Chapter 4

Chapter 4

Sa isang iglap, nahanap ko ang aking pagkakataon. Lumapit ako kay Kruger at binulungan siya, "Tavern Kruger!" tawag ko dito kaya lumingon ito sa akin.

Ngunit hindi niya ako makilala dahil sa aking ayos. Nakatago ang aking pagkilanlan, tanging mata ko lamang ang kanyang makikita.

Walang dalawang isip na pinutukan ko ito ng tatlong beses sa kanyang noo. Kailangan kong patayin agad dahil ito na ang last misyon na ibinigay sa aming lider.

Sa bawat putok ng baril, naramdaman ko ang bigat ng responsibilidad na bumaba mula sa aking mga balikat. Bumagsak si Kruger sa sahig, walang buhay. Nagdulot ito ng kaguluhan sa paligid, ngunit kailangan kong manatiling kalmado at mabilis na mag-isip.

Agad akong umalis mula sa lugar, siniguradong walang makakakita sa akin. Sa gitna ng kaguluhan, nagawa kong makalabas ng hotel nang hindi napapansin. Tumungo ako sa isang madilim na eskinita at hinubad ang aking disguise, itinago ang aking mga sandata, at nagpalit ng damit.

Habang naglalakad ako palayo, naramdaman ko ang malamig na hangin ng gabi. Alam kong natapos na ang huling misyon na ibinigay sa akin ng aming lider. Ngunit sa kabila ng lahat, may nararamdaman akong kakaibang lungkot at kasiyahan sa aking puso.

Pagbalik ko sa aking safe house, tinawagan ko ang Elder upang ipagbigay-alam na tapos na ang misyon.

"Mission accomplished," sabi ko sa telepono.

"Magaling, Sky. Alam kong mapagkakatiwalaan kita. Ngayon, oras na para magpahinga ka. Alam kong marami kang pinagdaanan," sagot ng Elder.

"Salamat, Elder. Ngunit alam kong hindi pa ito ang katapusan. Marami pa akong dapat gawin," sabi ko habang iniisip ang aking kinabukasan.

"Oo, Sky. Ngunit sa ngayon, magpahinga ka muna. Kailangan mo rin ng oras para sa iyong sarili," sagot ng Elder bago ibaba ang telepono.

Habang nakaupo ako sa aking safe house, iniisip ko ang lahat ng misyon na natapos ko na. Ang bawat buhay na kinitil ko ay may dahilan, ngunit ang bigat ng mga ito ay nananatili sa aking konsensya. Alam kong hindi ito isang madaling buhay, ngunit ito ang buhay na pinili ko.

Lumipas ang mga araw na puno ng katahimikan. Sinubukan kong magpahinga at mag-recharge, ngunit hindi maalis sa isip ko ang mga susunod na hakbang. Alam kong hindi magtatagal at magkakaroon na naman ng bagong misyon.

Isang gabi, habang tahimik akong nagmumuni-muni, biglang nag-ring ang aking telepono. Agad kong sinagot ito, handa sa anumang balita.

"Sky, kailangan ka namin," sabi ng boses sa kabilang linya. Isa ito sa mga tauhan ng Dark Moon. "May bagong misyon na ibinigay ang Elder. Kailangan mong pumunta sa headquarters bukas ng umaga."

"Understood," sagot ko. Agad kong inihanda ang aking mga kagamitan at nagplano para sa pagpunta sa headquarters.

Kinabukasan, maaga akong nagpunta sa headquarters ng Dark Moon. Pagdating ko doon, sinalubong ako ng Elder at ilang mga tauhan.

"Sky, may bagong misyon para sa iyo," sabi ng Elder habang inaabot ang isang folder na naglalaman ng mga detalye ng misyon. "Ang target ay si Alexander Volkov, isang international drug lord na nagdudulot ng matinding problema sa iba't ibang bansa. Kailangan natin siyang alisin bago pa siya makapagdulot ng mas malaking pinsala."

Binuksan ko ang folder at inaral ang mga impormasyon tungkol kay Volkov. "Kailan ang deadline?" tanong ko.

"Mayroon kang isang linggo upang tapusin ang misyon na ito," sagot ng Elder. "Mag-ingat ka, Sky. Si Volkov ay isang mapanganib na tao at maraming tauhan na handang ipagtanggol siya."

"Understood," sagot ko. "Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko upang matapos ang misyon na ito."

Matapos ang meeting, agad akong bumalik sa aking safe house upang maghanda. Inaral ko ang lahat ng impormasyon tungkol kay Alexander Volkov—ang kanyang mga galaw, mga tauhan, at mga lihim na operasyon. Kailangan kong maging isang hakbang sa unahan upang masiguro ang tagumpay ng misyon.

Sa mga sumunod na araw, sinubukan kong makakuha ng karagdagang intel tungkol kay Volkov. Nakipag-ugnayan ako sa aking mga contact at inalam ang mga detalye ng kanyang mga transaksyon. Nalaman ko na may malaking shipment ng droga na darating sa isang isolated warehouse sa gilid ng lungsod. Ito ang magiging pagkakataon ko upang tapusin ang misyon.

Dumating ang gabi ng operasyon. Nagsuot ako ng aking tactical gear at siniguradong handa ang lahat ng aking kagamitan. Pumunta ako sa warehouse nang tahimik at maingat, siniguradong hindi ako mapapansin.

Pagdating ko sa warehouse, nakita ko ang mga tauhan ni Volkov na nagbabantay sa paligid. Kailangan kong maging mabilis at tumpak sa bawat galaw. Gumamit ako ng mga silenced weapons upang patumbahin ang mga guwardiya nang walang ingay.

Nang makapasok ako sa loob, nakita ko si Volkov na nagbibigay ng utos sa kanyang mga tauhan. Lumapit ako nang dahan-dahan, handa na sa huling hakbang ng misyon.

"Volkov," tawag ko sa kanya. Lumingon siya at nakita ako, ngunit huli na ang lahat.

Walang dalawang-isip, pinutukan ko siya ng tatlong beses sa dibdib. Bumagsak siya sa sahig, walang buhay. Ang kanyang mga tauhan ay nagulat at nagsimulang mag-panic, ngunit kailangan kong mabilis na umalis bago pa sila makapag-react.

Agad kong tinahak ang daan palabas ng warehouse, iniiwasan ang mga tauhan ni Volkov na nagsisimulang maghanap sa akin. Sa bawat hakbang, sinigurado kong walang makakakita sa akin. Nang marating ko ang labas, mabilis akong sumakay sa aking getaway vehicle at umalis sa lugar.

Habang nasa biyahe, tinawagan ko ang Elder upang ipagbigay-alam na tapos na ang misyon.

"Mission accomplished," sabi ko sa telepono.

"Magaling, Sky. Alam kong mapagkakatiwalaan kita," sagot ng Elder. "Ang bayad mo ay ihahatid sa iyong usual drop point bukas ng gabi. Magpahinga ka muna at maghanda para sa mga susunod na hakbang."

"Salamat, Elder. Alam kong hindi pa ito ang huli," sagot ko, iniisip ang mga susunod na misyon na maaaring dumating.

Pagdating ko sa safe house, inilagay ko ang aking mga kagamitan at nagpalit ng damit. Umupo ako sa aking upuan at nagmuni-muni. Ang bawat misyon na natapos ko ay nagdadala ng bagong hamon, ngunit alam kong ito ang buhay na pinili ko.

Habang iniisip ko ang mga susunod na hakbang, naramdaman ko ang bigat ng responsibilidad na nasa aking mga balikat. Sa mundo ng mga assassin, walang lugar para sa kahinaan. Kailangan kong maging matatag, alerto, at handa sa anumang oras.

Sa mga susunod na araw, nagpatuloy ako sa aking routine—pag-eensayo, pag-aaral ng mga bagong taktika, at paghahanda para sa mga susunod na misyon. Alam kong hindi magtatagal at magkakaroon na naman ng bagong tawag mula sa Elder.