Sa halip, ibinaba ni Lucas ang kanyang ulo at sumagot, "Kasalanan ko ang lahat." Napamura si Aura, nagtaas ng boses, at sinabi sa napakalakas na boses na maririnig sa kanya ng buong palapag, “Sa hinaharap, ang tanging babae na maaaring pumasok sa opisina ni Joshua sa kanyang kalooban ay ako lang. Para naman sa iba…” Tinapunan niya ng malamig na tingin si Luna. "Kung ang sinuman ay maaaring pumunta at umalis ayon sa gusto nila, ano ang mangyayari kung may nawawalang mahalagang dokumento?" Si Aura ay kumikilos nang labis na mapangahas at demanding, na para bang siya ang nararapat na Mrs. Lynch. Isang maliit na ngiti ang pinakawalan ni Luna at yumuko kay Joshua at Aura. "Sige, naiintindihan ko na." Kasama noon, inangat niya ang ulo niya para ayusin ang matalim niyang tingin kay Joshua. "Hindi na ako papasok sa opisina ni Mr. Lynch kailanman." Kasama noon, tumalikod siya at naglakad palayo. Si Joshua, na nanatiling tahimik sa buong palitan na ito, ay naningkit ang mga mata na
Tinitigan ni Luna si Samson, na nagsasalita sa kanyang tainga, at hindi napigilang tumawa. "Marami ka ngang alam, Samson." Inilibot ni Samson ang mga mata sa kanya. “Siyempre oo. Ang aking pamilya ay isa rin sa pinakamayaman at pinaka-maimpluwensyang pamilya sa ibang bansa kasama ang mga Landry at ang mga Quinn, kaya paanong hindi ko malalaman ang tungkol sa tsismis na tulad nito?” Kasama noon, lumabi siya at sinabing, “Masasabi kong hindi ka interesado sa tsismis na tulad nito, kaya hindi na kita guguluhin pa. Halos oras na para umalis sa trabaho, gayon pa man. Kailangan mong umuwi at magpahinga ngayong gabi. Naghihintay pa rin ako na bigyan mo ako ng mga mungkahi para sa aking panukala bukas, kaya huwag kang mangahas na maging wala sa pag-iisip tulad ngayon!" Napangiti si Luna sa labi. “Sige.” Oras na para umalis sa trabaho. Ang mga empleyado sa departamento ng disenyo ay nag-iimpake na ng kanilang mga bag para umalis. Nanatiling mag-isa si Luna sa kanyang opisina, blangk
Paano kaya ni Bonnie matitiis na sirain ang pangarap ni Luna? “Minsan, kailangan mo na lang tanggalin ang benda,” ungol ni Anne habang nagpapakawala ng buntong-hininga. Pagkatapos, kinuha niya ang telepono ni Luna at dinial ang numero ni Joshua. Matagal na tumunog ang telepono bago ito tuluyang sinagot. “Luna, diba sabi ko sa’yo wag mo akong tawagan? Katabi ko lang si Aura.” "Dahil katabi mo lang si Aura ibig sabihin hindi mo na sasagutin ang mga tawag ni Luna?" panunuya ni Anne, tinikom ang kanyang mga labi sa hindi pagsang-ayon. Pagkatapos, malakas siyang nagpatuloy, “Joshua Lynch, iniinom ni Luna ang kanyang kalungkutan sa isang bar ngayon dahil sa iyo. Mas alam mo kaysa sa sinuman kung paano siya nagiging kapag siya ay lasing. Dumito ka ng isang oras; May itatanong kami ni Bonnie sa iyo. “Kung hindi ka pupunta sa loob ng isang oras, dadalhin namin si Luna para makipaglandian sa mga gwapong lalaki sa ibaba. Iyan ay mula sa akin. Paalam!” Kasama noon, ibinaba ni Anne ang tele
Pagdating ni Joshua sa bar, lasing na lasing na si Luna kaya nakakapit siya kay Bonnie, bumubula ang bibig. Sabay-sabay siyang umiiyak at tumatawa at minsan ay napagkakamalan pa niyang si Bonnie ang kanyang ama na si Joseph, na pinagsasabihan siya sa pagpapalit sa kanyang biological sister. Minsan, napagkamalan niyang si Bonnie bilang si Neil at nagpahayag ng panghihinayang sa hindi pagprotekta sa kanya. Gayunpaman, kadalasan, si Luna ay kumakapit kay Bonnie at sinisigaw ang pangalan ni Joshua, kasama ang mga tanong na 'bakit'. Mas partikular, mga tanong kung bakit niya binigyan ng pera si Jason at bakit niya pinatakas si Jason. “Alam ko na sa kaibuturan ng iyong puso, mahal mo ako, ngunit hindi ko maintindihan... hindi ko maintindihan! Dahil mahal mo ako, bakit hindi mo ako pinansin kahit na sinabotahe ako ng iba, at kahit... tinulungan ang salarin na makatakas?" Ito ang narinig ni Joshua pagtapak niya sa pribadong silid. Kumunot ang noo niya at agad na pumunta sa gilid
Bahagyang kumunot ang noo ni Joshua sa narinig. Inangat niya ang kanyang ulo para sumulyap kay Bonnie, pagkatapos ay sinabing, “Tama ka. Kung ito ay nakaraan, sana ay tiningnan ko ang bagay na ito." Dahil doon, ibinaba niya ang kanyang tingin at marahang pinunasan ang isang luha sa gilid ng mata ni Luna. "Gayunpaman, Ms. Craig, dapat mong malaman na nangyari ito sa ilang sandali pagkatapos ng aksidente ni Luna. "Nawala sa akin ang buong mundo ko at pansamantalang wala sa mabuting kalagayan sa pag-iisip. Patawarin mo ako sa wala ako sa mood o oras para imbestigahan ang pagkakakilanlan ng may-ari ng account at ang kanilang relasyon kay Adrian. Tungkol naman sa pribadong eroplano... “Kung tama ang pagkakaalala ko,Hindi ko masyadong pinapansin ang anumang nangyayari noong mga panahong iyon, kaya siguro ipinasa ni Lola Lynch ang pagmamay-ari ng private plane kay Mr. Adrian.” Natigilan sina Bonnie at Anne nang marinig ito. Nagpalitan sila ng tingin. Walang sinuman sa kanila ang n
Ang mga ilaw na lumalabas sa Lynch Mansion ay kumikinang nang maliwanag sa kalangitan sa gabi. Dahil sa kanyang karamdaman, si Granny Lynch ay nakahiga sa sofa at mukhang nanghihina. Tahimik na minamasahe ni Nigel ang kanyang mga paa habang si Nellie ay may hawak na libro at nagkukwento kay Granny Lynch ng The Little Mermaid. Sa kabilang side ng sofa, si Celia ay may hawak na salansan ng mga litrato ng ibang mga babae at isa-isang ipinapakita kay Michael. “Michael, tingnan mo: ito ang mga angkop na babae na pinili ni Granny para sa iyo ayon sa kanilang katayuan at pagkakakilanlan. Tingnan mo at ipaalam sa akin kung mayroon diyang interesado ka." Si Michael, na ang utak ay pinagmumultuhan pa rin ng imahe ng mga hickey sa katawan ni Aura kaninang umaga, ay itinulak ang mga larawan sa isang tabi sa pagkabigo. “Ayoko! Kung gusto mo ito nang labis, tingnan mo sila mismo!" “How dare you!” Ibinagsak ni Adrian ang kanyang baso sa coffee table nang may kalabog at sinulyapan si Michae
Patuloy na hinawakan ni Nellie ang kanyang lalamunan habang sumisigaw siya kay Nigel, "Bilisan mo, tulungan mo si Granny na maglabas ng tubig!" Natigilan si Nigel saglit, saka umiling. “Wala nang silbi…” Halos isang taon nang ginagamit ni Lola ang pitsel at baso na ito, at si Celia ang naghanda ng tubig para sa kanya sa panahong ito. Kung sinadya ni Celia na lasunin siya...baka hindi ang araw na ito ang unang araw. "Anong pinagsasabi mo Joshua?" Si Celia, na nakaupo sa kabilang side ng sofa, ay hindi maiwasang mapakunot ang noo nang marinig ito. Inihagis niya ang mga litrato sa kanyang kamay sa coffee table at tinitigan si Joshua na may pag-aakusa. “Namumuhay kami sa kapayapaan sa lahat ng ito, at ipinagsalin ko lang ng tubig si Granny Lynch at ang mga bata dahil sa kabaitan. Paano mo ako maakusahan ng paglalason sa kanila sa sandaling magpatulo ka ng ilang pintura sa tubig?" Napangisi si Joshua, saka iniabot ang gamot sa kanya. “Tita Celia, ipapakilala ko sa iyo ito. Ito ay is
“Umalis ka sa daanan ko!” Alam ni Adrian ang mangyayari kung hindi siya makakatakas sa oras, kaya agad niyang itinulak si Nigel. “Umalis ka diyan! Ikaw ay kasing gulo ng iyong p*tang ina!"Agad namang nanlaki ang mata ni Nellie sa narinig. Gulat na napatitig siya kay Adrian, nakanganga. “Granddad…” Sa lahat ng tatlong anak ni Luna, si Nellie ang pinakamamahal kay Adrian. Sinuportahan ni Adrian ang hilig ni Nellie sa disenyo noon at pinuri pa niya ang kanyang talento. Matapos matuklasan na ang tunay na pagkakakilanlan ni Luna ay si Moon, ipinatawag niya si Luna upang maging guro ni Nellie. Gayunpaman, sa sandaling ito, minura ni Adrian sina Luna at Nigel. Napakagat labi si Nellie. Walang tunog na tumulo ang mga luha sa kanyang mukha nang sabihin niya sa isang nabulunan at nanginginig na boses, "Ano ba ako sa iyo kung gayon, Granddad?" Nanigas si Adrian nang makita niyang tumulo ang mga luha sa mukha ni Nellie. Kumunot ang noo niya, ngunit bago pa man siya makasagot ay tinap