Kumunot ang noo ni Jim nang marinig ang pamilyar na boses na ito. "Ikaw ba si Bonnie?""Ako nga, at ikaw ay siBago niya matapos ang kanyang pangungusap, hininaan ni Bonnie ang kanyang boses at nagtanong, "Ikaw ba si Jim?""Oo, ako ito." Ibinaba ni Jim ang kanyang ulo upang silipin ang oras.Alas otso ng umaga.Ayon sa pagkakaalam niya kay Christopher, isa siyang night owl at hindi pa magigising sa ganitong oras.Gayunpaman, sa oras na tulad nito, sinagot ni Bonnie ang kanyang telepono, na ang ibig sabihin ay…magdamag silang magkasama.Sa sandaling naisip niya ito, ang hininga ni Jim ay nagbara sa kanyang lalamunan.Makalipas ang ilang segundo, nagbago ang isip niya.Dahil si Bonnie ang nobya ni Christopher, hindi na kakaiba sa kanila ang magpalipas ng gabi."Anong ginagawa mo, tinatawagan si Christopher ng maaga?" Napakunot ang noo ni Bonnie nang mapansin niyang walang ibang sinabi si Jim, at nilingon niya si Christopher na natutulog pa rin sa sofa. "Hindi pa gising si Chris
Hinawakan ni Bonnie ang kanyang tiyan at humagulhol habang tumutulo ang mga luha sa kanyang mukha, "Masakit. Sobrang sakit."Sa puntong ito, hindi niya masabi kung pisikal ang pinanggalingan ng sakit o emosyonal.Siguro ay pareho.Laking gulat ni Christopher nang makitang ganito si Bonnie.Nang wala man lang oras para makapag-isip, mabilis niyang tinulungan si Bonnie pabalik sa kwarto at pinaupo sa sofa. Pagkatapos, sinimulan niyang suriin ang kanyang sugat.Gaya nga ng nahulaan niya, naimpeksyon na ang sugat.Kahit na sinubukan niya itong linisin noong nakaraang gabi, huli na rin.Napabuntong-hininga si Christopher at hinawakan ang kamay ni Bonnie. "Tatawag ako ng taxi ngayon. Kailangan mong pumunta agad sa ospital."Kahit na kaya niyang tulungan si Bonnie na linisin at pagalingin ang kanyang mga sugat sa bahay…Tama si Luna; Hindi niya dapat ginamit ang sakit ng katawan ni Bonnie sa kanyang kalamangan para turuan siya ng leksyon.Sa sandaling naisip niya ito, kinuha niya an
Tumahimik ang buong sasakyan ng halos dalawang segundo.Makalipas ang ilang segundo, medyo nakakahiyang tawa ang pinakawalan ni Bonnie habang nakatingin sa labas ng bintana. "Huwag kang magbiro."Paano siya makikipag-date sa ibang lalaki para lang makaganti sa boyfriend niya?Hindi siya isang taong hindi mabubuhay nang walang lalaki.Bilang CEO ng Craig Group at ang nag-iisang tagapagmana ng kayamanan ng pamilya Craig, bakit siya gagawa ng ganoong paraan para makaganti kay Jim?Kahit na ito ang kanyang tunay na iniisip, si Bonnie ay nagpalupot pa rin ng kanyang mga labi sa isang magalang na ngiti at sinabi, "Christopher, ayoko sa iyo ng ganoong paraan, kaya sa palagay ko ay hindi makatarungan na magsimulang makipag-date sa iyo para lamang makaganti kay Jim sa pag-abandona sa akin."Pinikit ni Christopher ang kanyang mga mata at sumagot sa mahinang boses, "Paano kung papayag akong gawin mo iyon?"Hinawakan niya ang braso ni Bonnie at idinagdag, "Bonnie, handa akong umarte kasama
Pinikit ni Charlotte ang kanyang mga mata at mabilis na hinawakan ang kamay ni Jim. "Hindi ka ba pumapayag, Jim?"Sa wakas ay nawala si Jim sa kanyang pagkatulala at inilipat ang kanyang tingin kay Bonnie at Christopher. "Masaya ako na sa wakas ay nakilala na ni Christopher ang isang taong gusto niya,pero hindi ko iniisip na...ang babaeng ito ang tama para sa kanya."Sabay silang lumaki ni Christopher.Noong una niyang nakilala ang Number-9 sa bahay-ampunan, si Christopher ay nahuhulog sa kanyang pananaliksik ng alternatibong gamot.Pagkatapos niyang lumaki at maiuwi ang Number-9 mula sa ampunan, si Christopher ay nalubog pa rin sa kanyang pananaliksik ng alternatibong gamot.Anim na taon na ang nakalilipas, nang si Charlotte ay niloko ni Heather at napilitang umalis sa Merchant City, si Christopher ay abala pa rin sa kanyang pananaliksik.Biglang-bigla, ang batang si Christopher, na nabaon sa kanyang pagmamahal sa medisina sa lahat ng mga taon na ito, ay sa wakas ay nahulog sa i
"Charlotte."Masasabi ni Jim na medyo kakaiba ang ugali ni Charlotte. Kumunot ang noo niya at itinaas ang baba niya, pinilit itong salubungin ng tingin. "Hindi mo ba gusto si Harvey?"May bakas ng pagtatanong sa kanyang titig, na sinamahan pa ng poot at panlalamig.Matalim ang titig niya na parang tatagos sa lahat ng iniisip niya at maaabot ang pinakamalalim niyang pagnanasa.Bahagya siyang natakot dito at hindi naglakas-loob na salubungin ang mga mata nito. Sa halip, tumalikod siya at sinabing, "Hindi ko sinabing hindi ko siya gusto."Ngumuso siya at nagpatuloy, "Natatakot lang ako na hindi niya ako magugustuhan…”"Kung tutuusin, umalis na ako sa Merchant City hindi nagtagal pagkatapos niyang ipanganak, at ngayong anim na siya, nag-aalala akong hindi niya ako tatanggapin..."Kasama nniyon, pinunasan niya ang kanyang mga luha at idinagdag, "Sigurado akong hindi niya ako magugustuhan, at ako ay...""Siyempre gagawin niya." Isang pahiwatig ng sakit ang bumalot sa puso ni Jim haba
"Ngayong nawala na ang lahat ng alaala ni Jim sa kanyang nakaraan, araw-araw ay parang pagpapahirap sa kanya, kaya napagpasyahan kong dalhin siya dito para sa isang checkup upang makita kung anumang bagay ay maaaring gawin upang mabawi ang kanyang mga alaala."Kasabay nito, inabot niya ang kamay niya sa mahigpit na baywang ni Jim habang idinagdag niya, "Hindi lang iyon, ngunit maraming mapanlinlang na babae diyan na, alam na nawala na ang alaala ni Jim, sinubukan siyang linlangin sa pag-iisip na mayroon siya, na naging hindi tapat at walang pili sa nakalipas na anim na taon.”"Ang mga babaeng ito ay tiyak na medyo masakit sa pwet," sabi niya, sumulyap kay Bonnie. "Hindi ba Ms. Craig?"Saglit na tinitigan ni Bonnie ang braso ni Jim na nakapulupot sa balikat ni Charlotte bago tuluyang ibinaling ang tingin sa mga nagbabagong numero sa itaas ng mga pintuan ng elevator. "Tama ka. Ang mga babaeng ito na sumusubok na magnakaw ng mga nobyo ng ibang tao kapag sila ay nasa kanilang pinaka-mah
Hindi napigilan ni Roanne ang mapait na ngiti sa kanyang mukha nang marinig niyang pinagalitan siya ni Charlotte sa telepono. "Charlotte, sigurado ka bang gusto mo akong kausapin ng malakas?"With that, inangat niya ang ulo niya para sulyapan ang butler. "Ipagpaumanhin nyo kami.”Tumigil sandali ang butler, saka tumayo at lumabas ng silid.Matapos marinig ang kanyang mga yapak na nawala, sa wakas ay inikot ni Roanne ang kanyang katawan sa isang mas komportableng posisyon at sinabi sa mahinang boses, "Hindi mo pa nagawang suhulan ang butler ng pamilya Landry, kaya bakit mo ako kinakausap nang napakalakas, na alam mong idinayal mo ang number niya para makausap ako? Gusto mo bang malaman niya ang ginawa natin kay Jim?"Bahagyang kumunot ang noo ni Charlotte nang marinig ito, at halos lahat ng galit niya ay napawi.Siya ay naiinip na malaman ang katotohanan kaya't nailabas niya ang lahat ng kanyang galit nang marinig niya ang boses ni Roanne. Nakalimutan pa niyang nandoon ang butler n
"Kapag nangyari 'yon, malalantad din ang ginawa mo six years ago.”"Gayunpaman, kung ipaalala mo sa kanya ang pag-iral ni Harvey, magbabago ang lahat."Agad namang lumuwag ang nakakunot na kilay ni Charlotte sa narinig. Nagpakawala siya ng hininga at nagtanong, "Ibig sabihin ba nito na ang pagpapaalam sa kanya tungkol kay Harvey ay hahadlang sa kanya na imbestigahan ang nangyari anim na taon na ang nakakaraan?""I guess masasabi mo yan." Napabuntong-hininga si Roanne at nagpaliwanag, "Ang tanging naaalala lang ni Jim ngayon ay ipinagbuntis si Harvey ng isang babaeng nakilala niya sa Banyan City.”"Maaari kang magpanggap na tulungan siyang masubaybayan ang babaeng ito. Ngayong pinagkakatiwalaan ka niya, hindi ka na niya pagdududahan, kahit na hindi natin mailabas ang anumang katibayan ng pagkamatay ng babaeng ito. Sa ganoong paraan, hindi niya malalaman na si Bonnie ang ina ni Harvey kung tutuusin."Hawak hawak ang kanyang telepono, kitang-kitang lumuwag ang ekspresyon ni Charlotte