Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Granny Lynch habang pinagmamasdan ang pag-alis ng dalawang bata. "Sa hinaharap, kailangan mong alagaan si Joshua at ang tatlong anak ninyo..." Kinagat ni Luna ang kanyang mga labi at pilit na pinipigilan ang mga luhang malapit nang pumatak. "Huwag mo po sanang sabihin ito, Granny. gagaling ka po agad…”…Si Neil, kasama si Joshua at ang kanyang mga tauhan, ay nag-ikot ng ilang beses sa Banyan City. Pumunta sila sa mga abandonadong pabrika sa labas ng lungsod na pag-aari ng pamilya Landry, pagkatapos ay sa basement sa sentro ng lungsod, at sa wakas ay nakarating sila sa ilang nakatagong silid na nakatago sa loob ng ilang five-star hotel. Ang lahat ng ito ay mga gusaling natira mula noong pinamunuan ng pamilya Landry ang Banyan City noon. Noon, dahil sa pangakong binitiwan niya kay Granny Lynch, hindi naghiganti si Joshua sa pamilya Landry sa kanilang mga maling nagawa. Dahil dito, wala siyang ideya na napakaraming pinagtataguan
Blag!Ang kahon, na dati nang binabantayan ni Joshua, ay nahulog sa lupa nang bumagsak. Ang lahat ng mga bote ng antidote, na maingat at masinsinang tinipon, ay nabasag sa pagtama, na nagtapon ng puting likido sa lahat ng dako. Gayunpaman, tila hindi ito napansin ni Joshua at sa halip ay nakatayong hindi kumikibo sa pintuan, nakatingin sa tanawing nasa harapan niya na may pagkabigla at gulat na mga mata. Paano ito nangyari? Puno ng dugo ang buong kwarto. Nakahiga si Granny Lynch sa kama, nanlalaki ang mga mata, ngunit hindi na siya humihinga. Ang lahat ng dugo na tumagos sa sahig ay umaagos mula sa maraming sugat ng kutsilyo sa dibdib ni Granny. Samantala, nahimatay si Luna sa sahig sa tabi ng kama, hawak-hawak pa rin ang isang kutsilyong may bahid ng dugo sa kanyang kamay. “Diyos ko!” isang nakakakilabot na tili ang umalingawngaw mula sa likuran ni Joshua, na sinabayan pa ng tunog ng pagkislap ng mga camera. Kumunot ang noo ni Joshua at agad na lumapit. Nabawi niya
Ang sagot ni Lucas ay parang mas lalo pang dumagdag sa katahimikan ng hallway. "Pababalikin ko ang lahat ngayon at sisirain ang mga camera." Nagkatinginan ang mga reporter. Hindi sila nangahas na ipagpatuloy ang pagkuha ng mga larawan ng eksena, ngunit hindi rin sila nangahas na itago ang kanilang mga camera. Ibinalik ni Joshua ang kanyang malamig na tingin sa mga tao at sinabing, “Ito ay karapatan ng pamilya Lynch at mangangailangan ng karagdagang imbestigasyon. Kasama ang ang mga pulis. “Kung sinuman sa inyo ang magpakalat ng anumang tsismis tungkol sa nangyari dito ngayon o magsimulang magpakalat ng mga larawan online, sisiguraduhin kong kayo at ang inyong buong pamilya ay itataboy sa Banyan City. Maaari ninyong tanggapin ang aking salita para dito." Sinulyapan niya ang lahat na may nakamamatay na ekspresyon. "Dapat ninyong malaman nang mas mahusay kaysa sa sinuman na si Joshua Lynch ay hindi kailanman sumisira sa kanyang mga pangako!" Natahimik ang buong hallway. Tinata
Sa sobrang lupit at lamig ng tingin ni Joshua ay hindi ito matingnan ni Adrian, lumingon na lang siya palayo. ”Bakit mo binabanggit ang tungkol sa IQ ko? Bakit mo naman naisip na hindi ako makakaisip ng…”Nang sabihin niya ito, napagtanto niya na nahulog na siya sa patibong ni Joshua at agad niyang binago ang sinabi niya, “Si—Sino ang may balak na i-frame si Luna? Siya ang pumatay kay Mom, alam at nakita ito ng lahat ng nandito!”“Ang sugat sa dibdib ni Mom ay dahil sa kutsilyo na hawak ni Luna! Ang lahat ng nandito, pati ikaw at ako, ay nakita ito ng klarong klaro!”Tumuro si Adrian sa patay na katawan ni Granny at sa katawan ni Luna na walang malay sa sahig. “Tingnan mo, wala na siyang malay pero mahigpit niya pa ring hawak ang kutsilyo! Klaro kung ano ang nangyari dahil sa eksenang ito. Anong ibig mong sabihin, may taong gustong mag-frame kay Luna?” Pagkatapos, lumingon siya at tumingin siya sa mga reporter na nagtipon tipon sa hallway. “Mali ba ako?” Nagkatinginan ang mga re
Nang buksan ni Luna ang mga mata niya, wala siyang nakita kundi dugo.May lalaking sumaksak ng kutsilyo sa puso ni Granny Lynch.Nang makita niya ito, gusto ni Luna na tumayo at humingi ng saklolo, ngunit hindi siya makaimik dahil sa takot.Sa mga sandaling ito, tinawagan niya ang number ni Joshua.Nang napindot na ni Luna ang call button—May humampas sa batok niya at nawalan siya ng malay.Nang gumising na siya, sa sobrang gulat ni Luna sa eksenang nasa harap niya ay tila tinamaan ng kidlat ang buong katawan niya.Hindi siya makagalaw, makapag-isip, o makapagsalita.Tila mabigat sa loob ni Joshua nang makita niya ang itsura ni Luna sa sahig.Tinikom niya ang mga labi niya.Gusto niyang pumasok ng kwarto at yakapin si Luna para gumaan ang loob nito, ngunit hindi niya ito magawa.Kapag pumasok siya sa kwarto, makakagulo siya sa imbestigasyon at masisira ang mga ebidensya.Naniniwala siya na inosente si Luna at hindi nito sasaktan si Granny.Ito ang rason kung bakit hindi n
Sumara ng malakas ang mga rehas.Pagkatapos tanungin, napilitan si Luna na magsuot ng prison jumpsuit at nilagay siya sa kulungan na pambabae.Bumagsak sa sahig si Luna at hindi niya makuha ang lakas para tumayo.Sa sobrang dilim ng kulungan ay hindi niya makilala ang mukha ng kahit sino.“Hoy, may baguhan tayo.” Biglang may narinig siya na mga mapanglait na boses sa paligid niya.“Mukhang maganda at bata rin siya!”“Celia, tingnan mo ito. Hindi na ikaw ang baguhan dito.”Tumigas ang buong katawan ni Luna nang marinig niya ang pamilyar na pangalang ito.Tumingala siya at nakaharap niya ang malamig na titig ni Celia.Nakaupo si Celia sa isa sa mga kama sa tabi niya, at tumitig ito ng malamig sa maputlang mukha ni Luna. “Nasa kulungan ka rin?”Kinagat ni Luna ang labi niya, ngunit hindi siya sumagot.Ang babaeng nakatayo sa harap ni Luna ay tumingin kay Celia. “Kilala mo ba siya?”“Kilala ko ba siya?” Tumayo si Celia at tumingin siya ng malamig sa mukha ni Luna. “Wala dapat a
Sa oras na matapos magsalita si Celia, bumukas ang pinto ng kulungan.Tumingin ng malamig ang pulis kay Luna at sinabi nito, “Lumabas ka, may taong nandito para makita ka.”Tumigil ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay sinuot niya ang basang jumpsuit niya at sinundan niya ang pulis palabas ng kulungan, kasing tigas ng robot ang pag galaw niya.Si Bonnie, na nakasuot ng pula mula ulo hanggang paa, ay naghihintay ng balisa sa visiting room.Mabaho si Luna habang dinala siya ng isang pulis sa visiting room, nakatakip ang ilong nito. Hindi pa tapos si Luna sa paglalaba ng jumpsuit niya, at may bahid pa ng mga ihi at dumi sa damit niya.Umupo siya sa harap ni Bonnie.Hindi pinansin ni Bonnie ang baho sa katawan ni Luna at agad niyang hinawakan ang kamay nito. “May nang api ba sayo?”Tumango si Luna at kalmado niyang tinanong ng namamaos, “Maayos lang ba sina Joshua at ang mga bata?”Wala siyang binanggit tungkol sa kung ano ang nangyari sa kulungan. Sa halip, ang unang lumabas sa
Hindi mapigilan na ngumisi si Luna nang marinig niya ito. “Baka para sa kanila, ako ang ampon.” Anim na taon na ang nakalipas, noong naaksidente siya at akala ng lahat ay namatay siya, hindi man lang nag alay sina Natasha at Joseph o hindi man lang sila nagdalamhati sa pagkamatay niya. Hindi lang ‘yun, sinabi pa ni Natasha na ang pagiging hindi tapat ni Luna ang dahilan ng pagkamatay niya. Sanay na si Luna sa hindi patas na pakikitungo. Huminga siya ng malalim at tumitig siya kay Bonnie. “Pasensya na, pero kailangan ko muna ng tulong mo para alagaan sina Nigel, Neil, at Nellie.” Tumango si Bonnie. “‘Wag kang mag alala.” Dahil sa kumalat na balita tungkol sa litrato kung saan hinalikan ni Joshua si Luna sa noo, si Joshua ang naging gitna ng atensyon ng media. Bago bisitahin si Luna, nag boluntaryo na si Bonnie na alagaan ang mga bata at dinala niya ito sa bahay niya. Sa mga sandaling ito, binabantayan sila nila Anne at John hasbang binibisita ni Bonnie si Luna sa kulungan.