Pinikit ni Charlotte ang kanyang mga mata at mabilis na hinawakan ang kamay ni Jim. "Hindi ka ba pumapayag, Jim?"Sa wakas ay nawala si Jim sa kanyang pagkatulala at inilipat ang kanyang tingin kay Bonnie at Christopher. "Masaya ako na sa wakas ay nakilala na ni Christopher ang isang taong gusto niya,pero hindi ko iniisip na...ang babaeng ito ang tama para sa kanya."Sabay silang lumaki ni Christopher.Noong una niyang nakilala ang Number-9 sa bahay-ampunan, si Christopher ay nahuhulog sa kanyang pananaliksik ng alternatibong gamot.Pagkatapos niyang lumaki at maiuwi ang Number-9 mula sa ampunan, si Christopher ay nalubog pa rin sa kanyang pananaliksik ng alternatibong gamot.Anim na taon na ang nakalilipas, nang si Charlotte ay niloko ni Heather at napilitang umalis sa Merchant City, si Christopher ay abala pa rin sa kanyang pananaliksik.Biglang-bigla, ang batang si Christopher, na nabaon sa kanyang pagmamahal sa medisina sa lahat ng mga taon na ito, ay sa wakas ay nahulog sa i
"Charlotte."Masasabi ni Jim na medyo kakaiba ang ugali ni Charlotte. Kumunot ang noo niya at itinaas ang baba niya, pinilit itong salubungin ng tingin. "Hindi mo ba gusto si Harvey?"May bakas ng pagtatanong sa kanyang titig, na sinamahan pa ng poot at panlalamig.Matalim ang titig niya na parang tatagos sa lahat ng iniisip niya at maaabot ang pinakamalalim niyang pagnanasa.Bahagya siyang natakot dito at hindi naglakas-loob na salubungin ang mga mata nito. Sa halip, tumalikod siya at sinabing, "Hindi ko sinabing hindi ko siya gusto."Ngumuso siya at nagpatuloy, "Natatakot lang ako na hindi niya ako magugustuhan…”"Kung tutuusin, umalis na ako sa Merchant City hindi nagtagal pagkatapos niyang ipanganak, at ngayong anim na siya, nag-aalala akong hindi niya ako tatanggapin..."Kasama nniyon, pinunasan niya ang kanyang mga luha at idinagdag, "Sigurado akong hindi niya ako magugustuhan, at ako ay...""Siyempre gagawin niya." Isang pahiwatig ng sakit ang bumalot sa puso ni Jim haba
"Ngayong nawala na ang lahat ng alaala ni Jim sa kanyang nakaraan, araw-araw ay parang pagpapahirap sa kanya, kaya napagpasyahan kong dalhin siya dito para sa isang checkup upang makita kung anumang bagay ay maaaring gawin upang mabawi ang kanyang mga alaala."Kasabay nito, inabot niya ang kamay niya sa mahigpit na baywang ni Jim habang idinagdag niya, "Hindi lang iyon, ngunit maraming mapanlinlang na babae diyan na, alam na nawala na ang alaala ni Jim, sinubukan siyang linlangin sa pag-iisip na mayroon siya, na naging hindi tapat at walang pili sa nakalipas na anim na taon.”"Ang mga babaeng ito ay tiyak na medyo masakit sa pwet," sabi niya, sumulyap kay Bonnie. "Hindi ba Ms. Craig?"Saglit na tinitigan ni Bonnie ang braso ni Jim na nakapulupot sa balikat ni Charlotte bago tuluyang ibinaling ang tingin sa mga nagbabagong numero sa itaas ng mga pintuan ng elevator. "Tama ka. Ang mga babaeng ito na sumusubok na magnakaw ng mga nobyo ng ibang tao kapag sila ay nasa kanilang pinaka-mah
Hindi napigilan ni Roanne ang mapait na ngiti sa kanyang mukha nang marinig niyang pinagalitan siya ni Charlotte sa telepono. "Charlotte, sigurado ka bang gusto mo akong kausapin ng malakas?"With that, inangat niya ang ulo niya para sulyapan ang butler. "Ipagpaumanhin nyo kami.”Tumigil sandali ang butler, saka tumayo at lumabas ng silid.Matapos marinig ang kanyang mga yapak na nawala, sa wakas ay inikot ni Roanne ang kanyang katawan sa isang mas komportableng posisyon at sinabi sa mahinang boses, "Hindi mo pa nagawang suhulan ang butler ng pamilya Landry, kaya bakit mo ako kinakausap nang napakalakas, na alam mong idinayal mo ang number niya para makausap ako? Gusto mo bang malaman niya ang ginawa natin kay Jim?"Bahagyang kumunot ang noo ni Charlotte nang marinig ito, at halos lahat ng galit niya ay napawi.Siya ay naiinip na malaman ang katotohanan kaya't nailabas niya ang lahat ng kanyang galit nang marinig niya ang boses ni Roanne. Nakalimutan pa niyang nandoon ang butler n
"Kapag nangyari 'yon, malalantad din ang ginawa mo six years ago.”"Gayunpaman, kung ipaalala mo sa kanya ang pag-iral ni Harvey, magbabago ang lahat."Agad namang lumuwag ang nakakunot na kilay ni Charlotte sa narinig. Nagpakawala siya ng hininga at nagtanong, "Ibig sabihin ba nito na ang pagpapaalam sa kanya tungkol kay Harvey ay hahadlang sa kanya na imbestigahan ang nangyari anim na taon na ang nakakaraan?""I guess masasabi mo yan." Napabuntong-hininga si Roanne at nagpaliwanag, "Ang tanging naaalala lang ni Jim ngayon ay ipinagbuntis si Harvey ng isang babaeng nakilala niya sa Banyan City.”"Maaari kang magpanggap na tulungan siyang masubaybayan ang babaeng ito. Ngayong pinagkakatiwalaan ka niya, hindi ka na niya pagdududahan, kahit na hindi natin mailabas ang anumang katibayan ng pagkamatay ng babaeng ito. Sa ganoong paraan, hindi niya malalaman na si Bonnie ang ina ni Harvey kung tutuusin."Hawak hawak ang kanyang telepono, kitang-kitang lumuwag ang ekspresyon ni Charlotte
Sa Merchant City Central Hospital.Matapos makumpleto ang lahat ng kinakailangang pagsusuri, umupo si Jim sa silid ng doktor at nakinig sa paliwanag ng doktor."Sa ilalim ng normal na mga pangyayari, ang mga tao ay karaniwang mawawala ang kanilang mga alaala pagkatapos na maranasan ang matinding pisikal at sikolohikal na trauma. Ang iyong sitwasyon, gayunpaman, Mr. Landry...ay medyo kakaiba."Napakunot ang noo ng doktor sa pagtataka habang nakatitig sa lab report ni Jim. "Magrereseta ako sa iyo ng ilang mga gamot na makakatulong sa paggana ng iyong puso sa ngayon.”"Isang linggo mula ngayon, kailangan mong bumalik para sa isa pang pagsusuri upang makita kung may bumuti."Kasama niyon, ibinaba niya ang mga papel at seryosong sinulyapan ang mukha ni Jim. "Bakit hindi ka lumabas ngayon at yayain ang girlfriend mo na pumasok? Gusto kong makipag-usap sa kanya nang pribado tungkol sa ilang bagay na dapat tingnan habang inaalagaan ka."Kumunot ang noo ni Jim sa narinig. "Bawal ba akong
Hindi kailanman nagkaroon ng pagkakataon si Bonnie na makipagkamay kay Jim sa publiko, hindi tulad ng ginawa niya kay Charlotte.Sa tuwing sasabihin niya sa publiko ang paksa ng pag-aanunsyo ng kanilang relasyon, palaging gagawa si Jim ng ito-ay-para-sa-iyong-kapakanan na dahilan para tanggihan siya.Sa isang punto, nagsimulang isipin ni Bonnie na ang personalidad ni Jim ang dahilan kung bakit hindi niya gusto ang mga pampublikong pagpapakita ng pagmamahal, ngunit ang kanilang pagtatagpo sa elevator nang umagang iyon ay may napagtanto sa kanya.Hindi niya inisip ang pagpapakita ng mga pampublikong kilos ng pagmamahal; ang problema ay kung sino ang kasama niya."Hoy babaeng marilag, anong ginagawa mo ditong mag-isa?" biglang umalingawngaw sa tabi ng tenga ni Bonnie ang boses ng isang lalaki na nakasilip.Kumunot ang noo ni Bonnie at agad na nagmulat ng mata.Isang haragan na lalaki na tila gangster ang tumayo sa kanyang harapan, may hawak na piraso ng damo sa pagitan ng kanyang mg
Parang pamilyar ang boses na ito...Kumunot ang noo ni Bonnie at agad na tumalikod.Si Jim, na nakasuot ng ganap na itim, ay lumapit sa kanya, tinitigan siya ng isang titig na kasing lamig ng yelo. “Akala ko ang pagtatangka mong akitin ako sa likod ni Christopher ay isang gawa lamang ng pagkalito, ngunit ngayon, sa wakas naiintindihan ko na hindi ito ang unang pagkakataon na ginawa mo ito.”Hindi siya makapaniwala kung gaano kapangahas ang babaeng ito.Kahit na sa isang paglalakbay sa ospital para sa isang checkup, nakahanap pa rin siya ng isang paraan upang asarin ang mga kakaibang lalaki at nagboluntaryong matulog kasama ang lalaki pagkatapos ipanganak ang sanggol!Ganito ba ang pakikitungo niya sa sarili niya?Higit sa lahat, ito ba ang paraan na dapat niyang tratuhin si Christopher?Ang malamig na tono at ekspresyon ni Jim ay lalong nagpasimangot kay Bonnie. "Ano sa lupa ang sinasabi mo?""Ang sinasabi ko ay ito—" Lumapit si Jim sa gilid ni Bonnie at tinitigan siya nang ma