Chapter 7

Chapter 7

"Mama!" tawag ko sa aning Ina habang hinihila ko ang kanyang kaylangang damit. Kaya mapahinto ito sa paglalakad saka lumingon ito.

"Hmmm, bakit Sky?" malambing na sagot sa aking Ina sa akin.

"Sino po sila?" takang tanong ko dito.

"Ah, sila ba!" sabay turo sa unahan Kaya agad akong tumango. "Sila ang matalik na kaibigan ng iyong Ama. Yung nagkarga sa binatilyong iyong iniligtas ay si Mr. King Curtis at ang kanyang asawa na si Elizabeth yung isang lalake nag lakad ay si Damon Mondragon at yung isa ay si David Santiago ang iyong Ninong," sabi sa aking Ina.

"Ah!" tanging sagot ko lamang kay Mama. Hanggang naglakad muli kami at sumunod na rin kami sa kanila.

Hanggang makarating kami sa isang cottage kung saan ang hintay ang aking Ama. Hanggang napako ko ang paningin ko sa isang binatilyo na tahimik itong nakaupo sa may sulok na parang ayaw makipag-usap sa ibang ka edad nito kaya agad ko itong nilapitan at umupo sa kanyang tabi saka pinagmasdan ang kanyang mukha.

"Hi! Anong pangalan mo? Ako pala si Sky Love Fernandez Hermosa! Ikaw anong name mo?" sa ko dito pero sinamaan ako ng tingin saka ko narinig ang ibang ka-edad nito na 'PATAY NA' kaya agad ko itong inakbayan kaya napasinghap sila sa aking ginawa.

"Siguro hindi makapagsalita, ano? madaling salita ay isa kang pepè!" walang preno kung sabi akmang sasapakin ako dito dahil siguro napikon ito sa aking sinabi pero agad ko itong masangga sa aking kamay kaya ningisihan ko ito.

"Ito naman, di mabero! Sige na sabihin mo na ang pangalan mo?" ulit kung sabi. Hanggang tumayo ito kaya agad rin akong sumusunod nang sumusunod dito. Hindi ako titigil hanggang hindi ko makuha ang kanyang pangalan.

Pero may isa akong nakitang binatilyong nasa itaas ng puno, mukhang kumuha ito ng bunga ng mangga kaya lang ay hindi na ito makababà.

"Help! tulong," sabi dito kaya agad akong lumapit at tumingala doon.

"Hoy, bata!" sambit nito habang tinatawag akong bata.

"Tsk! ikaw na mang bakla!" sabi ko dito. "Pogi sana pero mahina," dagdag kung sabi dito.

"Aba! Aba! Ikaw?" sabi nito kaya ningisihan ko lamang ito. Saka tumuloy sa kakasunod sa lalake kanina. Hanggang nakita ko itong may kausap na ka-edad nito kaya agad akong lumapit doon.

"Hello!" sabi ko sa ka-usap nito.

"Hi!" sabi sagot naman nito sa akin. Kaya napangiti ako sa kanyang sinabi.

"Ako pala si Sky Love Fernandez Hermosa! Ikaw anong pangalan mo?" tanong ko dito.

"Ako si Dave Santillan Santiago," pagpakilala nya sa akin.

"Yes, may kaibigan na rin akong dito," sabi ko saka tumingin sa katabi ng bago kung kaibigan. "Sige na, ibigay mo na ang pangalan mo!" pangu-ngulit ko dito.

"Tsk! ang iingay mo," sabi nya sa akin pero ningisihan ko nalamang ito.

"Ikaw naman madamot!" simangot kung sabi saka tinaliman tingin hanggang sinabi nya sa akin na kung matamaan nya ako ng suntok ay ibibigay nya ang kanyang pangalan kaya agad naman akong sumang-ayon. Buti na lang at sinanay na ako ni Papa para sa self-defense namin.

"Kung, mapabagsak kita ibibigay mo ang iyong buong pangalan at ipakilala mo rin ako sa iyong mga kaibigan, saka gusto ko na maging kaibigan ko kayo!" sabi ko dito.

"Deal," cold nitong sabi sa akin kaya agad akong takbo patungo sa aking Papa upang sabihin sa kanya ang sinabi sa binatilyo sa akin.

"Papa! Papa!" tawag ko dito.

"Bakit Sky?" tanong nya sa akin.

Itinuro ko ang binatilyo na. madamot ang pangalan dahila upang napakamot ang ka-edad ni Papa.

"Sabi sa madamot na lalake na maglaban daw kami, pagkatapos ay ibibigay nya ang kanyang pangalan pati ang mga kaibigan nito at saka Papa nais ko rin sila maging kaibigan!" sabi ko dito. "Maari ba Papa?" tanong ko dito.

"Anak, Sky! Baka matalo ka at ayaw ko na masaktan ka lamang," sabi nya sa akin. Kaya agad akong sumimangot sa sinabi ng aking Ama.

"Sige na nga!" napangiti ako ng sinabi nya sa akin Kaya agad nya akong pinag-abalahan na hindi ko raw seryosohin ang laban namin na kinatangian ko.

Sa edad kung 13 ay marami na akong napalanunan ng palaro ng tagisan ng lakas at talino.

Hanggang nag-umpisa na kami sa isang paligsahan. Nakita ko ang lalake kanina sa puno ay nakababa na pala at ang lalakeng tinulungan ko ay okay na ang pakiramdam nito. Lahat sila ay seryosong nakatingin sa amin.

"Son, wag mong masyadong galingan dahil mas bata sya sayo at isa pa babae ang iyong katunggali," sabi sa isang lalake siguro ay ito ang Ama sa madamot ng pangalan. Nakita ko kung oaano ito ngumisi na parang walang pakialam kung babae ako.

Hanggang nagbigay ng hudyat na magsimula na ang laban. Sumenyas syang susugurin ko ito kaya agad ko iyong sinugod at binigyan ng malakas na suntok sa sikmura upang mapaluhod ito.

"Okay ka lang pinsan," tanong sa bago kung kaibigan na si Dave. Tumango naman ito saka nagbuntong-hininga bago sumugod sa akin ng mabilis kaya agad rin akong kumilos ng mabilis saka binigyan ko ulit ito ng suntok panga dahilan upang bumagsak ito.

"Wooo. . !" bigkas ng maraming.

Hanggang pumunta ang aking Ama saka nya ako niyakap at binulong na proud sya sa aking tagumpay.

Masaya ako dahil may bago akong kaibigan kaya lang ay masama ang tingin ni Dark Mondragon. Pero hindi ako natakot sa kanyang tingin ningisihan ko laman ito sa kanyang masamang tingin.

Hindi ko namalayan ang oras, tinawag ako sa aking Mama upang umuwi na kami. Kaya agad akong nagpaalam sa kanila.

"Masaya ako dahil naging kaibigan ko kayo kahit ngayon araw lang. Paalam sa inyo lahat. Hoy ikaw?" turo ko sa iniligtas ko sa dagat. "Wag kang pumunta sa malalim kung hindi ka marunong lumangoy at ikaw naman," turo ko sa lalake na umakyat ng puno. "Wag kang umakyat ng puno kung takot kang bumaba," sabi ko dito. "Mamimis ko, kung magkita man lang tayo muli ay sana magbago na kayo," sabay talikod ko sa kanila.

Hanggang sumakay kami sa sasakyan ni Papa ng nakatanaw pa rin sa akin ang iniligtas ko na si Kent Curtis. Kaya agad akung kumaway sa kanila saka umupo ng maayos.