Saglit na natulala si Roxanne, inaamin niya sa sarili na nawalan na siya ng pagmamahal kay Jameson pero nandoroon pa rin ang sakit sa dibdib niya sa tuwing naaalala ang pagtataksil nito. "Wala akong pakialam kung anong gagawin ninyo ni Savannah sa bata basta labas na ako sa gusot ninyong dalawa." Seryosong sabi ni Roxanne. Wala talaga siyang pakialam sa gagawin nila, hinding-hindi siya magkaka-interes sa buhay ng taong tinarantado siya. Napabuntong-hininga nalang si Jameson na itinanggal ang kanyang necktie. Inisip niya namang wala sigurong alam si Roxanne sa nangyari kay Savannah dahil nga wala itong malay sa loob ng dalawang araw. "Sige, aalis na ako. Magpagaling ka, babalik ako bukas at mag-iiwan ako ng guwardiya para bantayan ka sa labas. Tawagan mo lang din ako kung may problema." Paalam niya at hinalikan si Roxanne sa ulo. Walang imik si Roxanne na naghihintay na makalabas na siya sa kwarto. Pagkalabas ni Jameson, kaagad siyang nagmaneho papunta sa tinutuluyan n
Kung mag-isa sana si Roxanne sa kwarto, paniguradong magwawala na siya dahil sa kilig pero nandyan si lalaki kaya dapat behave lang. "Ahh...p-pero ibig ko kasing sabihin, huwag ka ng mag-aksaya ng oras para sa akin, unahin mo naman ang sarili mo." Paliwanag ni Roxanne. Biglang ngumisi si Devon, pansin niyang namumula ang pisnge nito at hindi makatingin sa kanya ng deretso. "Mahirap bang aminin na gusto mo ako?" Nakangisi niya pang tanong. Mas lalong kinabahan si Roxanne sa kanyang paglapit, kumakalabog na rin ang puso niya at napakapit siya sa bedsheet. "Ano ka ba, Devon! Bakit ba ako magkakagusto sayo, eh brother-in-law kita. Tsaka hello? Kasal pa ako kay Jameson." "Well, I don't care kahit kasal ka sa lokong 'yun pero wala namang mali kung magkagusto ka sa akin." Panunukso pa ni Devon. Napailing si Roxanne. "Devon, hindi nga kita gusto. Hindi ba iyon malinaw sayo? Baka bingi ka na, kailangan mo ng maglinis ng taenga." Natatawa lang si Devon sa pagka-defensive
Gabi na pero bumalik si Devon sa kanyang opisina para tapusin ang ibang papeles na kinakailangang pirmahan. Pagpasok niya, nakita niyang nandoon pa si Secretary Kenneth na nagliligpit ng mga gamit. "Boss, na prepare ko na ang mga document na kailangan mong pirmahan bukas." Sabi nito. "Okay, pipirmahan ko na ang mga 'yan ngayon." Tugon ni Devon at naupo sa kanyang upuan. Akma na sanang aalis si Kenneth pero tinawag siya ulit ni Devon. Medyo kinabahan si Kenneth dahil baka may ipapagawa na naman itong mahirap na bagay. Ginawa na kasi siya nitong detective ngayon para alamin ang mga ginagawang pag-iimbestiga ni Roxanne. "May itatanong lang sana ako, hindi ito tungkol sa trabaho." Pagkaklaro ni Devon, pansin niyang kinakabahan ito. "Sure, boss!" Ngumisi si Kenneth at naupo ulit. Nagdadalawang-isip si Devon na sabihin ang kanyang katanungan dahil alam niyang mapapaisip ang sekretarya. "Umm, t-tingin mo ba, magmamahal ulit ang isang babaeng nasawi sa una niyang pag-ibi
Tumigil si Roxanne sa pagsubo. "Hmm? B-bakit naman ako magagalit? M-may ginawa ka na naman ba?" Nagbigay siya ng isang pekeng ngiti na alam niyang ikakainis nito. " "You know what I'm talking about. Hindi kita masyadong nasamahan noong nakaraan dahil sobrang na-busy ako kaka-handle ng mga terminated projects sa company." Paliwanag ni Jameson. Nagkibit-balikat lang si Roxanne na walang pakialam sa kanyang mga sinasabi. "It's okay, you don't have to explain. Naiintindihan ko ang sitwasyon." Aniya. Bumalik siya sa pagkain at ganoon na rin si Jameson, sumusulyap naman si Roxanne sa asawa na kita niyang nangingitim ang ilalim ng mga mata. Nawala na rin sa mga paningin ni Roxanne ang dati nitong karisma, napalitan na ito ngayon ng pagkainis. Pagkatapos ng hapunan, nagpaalam si Roxanne na pupunta lang siya sa police station para bisitahin si Elaine. Wala namang sinabi si Jameson na pinayagan siyang umalis. Sa kasalukuyan, wala pang verdict ang kaso ni Elaine na pangingidnap kay Roxan
Wala sa mood si Roxanne para makipag-alitan kay Jameson pero naiinis talaga siya na umaakto itong parang nagmamalasakit. Nakatitig lang din si Jameson sa kanya na mayroong lungkot sa mga mata. Matagal-tagal na rin niyang sinusuyo ito pero kahit anong gawin niya, mahihirapan siyang makuha ulit ang loob nito dahil sa mga kasalanan niya. "Alam kong lagi akong wala sa tabi mo pero bawat oras hindi ka nawawala sa isipan ko." Seryosong sabi ni Jameson. "At asawa pa rin kita, ako ang unang mag-aalala kapag may nangyari sayong masama." Napailing si Roxanne, "Asawa? Talaga lang ha? O baka sa kabit ka nagpapaka-asawa." Dikta niya. Magsasalita sana si Jameson pero may tumawag sa kanyang phone, ito naman ay si Savannah. Alam din kaagad ni Roxanne kung sino ang taong tumawag dahil nababasa niya na sa reaksyon ng mukha ni Jameson Papatayin sana ni Jameson ang tawag pero nauna ng umalis si Roxanne at hindi niya na ito pinigilan. "Ano na naman?" Sinagot niya ang tawag. "Jameson, I need y
Nasasaktan din si Jameson na makita ang kanyang asawa na umiiyak nang dahil sa kasamaan niya. Ayaw niya itong saktan pero iyon lang ang tanging paraan niya para hindi ito mawalay sa kanya. Nang makahinga ng malalim si Roxanne, tumingin siya kay Jameson para pagsabihan ito. "Umalis ka na, ako na ang bahalang magpaliwanag kay papa. Pagtatakpan ko lang ang ginawa mong panloloko sa akin." Bago umalis si Jameson, gusto niya munang yakapin si Roxanne pero umatras ito, nagpapahiwatig na ayaw nitong lapitan pero nagpumilit si Jameson na yakapin siya. "I'm sorry, but I have to do this." Bulong niya sa taenga nito. Sa hindi kalayuan, nakatayo si Savannah habang nakatanaw kina Roxanne at Jameson na magkayakap. Napakagat siya ng labi at inis na inis dahil mukhang hindi niya pa magagawang paghiwalayin ang dalawa. Nang malaman niya rin ang tungkol sa kidney at lung transplant, kaagad niyang naisip na magagamit niya ang bagay na iyon para pahirapan lalo si Roxanne. *** Buong gabi, sinamaha
Nang makauwi si Roxanne, nagpadala siya ng mensahe sa kompanya ng Pharma Nova para humingi ng permiso na pumasok nalang siya sa susunod na araw dahil kailangan niya pa ng isang araw para makabawi ng tulog. Sa araw ng Biyernes, nakabalik na sa wakas si Roxanne sa kompanya at pagkarating niya sa entrance, nagkatagpo niya si Devon kasama si Secretary Kenneth. "G-good morning." Bati ni Roxanne sa dalawa na nakatingin sa kanya ng deretso. "Good morning, Ma'am Roxanne." Si Secretary Kenneth lang ang tumugon sa kanya habang si Devon ay walang imik. "Kamusta ka na po ang sugat niyo ma'am?" Tanong pa ni Kenneth. Napahawak si Roxanne sa kanyang tagiliran kung saan siya nasaksak. "Sa awa ng diyos, mabilis siyang naghilom." Sagot niya. "Maari ka naman pong makapagpahinga pa ng ilaw araw, at bumalik nalang sa susunod na linggo." Adbiso ni Kenneth. "Ay, okay lang, Kenneth. Kaya ko ng magtrabaho ngayon." Napatingin si Roxanne kay Devon na pansin niyang seryoso ang mukha, at nangingi
Mga kalahating-oras na nag-shopping si Roxanne at Grace at marami-rami silang nabili at wala lang kay Grace na magbayad ng higit sa sampung libo sa counter. Habang nasa counter sila, nagitla naman si Roxanne na makita sa kabilang counter si Madame Julie at kasama nito si Savannah. Nakita niya ang mga ipinamili nitong gamit na para sa baby na dinadala ni Savannah. Hindi alam ni Roxanne kung anong mararamdaman, kita niya sa mukha ni Madame Julie na nasasabik itong magka-apo. Dati pa nilang pinag-uusapan noon na magkaroon siya ng anak kay Jameson, natutuwa si Roxanne sa ideya na iyon kaso, nagbago ang lahat sa isang iglap. Namataan din ni Madame Julie si Roxanne at pati siya ay medyo nailang dahil alam niyang masasaktan ito na makita siyang sumasama sa kabit ng anak. Iiwas sana si Roxanne pero nilapitan siya ni Madame Julie matapos nilang makabayad sa counter. "Roxanne, nandito ka pala." Pilit na ngumiti si Roxanne at bumati rin sa kanya pero hindi maipinta ang mukha ni Gra
Sumang-ayon naman ang kanilang lawyer sa kanilang plano na puntahan ng personal si Roxanne. "All right, we will try to reach her personally and for now we need to find a way para mapayagan na magpyansa si Mr. Gerald Delgado." Tumango si Lola Ofelia at Madame Julie na umaasang makakalabas ang kanilang padre de pamilya sa lalong madaling panahon. Pagka-alis ng lawyer, naiwan ang dalawang babae sa couch na saglit pang nag-usap. "Juliette, do everything to persuade her sign the letter. Iyon lang ang isang paraan." Paalala ni Lola Ofelia."I'll try my best." Tugon ni Madame Julie kahit hindi sigurado sa kung anong magiging kalabasan. Pagkatapos mag-usap nagpunta si Madame Julie pabalik sa terasa at doon tinawagan ang anak na si Jameson para ikuwento ang kanilang pinag-usapan kanina. "Anak, pupunta ako bukas sa Pharma Nova para kausapin ng personal si Roxanne at susubukan kong kumbinsihin na pirmahan niya ang apology letter ng Lolo mo." "Okay, Mom. Just try but if they won't cooperate
Nang mahimasmasan si Roxanne, nag patuloy na siyang kumain ng kanyang hapunan at nasa kanyang tabi si Devon na sinabayan siyang kumain. "Kanina mo pa ako hinintay doon sa labas?" Napatanong si Roxanne habang nilalagyan ng mainit na sabaw ang kanyang kanin."Sakto lang. Hinintay lang kita sa labas kasi gusto kong masiguro na nakauwi ka na sa ating tahanan." Tugon ni Devon na natutuwang kumakain ito ng marami. "Pakabusog ka, ah. Gusto kong maging malusog ka lagi.""Thank you, Devon. Ikaw rin, kumain ka ng marami para hindi ka magkasakit. Sa dami mong ginagawa, mauubusan ka talaga ng lakas at makaramdam ng matinding pagod." Aniya."Pero parang nawala ang pagod ko simula ng maging tayo." Banat pa ni Devon at nasamid si Roxanne sa kinakain dahil natatawa. "Baliw ka rin talaga. Baka mamaya mapagod ka rin sa'kin at maghanap ng iba." Pagtataray niya. "Huh? Ba't ako mapapagod? Tsaka hindi ako maghahanap ng iba dahil nasa iyo na ang lahat ng katangian na gusto ko sa isang babae." Depensa ni
Naglakad si Roxanne papalapit sa kama ng ama at naupo sa kanyang tabi. "Opo, Papa. K-kinakailangan kong dalhin kayo sa ibang bansa para mas masiguro ang iyong pagaling. Ngunit sa ngayon, kailangan muna naming mag-usap ng iyong doktor bago ka payagan na mag-flight. Ako na rin ang bahala na bumili ng plane ticket niyo ni Tita Martha." Paliwanag niya. Natahimik si Emmanuel na bakas sa mukha na hindi siya sumasnag-ayon sa kanyang plano. "Hindi. Mananatili ako dito." Nadismaya si Roxanne sa sinabi nito. "Papa, hindi kayo gagaling kung mananatili kayo rito, mas maganda na mailagay kita sa mas maayos na hospital." "Hindi kita p'wedeng iwan dito ng mag-isa lalo na't mainit ang mata ng mga Delgado sa iyo." Rason ni Emmanuel. Napailing si Roxanne, "Huwag niyo na po akong alalahanin, ayos lang ako. Mas mahalaga ang kalusugan ninyo. Wala na akong anuman na koneksyon sa mga Delgado." "Huwag kang magsinunggaling sa akin!" Galit na sabi ni Emmanuel at nahampas ang kanyang maliit na mesa at m
Nadala si Devon sa bugso ng damdamin at nalimutan na agad ang kanyang limitasyon. Naging malikot ang kanyang mga kamay na pumasok na sa loob ng palda ni Roxanne. "Devon!" Suway ni Roxanne na tinanggal ang kanyang kamay sa kanyang hita. "Sabi kong tama na." Pinandilatan niya rin ito ng mata. Natakot naman si Devon na baka makagat nito kaya siya umayos. "S-sorry, nadala lang." Aniya at napakamot sa ulo. Inayos agad ni Roxanne ang kanyang nagusot na damit at napatingin sa salamin para ayusin ang kanyang nagulong lipstick. "Kalmahan mo nga, Devon. Hindi tama na gumawa tayo ng ganito sa publiko." Seryosong sabi ni Roxanne, hindi ibig sabihin ay wala na silang pakialam sa sasabihin ng iba, kailangan pa rin nilang maging maingat sa kanilang mga galaw. *** Sa kabilang banda, bumalik si Jameson sa kanyang sariling bahay at pagpasok niya, nakita niya si Savannah na nakaupo sa couch habang nanonood ng telebisyon. "Ano? Nakabalik ka na ba sa kompanya?" Tanong ni Savannah na nanatili
Napalingon si Devon sa kanya at ngumiti. "Oo naman? At bakit parang ayaw mong maniwala?" "Nakakapagtaka lang kasi nga, sino ba naman ako para piliin mo kaysa sa iyong pamilya." Usal ni Roxanne. "Tsaka, hindi ka tuloy makakatanggap ng mana nang dahil sa akin." "Huwag mo na iyong problemahin, wala na sa akin ang bagay na 'yon. Kung gusto mong malaman kung anong dahilan kung bakit kita pinili, iyon ay dahil mahal kita." Seryoso niyang sabi at kinuha bigla ang isang kamay ni Roxanne at hinalikan. Napatulala ang babae na napaisip na baka panaginip lang ang lahat ng ito, hindi pa rin pumapasok sa kanyang isipan na sila na nitong gwapong nilalang at ngayon hawak ang kanyang kamay. "Ang bilis kasi ng lahat, nalilito ako kung trip mo lang ba ito para inisin si Jameson o seryoso ka ba talaga sa akin??" Inagaw ni Roxanne ang kanyang kamay para mapakamot sa ulo. Napansin naman ni Devon ang kanyang pagkalito kaya handa na siyang magpaliwanag. "Seryoso ako sayo, Roxanne. But I want to
Namutawi sa mukha ni Madame Julie at Lola Ofelia ang pandidiri nila kay Roxanne na tingin nila ay isang linta na dumudikit kay Devon. "Hindi ka ba nahihiya, Roxanne?? Hiniwalayan mo na ang anak kong si Jameson at ngayon naman si Devon ang isusunod mo? Anong klaseng babae ka?!" Dikta ni Madame Julie. "Madame Julie, isipin mo ang gusto niyong isipin pero hindi ako ganoon katinik na babae na two-timer, o kung ano man ang tingin niya sa akin. Wala akong masamang intensyon kay Devon at hindi ko kasalanan kung bakit niya ako pinili." Paliwanag ni Roxanne. "Tingin mo maniniwala kami sa kasinungalingan mo, Roxanne?? Or you're using him for your own gains like what you did to Jameson??" Dagdag pa ni Madame Julie na nakakrus ang mga braso. "I said, believe what you want to believe. Wala na akong pakialam." Malamig na sabi ni Roxanne. Tumingin naman ang lahat kay Lola Ofelia na napabuntong-hininga. "Roxanne, kung hindi mo hihiwalayan si Devon, sisirain mo lang ang buhay niya at mailalayo
Pagsapit ng alas dose ng tanghali, lumabas na si Roxanne sa laboratory at nagpunta sa opisina ni Devon para samahan itong mananghalian. Pagpasok niya doon, wala siyang makitang bakas ni Devon sa loob. Tanging makikita niya lang ay si Secretary Kenneth na nakaupo sa swivel chair ng boss niya habang nag-aasikaso ng mga papeles. "Si Sir Devon ba hanap niyo Ma'am Roxanne? Hala, umalis 'yun, eh. Paalam niya sa'kin, papunta daw siya sa Valencia." Sabi ni Kenneth. Kinabahan naman si Roxanne na nag-aalala na baka si Devon na naman ang paglabasan ng galit ng kanyang pamilya. "Okay, thank you. Balik na muna ako sa laboratory." "Teka pala, Ma'am Roxanne. M-may ipapabigay lang sana ako kay Frizza. Hehe." Nahihiyang sabi ni Kenneth at mayroong inilahad na tupperware. Tinanggap ito ni Roxanne na hindi inasahanan na popormahan nito ang kanyang assistant na si Frizza. Bumalik ngayon si Roxanne sa laboratory para yayain si Frizza na mananghalian sa cafeteria tsaka binigay niya rito ang pinab
Napairap si Roxanne dahil sa kalandian nitong si Devon. "Sure ka ba talaga d'yan? Huwag kang umasa baka ma hopia ka lang sa huli." Dikta niya. Matapos mag-umagahan ng dalawa, agad silang naghanda at nagbihis para pumunta sa kompanya. Pagkarating nila sa tapat, nagdadalawang isip si Roxanne na lumabas mula sa sasakyan. "Hmm? What's the matter?" Napansin ni Devon na hindi siya komportable. "Ayaw ko lang kasi na makita tayo ng ibang tao na magkasama. Alam mo na, may masasabi na naman silang masama sa atin." Pag-aalala niya. "Who cares what other people says?" Nakataas kilay na sabi ni Devon. "I know I shouldn't care about what they'll say, but obvious naman na gagawan tayo ng issue. Kaya we should be careful with our actions." Seryoso niyang sabi habang nakatitig sa mga mata ng lalaki. "What actions??" May pagtataka sa mukha ni Devon kaya kumunot ang kanyang noo. Napaisip ng ilang segundo si Roxanne tsaka napalunok ng laway bago sumagot. "You know what I mean..'yung mga yaka
Nakarating kina Jameson ang kumakalat na articles sa social media tungkol sa kataksilan niya at agad niyang tinawagan si Roxanne pero hindi niya na ito maabot. "Humanda ka sa aking babae ka." Galit na usal ni Jameson habang umiinom ng alak. Nagluluto naman si Roxanne ng kanyang hapunan sa kusina pero napahinto siya sa ginagawa nang marinig na may kumakatok sa pinto. Naglakad siya papalapit doon at sumilip sa peephole para macheck kung sino ang taong bumisita. Nakita niyang si Devon lang pala kaya mabilis niyang binuksan ang pinto. "Want some dinner?" Nakangiting tanong ni Devon habang pinakita sa kanya ang dalang pagkain. "Nagluto ako, eh." Sabi ni Roxanne tsaka pinapasok ito. Namangha si Devon na naglakad papasok at naaamoy ang masarap nitong niluluto na kaldereta. Naupo siya agad sa mesa habang naghahanda si Roxanne ng plato at kutsara. Bago kumain, nagdasal muna ang dalawa at pagkatapos nilagyan ni Roxanne ng kaldereta ang bowl. "Marunong ka rin palang magluto, ah."