Sumara ng malakas ang mga rehas.Pagkatapos tanungin, napilitan si Luna na magsuot ng prison jumpsuit at nilagay siya sa kulungan na pambabae.Bumagsak sa sahig si Luna at hindi niya makuha ang lakas para tumayo.Sa sobrang dilim ng kulungan ay hindi niya makilala ang mukha ng kahit sino.“Hoy, may baguhan tayo.” Biglang may narinig siya na mga mapanglait na boses sa paligid niya.“Mukhang maganda at bata rin siya!”“Celia, tingnan mo ito. Hindi na ikaw ang baguhan dito.”Tumigas ang buong katawan ni Luna nang marinig niya ang pamilyar na pangalang ito.Tumingala siya at nakaharap niya ang malamig na titig ni Celia.Nakaupo si Celia sa isa sa mga kama sa tabi niya, at tumitig ito ng malamig sa maputlang mukha ni Luna. “Nasa kulungan ka rin?”Kinagat ni Luna ang labi niya, ngunit hindi siya sumagot.Ang babaeng nakatayo sa harap ni Luna ay tumingin kay Celia. “Kilala mo ba siya?”“Kilala ko ba siya?” Tumayo si Celia at tumingin siya ng malamig sa mukha ni Luna. “Wala dapat a
Sa oras na matapos magsalita si Celia, bumukas ang pinto ng kulungan.Tumingin ng malamig ang pulis kay Luna at sinabi nito, “Lumabas ka, may taong nandito para makita ka.”Tumigil ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay sinuot niya ang basang jumpsuit niya at sinundan niya ang pulis palabas ng kulungan, kasing tigas ng robot ang pag galaw niya.Si Bonnie, na nakasuot ng pula mula ulo hanggang paa, ay naghihintay ng balisa sa visiting room.Mabaho si Luna habang dinala siya ng isang pulis sa visiting room, nakatakip ang ilong nito. Hindi pa tapos si Luna sa paglalaba ng jumpsuit niya, at may bahid pa ng mga ihi at dumi sa damit niya.Umupo siya sa harap ni Bonnie.Hindi pinansin ni Bonnie ang baho sa katawan ni Luna at agad niyang hinawakan ang kamay nito. “May nang api ba sayo?”Tumango si Luna at kalmado niyang tinanong ng namamaos, “Maayos lang ba sina Joshua at ang mga bata?”Wala siyang binanggit tungkol sa kung ano ang nangyari sa kulungan. Sa halip, ang unang lumabas sa
Hindi mapigilan na ngumisi si Luna nang marinig niya ito. “Baka para sa kanila, ako ang ampon.” Anim na taon na ang nakalipas, noong naaksidente siya at akala ng lahat ay namatay siya, hindi man lang nag alay sina Natasha at Joseph o hindi man lang sila nagdalamhati sa pagkamatay niya. Hindi lang ‘yun, sinabi pa ni Natasha na ang pagiging hindi tapat ni Luna ang dahilan ng pagkamatay niya. Sanay na si Luna sa hindi patas na pakikitungo. Huminga siya ng malalim at tumitig siya kay Bonnie. “Pasensya na, pero kailangan ko muna ng tulong mo para alagaan sina Nigel, Neil, at Nellie.” Tumango si Bonnie. “‘Wag kang mag alala.” Dahil sa kumalat na balita tungkol sa litrato kung saan hinalikan ni Joshua si Luna sa noo, si Joshua ang naging gitna ng atensyon ng media. Bago bisitahin si Luna, nag boluntaryo na si Bonnie na alagaan ang mga bata at dinala niya ito sa bahay niya. Sa mga sandaling ito, binabantayan sila nila Anne at John hasbang binibisita ni Bonnie si Luna sa kulungan.
Pagkatapos ng isang gabi ng pag iisip, nakapag desisyon na si Joshua na sumunod ng mungkahi ng mga detective at pumayag na siya sa autopsy. Naniniwala siya na kung pinapanood siya ni Granny mula sa langit, hiling din na Granny na mapatunayan na inosente si Luna. Pagkalabas ng bahay, sumunod si Joshua kay Lucas at pumasok siya sa kotse. Higit sa sampung mga kotse na mula sa media ang sumunod sa Masevati ni Joshua mula sa Blue Bay Villa papunta sa police station. Ang desisyon ni Joshua para pumayag sa autopsy ng bangkay ng lola niya ay kumalat sa buong bayan at naging headline ng halos lahat ng news outlet sa Banyan City. Nang makarating ang kotse sa police station, sa sandali na lumabas siya ng kotse, pinigilan si Joshua ni Adrian at ni Michael, na naghihintay sa entrance ng hotel. Si Adrian, pati ang namamaga at puno ng sugat na si Michael, ay humarang sa daan ni Joshua. “Bilang pamilya ng biktima at ang tanging anak niya, tumatanggi ako sa autopsy!” Ang deklara ni Adrian
Tumahimik ang lahat ng madla nang marinig nila ito. Nakatitig ang lahat kay Joshua. “Anong problema, duwag ka?” Humalukipkip si Adrian, may matagumpay na ekspresyon sa kanyang mga mata. “Joshua, sana ay ‘wag mong sisihin si Daddy at malupit siya. Pinatay ni Luna ang Granny mo, at marami na tayong ebidensya para dito, pero bakit matigas pa rin ang ulo mo at pilit mong gumawa ng autopsy para kumuha ng bagong ebidensya?” “Kapag nakahanap ka ng bagong ebidensya, edi ayos lang ang lahat ng ito, pero kung wala kang nahanap, ibig sabihin ay sinasadya mong sirain ang katawan ng patay mong Granny.” “Kawalan ng katapatan ito sa pamilya, at tama lang kapag pinalayas ka ng pamilya Lynch, pero may awa pa rin ako sayo at hinihiling ko lang na isuko mo ang shares mo sa halip na palayasin ka.” Pagkatapos, tumaas ang mga kilay niya at tinanong niya, “Ano na, pipirma ka o hindi?” Sumingkit ang mga mata ni Joshua, ngunit hindi siya sumagot. Nagbulungan ang mga reporter sa biglang pagbabago
Agad na naglabas si Michael ng pen at sabik niya itong inabot kay Joshua. “Sige na, pirmahan mo na, dali!” Hindi siya naniniwala na mahahanap nila ang tunay na may sala dahil lang bubuksan si Granny Lynch. Sa sandali na pirmahan ni Joshua ang kontrata, ang lahat ng asset ng Lynch Group ay mapupunta na sa kanila ni Adrian! Iniisip na rin ni Michael kung ilang bote ng champagne ang bubuksan niya para ipagdiwang ito. Sumingkit ang mga mata ni Joshua at determinado siyang lumapit sa mesa, pagkatapos ay kinuha niya ang pen— “Sandali lang!” May boses ng babae na biglang tumunog. Pamilyar ang boses na ito… Agad na tumalikod si Joshua at tumingin siya sa direksyon ng entrance ng police station, kung saan nanggaling ang boses. Si Luna, na nakasuot ng jumpsuit at suot ang pulang trench coat ni Bonnie ay nakatayo sa entrance sa tulong ng suporta ni Bonnie. Lumaki ang mga mata ni Joshua sa oras na nakita niya ang babaeng masama ang itsura. Agad siyang lumapit. “Luna…” Si Michae
Binuksan ng imbestigador ang pinto. Si Joshua, na ang tao na unang tatayo dapat sa upuan, ay hindi kumibo. Gayunpaman, humigpit ang hawak niya sa kamay ni Luna. Alam ni Luna na emosyonal si Joshua dahil sa parating na balita, kaya’t dahan dahan siyang bumitaw. Agad siyang tumayo at tinanong sa imbestigador ng may mahinang boses, “Kamusta po, dok?” Tinanggal ng imbestigador ang mask at huminga ito ng malalim. “Mr. Lynch, Ms. Luna, sumugal kayo, pero mukhang worth it ito.” Lumiwanag ang mukha nila Luna nang marinig nila ito. Si Joshua, na walang kibo sa upuan, ay gumaan ang loob nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya at agad siyang nag relax. Nilabas ng imbestigador ang description reporter at ipinaliwanag niya, “Dahil tinanggal ang bagay sa isang bangkay, bukod pa dito, hindi maganda ang kondisyon ng katawan, hindi ko pwedeng ipakita mismo ang bagay. Dapat niyong tingnan na lang ang report na ito.” “Tama ang hula ni Mr. Lynch: Noong pinatay si Ms. Lydia Hamilton, ma
“Anong kalokohan! Hindi pa naman tapos ang autopsy report. Kahit na lumabas na ang mga resulta at wala talagang ebidensya, wala pang dalawang araw nang pumanaw ang nanay niya, pero nagdiriwang na agad siya, dahil lang natanggap niya ang shares ng Lynch Group. Wala talaga siyang puso!” Ngumisi si Joshua nang makita niyang galit na galit si Bonnie. “Ito ang lalaking nag utos sa anak niya para patayin ang nanay niya… Sa tingin mo ba ay may puso talaga ang taong tulad nito?” Lumaki ang mga mata nila Luna, Bonnie, at Lucas nang marinig nila ito. “Joshua…” Tinikom ni Luna ang mga labi niya at tumitig siya kay Joshua. “Nakapag… desisyon na ba?” Noong nasa police station sila, narinig na ni Luna na gusto ni Joshua na ikumpara ng imbestigador ang DNA ni Michael sa dugo sa bandage. Akala niya ay naghihinala lang si Joshua, ngunit ngayon at sinabi na ito ni Joshua ng malakas… “Oo, halos tapos na ang desisyon.” Pumikit si Joshua at ngumiti siya ng mapait. “Ang material na mula sa espesya