ISANG malakas na sapak at tadyak ang tinamo ng lalaki mula kay Don Wilbert Akuzama. Ikinatakot nang lubos ng mga tauhan nito ang umaapoy na galit nito.
“Why did you do that! Alam mong naroon ang anak ko!” nangangalit ang bagang bulyaw nito sa lalaki.Lumuhod sa harapan niya ang lalaking nagmamakaawa kung saan ito ang pasimuno sa pag-massacre sa bahay na tinitirhan ni Dark dahil, na rin natuklasan ng mga ito ang inuuwiang bahay ng binata.“Boss, hindi ko sinasadya. Namali ako ng dinig, inaamin ko ang pagkakasala ko,” naihingi nito ng pasensya.Nangalit ang panga ni Wilbert. Kinasa nito ang baril na hawak.“Should I spare your life? Sa tingin mo, kaya bang ibalik nang kapalpakan mo kung nadali mo ang anak ko!” pagdidiin nito at masamang tumitig sa kaharap.“Boss,” tanging naisambit nito ngunit, alingawngaw lamang ng putok ng baril ang namayani.Bumulagta ang naturang lalaki habang dilat aTATLONG araw na rin magmula nang isinugod sa pribadong hospital si Dark. Natatakot na sina Terrence dahil, hindi pa rin ito nagigising. Paunti-unti na rin gumagaling ang pasa at mga sugat na natamo nito. Naroon naman si Demon at matiyagang nakabantay sa kapatid.Si Vincent ay, nagpapagaling pa rin pero hindi ito gaanong napinsala. “Any signs, Terrence? Magigising pa naman si, Dark hindi ba?” nag-aalala naitanong ni Demon.“Oo naman. Naniniwala ako, sa ngayon. . .hayaan muna natin siyang magpahinga. Magigising din si Dark, Demon,” ani Terrence at pilit nitong pinapalakas ang kalooban ni Demon.“Kasalanan ko, at handa kong harapin ang galit niya. Please, Terrence do your best, hindi pwedeng matulog lang si Dark.”“Don’t blame yourself, Dem. We both know na iyon ang mas nakabubuti mong gawin.”Tiningnan ni Terrence ang payapang natutulog na kaibigan. May tubo sa bibig nito na siyang nagbibigay sa kaniya ng suporta. Patuloy naman sa pagtakbo ang linya ng puso ni Dark at kahit paano ay ma
GUMUHIT ang lungkot, pagsisisi habang pinihit ni Azul ang seradura ng pinto. Ilang araw na siyang binabagabag ng kaniyang konsensya at hindi natatahimik. Mula nang gabing iyon ay labis ang padurusa niya at sinisi ang sarili dahil, sa kaniya nalagay din sa alanganin ang buhay ng kinilala niyang kaibigan. Si Dark, na tanging hangad ay mapabuti sila at ang mga bagay na alam nilang mahirap. Kumuyom ang kamao niya at tila ba sinuntok nang malakas ang puso niya. Nakaratay sa hospital bed si Dark at hindi pa rin nagigising. “Dark, gumising ka na. Araw-araw akong nakokonsensya, at nagsisisi ako. Kapag nagising ka, ayos lang kung patayin mo ako, Dark.” “But d@mn! You don’t deserve this! I’m sorry, dude. I was weak, at hindi ako karapat-dapat na tawaging kaibigan mo.” Namula ang mata at ngumilid ang luha ni Azul. Kumuyom ang kamao nito at lumuhod sa tabi ni Dark. Eksenang nadatnan nina Leiron, Demon, Terrence at Vincent. At kasama nang mga ito ang kilala rin na ka-alyado ni Dark. Si Antho
DAHAN-DAHANG iminulat ni Anya ang kanyang mga mata. Nang tuluyan nitong buksan ang kaniyang mga mata. Unang bumungad sa kanyang paningin ang nakapinturang puting kisame. “Isabela,” naulinigan niyang boses ng lalaking hindi pamilyar sa kaniya. Tinitigan niya ito nang may pagtataka. Naroon ang lalaki, nakaupo ito sa kaniyang tabi, bakas din sa mukha ang tuwa nito habang hawak nito ang kaniyang palad. “Sino ka?” takang tanong niya rito. Tumayo ang lalaki at tumungo ito sa kaniyang tabi, hinalikan din siya nito sa tuktok ng kaniyang ulo. “I'm Hubert, your kuya, do you remember me, my little sister?” malumanay nitong sabi na may ngiti sa labi. Ngumilid sa mga mata ng dalaga ang luha niya. “Ku-kuya?” “Yes, it's me, Isabela. How's your feeling? Napakasaya ko, dahil narito ka na.” Nanginig ang labi niya nang masulyapan ang pagngilid ng luha ng kaniyang kapatid. “It's been a decade since you were lost. I missed you a lot!” patuloy nito. “Kuya, ang layo mo sa dating Kuya Hubert ko
LUMAPAD ang ngiti ni Anya nang muling masilayan ang Kuya Hubert niya. May bitbit iyong mga prutas. At sandaling inilapag ito sa ibabaw ng mini table.Natatakam siya at wala siyang ideya kung bakit. “I brought you some of your favourite fruits. Be ready, uuwi na tayo sa bahay.”Lumiwanag ang mukha na dinampot ni Anya ang orange at saka ito binalatan. Agad na sumilay sa sulok ng labi ni Hubert ang ngiti nito at tumungo ito sa tabi niya.“I’m worried about you, maging ang asawa mo, alalang-alala.”“Asawa ko? Wa-wala akong matandaan na may asawa na ako, kuya.”Yumakap sa kaniya ang kapatid niya at hinahagod nito ang likuran niya. She felt relieved, pero litong-lito ang isipan niya.“You lost your memory, Isabela. Pati na si Stewart ay nakalimutan mo na. Siya ‘yung nagligtas sayo sa club kung saan ka dinala ng hinayupak na Bertong ‘yon!”“Si Stewart ang nagsabi sa amin ng laha
Months has been past, ngunit wala pa rin balita si Dark kay Anya. Parang bula, hindi nila ma-locate kung saang bansa nagpunta ang pamilya ng dalaga. May nakapagsabi na sa Japan daw ngunit, nang puntahan niya ang lugar, walang bakas ng pamilyang Akuzama ang naroon at matagal na silang nagpunta sa ibang bansa at doon na nanirahan. Walang eksaktong lugar. He slowly sips a glass of aged whiskey, the amber liquid reflecting the soft glow of the room's lighting. Mariin niya rin hinigpitan ang pagkakahawak sa baso. At tanging tunog ng busina ng mga sasakyan ang namayani sa ibaba ng malaking building kung saan siya namalagi. He gazes out the window, lost in his thoughts. His gaze hardens, fueled by days of loss and betrayal. He takes another sip, the liquid burning his throat, momentarily numbing the pain within. Nagsisisi siyang nagtiwala siya. Napangiti at bakas sa labi ang mapait na ngiti. Subalit, isang pagkatok mula sa labas na nakasarang pintuan ang pumukaw sa kaniyang diwa. T
MAG-ISANG araw mula nang makabalik ng pilipinas si Anika. Inilipat siya ng kaniyang boss sa isang producer kung saan, konektado pa rin ito sa unang pinasukan niya. At bukal sa loob naman siyang tinanggap ng bagong pinaglipatan niya. She wasted no time, diving into her work with renewed vigor. Bilang isang intern journalist, mas umaapaw sa kaniya ang pag-asam na makaharap si Dark Silvestre, ang pagiging matapang at impluwensya nito ang naging dahilan kung bakit gusto niya itong makita ng personal.Nahihiwagaan siya sa katauhan ng binata. Paano kaya ang naging buhay nito sa mga nagdaang mga taon. Masaya kaya ito?“Hayst! Stop it, Anika. Pagtuunan mo nang pansin ang project mo, hindi ang isipin kung anong klase siyang tao,” naisaway niya sa sarili at sinimulang itipa ang mga question na dapat niyang itatanong sa binata.Naniniwala siya, na sa pagiging malupit nito ay naging daan iyon sa mga tagumpay nito. Hindi ito mangunguna at tinaguriang top list sa buong Asia at sa ibang bansa kung
A/n: I'm sorry, nahuli po i-update ang chapter 22. nauna po ung 23. sana mapatawad ninyo ako.-----NAIILING, at pilit na winawaglit ni Anika sa kanyang isipan ang naging kondisyon ng kaniyang boss. May impormasyon naman siyang nakalap tungkol sa binatang bilyonaryo pero alam niyang hindi iyon sapat. She heaved a sigh, sakto naman na tumunog ang mobile phone niya mismo. Pagtitig niya roon. Si Julea kaagad ang bumungad. “Hey,” sagot niya rito. “How's work, Anika?” Julea asked her. Napanguso siya bago sumagot, “You won't believe what's happening at work. My boss is being super strict about this new documentary project on a ruthless mob in the city.” “Seriously? That sounds intense. I've heard stories about how those mobsters operate. It's no joke!” naisagot ni Julea bagay na ikinakagat-labi niya. “I'll do research and cover everything about mobs, their history, operations, and all the risky details. It's a bit overwhelming,” naisaad ni Anika. She heard Julea's heaved a s
A/N: Excited na ba ang lahat sa kung bakit, nanlamig ang ating fafang Dilim🤣 —-- MAAGA pa lamang ay preperado na ni Anika ang sarili. Hindi na rin siya nagpahatid kay Stewart dahil, busy ito at may business na lalakarin. Nagpaalam siya sa mga anak niya at ibinilin sa mga yaya ng mga ito ang alagaan nang mabuti ang mga bata. Malayo pa lamang, nasipat na ni Anika ang nakaparadang sasakyan ni Dark Silvestre. Pinanganak yata siyang palaban at hindi madaling sumuko. Napangiti at dali-dali niyang inayos ang kuwelyo ng kanyang damit. At nagmamadali siya para maabutan ito. Naroon kasi sa parking area ang taong kanina pa niya hinihintay. Her determination is unwavering despite his repeated dismissals. As they walked along the crowded sidewalk, her footsteps matched his, and her pleas grew more urgent. “It's you again, get lost! I'm busy!” Dark Silvestre shoo her away after seeing