"Huwag po kayong mag-alala tungkol dito." Inipit ni Luna ang ilang nakalugay na buhok sa likod ng kanyang tenga at nagpatuloy, "Basta po masaya ka." Napapikit si Lola Lynch at may sasabihin sana nang bigla siyang umubo ng isang subo ng dugo at nahimatay. Ilang beses na itong nangyari noon, kaya agad na inilabas ni Joshua si Luna at ang mga bata sa ward at nagpatawag ng ilang doktor para humingi ng tulong. Nakatayo silang lima sa labas ng glass window ng ICU at pinagmamasdan ang mga doktor na pilit na sinusubukang iligtas si Granny Lynch. Lahat sila ay nalungkot sa tanawing ito. Humihikbi si Nellie habang tahimik na pinupunasan ni Nigel ang kanyang mga luha. Maging si Neil, na kadalasan ang malakas, ay napaluha sa tanawing ito. Lumapit si Luna sa gilid ni Joshua at marahang hinawakan ang kamay nito. "Umalis kayo sa daanan!" Biglang lumabas si Dr. Janet mula sa elevator at pumasok sa kwarto ni Granny. Nag-inject siya ng puting likido sa mga ugat ni Lola Lynch, at pagkaraa
Ang paglitaw ni Neil ay nagpatigil kina Luna at Joshua. Pagkaraan ng ilang sandali, lumakad si Luna sa gilid ni Neil at lumuhod sa harapan niya. Tinitigan niya ang batang lalaki na nasa wheelchair, na ang mga paa ay hindi pa rin ganap na gumagaling, at sinabing, “Sigurado ka bang gusto mong tulungan kaming mahanap ang panlunas?” Alam ni Luna na pagkatapos ng lahat ng oras na kasama ni Neil si Aura, tiyak na malalaman niya kung nasaan ang mga pinagtataguan ni Aura, ngunit ayon sa psychiatrist na nagpayo kay Neil dati, sobra na ang psychological trauma niya mula kay Aura. Kung gusto ni Neil na gumaling mula sa trauma, kailangan niyang layuan si Aura, kasama na ang anumang bagay sa kanya. Ang tanging paraan para maiwan niya ang lahat ng traumatikong alaalang iyon ay ang ilayo ang sarili sa anumang bagay na may kaugnayan kay Aura. Pagkatapos lamang na iwanan ang lahat ng mga alaalang iyon mapapanatili ni Neil ang isang malusog na kaisipan at mahanap ang mga nawawalang alaala ng ka
Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Granny Lynch habang pinagmamasdan ang pag-alis ng dalawang bata. "Sa hinaharap, kailangan mong alagaan si Joshua at ang tatlong anak ninyo..." Kinagat ni Luna ang kanyang mga labi at pilit na pinipigilan ang mga luhang malapit nang pumatak. "Huwag mo po sanang sabihin ito, Granny. gagaling ka po agad…”…Si Neil, kasama si Joshua at ang kanyang mga tauhan, ay nag-ikot ng ilang beses sa Banyan City. Pumunta sila sa mga abandonadong pabrika sa labas ng lungsod na pag-aari ng pamilya Landry, pagkatapos ay sa basement sa sentro ng lungsod, at sa wakas ay nakarating sila sa ilang nakatagong silid na nakatago sa loob ng ilang five-star hotel. Ang lahat ng ito ay mga gusaling natira mula noong pinamunuan ng pamilya Landry ang Banyan City noon. Noon, dahil sa pangakong binitiwan niya kay Granny Lynch, hindi naghiganti si Joshua sa pamilya Landry sa kanilang mga maling nagawa. Dahil dito, wala siyang ideya na napakaraming pinagtataguan
Blag!Ang kahon, na dati nang binabantayan ni Joshua, ay nahulog sa lupa nang bumagsak. Ang lahat ng mga bote ng antidote, na maingat at masinsinang tinipon, ay nabasag sa pagtama, na nagtapon ng puting likido sa lahat ng dako. Gayunpaman, tila hindi ito napansin ni Joshua at sa halip ay nakatayong hindi kumikibo sa pintuan, nakatingin sa tanawing nasa harapan niya na may pagkabigla at gulat na mga mata. Paano ito nangyari? Puno ng dugo ang buong kwarto. Nakahiga si Granny Lynch sa kama, nanlalaki ang mga mata, ngunit hindi na siya humihinga. Ang lahat ng dugo na tumagos sa sahig ay umaagos mula sa maraming sugat ng kutsilyo sa dibdib ni Granny. Samantala, nahimatay si Luna sa sahig sa tabi ng kama, hawak-hawak pa rin ang isang kutsilyong may bahid ng dugo sa kanyang kamay. “Diyos ko!” isang nakakakilabot na tili ang umalingawngaw mula sa likuran ni Joshua, na sinabayan pa ng tunog ng pagkislap ng mga camera. Kumunot ang noo ni Joshua at agad na lumapit. Nabawi niya
Ang sagot ni Lucas ay parang mas lalo pang dumagdag sa katahimikan ng hallway. "Pababalikin ko ang lahat ngayon at sisirain ang mga camera." Nagkatinginan ang mga reporter. Hindi sila nangahas na ipagpatuloy ang pagkuha ng mga larawan ng eksena, ngunit hindi rin sila nangahas na itago ang kanilang mga camera. Ibinalik ni Joshua ang kanyang malamig na tingin sa mga tao at sinabing, “Ito ay karapatan ng pamilya Lynch at mangangailangan ng karagdagang imbestigasyon. Kasama ang ang mga pulis. “Kung sinuman sa inyo ang magpakalat ng anumang tsismis tungkol sa nangyari dito ngayon o magsimulang magpakalat ng mga larawan online, sisiguraduhin kong kayo at ang inyong buong pamilya ay itataboy sa Banyan City. Maaari ninyong tanggapin ang aking salita para dito." Sinulyapan niya ang lahat na may nakamamatay na ekspresyon. "Dapat ninyong malaman nang mas mahusay kaysa sa sinuman na si Joshua Lynch ay hindi kailanman sumisira sa kanyang mga pangako!" Natahimik ang buong hallway. Tinata
Sa sobrang lupit at lamig ng tingin ni Joshua ay hindi ito matingnan ni Adrian, lumingon na lang siya palayo. ”Bakit mo binabanggit ang tungkol sa IQ ko? Bakit mo naman naisip na hindi ako makakaisip ng…”Nang sabihin niya ito, napagtanto niya na nahulog na siya sa patibong ni Joshua at agad niyang binago ang sinabi niya, “Si—Sino ang may balak na i-frame si Luna? Siya ang pumatay kay Mom, alam at nakita ito ng lahat ng nandito!”“Ang sugat sa dibdib ni Mom ay dahil sa kutsilyo na hawak ni Luna! Ang lahat ng nandito, pati ikaw at ako, ay nakita ito ng klarong klaro!”Tumuro si Adrian sa patay na katawan ni Granny at sa katawan ni Luna na walang malay sa sahig. “Tingnan mo, wala na siyang malay pero mahigpit niya pa ring hawak ang kutsilyo! Klaro kung ano ang nangyari dahil sa eksenang ito. Anong ibig mong sabihin, may taong gustong mag-frame kay Luna?” Pagkatapos, lumingon siya at tumingin siya sa mga reporter na nagtipon tipon sa hallway. “Mali ba ako?” Nagkatinginan ang mga re
Nang buksan ni Luna ang mga mata niya, wala siyang nakita kundi dugo.May lalaking sumaksak ng kutsilyo sa puso ni Granny Lynch.Nang makita niya ito, gusto ni Luna na tumayo at humingi ng saklolo, ngunit hindi siya makaimik dahil sa takot.Sa mga sandaling ito, tinawagan niya ang number ni Joshua.Nang napindot na ni Luna ang call button—May humampas sa batok niya at nawalan siya ng malay.Nang gumising na siya, sa sobrang gulat ni Luna sa eksenang nasa harap niya ay tila tinamaan ng kidlat ang buong katawan niya.Hindi siya makagalaw, makapag-isip, o makapagsalita.Tila mabigat sa loob ni Joshua nang makita niya ang itsura ni Luna sa sahig.Tinikom niya ang mga labi niya.Gusto niyang pumasok ng kwarto at yakapin si Luna para gumaan ang loob nito, ngunit hindi niya ito magawa.Kapag pumasok siya sa kwarto, makakagulo siya sa imbestigasyon at masisira ang mga ebidensya.Naniniwala siya na inosente si Luna at hindi nito sasaktan si Granny.Ito ang rason kung bakit hindi n
Sumara ng malakas ang mga rehas.Pagkatapos tanungin, napilitan si Luna na magsuot ng prison jumpsuit at nilagay siya sa kulungan na pambabae.Bumagsak sa sahig si Luna at hindi niya makuha ang lakas para tumayo.Sa sobrang dilim ng kulungan ay hindi niya makilala ang mukha ng kahit sino.“Hoy, may baguhan tayo.” Biglang may narinig siya na mga mapanglait na boses sa paligid niya.“Mukhang maganda at bata rin siya!”“Celia, tingnan mo ito. Hindi na ikaw ang baguhan dito.”Tumigas ang buong katawan ni Luna nang marinig niya ang pamilyar na pangalang ito.Tumingala siya at nakaharap niya ang malamig na titig ni Celia.Nakaupo si Celia sa isa sa mga kama sa tabi niya, at tumitig ito ng malamig sa maputlang mukha ni Luna. “Nasa kulungan ka rin?”Kinagat ni Luna ang labi niya, ngunit hindi siya sumagot.Ang babaeng nakatayo sa harap ni Luna ay tumingin kay Celia. “Kilala mo ba siya?”“Kilala ko ba siya?” Tumayo si Celia at tumingin siya ng malamig sa mukha ni Luna. “Wala dapat a