“Luna, narinig kong binanggit ni Courtney na bumalik na sa trabaho si President Lynch ngayon. Natutuwa ang mas mataas na management dito at hindi makapaniwala na sa wakas ay nakabalik na siya sa trabaho pagkatapos ng isang buwang pahinga! "Ngayon lang, hiniling sa akin ng isa sa mga kasamahan sa Human Resources na magpadala ng isang tao mula sa departamento ng Disenyo ng Alahas upang tingnan si President Lynch at kumuha ng litrato kasama niya upang gunitain ang kanyang pagbabalik. Sa tingin ko, makatuwiran lang kung pupunta ka." Hindi napigilan ni Luna na magtaas ng kilay nang marinig ito. “Kailangan ba yun?” Hindi niya maintindihan kung ano ang lahat ng kaguluhan. Bumalik na si Joshua mula sa kanyang isang buwang bakasyon, at mukhang hindi ito kapana-panabik na balita, kaya bakit ang lahat ay nagkakagulo tungkol dito? Sinamaan siya ni Shannon ng di-sumasang-ayong tingin. "Syempre kailangan! Narinig ko na pagkatapos ng napakaraming taon ng pagtatrabaho dito, ito lang ang pangal
Nang marinig niya ang boses ni Aura na nagmumula sa kabilang bahagi ng pinto, nanigas ang buong katawan ni Luna. Sa sandaling ito, nakadiin ang katawan niya sa pintuan dahil kay Joshua, mga sentimetro lang ang layo kay Aura. Kung itulak ni Aura ang pinto sa sandaling ito, makikita niya kung gaano kagulo ang hitsura ni Luna pagkatapos siyang halikan ni Joshua. Kung si Aura ay makapasok sa kanila ng ganito...siguradong sisirain niya ang antidote na ginamit niya para panakot kay Joshua dahil sa galit. Kung mangyari ito... hindi na gagaling si Granny Lynch. Sa sandaling naisip niya ito, inangat ni Luna ang kanyang ulo para tingnan si Joshua. Kumunot ang noo ni Joshua at matatag na sumagot kay Aura, “Huwag kang pumasok; Nilalagyan ko ng gamot ang sugat ko. Matatapos din ako sa ilang saglit." Tumigil sandali si Aura, pagkatapos ay sinabi sa mas malambot na tono kaysa dati, “Anong sugat? Bakit hindi kita tulungan dito?" “Hindi, hindi na kailangan. Maghintay ka lang ng kaunti,”
Saktong pagsara ng kamay ni Aura sa door handle, kumunot ang noo ni Joshua at walang kibo na sinabi, "Ayos lang ito, Aura." Hinubad niya ang suot na jacket. Kahit nabahiran ng kape ang kanyang itim na kamiseta, hindi ito mahahalata maliban kung titingnang mabuti. Sinulyapan niya si Aura ng bakanteng sulyap at sinabing, "Pumunta tayo sa mall para bumili ng isa pa." Kasabay noon, binigyan niya ng isang mabilisang pagsusuri si Aura at idinagdag, "Ibibili rin kita ng dalawang damit." Ikinatuwa ito ni Aura. Agad niyang binitawan ang hawakan ng pinto, humakbang papunta kay Joshua, at nakangiting sinabing, “Saang mall tayo pupunta?” Napalingon si Joshua sa direksyon ng banyo, saka ngumiti pabalik kay Aura. "Pupunta tayo dun sa paborito mo." “Sige!” Sumunod si Aura sa likuran ni Joshua, nakaramdam ng sobrang saya sa biglaang pangyayaring ito. "Ilang buwan na akong umalis sa Banyan City, at talagang na-miss kong pumunta sa mga mall kasama ka..." Ang mga boses ni Joshua at Aura a
Umupo si Luna sa office chair ni Joshua, nakatitig sa resibo sa screen ng computer, at napakagat sa labi. Malinaw na nakasulat sa note: 'Kabayaran.' Anong uri ng bayad ang ibinigay ni Joshua kay Jason? Nagsasabi ba ng totoo si Aura, na tinulungan siya ni Joshua na bayaran si Jason kahit nalaman nito ang ginawa niya? Hindi lamang niya binayaran si Jason para sa kanyang serbisyo, ngunit ginamit pa niya ang kanyang pribadong eroplano para palabasin si Jason sa Banyan City. Sa sandaling naisip niya ito, biglang naramdaman ni Luna ang lamig sa kanyang gulugod. Paanong nangyari ito? Isinara niya ang window ng computer at inangat ang ulo para titigan ang background ng desktop. Larawan iyon ni Luna sa dalampasigan, noong una silang ikasal. Kahit ipinanganak si Luna sa Sea City, walang beach doon. Gayunpaman, sa Banyan City, nakikita niya ang walang katapusang kahabaan ng karagatan sa lahat ng oras. Kaya naman, nang siya ay unang dumating sa Banyan City, si Luna ay patuloy n
Sa halip, ibinaba ni Lucas ang kanyang ulo at sumagot, "Kasalanan ko ang lahat." Napamura si Aura, nagtaas ng boses, at sinabi sa napakalakas na boses na maririnig sa kanya ng buong palapag, “Sa hinaharap, ang tanging babae na maaaring pumasok sa opisina ni Joshua sa kanyang kalooban ay ako lang. Para naman sa iba…” Tinapunan niya ng malamig na tingin si Luna. "Kung ang sinuman ay maaaring pumunta at umalis ayon sa gusto nila, ano ang mangyayari kung may nawawalang mahalagang dokumento?" Si Aura ay kumikilos nang labis na mapangahas at demanding, na para bang siya ang nararapat na Mrs. Lynch. Isang maliit na ngiti ang pinakawalan ni Luna at yumuko kay Joshua at Aura. "Sige, naiintindihan ko na." Kasama noon, inangat niya ang ulo niya para ayusin ang matalim niyang tingin kay Joshua. "Hindi na ako papasok sa opisina ni Mr. Lynch kailanman." Kasama noon, tumalikod siya at naglakad palayo. Si Joshua, na nanatiling tahimik sa buong palitan na ito, ay naningkit ang mga mata na
Tinitigan ni Luna si Samson, na nagsasalita sa kanyang tainga, at hindi napigilang tumawa. "Marami ka ngang alam, Samson." Inilibot ni Samson ang mga mata sa kanya. “Siyempre oo. Ang aking pamilya ay isa rin sa pinakamayaman at pinaka-maimpluwensyang pamilya sa ibang bansa kasama ang mga Landry at ang mga Quinn, kaya paanong hindi ko malalaman ang tungkol sa tsismis na tulad nito?” Kasama noon, lumabi siya at sinabing, “Masasabi kong hindi ka interesado sa tsismis na tulad nito, kaya hindi na kita guguluhin pa. Halos oras na para umalis sa trabaho, gayon pa man. Kailangan mong umuwi at magpahinga ngayong gabi. Naghihintay pa rin ako na bigyan mo ako ng mga mungkahi para sa aking panukala bukas, kaya huwag kang mangahas na maging wala sa pag-iisip tulad ngayon!" Napangiti si Luna sa labi. “Sige.” Oras na para umalis sa trabaho. Ang mga empleyado sa departamento ng disenyo ay nag-iimpake na ng kanilang mga bag para umalis. Nanatiling mag-isa si Luna sa kanyang opisina, blangk
Paano kaya ni Bonnie matitiis na sirain ang pangarap ni Luna? “Minsan, kailangan mo na lang tanggalin ang benda,” ungol ni Anne habang nagpapakawala ng buntong-hininga. Pagkatapos, kinuha niya ang telepono ni Luna at dinial ang numero ni Joshua. Matagal na tumunog ang telepono bago ito tuluyang sinagot. “Luna, diba sabi ko sa’yo wag mo akong tawagan? Katabi ko lang si Aura.” "Dahil katabi mo lang si Aura ibig sabihin hindi mo na sasagutin ang mga tawag ni Luna?" panunuya ni Anne, tinikom ang kanyang mga labi sa hindi pagsang-ayon. Pagkatapos, malakas siyang nagpatuloy, “Joshua Lynch, iniinom ni Luna ang kanyang kalungkutan sa isang bar ngayon dahil sa iyo. Mas alam mo kaysa sa sinuman kung paano siya nagiging kapag siya ay lasing. Dumito ka ng isang oras; May itatanong kami ni Bonnie sa iyo. “Kung hindi ka pupunta sa loob ng isang oras, dadalhin namin si Luna para makipaglandian sa mga gwapong lalaki sa ibaba. Iyan ay mula sa akin. Paalam!” Kasama noon, ibinaba ni Anne ang tele
Pagdating ni Joshua sa bar, lasing na lasing na si Luna kaya nakakapit siya kay Bonnie, bumubula ang bibig. Sabay-sabay siyang umiiyak at tumatawa at minsan ay napagkakamalan pa niyang si Bonnie ang kanyang ama na si Joseph, na pinagsasabihan siya sa pagpapalit sa kanyang biological sister. Minsan, napagkamalan niyang si Bonnie bilang si Neil at nagpahayag ng panghihinayang sa hindi pagprotekta sa kanya. Gayunpaman, kadalasan, si Luna ay kumakapit kay Bonnie at sinisigaw ang pangalan ni Joshua, kasama ang mga tanong na 'bakit'. Mas partikular, mga tanong kung bakit niya binigyan ng pera si Jason at bakit niya pinatakas si Jason. “Alam ko na sa kaibuturan ng iyong puso, mahal mo ako, ngunit hindi ko maintindihan... hindi ko maintindihan! Dahil mahal mo ako, bakit hindi mo ako pinansin kahit na sinabotahe ako ng iba, at kahit... tinulungan ang salarin na makatakas?" Ito ang narinig ni Joshua pagtapak niya sa pribadong silid. Kumunot ang noo niya at agad na pumunta sa gilid