Chapter 1
Pahayag ng May-akda: Lahat ng ito ay isang kathang-isip lamang. Kung may mga pangalan, lugar, o taong magkatulad sa bida ng kwentong ito, ito ay hindi sinasadya. May-akda: Inday Stories. --- Sky POV Nasa loob ako ng aking silid, pinapanood nang paulit-ulit ang mga video ng aking pamilya. Kung may makakita sa akin, tiyak na sasabihin nilang "para kang baliw," dahil tumatawa at umiiyak ako habang nag-iisa. "Mama, Papa, Bunso! Miss na miss ko na kayong tatlo!" bulalas ko habang nakatingin sa TV. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin matanggap ang kanilang pagkawala. Sariwa pa sa aking isipan ang mga trahedyang naganap, at sa kabila ng lahat, tila wala akong magawa. Nang matapos ang mga video, kinuha ko ang isang memory card na may nakadikit na papel na may nakasulat na "TRUE IDENTITY." Agad ko itong sinalang sa laptop, puno ng kuryosidad. "Anak, kung napanood mo ito, tiyak na may masamang nangyayari sa amin ng Mama mo. Kung may maghahanap o magtatanong, kailangan mong itago ang tunay mong pagkatao. Ayaw namin ng iyong Ina na ikaw ang papalit sa kanyang trono bilang isang Mafia. Ayaw kong matulad ka naming pumatay ng tao o ha-huntingin ka ng mga kalaban namin noon. Ito ang tunay na pagkatao namin. Ako at ang iyong ina ay anak ng isang makapangyarihang tao. Ang iyong ina ay isang prinsesa ng mga Mafia at kalaban namin sa aming organisasyon. Ako ay anak ng ikatlong Mafia sa Dark Moon. Naging hadlang ang iyong Lolo, ama ng iyong Ina, kaya't nagtago kami. Sana ay mabago mo ang kanyang pananaw sa buhay. Mahal na mahal ka namin, Anak!" Sa mga salitang iyon, labis akong napaisip tungkol kay Greg Fernandez, ang aking Lolo. Base sa sinabi ng aking ama, tutol siya sa kanilang relasyon, dahilan kung bakit kami nagtago. "Kaya pala palipat-lipat kami ng tirahan noong bata pa ako. May tinataguan pala kami!" sabi ko sa aking isipan. Agad akong nagdesisyon na umalis sa mansyon at pumunta sa mall upang maibsan ang lungkot at pangungulila. "Manang, ich gehe zuerst, um die Dinge zu kaufen, die wir hier zu Hause brauchen," (Manang, aalis muna ako upang bumili ng mga kailangan natin dito sa bahay.) pagpaalam ko sa aking katiwala sa mansyon dito sa Germany. "Sei vorsichtig auf der Reise, Iha!" (Mag-iingat ka sa biyahe, Iha!) sagot niya sa akin. Kinuha ko ang susi ng kotse at agad na umalis. Sa hindi nagtagal, nakarating ako sa mall. Sa gitna ng aking pamimili, tumanggap ako ng tawag mula kay Elder Dark, ang pinuno ng DARK MOON, ang secret organization kung saan ako nagtatrabaho bilang assassin agent. Hindi madali ang training upang maging ganap na assassin. Naranasan kong magpaka-masipag sa mga pagsasanay, kaya’t lahat ng misyon ko ay matagumpay. Maraming tao ang kumukuha sa aking serbisyo, ngunit mahigpit akong nag-iingat. "Hello?" sabi ko sa kabilang linya. "May misyon akong ibibigay sa'yo. 10 million kung magawa mo nang maayos!" saad niya sa akin na malamig ang boses. "Tsk! Kailan pa ako naging palpak sa mga misyong binigay mo sa akin?" sagot ko. "Send me details!" idinagdag ko at pinatay ang tawag habang nagpapatuloy sa grocery store. Marami akong biniling karne at iba pang pangangailangan. Hindi ako nagtagal sa mall dahil kailangan kong pag-aralan ang bagong misyon. Pagkatapos kong magbayad, binalik ko ang cart at tinulak ito patungo sa parking area ng mall. Matapos kong maipasok ang mga pinamili sa back door ng kotse, umupo ako at itinali ang seatbelt. Pinagana ko ang makina at umalis na. Sinanay kong mamuhay nang mag-isa, dala ang bigat ng nakaraan. Pangarap ko nang maging alagad ng batas tulad ng aking yumaong ama, nakamit ko man ang aking pangarap bilang isang Agent sa NBI, ngunit ngayon, ako’y isang assassin sa isang secret organization at may sarili din kaming organisasyon ang Black Angel Assassin. Kahit na isa akong assassin ay hindi naman ako pumapatay ng mga inosenteng tao, labag sa aking golding rules. Bago ko kinuha ang kanilang mga buhay ay mag-imbistiga muna ako sa kanilang buhay. Marami ang lumalapit sa akin upang ipapatay ang kanilang kaagaw sa negosyo at iba pa. Malaki ang kanilang binayad sa akin kahit ganun pa man ay hindi ako basta o padalos-dalos sa aking disesyon. Dahil ayaw kong makapatay na inosenteng tao na walang kasalanan sa mundo. Lahat na mga krimen ay kabisadong kabisado ko na. Mga rapist, mangnanakaw, druglord, drug pusher at mga halang na kaluluwang nasa gobyerno nagta-trabaho. Mga taong nag balat-kayong mabait pero sa likod ng kanilang mukha ay may nakatagong mabangis na mukha. Habang nagmamaneho, napansin kong may isang sasakyan na sumusunod sa akin. Agad kong pinabilis ang takbo at kumubli sa mas maliit na daan, umaasang hindi nila ako mahahabol. Nakita ko itong lumampas sa aking kina kukublian kaya agad kong pinaandar muli ang aking kotse upang umalis na sa eskenita. Matapos ang ilang minuto, nakarating ako sa mansyon. Tinawag ko ang isa sa mga kasama sa bahay upang kunin ang mga pinamili. "Wo liegt Manang?" (Asan si Manang?) tanong ko sa isa kong kasama sa mansyon. "In der Küche, Madame!" (Nasa kusina, Senyora!) sagot naman niya sa akin. "Sag Manang, er soll mir Rindereintopf kochen!" (Sabihin mo kay Manang na ipagluto niya ako ng nilagang baka!) utos ko dito, bigla kasi ako nagutom at namimiss ko ang nilagang baka. "Bitte beachten Sie, Madame!" (Masusunod, Madame!) sagot nito. Agad akong pumasok sa aking silid at binuksan ang email ko upang tingnan ang mga detalye ng misyon. Pagbukas ko, sunod-sunod ang mga mensahe mula kay Elder. Sa kabila ng lahat, alam kong may mga desisyon akong kailangang gawin na makakaapekto sa aking buhay bilang isang agent at assassin.Chapter 2 Kaya't agad kong binasa ang mga detalye at pinag-aralan ito nang mabuti. Greg Lim. 45 taong gulang. Druglord at rapist. Most wanted. Dahil sa impormasyong ito, agad akong kumilos. Sinubukan kong hanapin sa internet ang lokasyon ng kanyang lungga, ngunit wala akong nakuhang sapat na impormasyon. Nang hindi na magtagumpay, hinack ko ang sistema ng NBI upang makuha ang mga detalye tungkol kay Greg Lim at ang kanyang kinaroroonan. Sa pagkuha ng mga kinakailangang impormasyon, masusing kong sinuri ang mga ito. Muli kong inisip ang bawat detalye upang maging handa sa susunod na hakbang na aking gagawin. Habang binabasa ko ang mga impormasyon tungkol kay Greg Lim, bumuhos ang galit at pananabik sa aking puso. Ang kanyang pangalang "Druglord at rapist. Most wanted" ay nagbigay sa akin ng higit pang lakas upang panagutin siya sa kanyang mga krimen. Mahalaga ang pagiging handa at maingat sa pagtupad ng aking misyon. Ang pagkuha ng wastong impormasyon ay isang mahalagang hakbang s
Chapter 3 Hinabol ko ito sa madilim na bahagi hanggang naabutan ko ito sa may dulo ng bakuran, at may kasama na itong tatlong mga tauhan. Malawak ang ngiti nitong nakatingin sa akin, parang nanalo ng lotto kahit hindi tumaya. "Wehre diejenigen ab, die es wagen, mein Territorium zu betreten!" (Sugurin nyo ang mapangahas pumasok sa aking teritoryo) sigaw nito. "Als nächstes, Boss!" (Masusunod, Boss!) sagot ng mga tauhan nito, hawak-hawak ang mga pamalo upang gawing sandata. "Yeaaaa......!" "Ahhhhh.....!" Yun ang sigaw ng dalawang kalaban na sumugod sa akin. Agad akong umilag na parang isang bihasang ninja. "Hahaha, ich fühle mich wie ein spielendes Kind," (Hahaha, para akong nakipaglaro sa isang bata) pang-aasar ko dito. "Töte sie!" (Patayin ninyo) sigaw ulit ng kanilang amo na si Greg. "Herr Greg Lim, nach ihnen bist du der Nächste," (Mr. Greg Lim, pagkatapos ko sa kanila ikaw naman ang isusunod ko) mapanganib kong sabi, dahilan upang namutla ito sa takot. Ang mga tauhan ni G
Chapter 4 Sa isang iglap, nahanap ko ang aking pagkakataon. Lumapit ako kay Kruger at binulungan siya, "Tavern Kruger!" tawag ko dito kaya lumingon ito sa akin. Ngunit hindi niya ako makilala dahil sa aking ayos. Nakatago ang aking pagkilanlan, tanging mata ko lamang ang kanyang makikita. Walang dalawang isip na pinutukan ko ito ng tatlong beses sa kanyang noo. Kailangan kong patayin agad dahil ito na ang last misyon na ibinigay sa aming lider. Sa bawat putok ng baril, naramdaman ko ang bigat ng responsibilidad na bumaba mula sa aking mga balikat. Bumagsak si Kruger sa sahig, walang buhay. Nagdulot ito ng kaguluhan sa paligid, ngunit kailangan kong manatiling kalmado at mabilis na mag-isip. Agad akong umalis mula sa lugar, siniguradong walang makakakita sa akin. Sa gitna ng kaguluhan, nagawa kong makalabas ng hotel nang hindi napapansin. Tumungo ako sa isang madilim na eskinita at hinubad ang aking disguise, itinago ang aking mga sandata, at nagpalit ng damit. Habang naglalakad
Chapter 5 Lumipas ang mga araw ay ipinatawag kaming lahat na mga membro ng Dark Moon. Dahil may gaganapin itong isang palaro kung sino ang mananalo ay may premyong bakasyon nang apat na buwan. Tulad ng aking kagawian, balot ang aking katawan ng itim na damit, tanging mata ko lamang ang kanilang makikita kaya ang ibang mga assassin na kasamahan ko ay hindi nila ako kilala maliban lang kina Agent C, Agent T, Agent P, Agent R, at Agent A. Sila ang nasa ilalim ng aking pamumuno na Angel Black. Habang nagtitipon kami sa isang malaking silid, nagsimula ang Elder na magpaliwanag tungkol sa palaro. "Mga kasamahan, ito ay isang pagkakataon upang ipakita ang inyong kakayahan at makakuha ng premyong bakasyon. Ang palaro ay isang serye ng mga pagsubok na susukat sa inyong talino, lakas, at kakayahan sa pakikipaglaban." Nakita ko ang excitement sa mga mata ng iba pang mga assassin. Ang pagkakataong makapagpahinga ng apat na buwan ay isang bihirang premyo sa aming mundo. Ngunit alam kong hindi
Chapter 6 Pagkatapos nang palaro ay agad akong umuwi sa aking mansyon dito sa Germany. Diritso-diretso pagdating ko ay agad akong pumasok sa loob ng aking silid at pabagsak humiga sa aking kama, dahil sa pagod ay nakatulong ako na hindi ko namalayan. Panaginip. . . Chapter 7 Pagkatapos nang palaro ay agad akong umuwi sa aking mansyon dito sa Germany. Diritso-diretso pagdating ko ay agad akong pumasok sa loob ng aking silid at pabagsak humiga sa aking kama. Habang nag muni-muni ako at nakatingin sa kisame ay hindi ko maiwasang maalala ang masasayang ala-ala naming ng aking magulang at bunsong kapatid noong nabubuhay pa sila. Naalala ko noon kung paano kami gisingin ng aming ina, napangiti na lamang ako ng mapait bahang inaalala ang lahat. Flashback Dahilan upang nagising ako dahil sa haplos ng aking buhok at mukha, alam ko na si Mama ito kaya napangiti ako sa nang palihim. Palaging ginawa ito ng aming Ina sa tuwing gigisingin kami ng aking kapatid na si Star. "Sky a
Chapter 7 "Mama!" tawag ko sa aning Ina habang hinihila ko ang kanyang kaylangang damit. Kaya mapahinto ito sa paglalakad saka lumingon ito. "Hmmm, bakit Sky?" malambing na sagot sa aking Ina sa akin. "Sino po sila?" takang tanong ko dito. "Ah, sila ba!" sabay turo sa unahan Kaya agad akong tumango. "Sila ang matalik na kaibigan ng iyong Ama. Yung nagkarga sa binatilyong iyong iniligtas ay si Mr. King Curtis at ang kanyang asawa na si Elizabeth yung isang lalake nag lakad ay si Damon Mondragon at yung isa ay si David Santiago ang iyong Ninong," sabi sa aking Ina. "Ah!" tanging sagot ko lamang kay Mama. Hanggang naglakad muli kami at sumunod na rin kami sa kanila. Hanggang makarating kami sa isang cottage kung saan ang hintay ang aking Ama. Hanggang napako ko ang paningin ko sa isang binatilyo na tahimik itong nakaupo sa may sulok na parang ayaw makipag-usap sa ibang ka edad nito kaya agad ko itong nilapitan at umupo sa kanyang tabi saka pinagmasdan ang kanyang mukha.
Chapter 8 APAT, apat na buwan na kaming nanirahan sa bagong bahay bagong kapitbahay at bagong ka-klase. Habang nasa loob ako ng bago kung silid ay di ko maiwasang ma-miss ang dati kung silid na puno ng poster nang Idol kung Angel Locsin at ni Anne Curtis. Hanggang tinawag na ako sa aking ina dahil mali-late na raw kami sa bago kung paaralan. Kaya agad kung inayos ang aking sarili saka lumabas sa silid. End Flashback "Anak, alam ko na hindi mo gustong lumipat ng bagong tahanan Kaya lang kailangan kasi kung asan ang iyong Ama ay andoon din tayo at saka ito na ang huling lipat natin Kaya wag kanang malungkot, okay!" pagpapaliwanag ni Mama sa akin." Ngumiti na lang ako upang hindi ito mag-alala. Hanggang tinawag na kaming dalawa ni Star upang idaan kami ni Papa sa bago naming paaralan. "Mga anak, kailangan ninyo alagaan ang inyong sarili, lalo kana Sky. Lagi mong tatandaan na kailangan mong maprotektahan ang iyong kapatid. Dahil hindi natin alam kung anong mangyayari sa kasu
Chapter 9 Bumalik lamang ako sa aking sarili ng tumunog ang aking phone. May nag bigay sa akin ng mensahe kaya agad ko itong tiningan. 'MAY IBIBIGAY KO SAYONG LAST MISYON, BAGO KO IBIGAY SAYO ANG IYONG PREMYO SA NAPANALUNAN APAT NA BUWANG BAKASYON.' -Yung ang nakalagay sa mensahe bago nag sunud-sunuran pumasok ang detalye ng aking misyon bago ko ipinikit ang aking mga mata. Fast Forward Kasalukuyang kaming nasa misyon kasama ng aking mga kasamahan na assassin sa ilalim ng aking pagmamando. “Agents, move!” pagmamando ko sa mga kasamahan ko nang makarating kami sa abandonadong gusali ng Red Street. Mabilis silang tumakbo papasok sa kalawanging pinto hawak ang kani-kanilang bàril. Nakarating sa kaalaman namin na kuta ito ng German druglords at ng mga galamay nila. Isang drug manufacturing facility kung saan nagaganap ang mga bigating transaks'yon ng bilihan ng pinagbabawal na gamot na siyang sinusupply nila sa iba't ibang parte ng Asia at America. Bilang lider ng nasab
Chapter 103 Hindi ko na sila binigyan pa ng pagkakataon, agad akong huminto at kinuha ang basuka sa aking sasakyan saka hinarap ko sila na nakatutok ang kinuha kung basuka. Walang alinlangang pinutok ko sa kanila ng tatlong boses dahilan upang sumabog ang sasakyan ng kalaban. Agad akong bumalik pumasok sa loob ng kotse. Napalingon ako sa likuran ng upuan,walang alinlangang dinampot ko ang aking maskara saka sinuot at pinatakbo paalis sa lugar. Habang patuloy ang papatakbo ko ah ang hangin sa paligid ay mabigat, puno ng alikabok at usok mula sa mga pagsabog. Hanggang makarating ako sa warehouse ng kalaban. Agad kong binangga ang gate nito diretso-diretso sa loob ng warehouse kung saan ang ibang mga kalaban. Nagpapalitan kami ng putok, bawat kalabit sa aking baril ay siyang kinalagas ng mga kalaban. Hanggang nag-abot kami ni Victor ang pinuno nila. Agad kaming naglaban. Bawat suntok, sipa ay malakas ko itong sinalubong at ibinalik sa kanyan. Dahil sa aking galit ay agad k
Chapter 102 Hindi ko na kayang pigilan ang galit na bumabalot sa aking katawan. Ang mga kalaban na tumangka sa aming pamilya ay nagmistulang mga anino—mga walang saysay na kalaban na hindi nakakita ng tamang oras at lugar. Ngunit sa bawat hakbang ko, bawat desisyon, ramdam ko ang bigat ng mga susunod na hakbang. Habang pinagmamasdan ko si Kent, na ang mga mata ay puno ng pagkabigla at pang-unawa, alam ko na ang lahat ng ito ay hindi natatapos dito. Hindi pa tapos ang laban. Ang mga kalaban na ito ay bahagi lamang ng isang mas malaking laro, isang laro kung saan ang buhay ng pamilya ko ang taya. “Hubby,” sinabi ko habang pinipigilan ang sarili ko na magpakita ng emosyon, “hindi nila alam kung sino tayo. Hindi nila alam kung gaano kita pinoprotektahan. Hindi ko sila papayagang manakit pa sa atin, lalo na ang aking mga anak. Gagawin ko lahat para maging ligtas kayo,” dagdag kong sabi. Hindi siya sumagot agad, ngunit naramdaman ko ang tensyon sa kanyang katawan. Alam niyang may m
Chapter 101Ang akala ko ay hindi na ako babalik bilang isang assassin. Matapos ang lahat ng nangyari, ang pagiging magulang, at ang buhay ng simpleng pamilya—akala ko ay natutunan ko na ang kaligayahan at ang pagpapahalaga sa mga maliliit na sandali. Ngunit ang tadhana, tulad ng dati, ay may ibang plano.Isang gabing malamig, habang kami ni wifey Kent ay nag-aalaga sa mga anak namin sa kwarto, narinig ko ang isang hindi kanais-nais na tunog—ang mga yabag ng mga paa sa labas ng bahay. Tumigil kami ni Kent, nagkatinginan, at agad kong naramdaman ang matalim na pakiramdam ng panganib na unti-unting bumabalot sa amin.“Hubby, may narinig ka ba?” tanong ko, ang mga mata ko ay nakakapit sa pintuan ng kwarto, puno ng alerto.Tumayo si Kent, ngunit bago siya makapagsalita, isang malakas na kalabog ang nagpagising sa amin. Kasunod nito, ang sigaw ng isang babae—si Mia, ang aming katulong, na narinig ko mula sa ibaba ng hagdan.Bago pa man makagalaw si Kent, hindi ko na napigilan ang sarili ko
Chapter 100Pagkatapos ng unang kaarawan ng triplets, naging masaya kaming lahat. Ang aming bahay ay puno ng mga ngiti, tawanan, at malalambing na sandali. Hindi ko na kayang isa-isahin ang lahat ng magagandang nangyari, ngunit sa mga simpleng detalye, mas nakikita ko kung paano nabuo ang aming pamilya—sa bawat hirap, saya, at pagmamahalan.Habang ang mga triplets ay patuloy na lumalaki, mas naging abala kami sa pag-aalaga sa kanila. Ang mga maliliit na hakbang ng kanilang paglaki ay puno ng pagmumuni-muni sa aming mga magulang. Sa bawat ngiti at tunog ng kanilang mga hininga, nararamdaman namin na ang bawat sakripisyo ay may kabuntot na hindi matatawarang kaligayahan.Isang linggo pagkatapos ng birthday party, nagtakda kami ni Kent ng isang araw ng "family bonding". Nais naming mapanatili ang espesyal na koneksyon namin bilang mag-asawa at pamilya, kaya't nagplano kami ng isang simpleng lakad sa isang park. Hindi na namin inisip ang mga malalaking handaan o kahit anong kalakihang sel
Chapter 99Matapos ang masaya at makulay na birthday party ng mga triplets, hindi pa rin naaalis ang ngiti sa labi ko. Ang buong mansyon ay puno ng saya, pagmamahal, at kaligayahan. Lahat ng tao ay nagtipon upang magdiwang at makita ang tatlong bagong miyembro ng aming pamilya. Ang mga kaibigan ko—mga baliw ko na mga kaibigan—ay nagbigay ng kasiyahan at kalokohan, at pati na rin si Kent na tila hindi mapigilan ang tuwa dahil sa pagpapalawak ng aming pamilya.Nang matapos ang party at nagsi-uwian na ang mga bisita, kami ni Kent ay nagtakda ng ilang sandali ng katahimikan sa aming kwarto. Hindi ko pa rin matanggap na tatlo na ang anak namin. Ang aming triplets—si Steven, Stanly, at Princess Luna—ay malusog at maayos. Ang bawat araw ay puno ng mga bagong pagsubok, ngunit hindi ko nararamdaman na mag-isa ako. Laging nandiyan si Kent, at ang mga kaibigan ko ay patuloy na nagbibigay ng lakas at suporta.Habang tinatanaw ko ang tatlong crib na puno ng maliliit na sanggol, nakaramdam ako ng l
Chapter 98.Napabuntong hininga ako. "Luna, hindi ba’t medyo overkill na to?" tanong ko, sabay tawa. "Puwede bang hindi na tayong magbihis na parang galing sa digmaan?"Wala namang pakialam si Luna. "Hindi ba’t magaan lang ito? Ito na ang modernong world of parenting!"Si Anastasia, na karaniwang tahimik pero laging may mga kakaibang ideya, ay nagbigay ng maliit na kahon na may kasamang maraming tiny knives at mga swords. "Para sa mga bata, in case may mga intruders na dumating. Kakailanganin nila ang defense skills mula sa batang edad!""Ano na nga ba to?" tanong ko na lang habang binabalewala ko na ang kakaibang mga regalo nila. Kung ito lang ang mga kalokohang dala nila, sigurado akong magiging saksi kami sa isang magulo at komedya na pagsasama.Si Kent, na hindi rin makapaniwala sa mga nangyayari, ay tinitingnan ang mga kaibigan ko, tawang-tawa. "Mga baliw talaga kayo," sabi niya.Naglakad-lakad si Rose at nagdala ng mga custom-made baby diapers na may mga hidden compartments. "Pa
Chapter 96Nang magpatuloy ang kasiyahan sa kaarawan ng mga triplets, ang mga kaibigan ko—na kilala ko sa kanilang mga hindi pangkaraniwang mga hilig—ay hindi ko inaasahang darating. Akala ko hindi sila dadalo, at kung tutuusin, mas gusto ko pang hindi sila dumaan. Pero tulad ng dati, hindi ko kayang pigilan ang kanilang mga kapangahasan, at minsan pa, lumabas ang kanilang mga kabaliwan sa isang napaka-historikal na araw sa buhay ng pamilya namin.Habang abala ang lahat sa masaya at tahimik na selebrasyon, narinig namin ang tunog ng sasakyan na dumating sa driveway ng mansyon. Sa unang tingin, wala akong pakialam, ngunit nang bumukas ang pinto, at lumabas ang mga kaibigan ko, hindi ko maiwasang mapakunot ang noo ko."Hala, ito na naman sila!" bulong ko sa sarili ko, sabay tingin kay Kent.Ang mga kaibigan ko—si Luna, Angel, Rose, Anastasia, at Tanya—ay nakatayo sa pintuan na parang mga sundalo na galing sa digmaan. Ang kanilang mga kasuotan ay tila mga military fatigues na may mga bak
Chapter 96Hindi ko inaasahan na ang araw na puno ng kasiyahan at pagdiriwang para sa kaarawan ng mga triplets ay magiging kasing gulo ng mga sandaling iyon. Habang tinitingnan ko ang mga regalo para sa mga bata, nakaramdam ako ng kakaibang tensyon nang makita ko ang mga relo na ipinadala ng mga ninang nila. Nakatagilid ang aking ulo habang binuksan ni Kent ang isang kahon at nagsimulang ilabas ang mga relo—pero hindi ordinaryong mga relo ang mga ito. Lahat ng relo ay may mga intricately designed na mekanismo, at mula sa mga detalye, agad kong napansin na may mga hidden compartments sila; hindi ko maiwasang magtaka kung bakit kailangang maging ganoon. Isang relo na ang mga straps ay gawa sa matibay na tela, na tila kayang mag-imbak ng mga piraso ng metal, ang isa pa ay may engraved na mga inscription na mukhang may kinalaman sa military codes. Nang makita ko iyon, napasimangot ako—alam ko na kung kanino galing ang mga regalong iyon: sa aking mga kaibigan na hindi mapigilan ang pagbibi
Chapter 95 Habang lumilipas ang mga linggo, isang malaking kagalakan ang sumalubong sa aming pamilya — ang kaarawan ng aming mga triplets. Hindi ko kayang ipaliwanag ang tuwa na nararamdaman ko habang pinaghahandaan ang espesyal na araw na iyon. Ang bawat sandali ay puno ng pagmamahal at paghahanda, at kahit na medyo magulo ang lahat, ramdam ko ang kabuuan ng kaligayahan. “Hubby, lahat ba ng preparations ay okay na?” tanong ko kay Kent habang nagsisimula kami mag-ayos ng mga dekorasyon sa sala ng mansyon. Ang buong bahay ay puno ng mga lobo, streamers, at mga kulay na makikita sa bawat sulok—lahat ng ito ay para sa aming tatlong anak. “Oo, Sky. Lahat ay nakaayos na. Ang mga cake, pagkain, at mga regalo para sa kanila, lahat nandoon na,” sagot ni Kent, habang tinitingnan ang mga set-up sa paligid. “Ngunit, ikaw, ang pinakamahalagang parte ng lahat ng ito. Ang pag-aalaga mo sa kanila ay walang katulad.” Ngumiti ako at tiningnan ang mga anak namin, na maligaya at tahimik na natutulog