnie nang marinig ito. "Sinabi ang... ano?""Syempre tungkol sa kasal mo!" Napahagikgik si Harvey habang sinasabi ito. "Kaninang umaga, tinawagan ako ni Mr. Jim at sinabi sa akin na ikakasal na siya ngayong buwan, pero bago iyon, gusto niyang bumalik kami ni Shelly sa Merchant Ci
"Iyakin." Sinimulan ni Harvey na turuan si Bonnie na para bang siya ang nasa hustong gulang sa halip na siya. “Kung masyado mong pinapakita ang iyong emosyon, malalaman ni Mr. Jim kung gaano mo siya kamahal.”"Iisipin niya na hindi mo kayang mabuhay ng wala siya, at baka i-take for granted ka niya sa hinaharap!"Hawak ang telepono sa kanyang tainga, naramdaman ni Bonnie na ang mga emosyon na matagal niyang pinipigilan ay sa wakas ay nakahanap na ng paglaya. "Tama ka... Mahal ko siya ng sobra, at hindi ko kayang mabuhay ng wala siya."Ang nakakalungkot lang, hindi sila para sa isa’t-isa..Ayaw ni Bonnie na humawak sa isang relasyon na walang hahantungan.Hindi siya kasing bait ni Luna; isa lang siyang ordinaryong babae na masasaktan kapag inalis ang pag-asa sa kanya.Mawawalan siya ng ganang kumain at matulog sa tuwing makikita niyang may kasamang ibang babae ang taong mahal niya.Kung hindi niya aalisin si Jim sa kanyang buhay, sigurado siyang hindi niya matitiis ang emosyonal n
"Gusto ko lang siyang ibalik siya sa Swan Lake Chalet kung saan ko siya maaalagaan."Ang unang narinig ni Bonnie nang buksan niya ang pinto ay ang boses ni Christopher, na puno ng disgusto. "Nakalimutan mo na ba, Mr. Lynch, na nagtagal ka sa Swan Lake Chalet noong nakaraan, inaalagaan ang iyong sugat? Alam mo nang lubusan kung gaano katahimik at mapayapang Swan Lake Chalet; perpekto para sa isang buntis.”"Walang masama kung dalhin ko si Bonnie doon kung saan ko siya maaalagaan, kaya bakit ka tutol dito?"Walang bahid ng emosyon ang mababa at malamig na boses ni Joshua nang sumagot siya, "Alam ko na ang Swan Lake Chalet ay isang magandang lugar, at hindi ako tutol sa kanyang pananatili doon."Kasama niyon, inangat niya ang ulo niya para titigan si Christopher. "Wala lang akong tiwala na aalagaan mo siya."Nagdilim ang ekspresyon ni Christopher sa narinig.Sa tabi niya, kumunot ang noo ni Jim at sinubukang tumayo para sa kaibigan. "Wala kang tiwala kay Christopher? Siya ang nag-ii
Galit na galit si Luna sa matapang na pag-aangkin ni Christopher kaya nawalan siya ng imik.Makalipas ang ilang segundo, kinagat niya ang kanyang labi at pinandilatan ang mukha ni Christopher. "Akala ko noon ay mabait at matuwid kang tao, kung iisipin mo na anak ka ng matalik na kaibigan ng aking ina.”“Minsan, sinabi pa sa akin ni Nanay na mabuti kang tao at sinubukang itama ang mga hindi ko pagkakaunawa sa iyo.”"Pareho pala kaming mali!"Sa unang pagbabalik ni Luna sa pamilya Landry, hindi niya nagustuhan si Christopher noong una niya itong nakilala at naisip niyang isa itong mapanlinlang at tusong tao.Sa oras na iyon, nakita ni Rosalyn ang kanyang mga iniisip, at nakausap niya si Luna tungkol dito nang walang tao at sinabi sa kanya na si Christopher, sa katunayan, ay isang mabuting tao.Sinabi sa kanya ni Rosalyn na mahirap ang buhay ni Christopher. Ang kanyang ama ay dumanas ng sakit na psychiatric at ipinadala sa isang mental asylum bago pa man si Christopher ay 18 at hind
Hindi makapaniwala si Jim sa katapangan ni Bonnie.Hindi ba niya sinabing buntis siya? Kung gayon, bakit siya naka-makeup?Ang mga buntis na kababaihan ay hindi dapat magsuot ng pampaganda, at kahit na kailanganin nila, gagamit sila ng pampaganda na partikular na ginawa para sa mga buntis na kababaihan.Hindi maintindihan ni Jim kung masyadong tanga si Bonnie para malaman ito o kung hindi niya naisip ang kahihinatnan ng kanyang mga aksyon sa kanyang hindi pa isinisilang na sanggol.Sa sandaling naisip niya ito, ang tingin sa kanyang mga mata ay napalitan ng matinding pagtutol."Bonnie."Sa kaibahan, bakas sa mukha ni Christopher ang pag-aalala at pagkabalisa.Alam niyang nagme-makeup si Bonnie para itago ang kanyang dark circles at itago ang haggard na hitsura sa kanyang mukha.Kaya naman, hindi niya maiwasang lalong mag-alala sa kanya.Kailangan niyang ilayo si Bonnie sa lugar na ito anuman ang mangyari at ibalik siya sa Swan Lake Chalet kasama niya!Napangisi si Bonnie nang
Hindi napigilan ni Bonnie ang mapangisi nang marinig niya ito.Inangat niya ang kanyang ulo upang titigan si Jim at sinabi sa isang mapanuksong tono, "Hindi ko alam kung tatawagin kitang walang muwang o tanga; sa tingin mo ba ang pag-aalaga ni Christopher sa isang bata noon ay patunay ng kanyang pagmamahal sa mga bata?"Ngumisi si Jim. "Hindi ba?""Kung gayon, ibig sabihin ba nito ay isang santo ako dahil tinulungan kitang alagaan ang dalawa mong anak? Hindi mo ba ako gagantihan para dito?" Malamig na tinitigan ni Bonnie si Jim at nagpatuloy sa boses na may halong pagkapagal at pagod. “Jim, hindi ko alam kung ano ang intensyon mong pumunta dito kasama si Christopher.”“Hinimok na ako ni Christopher na magpa-abort, pero tumanggi ako.”"Sa pagkakataong ito, isinama ka niya para alam ng Diyos kung bakit, ngunit muli ko lang itong sasabihin."Nagpakawala siya ng hininga, tinitigan ang nasugatan niyang kanang kalingkingan, at sinabi sa malamig at walang emosyong boses, "Ang sanggol sa
Kapag nalaman ni Christopher na pineke niya ang consent form, hindi siya titigil para pilitin si Bonnie na tanggalin ang sanggol!Sa sandaling naisip niya ito, nakagat ni Bonnie ang kanyang labi at napabulalas, "Nawala ko ang form!"Dahil doon, tinapunan niya sina Jim at Christopher ng hindi nasisiyahang tingin. "Sino bang nasa tamang pag-iisip ang mag-iingat nito?"Humagalpak ng tawa si Christopher. "Nawala?"Pinagkrus niya ang kanyang mga braso sa harap ng kanyang dibdib at itinuon ang kanyang tingin sa patag na tiyan ni Bonnie. "Kung sumailalim ka sa operasyon, sasabihin sa iyo ng siruhano na itago ang iyong consent form sa isang ligtas na lugar, hindi lamang para ideklara ito sa kumpanya ng segurong medikal kundi para magsilbing patunay din kapag tinawag ka ng ospital para sa isang follow-up na appointment sa hinaharap.”"Kine-claim mo na nawala mo ang form, kaya ito ay alinman sa dahil hindi mo alam o nagsisinungaling ka."Habang sinasabi niya ito, inilagay ni Christopher an