BUONG pagtatakang sinundan ni Anya nang tingin ang pagkahawak-kamay nila ni Demon. Nang mabaling sa kaniya ang paningin ng binata ay doon lamang nito napagdesisyong bitawan ang kamay niya.
“Nanantsing ka na yata, kanina mo pa hawak ang kamay ko!” naireklamo niya rito.Natawa si Demon, kaagad na sumilay sa labi nito ang pilyong ngiti.“Anya, iba ang nanadya sa hindi sinasadya. Pasalamat ka nga inilayo kita sa masakit na eksena.”Ngumuso si Anya, kunsabagay ay tama naman si Demon.“Nagkabalikan na kaya sila?” wala sa sariling naisambit niya.“Sino? Si Dark at Julea ba?”Tumango siya habang nakatanaw sa labas ng bintana dahil, kasalukuyan silang bumabyahe ni Demon.“Imposible iyon,” natatawang saad ni Demon.Tumitig kaagad dito si Anya habang magkasalubong ang mga kilay.“Bakit?”“May asawa na si Julea, and Julea loves his husband morAUTHOR'S NOTE:Isang paalala mula sa inyong inosenteng otor. Call out sa inosente, ang eksenang ito ay hindi para sayo. Turn next, na lang para hindi magkasala ang iyong isipan😂✌️Ang eksenang ito ay patnubay at gabay ng mga mababait na nilalangs🤣IN THE dimly lit sala, Dark stares at Anya's face with affection. He cares for her back while Anya's sitting on his lap. Their eyes locked with an intensity that spoke volumes, an unspoken desire that crackled in the air. As a gentle breeze wafted through the open window, he intertwined their fingers tightened, their connection growing stronger.Marahan, pareho nilang pinaglapit ang kanilang mga mukha upang salubungin ang labi ng isa't isa.Their hearts racing in synchrony. Their lips brushed against one another in a tentative touch, sending electric currents through their bodies. The world around them ceased to exist as they delved into the depths of their passion.
COZY KITCHEN - MORNINGSa loob nang malawak na kusina. Ang aroma ng herbs at spices ay amoy na amoy sa kabuuan ng bahay ni Dark.He busily moves around the kitchen, wearing an apron while topless. He glances at the clock on the wall and smiles, anticipation gleaming in his eyes.He cooks well. Dahil, nakasanayan niyang gawin iyon, hindi na siya nag-abalang kumuha ng katulong. May taga-silbi man siya ngunit, limit din magpunta ang mga ito kapag inutusan niya lang.Past six in the morning and yet, tulog pa hanggang sa oras na ito ang pinakamamahal niyang si Anya. A devilish smile forms in his lips. Hindi niya malilimutan ang ginawa nila buong gabi. Sigurado na siya, si Anya lang ang tanging makakagawa niyon sa kanya.A romantic and exploring make out session.Nang matapos siya sa pagluluto ay tinahak niya ang kwarto kung saan naroon si Anya. Nakapagpalit na ito ng damit na siya rin naman
DARK's PENTHOUSE—NIGHTMaghapong inabangan ni Anya ang pag-uwi ni Dark, ngunit dumating ang alas singko ng hapon ay wala pa rin ito. Bagot siyang tumayo, tinungo niya ang fridge at naghanap ng makakain. Oras-oras na lang kung gutumin siya. Pagbukas niya sa fridge ay wala doon ang natipuhan niya. Bumalik siya sa sala at saktong tumunog ang kanyang cellphone na si Demon pa ang nagbigay. Dahil, inaral niya iyon ay hindi naman naging mahirap sa kaniya na gamitin ito.Pinindot niya ang call icon dahil, alam niyang si Demon lang din ang tatawag sa kaniya.“Hello, napatawag ka?” walang kabuhay-buhay niyang sabi.“Anya,” naulinigan niyang boses ni Dark. Tila kaagad na umaliwalas ang kaniyang mukha pagkarinig niya sa boses ng binata.“Dark, uuwi ka na ba? Bakit ang tagal mo?” nakanguso niyang tanong dito.Bahagyang natawa mula sa kabilang linya si Dark bagay na ikinakagat-labi niya. Para b
DAHAN-DAHANG bumukas ang mga talukap ng mata ni Azul. Pagmulat ng kaniyang mga mata, puting kisame kaagad ang nasilayan niya. Naroon siya nakahilata sa hospital bed.“Alexus,” narinig niyang tinig ni Rozzy.Tulad nang inaasahan niya, masaya itong nakita siyang nagising.“Rozzy,” tanging sambit ni Azul.Humikbi sa bisig niya si Rozzy. Ramdam na ramdam nito ang pagmamahal ng dalaga bagay na ikinayakap niya rito pabalik.“Masaya akong ligtas ka, Alexus. Hindi ako nawalan ng pag-asa. I know, God answers my prayer,” hikbing ani Rozzy.He kissed Rozzy's forehead and smiled.“Mahirap patayin ang masamang damong katulad ko, Rozzy.”Bigla siyang kinurot ng dalaga bagay na ikinangiwi niya at nagkunwaring nasaktan.“Oh my gosh! I'm sorry,” kaagad nitong naihingi sa kaniya nang tawad.Niyakap nito ang dalaga saka siniilan nang saglit na halik sa labi. Masaya siya at sa ikalawang pagkakataon ay nabuhay siya
ISANG malakas na sapak at tadyak ang tinamo ng lalaki mula kay Don Wilbert Akuzama. Ikinatakot nang lubos ng mga tauhan nito ang umaapoy na galit nito.“Why did you do that! Alam mong naroon ang anak ko!” nangangalit ang bagang bulyaw nito sa lalaki.Lumuhod sa harapan niya ang lalaking nagmamakaawa kung saan ito ang pasimuno sa pag-massacre sa bahay na tinitirhan ni Dark dahil, na rin natuklasan ng mga ito ang inuuwiang bahay ng binata.“Boss, hindi ko sinasadya. Namali ako ng dinig, inaamin ko ang pagkakasala ko,” naihingi nito ng pasensya.Nangalit ang panga ni Wilbert. Kinasa nito ang baril na hawak.“Should I spare your life? Sa tingin mo, kaya bang ibalik nang kapalpakan mo kung nadali mo ang anak ko!” pagdidiin nito at masamang tumitig sa kaharap.“Boss,” tanging naisambit nito ngunit, alingawngaw lamang ng putok ng baril ang namayani.Bumulagta ang naturang lalaki habang dilat a
TATLONG araw na rin magmula nang isinugod sa pribadong hospital si Dark. Natatakot na sina Terrence dahil, hindi pa rin ito nagigising. Paunti-unti na rin gumagaling ang pasa at mga sugat na natamo nito. Naroon naman si Demon at matiyagang nakabantay sa kapatid.Si Vincent ay, nagpapagaling pa rin pero hindi ito gaanong napinsala. “Any signs, Terrence? Magigising pa naman si, Dark hindi ba?” nag-aalala naitanong ni Demon.“Oo naman. Naniniwala ako, sa ngayon. . .hayaan muna natin siyang magpahinga. Magigising din si Dark, Demon,” ani Terrence at pilit nitong pinapalakas ang kalooban ni Demon.“Kasalanan ko, at handa kong harapin ang galit niya. Please, Terrence do your best, hindi pwedeng matulog lang si Dark.”“Don’t blame yourself, Dem. We both know na iyon ang mas nakabubuti mong gawin.”Tiningnan ni Terrence ang payapang natutulog na kaibigan. May tubo sa bibig nito na siyang nagbibigay sa kaniya ng suporta. Patuloy naman sa pagtakbo ang linya ng puso ni Dark at kahit paano ay ma
GUMUHIT ang lungkot, pagsisisi habang pinihit ni Azul ang seradura ng pinto. Ilang araw na siyang binabagabag ng kaniyang konsensya at hindi natatahimik. Mula nang gabing iyon ay labis ang padurusa niya at sinisi ang sarili dahil, sa kaniya nalagay din sa alanganin ang buhay ng kinilala niyang kaibigan. Si Dark, na tanging hangad ay mapabuti sila at ang mga bagay na alam nilang mahirap. Kumuyom ang kamao niya at tila ba sinuntok nang malakas ang puso niya. Nakaratay sa hospital bed si Dark at hindi pa rin nagigising. “Dark, gumising ka na. Araw-araw akong nakokonsensya, at nagsisisi ako. Kapag nagising ka, ayos lang kung patayin mo ako, Dark.” “But d@mn! You don’t deserve this! I’m sorry, dude. I was weak, at hindi ako karapat-dapat na tawaging kaibigan mo.” Namula ang mata at ngumilid ang luha ni Azul. Kumuyom ang kamao nito at lumuhod sa tabi ni Dark. Eksenang nadatnan nina Leiron, Demon, Terrence at Vincent. At kasama nang mga ito ang kilala rin na ka-alyado ni Dark. Si Antho
DAHAN-DAHANG iminulat ni Anya ang kanyang mga mata. Nang tuluyan nitong buksan ang kaniyang mga mata. Unang bumungad sa kanyang paningin ang nakapinturang puting kisame. “Isabela,” naulinigan niyang boses ng lalaking hindi pamilyar sa kaniya. Tinitigan niya ito nang may pagtataka. Naroon ang lalaki, nakaupo ito sa kaniyang tabi, bakas din sa mukha ang tuwa nito habang hawak nito ang kaniyang palad. “Sino ka?” takang tanong niya rito. Tumayo ang lalaki at tumungo ito sa kaniyang tabi, hinalikan din siya nito sa tuktok ng kaniyang ulo. “I'm Hubert, your kuya, do you remember me, my little sister?” malumanay nitong sabi na may ngiti sa labi. Ngumilid sa mga mata ng dalaga ang luha niya. “Ku-kuya?” “Yes, it's me, Isabela. How's your feeling? Napakasaya ko, dahil narito ka na.” Nanginig ang labi niya nang masulyapan ang pagngilid ng luha ng kaniyang kapatid. “It's been a decade since you were lost. I missed you a lot!” patuloy nito. “Kuya, ang layo mo sa dating Kuya Hubert ko
ISANG larawan ng masayang pamilya kung ikukumpara sina Dark at Anya. Wala na ngang ibang maihihiling pa si Dark kundi makita sa araw-araw ang mag-ina niya. At sa mga sandaling iyon nasa picnic groove sila mula sa pakiusap ni Ericka, ang bunso nilang anak.Napangiti na lang si Anya nang pumwesto si Dark at nahiga ito sa kanyang hita. Suot ni Dark ang White Longsleeve Basic Shirts with Dress Pants. Habang suot naman ni Anya ang stripe jumpsuit. At kapwa masaya na pinapanood mula sa ‘di kalayuan ang kanilang mga anak. Naglalaro ang mga ito at sinusulit ang araw. “Gusto kong lumaki na malayo sa gulo ang mga bata, Dark. Balak ko sana, sa probinsya tayo tumira. Iyon ay kung gusto mo rin,” naisatinig ni Anya habang sinusuklayan ang buhok ni Dark. Hinuli ni Dark ang kamay ni Anya at saka dinala ito sa labi para halikan. “Sure, wife. Tatapusin ko lang ang misyon ko. Samahan ko muna ang daddy mo, saka na tayo aalis.” Napatingin si Anya at ngumiti na lang din kalaunan. “May tiwala ako sa
HABANG bumiyahe ay hindi maiwasan kabahan ni Dark. Wala siyang kinatatakutan but, this time. Ramdam na ramdam niya ang kaba. Pupunta sila ni Anya sa pamamahay ng ama nito kasama ang kanilang mga anak. Saglit niyang nilingon ang asawa nang maramdaman niyang hinawakan nito ang kanyang kamay at hinigpitan ito. “Sigurado ka na ba, Dark?” usisa sa kaniya ni Anya. “Oo naman. Ito na rin ang tamang pagkakataon, Anya. Gagawin ko ang lahat para maging karapat-dapat sa inyo ng mga anak ko.” Natawa sa kaniya si Anya, “Don’t worry, kapag ipabugbog ka ni, daddy. Siguraduhin niya lang na hindi ka masasaktan. Ako, makakalaban niya!” “Silly! Hindi ako natatakot, Anya. But, I will respect your father. Hindi ako lalaban, huwag niya lang kayong ilayo sa ‘kin.” Ngumilid kaagad ang luha ni Anya habang nakatitig ito sa kanyang mga mata. At saka nito isinandal ang ulo sa kanyang balikat. “I want to be with you, Dark. I wanna grow old with you.” Tanging pagngiti nang malawak ang sumilay sa labi ni Dar
NAIHANDA na ang lahat at planado na rin. Mula sa idea ni Terrence ay nabuo ang surprise proposal ni Dark. Bagay na hindi naman nalaman ni Anya.Nasa outing sila sa pagkakataon na iyon. At sa pagmamay-aring resort ni Leiron ay doon nila napagpasyahan puntahan.Maaliwalas ang panahon sa mga sandaling iyon at sinasabayan nang paghampas ng hangin ang tuyong dahon. Sa pagbulusok niyon paibaba, hindi maiwasang sundan ito ni Anya nang tingin at damhin ang pagdampi niyon sa kaniyang palad.Napakaaliwalas ng mukha nito bagay para bahagyang mapangiti si Dark. Nasa kalagitnaan sila ng autumn forest, kung saan nakapalibot ang mga magagandang punong kahoy at naghalo-halo ang kulay ng mga dahon nito. Pinaghalong orange, red and gold.Dark stood still beside Anya. As they walked along a winding path carpeted with a mosaic of foliage, Dark's heart beat with a nervous anticipation that matched the rustling of the leaves above.
“Ma!” naisambit ni Zee nang mapansin nito ang ina.Biglang umalis mula sa pinagtataguan niya si Anya. At kita niya ang kaagad na pagkahiwalay ng dalawa mula sa pagyakapan. Natuon din ang paningin sa kaniya ni Dark. Ngiting pilit naman ang ginawad ni Anya sa asawa. Habang nakatingin sa kinaroroonan niya ang kararating na mga bisita at saka lumapad ang ngiti ng mga ito.Hindi na rin kumibo pa si Anya nang humakbang papalapit sa kinaroroonan niya si Dark para puntahan at hulihin nito ang kamay niya para hawakan ito, bagay para titigan niya ito sa mukha.Umarko ang kilay ni Anya maging ang babaeng yumakap sa kaniyang asawa kanina ay nanlaki ang mga mata. Hanggang sa inagawa nito ang kamay niya mula kay Dark at saka ngiting-ngiting ipinakilala ang sarili.“Ate! Oh my Gosh. I’m Yviona Silvestre, natatandaan mo ba ako. Ako ’yung intern na hawak mo!” “Yve? Woah! Ma-magkapatid kayo?”“Aha! You're right! Ako
Habang nakasandal si Anya sa balikat ni Dark, napapangiti siya nang pinaglalaruan nito ang kanyang mga daliri. Nasa labas silang dalawa sa mga sandali na iyon habang nag-movie marathon. Habang nagbigay init sa malamig na gabi ang patuloy na pagsiga ng apoy sa may bandang bahagi. Agaw atensyon din ang mga magagandang ilaw sa paligid nila, na sa pagkakaalam niya, pinaglalaanan ayusin ng mga ka-grupo ni Dark. Isang linggo na rin mula nang maka-recover siya at inuwi siya ni Dark sa bahay nito. Noon niya lang talaga napagtanto na, marami itong bahay na pag-aari. Bantay-sarado rin ang bahay nito dahil, sa mga iilan na bodyguard. Sumilay sa labi niya ang ngiti at saka niya hinarap si Dark. Nangulila siya nang lubos sa lalaking ‘to at hindi niya napigilan ang sarili na kiligin na lamang bigla. Kahit kasi, malabo noon ang mukha nito kapag napapanaginipan niya, hindi niya maiwasan na mapaisip. Akala niya si Stewart talaga at sa kagustuhan niya; pinaniwalaan niya ang sarili noon na si Ste
TITIG na titig ang mga bata kay Dark. Wari’y kinikilatis ng mga ito ang lalaking nasa harapan nila. Naging kalmado man kung titigan sa mga pagkakataon na iyon si Dark subalit, hindi maipagkaila ang pagningning ng mga mata nito. Pigil na pigil na hawakan kahit isa man lang sa kanila. Mga bagay na napapansin ni Leiron na siyang ikinatalikod kaagad niya. Siya tuloy ang nasasaktan para sa kaibigan niya. Kung sana, may magawa man lang siya, gagawin niya. Tumungo siya sa hardin at doon nagsindi ng sigarilyo. Lately, nagiging malambot ang puso ng Pinuno nila, hindi na ito gaya nang dati. Alam niyang, kahit paano ay bumalik ang dating sigla at ngiti nito. At si Anya lamang ang makagawa niyon. “Leiron Nicholai Kiosk!” buong sambit ni Terrence sa kaniyang pangalan. Hindi na siya nagulat pa dahil, si Terrence lang naman ang nakakaalam sa tunay niyang pagkatao. “Bakit ka umalis?” usisa nito. Hinarap niya ang kaibigan at saka ningisihan. Nakita niyang nakasuksok sa magkabilang bulsa n
SA ISANG malawak at organisadong silid, kumuyom ang kamaong tinitigan ni Stewart ang hawak na inpormasyon, kung saan magtuturo s kaniya sa kinaroroonan ni Dark. Umigting ang panga at nalukot sa kanyang kamay ang kapirasong papel. “Damn it, Anika! How could you let that snake, Silvestre, get the jump on you?!” asik niyang sabi. Napuno nang tensyon ang buong silid habang ang kaniyang mga tapat na mga alipores ay nagpapalitan ng mga tingin. Alam ng mga ito na kapag galit na galit ang kanilang pinuno, ang paghihiganti niyon ang kasunod. Dumilim at masama ang mukha ni Stewart habang inikot niya nang tingin ang silid, palakad-lakad at nag-iisip sa kung ano ang susunod na gagawin. Dahil, hindi siya papayag na isang Dark, ang siyang magpapakaba sa kaniya. Mahinahon ang boses subalit, mas nangingibabaw ang nakakatakot nitong pagngisi. “Dark Silvestre, you've just signed your own death. N
PASADO alas-otso na ng gabi, hindi pa rin lumabas ng silid niya si Anika. Kahit pa na, kanina pa kumakalam ang sikmura niya. Natatandaan niyang kape lang at tinapay ang tanging laman ng tiyan niya, at kaninang umaga pa iyon. Ramdam niya ang pagkagutom pero, binalewala niya iyon nang sa gayon ay maiiwasan niya si Dark. Hanggat, hindi siya nito pinapauwi, hinding-hindi siya kakain. Nangilid bigla ang luha sa kanyang mga mata. Ngayon niya lamang naalala, ang sinabi sa kaniya ni Julea. Kasalanan niya rin, masyado siyang naka-focus sa lalaking iyon, dahil sa trabaho niya. Kahit alam niyang kaaway ito ng kaniyang ama, ay naniniwala siyang makausap niya ang binata nang maayos. Kaya nga, mas pinili niyang gamitin ang Moretti para hindi siya paghinalaan ng lalaki kung sakaling magkaharap sila. Subalit, akala niya ang lahat. Mas mautak pala ito. “Gosh! I miss my kids. I want to see them,” hikbi niyang usal sabay pahid ng kanyang mga
NAALIMPUNGATAN nang gising si Anika. Nang tamaan nang liwanag sa kaniyang mukha dahil, mula iyon sa ilaw na nasa kisame. Medyo, sumakit ang ulo niya. Bagay para pakiramdaman niya ang sarili. Maya’t maya pa ay, bigla siyang natauhan at napabalikwas nang bangon nang matitigan niya ang buong paligid. Mas lalo siyang nawindang at lalong naalarma nang iba na ang suot niyang damit. Dahil, isa na iyong magkapares na pajama. “Oh God!” naiyak niyang naiusal. Dali-dali siyang bumaba mula sa hinihigaan. At hindi na rin siya nag-abalang magsuot ng pangsapin sa kaniyang paa dahil, sa pagmamadali. Subalit, pagbukas niya sa pinto ay pagdidilim lamang ng kalangitan ang bumungad sa kaniya at isang malamig na paghampas ng hangin. Ang malamig na gabi ang nagpagising sa diwa at noon lamang napagtanto na naroon siya sa isang magandang yatch. At sa mga sandaling iyon ay naglalayag sa ka