Saktong pagsara ng kamay ni Aura sa door handle, kumunot ang noo ni Joshua at walang kibo na sinabi, "Ayos lang ito, Aura." Hinubad niya ang suot na jacket. Kahit nabahiran ng kape ang kanyang itim na kamiseta, hindi ito mahahalata maliban kung titingnang mabuti. Sinulyapan niya si Aura ng bakanteng sulyap at sinabing, "Pumunta tayo sa mall para bumili ng isa pa." Kasabay noon, binigyan niya ng isang mabilisang pagsusuri si Aura at idinagdag, "Ibibili rin kita ng dalawang damit." Ikinatuwa ito ni Aura. Agad niyang binitawan ang hawakan ng pinto, humakbang papunta kay Joshua, at nakangiting sinabing, “Saang mall tayo pupunta?” Napalingon si Joshua sa direksyon ng banyo, saka ngumiti pabalik kay Aura. "Pupunta tayo dun sa paborito mo." “Sige!” Sumunod si Aura sa likuran ni Joshua, nakaramdam ng sobrang saya sa biglaang pangyayaring ito. "Ilang buwan na akong umalis sa Banyan City, at talagang na-miss kong pumunta sa mga mall kasama ka..." Ang mga boses ni Joshua at Aura a
Umupo si Luna sa office chair ni Joshua, nakatitig sa resibo sa screen ng computer, at napakagat sa labi. Malinaw na nakasulat sa note: 'Kabayaran.' Anong uri ng bayad ang ibinigay ni Joshua kay Jason? Nagsasabi ba ng totoo si Aura, na tinulungan siya ni Joshua na bayaran si Jason kahit nalaman nito ang ginawa niya? Hindi lamang niya binayaran si Jason para sa kanyang serbisyo, ngunit ginamit pa niya ang kanyang pribadong eroplano para palabasin si Jason sa Banyan City. Sa sandaling naisip niya ito, biglang naramdaman ni Luna ang lamig sa kanyang gulugod. Paanong nangyari ito? Isinara niya ang window ng computer at inangat ang ulo para titigan ang background ng desktop. Larawan iyon ni Luna sa dalampasigan, noong una silang ikasal. Kahit ipinanganak si Luna sa Sea City, walang beach doon. Gayunpaman, sa Banyan City, nakikita niya ang walang katapusang kahabaan ng karagatan sa lahat ng oras. Kaya naman, nang siya ay unang dumating sa Banyan City, si Luna ay patuloy n
Sa halip, ibinaba ni Lucas ang kanyang ulo at sumagot, "Kasalanan ko ang lahat." Napamura si Aura, nagtaas ng boses, at sinabi sa napakalakas na boses na maririnig sa kanya ng buong palapag, “Sa hinaharap, ang tanging babae na maaaring pumasok sa opisina ni Joshua sa kanyang kalooban ay ako lang. Para naman sa iba…” Tinapunan niya ng malamig na tingin si Luna. "Kung ang sinuman ay maaaring pumunta at umalis ayon sa gusto nila, ano ang mangyayari kung may nawawalang mahalagang dokumento?" Si Aura ay kumikilos nang labis na mapangahas at demanding, na para bang siya ang nararapat na Mrs. Lynch. Isang maliit na ngiti ang pinakawalan ni Luna at yumuko kay Joshua at Aura. "Sige, naiintindihan ko na." Kasama noon, inangat niya ang ulo niya para ayusin ang matalim niyang tingin kay Joshua. "Hindi na ako papasok sa opisina ni Mr. Lynch kailanman." Kasama noon, tumalikod siya at naglakad palayo. Si Joshua, na nanatiling tahimik sa buong palitan na ito, ay naningkit ang mga mata na
Tinitigan ni Luna si Samson, na nagsasalita sa kanyang tainga, at hindi napigilang tumawa. "Marami ka ngang alam, Samson." Inilibot ni Samson ang mga mata sa kanya. “Siyempre oo. Ang aking pamilya ay isa rin sa pinakamayaman at pinaka-maimpluwensyang pamilya sa ibang bansa kasama ang mga Landry at ang mga Quinn, kaya paanong hindi ko malalaman ang tungkol sa tsismis na tulad nito?” Kasama noon, lumabi siya at sinabing, “Masasabi kong hindi ka interesado sa tsismis na tulad nito, kaya hindi na kita guguluhin pa. Halos oras na para umalis sa trabaho, gayon pa man. Kailangan mong umuwi at magpahinga ngayong gabi. Naghihintay pa rin ako na bigyan mo ako ng mga mungkahi para sa aking panukala bukas, kaya huwag kang mangahas na maging wala sa pag-iisip tulad ngayon!" Napangiti si Luna sa labi. “Sige.” Oras na para umalis sa trabaho. Ang mga empleyado sa departamento ng disenyo ay nag-iimpake na ng kanilang mga bag para umalis. Nanatiling mag-isa si Luna sa kanyang opisina, blangk
Paano kaya ni Bonnie matitiis na sirain ang pangarap ni Luna? “Minsan, kailangan mo na lang tanggalin ang benda,” ungol ni Anne habang nagpapakawala ng buntong-hininga. Pagkatapos, kinuha niya ang telepono ni Luna at dinial ang numero ni Joshua. Matagal na tumunog ang telepono bago ito tuluyang sinagot. “Luna, diba sabi ko sa’yo wag mo akong tawagan? Katabi ko lang si Aura.” "Dahil katabi mo lang si Aura ibig sabihin hindi mo na sasagutin ang mga tawag ni Luna?" panunuya ni Anne, tinikom ang kanyang mga labi sa hindi pagsang-ayon. Pagkatapos, malakas siyang nagpatuloy, “Joshua Lynch, iniinom ni Luna ang kanyang kalungkutan sa isang bar ngayon dahil sa iyo. Mas alam mo kaysa sa sinuman kung paano siya nagiging kapag siya ay lasing. Dumito ka ng isang oras; May itatanong kami ni Bonnie sa iyo. “Kung hindi ka pupunta sa loob ng isang oras, dadalhin namin si Luna para makipaglandian sa mga gwapong lalaki sa ibaba. Iyan ay mula sa akin. Paalam!” Kasama noon, ibinaba ni Anne ang tele
Pagdating ni Joshua sa bar, lasing na lasing na si Luna kaya nakakapit siya kay Bonnie, bumubula ang bibig. Sabay-sabay siyang umiiyak at tumatawa at minsan ay napagkakamalan pa niyang si Bonnie ang kanyang ama na si Joseph, na pinagsasabihan siya sa pagpapalit sa kanyang biological sister. Minsan, napagkamalan niyang si Bonnie bilang si Neil at nagpahayag ng panghihinayang sa hindi pagprotekta sa kanya. Gayunpaman, kadalasan, si Luna ay kumakapit kay Bonnie at sinisigaw ang pangalan ni Joshua, kasama ang mga tanong na 'bakit'. Mas partikular, mga tanong kung bakit niya binigyan ng pera si Jason at bakit niya pinatakas si Jason. “Alam ko na sa kaibuturan ng iyong puso, mahal mo ako, ngunit hindi ko maintindihan... hindi ko maintindihan! Dahil mahal mo ako, bakit hindi mo ako pinansin kahit na sinabotahe ako ng iba, at kahit... tinulungan ang salarin na makatakas?" Ito ang narinig ni Joshua pagtapak niya sa pribadong silid. Kumunot ang noo niya at agad na pumunta sa gilid
Bahagyang kumunot ang noo ni Joshua sa narinig. Inangat niya ang kanyang ulo para sumulyap kay Bonnie, pagkatapos ay sinabing, “Tama ka. Kung ito ay nakaraan, sana ay tiningnan ko ang bagay na ito." Dahil doon, ibinaba niya ang kanyang tingin at marahang pinunasan ang isang luha sa gilid ng mata ni Luna. "Gayunpaman, Ms. Craig, dapat mong malaman na nangyari ito sa ilang sandali pagkatapos ng aksidente ni Luna. "Nawala sa akin ang buong mundo ko at pansamantalang wala sa mabuting kalagayan sa pag-iisip. Patawarin mo ako sa wala ako sa mood o oras para imbestigahan ang pagkakakilanlan ng may-ari ng account at ang kanilang relasyon kay Adrian. Tungkol naman sa pribadong eroplano... “Kung tama ang pagkakaalala ko,Hindi ko masyadong pinapansin ang anumang nangyayari noong mga panahong iyon, kaya siguro ipinasa ni Lola Lynch ang pagmamay-ari ng private plane kay Mr. Adrian.” Natigilan sina Bonnie at Anne nang marinig ito. Nagpalitan sila ng tingin. Walang sinuman sa kanila ang n
Ang mga ilaw na lumalabas sa Lynch Mansion ay kumikinang nang maliwanag sa kalangitan sa gabi. Dahil sa kanyang karamdaman, si Granny Lynch ay nakahiga sa sofa at mukhang nanghihina. Tahimik na minamasahe ni Nigel ang kanyang mga paa habang si Nellie ay may hawak na libro at nagkukwento kay Granny Lynch ng The Little Mermaid. Sa kabilang side ng sofa, si Celia ay may hawak na salansan ng mga litrato ng ibang mga babae at isa-isang ipinapakita kay Michael. “Michael, tingnan mo: ito ang mga angkop na babae na pinili ni Granny para sa iyo ayon sa kanilang katayuan at pagkakakilanlan. Tingnan mo at ipaalam sa akin kung mayroon diyang interesado ka." Si Michael, na ang utak ay pinagmumultuhan pa rin ng imahe ng mga hickey sa katawan ni Aura kaninang umaga, ay itinulak ang mga larawan sa isang tabi sa pagkabigo. “Ayoko! Kung gusto mo ito nang labis, tingnan mo sila mismo!" “How dare you!” Ibinagsak ni Adrian ang kanyang baso sa coffee table nang may kalabog at sinulyapan si Michae