Hindi. Niloloko siguro siya ni Jim! Hindi naman siguro makakahanap ng ibang fiancee si Jim. Siya lang ang mahal ni Jim! Pagkatapos huminga ng malalim, tumayo si Bonnie at hinabol niya si Jim. Nang makalabas na ng bahay, napagtanto niya na dumilim na rin ang kalangitan, na para bang uulan mamaya. Tumakbo siya papunta kay Jim at kumapit siya sa braso nito. “Nagsisinungaling ka sa akin, hindi ba?” Mahigpit ang hawak niya sa braso ni Bonnie at galit niyang sinabi, “Jim Landry, hindi nakakatawa ang biro na ito!” Kumunot ang noo ni Jim. Lumingon siya at isa isa niyang inalis ang mga daliri ni Bonnie at inalis niya na ang kamay nito. “Miss, sinabi ko na ang dapat kong sabihin, kaya’t pakiusap, magbigay ka ng respeto sa sarili mo.” Pagkatapos, lumingon siya at naglakad siya palayo. Habang pinapanood na umalis si Jim, tumanggi pa rin si Bonnie na maniwala na totoo ito. “Jim!” Kinagat niya ang labi niya at muli niyang hinabol si Jim. Gayunpaman, dahil masyado siyang desperado
Tinakpan ni Bonnie ang sugat sa tiyan niya gamit ang kamay niya habang nakatingin siya ng masama kay Charlotte, ang titig niya ay puno ng galit at pagkamuhi. “Hindi naman kita kaaway…” Nang unang dumating si Bonnie sa Merchant City, pinili niya na bilhin ang Tea Cottage dahil isang tahimik na lugar ito. Nasa isang tagong lugar ang Tea Cottage, at walang malapit na gusali, kaya’t walang ibang dadaan sa lugar na ito. Hindi lang ‘yun, nagdesisyon pa siya na ‘wag magdala ng driver o assistant para silang dalawa lang ni Jim ang nasa bahay. Ngayon at sira na ang phone niya, wala nang paraan si Bonnie para humingi ng tulong. Ito ang rason kung bakit alam ni Bonnie na ang babaeng nakatayo sa harap niya ay sinusubukan siyang patayin. “Hindi mo ako kaaway?” Ngumisi si Charlotte. Tumitig siya kay Bonnie mula sa kinakatayuan niya, pinapanood niya habang lumalabas ang dugo sa pagitan ng mga daliri ni Bonnie.”Bonnie Craig, ikaw at ako ay nagbalik.” Muli siyang umupo, tinaas nya ng el
Kaya naman… Hindi nagsisinungaling ang babaeng ito sa kanya. Tumulo ang mga luha sa mukha ni Bonnie. Kinagat niya ang labi niya at tumitig siya sa babaeng nasa harap niya, ngunit wala siyang masabi. Ano pa ang kailangan niyang sabihin? Sa huli, ang mapagmahal na relasyon nila ay isang kalokohan lang pala. Hindi lang sa hindi tunay ang pagmamahal ni Jim, isang third wheel lang pala siya. Nang makita na nawala ang liwanag sa mga mata ni Bonnie, hindi mapigilan ni Charlotte na lumaki ang ngiti niya. Tumayo siya at sinabi niya, “Sa tingin ko ay alam mo na ang ginagawa ko ngayon, kahit na inimbita mo lang siya.” “Si Jim ang may gustong pumunta ako. Gusto niyang sabihin ko sayo ang katotohanan para hindi mo na siya guguluhin sa susunod.” Pagkatapos, tumingin siya sa basa at duguan na damit ni Bonnie at nagbuntong hininga siya. “Sa totoo lang, isa akong mabait na tao, at kung nakita ko ang isang malungkot at sugatan na babaeng tulad mo, tutulungan sana kita.” “Pero, isa ka
“Lumayo ka sa akin…” Kinagat ni Bonnie ang labi niya at tumitig siya sa lalaking nasa harap niya ng puno ng kamuhian at sama ng loob. “Lumayo ka sa akin, Jim Landry!” “Ayaw na kitang makita kahit kailan!” Nagbuntong hininga si Christopher habang nakatitig siya sa nagdurugo at hirap na babaeng nasa harap niya. Hindi siya makapaniwala na sa kondisyon ni Bonnie, si Jim lang ang tanging nasa isip ni Bonnie. Binaba ni Christopher ang payong, binuhat niya si Bonnie, at naglakad siya papunta sa bahay. Habang ginagawa niya ito, sinubukan na tumakas ni Bonnie. “Bitawan mo ako! Bitawan mo ako, Jim! Hanapin mo na lang ang mahal na fiancee mo!” Habang tumatakas siya, mas maraming lumabas na dugo sa sugat niya. Gayunpaman, tila wala siyang maramdaman na sakit. Baka dahil sa sobrang sakit ng puso niya ay hindi niya na maramdaman ang pisikal na sakit na nararamdaman niya. Mahigpit ang hawak ni Bonnie sa kamay ni Christopher, at pagkatapos murahin ng ilang beses si Jim, umiyak na siy
“Pakiusap, bigyan mo ng respeto ang sarili mo.” Tama si Jim; dahil mas mahalaga si Jim para kay Bonnie kaysa sa sarili ni Bonnie at marami siyang binuhos sa relasyon nila kaya’t nasaktan siya. Hindi lang siya nasaktan ng emosyonal, naranasan niya pa ang napakasakit na pisikal na sugat. Mas lalong sumasakit ang sugat sa tiyan nya, sa punto na malapit na siyang mawalan ng malay. Kinakausap siya ni Christopher habang nililinis nito ang sugat niya, ngunit hindi niya marinig ang kahit ano dito. Ang tanging bagay na narinig niya ay, “Kung masakit, tandaan mo na si Jim ang gumawa sayo nito.” Pumikit si Bonnie at inulit niya ang mga salitang ito sa isip niya habang tumulo ang mga luha sa pisngi niya. Tama si Christopher. Si Jim ang dahilan kung bakit nasaktan ng ganito si Bonnie. Tatandaan ito ni Bonnie ng buong buhay niya!… Pagkatapos tahiin ni Christopher ang sugat ni Bonnie, nawalan na ng malay si Bonnie dahil sa sakit. Nagbuntong hininga si Christopher, dahan dahan
Sa sobrang gulat na marinig ni Luna ang mga salitang ito ay hindi siya makasagot. Hindi niya inaasahan na… may gusto si Christopher kay Bonnie. Akala ni Luna ay si Christopher ay isang 40 taong gulang na lalaki sa loob ng katawan ng isang 20 taong gulang na lalaki, isang matino at mature na lalaki na walang kagustuhan sa mundong ito. Hindi lang ‘yun, inisip pa nila Bonnie na kung may naging kasintahan dati si Christopher at iniisip nila kung anong klaseng babae ito. Sa ikinagulat ni Luna, sa huli pala ay ang babaeng gusto ni Christopher… ay si Bonnie. Nang makita ang gulat na mukha ni Luna, ngumiti ng mapait si Christopher. “Anong problema? Sa tingin mo ay hindi ako nararapat para sa isang babaeng tulad ni Bonnie?” Pagkatapos, lumingon siya at tumingin siya kay Bonnie, na siyang nakahiga sa kama at nakapikit. Kahit na kalmado ang ekspresyon sa mukha ni Bonnie, nakakunot ang noo niya. Mukhang sa panaginip niya, hindi siya masaya. Tumawa ng mapait si Christopher at lumi
Walang anesthesia, walang painkiller… Kahit ang paggamit ng alcohol para linisin ang sugat ng isang tao ay masakit kapag walang anesthesia, paano pa kaya ang pagtahi sa sugat ni Bonnie. Noong una, akala ni Luna ay nawalan ng malay si Bonnie dahil sa nawalang dugo, ngunit tila… Tila nawalan ng malay si Bonnie dahil sa sobrang sakit. Kinagat ni Luna ang labi niya at nag aala niyang sinabi, “Dinala mo sana siya sa pinakamalapit na clinic sa sandali na matapos ang pagdurugo niya…” Kahit na umuulan sa labas, ang isang clinic ay may mga equipment na kailangan ni Christopher, pati na rin ang anesthesia. Kahit na nasa tagong lugar ang Tea Cottage, kailangan lang ni Christopher ng isang oras para dalhin si Bonnie sa pinakamalapit na clinic. Ayon sa pagkakakilala niya kay Christopher, hindi naniniwala si Luna na hindi kayang tulungan ni Christopher si Bonnie sa loob ng isang oras bago dumating sa clinic. Dumilim ang ekspresyon ni Christopher nang marinig niya ito. “Hindi ako maru
Sa bedroom sa itaas… Binuksan ni Luna ang pinto at humiga siya sa kama. “Sinasabi ni Christopher na gusto niya si Bonnie, pero sa tingin ko ay totoo ‘yun!” Sumunod si Joshua kay Luna sa kwarto at sinara niya ang pinto. “Pero mukhang tapat siya, at mukhang mabuti rin ang pagtrato niya kay Bonnie.” Kinagat ni Luna ang labi niya, kinuha niya ang blanket, at galit niyang sinabi, “Kung gusto niya talaga si Bonnie, hindi niya dapat pinaranas kay Bonnie ang ganitong sakit!” “Hindi sana naranasan ni Bonnie ang ganitong pagdurusa, pero si Christopher ang nagdesisyon na gawin ito kay Bonnie. Alam ko na gusto niyang ipaalala kay Bonnie ang sakit na pinagdaanan ni Bonnie para lumayo na si Bonnie sa kapatid ko, at pagkatapos ay magkakaroon ng mas malaking pagkakataon si Christopher na makuha ang puso ni Bonnie.” “Pero sobrang makasarili ang ginawa niya!” Tumingin si Joshua kay Luna, pagkatapos ay sumingkit ang mga mata niya. “Sa tingin ko ay hindi lubos na mali ang gumawa ng ganito p