Pagkatapos ng isang gabi ng pag iisip, nakapag desisyon na si Joshua na sumunod ng mungkahi ng mga detective at pumayag na siya sa autopsy. Naniniwala siya na kung pinapanood siya ni Granny mula sa langit, hiling din na Granny na mapatunayan na inosente si Luna. Pagkalabas ng bahay, sumunod si Joshua kay Lucas at pumasok siya sa kotse. Higit sa sampung mga kotse na mula sa media ang sumunod sa Masevati ni Joshua mula sa Blue Bay Villa papunta sa police station. Ang desisyon ni Joshua para pumayag sa autopsy ng bangkay ng lola niya ay kumalat sa buong bayan at naging headline ng halos lahat ng news outlet sa Banyan City. Nang makarating ang kotse sa police station, sa sandali na lumabas siya ng kotse, pinigilan si Joshua ni Adrian at ni Michael, na naghihintay sa entrance ng hotel. Si Adrian, pati ang namamaga at puno ng sugat na si Michael, ay humarang sa daan ni Joshua. “Bilang pamilya ng biktima at ang tanging anak niya, tumatanggi ako sa autopsy!” Ang deklara ni Adrian
Tumahimik ang lahat ng madla nang marinig nila ito. Nakatitig ang lahat kay Joshua. “Anong problema, duwag ka?” Humalukipkip si Adrian, may matagumpay na ekspresyon sa kanyang mga mata. “Joshua, sana ay ‘wag mong sisihin si Daddy at malupit siya. Pinatay ni Luna ang Granny mo, at marami na tayong ebidensya para dito, pero bakit matigas pa rin ang ulo mo at pilit mong gumawa ng autopsy para kumuha ng bagong ebidensya?” “Kapag nakahanap ka ng bagong ebidensya, edi ayos lang ang lahat ng ito, pero kung wala kang nahanap, ibig sabihin ay sinasadya mong sirain ang katawan ng patay mong Granny.” “Kawalan ng katapatan ito sa pamilya, at tama lang kapag pinalayas ka ng pamilya Lynch, pero may awa pa rin ako sayo at hinihiling ko lang na isuko mo ang shares mo sa halip na palayasin ka.” Pagkatapos, tumaas ang mga kilay niya at tinanong niya, “Ano na, pipirma ka o hindi?” Sumingkit ang mga mata ni Joshua, ngunit hindi siya sumagot. Nagbulungan ang mga reporter sa biglang pagbabago
Agad na naglabas si Michael ng pen at sabik niya itong inabot kay Joshua. “Sige na, pirmahan mo na, dali!” Hindi siya naniniwala na mahahanap nila ang tunay na may sala dahil lang bubuksan si Granny Lynch. Sa sandali na pirmahan ni Joshua ang kontrata, ang lahat ng asset ng Lynch Group ay mapupunta na sa kanila ni Adrian! Iniisip na rin ni Michael kung ilang bote ng champagne ang bubuksan niya para ipagdiwang ito. Sumingkit ang mga mata ni Joshua at determinado siyang lumapit sa mesa, pagkatapos ay kinuha niya ang pen— “Sandali lang!” May boses ng babae na biglang tumunog. Pamilyar ang boses na ito… Agad na tumalikod si Joshua at tumingin siya sa direksyon ng entrance ng police station, kung saan nanggaling ang boses. Si Luna, na nakasuot ng jumpsuit at suot ang pulang trench coat ni Bonnie ay nakatayo sa entrance sa tulong ng suporta ni Bonnie. Lumaki ang mga mata ni Joshua sa oras na nakita niya ang babaeng masama ang itsura. Agad siyang lumapit. “Luna…” Si Michae
Binuksan ng imbestigador ang pinto. Si Joshua, na ang tao na unang tatayo dapat sa upuan, ay hindi kumibo. Gayunpaman, humigpit ang hawak niya sa kamay ni Luna. Alam ni Luna na emosyonal si Joshua dahil sa parating na balita, kaya’t dahan dahan siyang bumitaw. Agad siyang tumayo at tinanong sa imbestigador ng may mahinang boses, “Kamusta po, dok?” Tinanggal ng imbestigador ang mask at huminga ito ng malalim. “Mr. Lynch, Ms. Luna, sumugal kayo, pero mukhang worth it ito.” Lumiwanag ang mukha nila Luna nang marinig nila ito. Si Joshua, na walang kibo sa upuan, ay gumaan ang loob nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya at agad siyang nag relax. Nilabas ng imbestigador ang description reporter at ipinaliwanag niya, “Dahil tinanggal ang bagay sa isang bangkay, bukod pa dito, hindi maganda ang kondisyon ng katawan, hindi ko pwedeng ipakita mismo ang bagay. Dapat niyong tingnan na lang ang report na ito.” “Tama ang hula ni Mr. Lynch: Noong pinatay si Ms. Lydia Hamilton, ma
“Anong kalokohan! Hindi pa naman tapos ang autopsy report. Kahit na lumabas na ang mga resulta at wala talagang ebidensya, wala pang dalawang araw nang pumanaw ang nanay niya, pero nagdiriwang na agad siya, dahil lang natanggap niya ang shares ng Lynch Group. Wala talaga siyang puso!” Ngumisi si Joshua nang makita niyang galit na galit si Bonnie. “Ito ang lalaking nag utos sa anak niya para patayin ang nanay niya… Sa tingin mo ba ay may puso talaga ang taong tulad nito?” Lumaki ang mga mata nila Luna, Bonnie, at Lucas nang marinig nila ito. “Joshua…” Tinikom ni Luna ang mga labi niya at tumitig siya kay Joshua. “Nakapag… desisyon na ba?” Noong nasa police station sila, narinig na ni Luna na gusto ni Joshua na ikumpara ng imbestigador ang DNA ni Michael sa dugo sa bandage. Akala niya ay naghihinala lang si Joshua, ngunit ngayon at sinabi na ito ni Joshua ng malakas… “Oo, halos tapos na ang desisyon.” Pumikit si Joshua at ngumiti siya ng mapait. “Ang material na mula sa espesya
Namula lalo ang mukha ni Luna dahil sa mga sinabi ni Joshua. Tinikom ni Luna ang mga labi niya at sinabi niya ng may mababang boses na halos hindi na marinig, “Sa totoo lang… natuklasan ko lang noong ilang araw na ang nakalipas.” Ibig sabihin, wala pang isang buwan nang mabuntis siya, kaya’t hindi dapat siya magpakita ng kahit anong senyales ng pagbubuntis. Si Bonnie lang ang nakakita kung gaano kasama ang itsura ni Luna kahapon at nagdala siya ng pregnancy test kit para kay Luna nitong umaga. Ang resulta ay… Buntis nga talaga si Luna. Hindi rin siya makapaniwala dito. Dahil nakunan siya dati… ang oras lang na nakasiping niya si Joshua ay noong gabi na nilason siya ni Aura. Sino ang mag aakala na mabubuntis ulit siya dahil lang sa isang gabi. Sa nakalipas na anim na taon, sinubukan niya ang lahat, at makalipas lang ang dalawang taon ng kasal nila, doon lang siya nabuntis kay Joshua. Ngayon naman, hindi nila ito pinaghirapan. Baka dahil plano ito ng Diyos. Baka dahil naa
“Imposible ‘yun!” Suminghal si Adrian at lumingon siya para tumingin sa malayo. “Guard, palabasin niyo ang reporter na ito na gumagawa ng gulo!” Bago pa makapagsalita ang reporter, dinala na siya palayo ng mga guard. Nakatayo lang sa pwesto si Adrian habang nakatitig siya sa reporter na dinala palayo at hindi niya mapigilan na itikom ang mga labi niya. “Panira ng araw.” Paano nasabi ng reporter na ‘yun ang ganitong bagay para sirain ang isang masayang okasyon? Pagkatapos, lumingon si Adrian at ngumiti siya sa madla ng mga reporter sa harap niya. “May mga tanong pa ba kayo?” Nagkatinginan ang mga reporter, ngunit wala sa kanila ang nagtanong pa kay Joshua. “Mr. Adrian, paano niya plano na ayusin ang kumpanya pagkatapos matanggap ang shares ng Lynch Group?” “Plano niyo ba na patakbuhin ang kumpanya ng mag isa, o ipapasa niyo ito sa anak niyong si Michael?” “Sa tingin niyo ba ay mas tataas ang kita ng kumpanya sa kamay ni Michael kumpara kay Joshua?”…Habang nakaupo sa
Tumahimik ang buong kwarto dahil sa mga sinabi ni Joshua. Ang lahat ng tao, ang lahat ng nasa entablado at nasa ibaba, ay gulat na tumingin kay Joshua. Hindi mapigilan ni Adrian na tumawa ng mahina nang makita niya na kampante ang itsura ni Joshua. Tumitig siya ng malamig kay Joshua at sinabi niya, “Ikaw ang nagdala ng mamamatay-tao dito, pero sinasabi mo na nandito ka para dalhin ako sa impyerno? Trabaho ko ‘yun, pero hindi ko pa nasisimulan!" Tumuro siya kay Joshua at sinabi niya ng galit at mapanglait na tono, “Kayong dalawa! Ang isa ay pumatay sa mahal kong nanay, at ang isa ay gumawa ng autopsy para ipahiya ang bangkay niya!” “Ang rason kung bakit ginawa mo ito ay dahil gusto ng nanay ko na ibigay ang kalahati ng mana ng pamilya Lynch sa amin ni Michael habang may sakit pa siya! Gusto mong sarilihin ang pera, kaya’t pinatay mo siya bago pa niya baguhin ang huling habilin. Hindi lang ‘yun, gumawa ka pa ng autopsy para hindi na maging buo ang katawan niya ulit.” “Joshua Ly