Gayunpaman, sa mga sandaling ito, sinabi talaga ni Neil na tawagin siyang Jake Landry?“Nagulat ka ba na ang Jake Landry na hinahanap mo sa hospital ay hindi ako?”Tila nabasa niy ang iniisio ni Luna, ngumiti si Neil. “Pangkaraniwan na pangalan ang Jake Landry.”Pagkatapos, hinawakan niya ang baba niya at tumingin siya sa kalangitan. Sa mga sandaling ito, tumigil ang mabigat na ulan. Klaro na ang kalangitan. Sariwa ang hangin.Tumingin siya sa malayo. “Minsan kong tinanong kung bakit binigyan ako ng simpleng pangalan na tulad ng Jake. Kung ako lang, papangalanan ko ang sarili ko ng mas grande at mas maganda.“Dapat ay Neil ang pangalan ko, parang mga ulap, o isang kampeon.”Pagkatapos, nagkibit balikat si Neil at sinabi niya, “Pero, tinanggihan ang ideyang ito. Sinabi ng pamilya ko na mas maganda daw pakinggan ang Jake.”Nabigla si Luna, nakatingin siya sa pilit na ngiti ni Neil. Nabasag ang puso niya na para bang sinaksak siya sa puso.Neil.Ito ang orihinal niyang pangalan!
Nang makauwi na si Luna sa bahay, lagpas 10 na ng gabi.“Ms. Luna, bakit basang basa po kayo?”Agad na lumapit si Lily nang makita niya na umuwi na si Luna. Binati niya si Luna at hinatid niya ito sa banyo.Sa bathtub, dumating sa isip ni Luna ang malamig na mukha ni Neil sa kotse kanina. Noon, hindi niya naisip na magiging kamukha ni Neil si Joshua, hanggang sa makita niya si Neil ngayong gabi…Kapag naging malamig at mayabang pala si Neil, kamukha niya si Joshua. Ang isa ay ang matandang bersyon habang ang isa ay ang batang bersyon.Gayunpaman, habang iniisip si Joshua, hindi mapigilan ni Luna na isipin ang eksena kung saan balisang dinala ni Joshua si Fiona para maghanap ng doctor sa hospital.Nagbuntong hininga si Luna. Kung hindi dahil gusto niyang pabagsakin si Fiona para personal na kumilos si Aura, pagkatapos ng mga pangyayari ngayong gabi, hindi niya na gugustuhin na makialam kay Joshua.Nararapat lang ito kay Joshua dahil hinaayan niya na magsinungaling si Fiona sa kan
“Hello, ang pangalan ko ay Jake Landry.”Pagkatapos, sumunod siya kay Aura. Humawak siya sa kamay ni Aura ng mahigpit at umalis na sila. May mga tauhan din na kasama si Fiona, kinuha nila sina Nigel at Nellie.Nataranta si Luna nang kunin ang tatlong mga bata. Alam niya na wala siyang labas sa grupo ng mga lalaki sa paligid ni Fiona, kaya’t hinabol niya na lang si Neil.“Neil! Neil! Ako ito, si Mommy!”Ngumiti si Neil at kumawala siya sa kamay ni Aura. Tumakbo siya para yakapin si Luna. Pagkatapos, kumirot ng sobra ang puso ni Luna! Tumusok ang kutsilyo na hawak ni Neil sa puso ni Luna!“Neil!”Dumilat sa takot si Luna. Napagtanto niya na panaginip lang ito. Gayunpaman, sa sobrang totoo ng panaginip na kahit gising na siya, humawak pa rin siya sa dibdib niya gamit ang parehong kamay habang tulala.Naisip niya si Neil na nasa passenger seat kagabi, na hinihingi ang pangalan niya ng seryoso.Naramdaman niya na para bang may dumurog ng puso niya. Masakit ito.Alam niya na marami
“Maliit na pagkakamali?”Tumalikod si Joshua. Tumingin siya ng malalim kay Fiona. “Kung hindi nahulaan ni Luna ang gagawin mo kagabi at intensyonal siyang naglagay ng maraming mani sa Grilled Cajun Shrimp, alam mo ba kung ano ang mangyayari?!”Mabagal siyang lumapit kay Fiona. Kasing lamig at talim ng boses niya ang tono niya. “Ikaw ang naghanda ng lason. Alam mo na papatay ito ng isang matanda!”Hinawakan ni Joshua ang baba ni Fiona. Sobrang lamig ng kanyang titig. “Wala akong nanay simula pa noong bata ako. Laging wala ang tatay ko. Pinalaki ako ng lola ko.”“Dating ayaw ni Granny Lynch kay Luna. Lagi niyang ayaw ang mga babaeng nasa tabi ko, pero kahit na pinupuntirya sila ni Granny Lynch, hindi nila naisip na patayin ang isang walumpung taong gulang na matandang babae!”“Fiona, akala ko ay isa kang maamo at mabait na babae. Paano mo nagawa ang ganito? Ngayon, gumawa ka ng ganito sa isang matanda para isetup si Luna. Kung hindi kita papaalisin at ilalayo kay Granny Lynch at sa
“Dalawang buwan na ang lumipas. Kung hindi ka agad nabuntis sa anak ni Joshua…”“Kapag dumating ang panahon at hindi ka pa patay, baka kahit ang Diyos ay hindi ka na tulungan.”Pagkatapos, malamig na binaba ni Aura nag phone.Pagkatapos ng pag uusap nila, nilagay niya ang phone sa kamay ng taong nasa tabi niya. May kamay ng bata na tumanggap ng phone. Tumingin si Neil sa screen ng phone ng babae at seryoso niya itong pinunasan. Pagkatapos, binalik niya ang malinis na phone sa box na gawa sa kahoy na nasa mesa.Habang nakatingin sa mga kilos ni Neil, kinuha ni Aura ang tasa at uminom siya dito. “Jake, saan ka pumunta kagabi noong malakas ang ulan?”Yumuko si Neil at sumagot siya ng magalang, “Gumala lang po kami ni Uncle Theo sa kotse. Sinabi niyo po na mapanganib sa Banyan City. Hindi po dapat ako makita ng iba, pero, anim na taong gulang pa lang po ako, naintriga po ako. Kaya kagabi, habang umuulan ng malakas, gumala po ako sa tulong ni Uncle Theo. Dahil malakas ang ulas, walang
Sa sobrang sabik ni Luna ay halos napatalon siya!Nasa Banyan City talaga ang team ni Robert! Nagkataon din na doon sila ngayon sa hotel ni Bonnie!“Pupunta na ako dyan!”Pagkatapos, agad na binaba ni Luna ang phone at nagbihis siya ng pormal ngunit desenteng damit.Medyo alam ni Luna ang rason kung bakit binigyan ng team ni Robert ng pekeng medical certificate si Fiona. Kagabi, sa hospital, nagsend ng ilang voice message si Christian sa kanya.Kahit na medyo malabo ang boses ni Christian, medyo naintindihan ni Luna kung ano ang nangyari.Noon, parehong inoperahan ni Robert si Violet Lewis, na aksidenteng tinulak ni Christian pababa ng building, pati na rin ang tatay nito na namatay sa aksidente!Isang sikat na sikat na doctor si Robert, ngunit hindi niya naligtas ang pareho. Isa itong malaking iskandalo sa hospital ng mga panahong ‘yun, kaya’t ginawa ng hospital ang lahat para pagtakpan ang nangyari.Kahit ang asawa ngayon ni Robert ay hindi alam na nabigo si Robert sa pagligt
Gayunpaman, walang ibang magawa si Luna. Para kela Neil at Theo, dapat niyang maghintay. Kailangan niyang ibunyag ang tunay na kulay ni Fiona. Dapat mawala ang tauhan ni Aura.Lumipas ang oras.Habang palubog na ang araw, hindi pa rin nakita ni Luna ang kahit sino mula sa team ni Robert. Gayunpaman, may nakuha siyang balita mula kay Christian.[Luna, bigla kong naalala na ito ang araw ng kamatayan ni Violet. Balisa ako buong araw, baka dahil iniimbestigahan ko siya nitong mga nakaraan. Natatakot ako. Pwede mo bang bisitahin ang puntod niya para sakin at dalhan mo na rin siya ng alay?]Habang nakatingin sa message sa phone, kumunot ang noo ni Luna.[Bakit hindi ikaw ang pumunta?][Natatakot ako.]Tumawag na lang si Christian kay Luna, na para bang hindi niya maipakita ang tunay niyang takot.“Luna, pakiusap, magdala ka ng alay. Natatakot talaga ako. Ako ang may dala ng kalahati sa responsibilidad ng pagkamatay niya. Medyo guilty ako. Pati nasa ibang bansa ako ngayon. Gabi na, wa
Pagkatapos dalhin ni Luna si Janice sa florist para kumuha ng bulaklak, tumawag sila ng taxi at pumunta ng sementeryo.Dahil wala ang lapida ni Violet sa sementeryo, nakatayo lang silang dalawa sa dulo ng sementeryo para magdasal at bumisita.Sa ilalim ng madilim na ilaw, nakita ni Luna ang pagod at kalungkutan sa mukha ni Janice.Tila naisip niya ang sarili niya. Noong pumanaw si Neil, pareho rin siguro sila ni Janice, hindi ba?Walang mas masakit kaysa sa pumanaw ang taong mahal mo.“Violet…”Habang nakaupo sa isang bato, tumingin si Janice sa kalangitan. Hindi niya na mapigilan ang mga luha niya.“Patawad, patawad…”Hindi rin mapigilan ni Luna na malungkot kasama ni Janice, habang umiiyak ito.Matagal na umiyak si Janice sa sementeryo. Sinamahan siya ni Luna.Baka dahil naramdaman ni Luna na matino at mabait si Luna, pati pumanaw din ang kaibigan niya sa araw na ito, kaya’t may tiala si Janice kay Luna. Umiyak siya at kwinento niya ang nakaraan ni Violet kay Luna.Nang ma
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya