"Kapag nangyari 'yon, malalantad din ang ginawa mo six years ago.”"Gayunpaman, kung ipaalala mo sa kanya ang pag-iral ni Harvey, magbabago ang lahat."Agad namang lumuwag ang nakakunot na kilay ni Charlotte sa narinig. Nagpakawala siya ng hininga at nagtanong, "Ibig sabihin ba nito na ang pagpapaalam sa kanya tungkol kay Harvey ay hahadlang sa kanya na imbestigahan ang nangyari anim na taon na ang nakakaraan?""I guess masasabi mo yan." Napabuntong-hininga si Roanne at nagpaliwanag, "Ang tanging naaalala lang ni Jim ngayon ay ipinagbuntis si Harvey ng isang babaeng nakilala niya sa Banyan City.”"Maaari kang magpanggap na tulungan siyang masubaybayan ang babaeng ito. Ngayong pinagkakatiwalaan ka niya, hindi ka na niya pagdududahan, kahit na hindi natin mailabas ang anumang katibayan ng pagkamatay ng babaeng ito. Sa ganoong paraan, hindi niya malalaman na si Bonnie ang ina ni Harvey kung tutuusin."Hawak hawak ang kanyang telepono, kitang-kitang lumuwag ang ekspresyon ni Charlotte
Sa Merchant City Central Hospital.Matapos makumpleto ang lahat ng kinakailangang pagsusuri, umupo si Jim sa silid ng doktor at nakinig sa paliwanag ng doktor."Sa ilalim ng normal na mga pangyayari, ang mga tao ay karaniwang mawawala ang kanilang mga alaala pagkatapos na maranasan ang matinding pisikal at sikolohikal na trauma. Ang iyong sitwasyon, gayunpaman, Mr. Landry...ay medyo kakaiba."Napakunot ang noo ng doktor sa pagtataka habang nakatitig sa lab report ni Jim. "Magrereseta ako sa iyo ng ilang mga gamot na makakatulong sa paggana ng iyong puso sa ngayon.”"Isang linggo mula ngayon, kailangan mong bumalik para sa isa pang pagsusuri upang makita kung may bumuti."Kasama niyon, ibinaba niya ang mga papel at seryosong sinulyapan ang mukha ni Jim. "Bakit hindi ka lumabas ngayon at yayain ang girlfriend mo na pumasok? Gusto kong makipag-usap sa kanya nang pribado tungkol sa ilang bagay na dapat tingnan habang inaalagaan ka."Kumunot ang noo ni Jim sa narinig. "Bawal ba akong
Hindi kailanman nagkaroon ng pagkakataon si Bonnie na makipagkamay kay Jim sa publiko, hindi tulad ng ginawa niya kay Charlotte.Sa tuwing sasabihin niya sa publiko ang paksa ng pag-aanunsyo ng kanilang relasyon, palaging gagawa si Jim ng ito-ay-para-sa-iyong-kapakanan na dahilan para tanggihan siya.Sa isang punto, nagsimulang isipin ni Bonnie na ang personalidad ni Jim ang dahilan kung bakit hindi niya gusto ang mga pampublikong pagpapakita ng pagmamahal, ngunit ang kanilang pagtatagpo sa elevator nang umagang iyon ay may napagtanto sa kanya.Hindi niya inisip ang pagpapakita ng mga pampublikong kilos ng pagmamahal; ang problema ay kung sino ang kasama niya."Hoy babaeng marilag, anong ginagawa mo ditong mag-isa?" biglang umalingawngaw sa tabi ng tenga ni Bonnie ang boses ng isang lalaki na nakasilip.Kumunot ang noo ni Bonnie at agad na nagmulat ng mata.Isang haragan na lalaki na tila gangster ang tumayo sa kanyang harapan, may hawak na piraso ng damo sa pagitan ng kanyang mg
Parang pamilyar ang boses na ito...Kumunot ang noo ni Bonnie at agad na tumalikod.Si Jim, na nakasuot ng ganap na itim, ay lumapit sa kanya, tinitigan siya ng isang titig na kasing lamig ng yelo. “Akala ko ang pagtatangka mong akitin ako sa likod ni Christopher ay isang gawa lamang ng pagkalito, ngunit ngayon, sa wakas naiintindihan ko na hindi ito ang unang pagkakataon na ginawa mo ito.”Hindi siya makapaniwala kung gaano kapangahas ang babaeng ito.Kahit na sa isang paglalakbay sa ospital para sa isang checkup, nakahanap pa rin siya ng isang paraan upang asarin ang mga kakaibang lalaki at nagboluntaryong matulog kasama ang lalaki pagkatapos ipanganak ang sanggol!Ganito ba ang pakikitungo niya sa sarili niya?Higit sa lahat, ito ba ang paraan na dapat niyang tratuhin si Christopher?Ang malamig na tono at ekspresyon ni Jim ay lalong nagpasimangot kay Bonnie. "Ano sa lupa ang sinasabi mo?""Ang sinasabi ko ay ito—" Lumapit si Jim sa gilid ni Bonnie at tinitigan siya nang ma
"Ang unang beses na ikaw at ako ay natulog nang magkasama noong 10 p.m. sa Tea Cottage sampung buwan na ang nakararaan, noong ika-napulo ng isang partikular na buwan. Mayroon akong dalawang saksi sa pangyayaring ito; ang isa sa kanila ay ang iyong kapatid na si Luna at ang isa ay isa sa iyong mga driver na tinatawag na Mr. Williams.”"Ang pangalawang beses na ikaw at ako ay natulog nang magkasama ay siyam at kalahating buwan na ang nakalipas sa Starhill Hotel noong hatinggabi. Noong panahong iyon, may nangyaring marahas sa iyong pamilya, at nalilito ka kung dapat ka bang bumalik sa Landry Group para tumulong sa iyong pamilya o hindi. Ang mga saksi sa insidenteng ito ay ang mga kasambahay at ang lobby receptionist sa Starhill Hotel…"Sa ikatlong pagkakataon…”"Sa ikaapat na pagkakataon..."Binibigkas ni Bonnie ang mga pangyayaring ito habang isinulat niya ito sa papel.Napakabilis niyang sumulat, at masyado siyang na-absorb sa kanyang pagsusulat kaya hindi niya napansin ang pagpata
“Mauuna na pala kami, Jim.” Makikita ang masakit sa ekspresyon ni Christopher nang makita niya ang tingin ni Jim. Wala siyang balak na manatili pa, kaya’t tumalikod siya at mabilis siyang umalis kasama si Bonnie. Nanatiling walang kibo si Jim habang nakatitig siya kay Christopher at kay Bonnie. Sa hindi malamang rason, hindi niya mapigilan na isipin na may kakaibang namamagitan sa dalawang ito. Tila desperado si Bonnie na lumayo kay Christopher, habang si Christopher ay sinusubukan na lumapit kay Bonnie. Tumitig si Jim sa kanila, hanggang sa mawala na sila sa paningin ni Jim. “JIm!” Si Charlotte, na kakatapos lang sa appointment sa doctor, ay biglang tumakbo papunta sa hardin. “Ano ang ginagawa mo dito? Kanina pa kita hinahanap! Bakit hindi mo sinasagot ang phone mo?” Nawala ang pagiging tulala ni Jim at tumingin siya sa phone niya. Mayroon siyang tatlong missed call, at lahat ng ito ay mula kay Charlotte. Tumawag si Charlotte kay Jim sa sandali na umalis sina Chris
“Christopher, ang pagiging isang mahusay na doctor ang rason kung bakit ayaw ko na magpatuloy ka na mag aksaya ng oras sa akin.” “Ikaw na ang nagsabi na simple lang ang kaso ko, at kaya kong gumaling kahit na isang nurse lang ang nag aalaga sa akin, kaya’t hindi ko kailangan ang isang taong tulad mo na mag alaga sa akin.” Kumunot ang noo ni Christopher. “Pero gusto ko!” “Pero ako, ayaw ko.” Dumilat si Bonnie at tumitig siya kay Christopher, ngunit ang titig niya ay tila tumagos papunta sa malayong lugar. “Christopher, alam ko na isa kang mabuting tao, pero hindi ako.” “Ang taong nasa isip ko ay si Jim lang, at kahit na hindi niya ako naaalala at hindi niya na ako mahal, hindi ko pa rin siya kayang bitawan.” “Tama si Jim. Ang isang tao na tulad ko ay hindi bagay sayo, kaya’t sa tingin ko ay mas mabuti na lumayo ako sayo.” Hinawakan ni Bonnie ang tiyan niya at pinilit niya ang sarili niya na tumayo. “Sira na ang phone ko ng halos bente-kwatro oras na. Nagaalala ako na hindi a
Ang napalingon sina Christopher at Bonnie dahil sa mababa at pamilyar na boses na ito. Ang tao na huminto kay Christopher sa pagsara ng pinto ay si Lucas. Para sa taong nagsalita, ito ay walang iba kundi si Joshua, na nakatayo sa malayo, pinapanood sila. May hawak siyang sigarilyo sa pagitan ng ngipin niya habang elegante siyang nakasandal sa poste. Tumingin siya kay Christopher at sinabi niya, “Hindi ito ang paraan para makuha ang puso ng isang babae.” Pagkatapos, tumingin siya sa maputlang mukha ni Bonnie at tinanong niya, “Gusto mo bang umuwi kasama siya o ako?” Kinagat ni Bonnie ang labi niya. Tumingin siya kay Christopher, pagkatapos ay tumingin siya kay Lucas, na siyang nakaharang sa pinto. Makalipas ang ilang sandali, tinulak niya ang pinto, lumabas siya ng kotse, at pumunta siya sa direksyon ni Joshua, hawak niya ang tiyan niya gamit ang kamay niyang nasugatan. Kumunot ang noo ni Christopher at agad niyang nilabas ang kamay niya para hawakan ang braso ni Bonnie.