Thank you po sa inyong lahat at ingat po kayo palagi ❤️❤️❤️.
MIREYA'S POV"Baby, kain na tayo." Masayang yaya ko kay Alec dahil tapos na akong magluto ng breakfast."Thank you po, mommy." Nakangiti na sagot niya sa akin."Eat ka ng marami," sabi ko sa kanya."Opo, mommy." Kumain kaming tatlo nila Dahlia. Pagkatapos naming kumain ay naghugas ako ng mga plato. "Ate, okay lang ba na dito muna si Alec?" Tanong sa akin ni Dahlia."Oo naman. Ahmm.. Dahlia," tawag ko sa kanya."Yes, ate?""Puwede ba kaming mag-ikot ni Alec sa hacienda?" Tanong ko sa kanya."Oo naman, ate. Safe naman po dito kaya mag-enjoy kayo ni Alec." Sagot niya sa akin.Nang makaalis na si Dahlia ay kami na lang ni Alec ang naiwan dito sa bahay. Hinayaan ko lang siya sa living room at tinapos ko muna ang ginagawa ko. "Baby, okay ka lang ba dito? Shower lang ako," tanong ko sa kanya."Opo, mommy. Okay na okay lang po ako." Nakangiti na sagot niya sa akin.Napangiti naman ako bago ako pumasok sa banyo. Napapatanong tuloy ako kung sino ba ang nakatira dito? Kasi kumpleto ang mga gam
MIREYA'S POV Mabilis na lumipas ang mga araw at isang linggo na ako dito sa kubo. Araw-araw na pumupunta dito si Alec. Tuwing umaga ay hinahatid siya dito at tuwing hapon naman ay susunduin nila. Masasabi ko na naging tahimik ang buhay ko sa loob ng isang linggo. "Ate, kumusta ka dito?" Tanong sa akin ni Dahlia. "Okay naman ako," sagot ko sa kanya. Ngumiti ito sa akin at nagpatuloy siya sa paghuhugas sa mga plato. Nakakatuwa dahil marunong siyang magkusa. Hindi ko naman siya inutusan pero kusa niya itong ginagawa. "Dahlia, puwede mo bang tawagan si Xandro?" Nahihiya na tanong ko sa kanya. "Oo naman ate," masaya na saad niya sa akin at mabilis siyang nagpunas ng kamay. Kinuha niya ang phone niya at sa tingin ko ay tinatawag na niya si Xandro. Ang bilis niya talaga pagdating sa kuya niya. "Ano ba naman itong si kuya. Hindi man lang sumasagot." Parang naiinis na sabi ni Dahlia. "Okay lang, hayaan mo na lang. Baka busy rin siya." Sabi ko kay Dahlia. "Ikaw na lang ang tumawag,
MIREYA’S POV Masaya kong inilapag ang baby sa tabi ng kanyang ina. Hindi talaga maalis sa labi ko ang ngiti habang pinagmamasdan ko ang munting anghel na ito. “Maraming salamat, Mireya. Ano na lang kaya kami kung wala ka? Kaya ang sabi ng anak ko ay Mirianne ang ipapangalan niya sa sanggol na ito para maging kasing tunog ng pangalan mo.” Saad sa akin ni Aling Lita. “Nakakatuwa naman po. Pero baka may nais siyang pangalan sa anak niya.” “Ito raw ang nais niya. Kaya maraming maraming salamat sa tulong mo sa amin.” aniya sa akin. “Masaya po ako na makatulong sa inyo. Uuwi na po muna ako at kapag may problema ay tawagin niyo na lang po ako.” Nakangiti na sabi ko sa kanya. “Ipapahatid kita kay Lando—” “Ako na ang maghahatid sa asawa ko,” biglang sabi ni Xandro. “Sige po, Senyorito.” “Pagpasensyahan niyo po, Senyorita dahil ito lang po ang nakayanan namin.” Sabi sa akin ni Lando sabay bigay sa akin ng ginagawa nilang kakanin. “Maraming salamat, Land–” “Let’s go,” biglang sabi s
MIREYA’S POV“Ang problema ko kasi parang pinagkakait mo sa akin ang sarili mo! Hindi ka man lang maka-ngiti sa akin. Na kahit ano ang gawin ko ay hindi ka man lang masaya pero sa ibang lalaki ay ang lawak ng ngiti mo. At binigyan ka lang ng p*tanginang lalaki na ‘yon ng hipon ay ang ganda na ng ngiti mo!” Sigaw niya sa akin na ikinatulala ko.Hindi ko alam kung ano ba ang sasabihin ko sa kanya. Hindi ko inaasahan na malaki ang problema niya sa pagiging malamig ko sa kanya. Pero siya rin naman ang may gawa nito sa akin. Hindi ako magiging ganito kung hindi niya ako sinaktan. “Pero hindi mo kailangan na sirain ang pinaghirapan ng iba. Kung sabagay sanay ka naman manira ng buhay ng iba. Kagaya ng ginawa mo sa akin.” Galit na sabi ko sa kanya.Mabilis ako pumasok sa loob ng bahay. Naiinis ako dahil nasasayangan ako sa mga hipon na binigay sa akin ni Lando. Nagseselos ba siya? Pero bakit? May nararamdaman na ba siya sa akin? O baka gusto lang niya gumawa ng mga pag-aawayan namin. Ininit
MIREYA'S POVHindi ko alam kung sino ang dumating. Dahil ibinulong na lang kay Xandro ng lalaki ang pangalan nang dumating. Naiwan ako dito kasama ang mga trabahador. Isinama rin niya si Alec pabalik sa mansyon."Aling Lita, uwi na po ako." Paalam ko sa kanya."Sige, ipapahatid kita kay Lando.""Naku, huwag na po. Malapit lang naman po." Sabi ko sa kanya."Sige, ingat ka. Mamayang gabi ay pahahatiran kita ng ulam kay Lando. Magluluto ako ng native na tinolang manok." Saad niya sa akin."Sige po," nakangiti na sabi ko sa kanya.Naglakad na ako pauwi sa bahay. Buong maghapon na akong bored dito sa kubo. Hindi na kasi bumalik si Alec. Na-miss ko siya dahil tuwing hapon ay natutulog kami.Humiga na lang ako sa kama ko at natulog na. Nagising lang ako dahil narinig ko na tumatawag si Lando mula sa labas.“Senyorita!”Mabilis akong bumangon at lumabas ako sa bahay. Madilim na pala. Napasarap ang tulog ko kaya hindi ko namalayan ang oras.“Pasensya kana kakagising ko lang.” Saad ko sa kanya.
MIREYA’S POVNagkatinginan kaming dalawa pero siya rin ang unang umiwas ng tingin. Yumakap na lang ako kay Alec na nasa gitna namin. Pumikit na ako dahil inaantok na talaga ako. Maaga akong gumising dahil balak ko ulit pumunta doon sa bahay nang miracle baby. Gusto ko rin na kumustahin ang kalagayan niya. Pero nagulat ako paglabas ko dahil nagluluto si Xandro at topless siya. Litaw na litaw ang maganda niyang katawan. Hindi ko maiwasan na manuyo ang lalamunan ko. Nakakainis dahil apektado ako sa kanya. Pero kaagad ko ring sinaway ang sarili ko. Tumikhim ako at lumingon siya sa akin. Naglakad ako papunta sa kanya dahil kukuha ako ng tubig. Nasa tabi niya kasi ang dispenser. Nakaugalian ko na kasi na uminom ng warm water sa umaga. Marami rin kasing benefits ang pag-inom ng warm water tuwing umaga kaya talagang ginawa ko ng habit. Nagsalin ako ng tubig sa baso at ininom ko ito kaagad.“Good morning, love.” Malambing na sabi niya sa akin. Napatigil naman ako sa pag-inom ng tubig at hin
MIREYA’S POV“Thank you,” umiiyak ako habang nakayakap ako sa kanya.“Hushh… Don’t cry, love.” Sabi niya sa akin.“Why are you doing this?” Tanong ko sa kanya.“Because I want you to be happy. Tuwing nakikita kita na masaya sa ginagawa mo ay lalo akong natatakot na iiwan mo ako.” Sagot niya sa akin.Tumingala ako sa kanya na puno ng luha ang mga mata ko ng luha. I saw the sincerity in his eyes. Ginagawa niya ito para hindi ko siya iwan? Mahal ba talaga niya ako? Biglang tanong ko sa sarili ko.“Xandro,” umiiyak na bigkas ko sa pangalan niya.“I want to start again. Alam ko na malaki ang galit mo sa akin. Na hindi mo ako kayang patawarin. Kaya habang nandito ka sa tabi ko ay gusto ko na gawin mo ang lahat ng gusto mo. Dahil alam ko darating ang araw na aalis kana. At alam ko na marami kang matutulungan kapag kumpleto ang mga gamit mo,” hilam ang mga luha na sabi niya sa akin.“Thank you, thank you so much.” Tumingkayad ako at hinalikan ko siya sa labi.Naramdaman ko na tinugon niya ang
MIREYA'S POV "Mommy, ako po ito si Alec." "Love, calm down." “Love/mommy.” “Mommy, okay lang po ba kayo? Kami po ito ni daddy.” Bigla akong nahimasmasan sa narinig ko. Huminga ako ng malalim dahil bigla na naman akong nawala sa sarili ko. Tumingin ako sa kanila at mabilis akong niyakap ni Alec. "Mommy, okay kana po ba?" Tanong niya sa akin. "Okay na po ako, kumain na tayo." Pilit ang ngiti na sabi ko sa kanya. Hindi ko gusto na magbigay ng takot sa kanya dahil sa ikinilos ko. "Are you sure?" Tanong sa akin ni Xandro. "Opo, okay lang po ako." Sagot ko sa kanya at ngumiti pa ako. Naging tahimik ang hapunan namin. Hanggang sa natapos na kami. Tulog na ang mag-ama at ako naman ay dilat pa rin. Hindi ako dalawin ng antok. Masaya ako dahil sa wakas may mga gamit na ako. Pero biglang nagkaroon ng pangamba ang puso ko. Kung papaniwalaan ko ba ang sinabi ng mommy niya? Talaga kayang sinuway siya ni Xandro? Mahal ba talaga niya ako? Napatingin ako sa kanya at hindi ko maiwasan hind
Hello po, kumusta po kayong lahat? Sana po ay nasa maayos kayong kalagayan. Lubos po akong nagpapasalamat sa inyong lahat na kumapit at sumama sa akin sa story na ito. Hindi man po madali ang lahat sa story na ito. Marami man akong pinagdaanan matapos ko lang ito ay masaya po ako na sinamahan niyo ako.Maraming salamat po sa bawat pag-add, pagbigay ng gems at pag-iwan ng comments. Sobrang na-appreciate ko po 'yun. Hindi po ako showy na tao pero sa loob ko ay sobrang nagpapasalamat po ako sa inyo. Kayo po ang dahilan kaya hindi ako sumuko sa story na ito.Sana po sa mga susunod ko pa na story ay samahan niyo pa rin ako. Hiling ko po ang lahat ng mga magagandang bagay sa inyong lahat. Ingat po kayo palagi at God bless you po!Mahal ko po kayo at see you po sa mga susunod kong story. Maraming salamat po! ❤️❤️❤️❤️AXEL & DAHLIA STORY (SECRETLY IN LOVE WITH MY BROTHER)
MIREYA’S POV“Love, isama na lang kaya natin ang mga bata?” Tanong ko sa asawa ko.“Love, three days lang tayo sa hacienda.” Sagot naman niya sa akin.“Okay, pero bawal tayo mag-extend ha.” Saad ko sa kanya.“Opo,” malambing na sagot niya sa akin.Ganito ako kapag hindi ko nakikita ang mga anak ko. Nag-aalala ako sa kanila at hindi talaga ako mapakali. Pero ayoko rin naman kalimutan na isa rin pala akong asawa at kailangan ko itong gampanan. “Naku, anak. Minsan lang ang honeymoon niyo kaya mag-enjoy kayo. Malapit lang naman ang hacienda at anytime puwede kaming pumunta doon.” Saad pa sa akin ni mommy.“Okay, mom and thank you po.” malambing na sabi ko at hinalikan ko siya sa pisngi bago ako sumakay sa kotse ni Xandro.Habang nasa biyahe kami ay masaya kaming nag-uusap ni Xandro. Marami kaming alaala na binabalikan. Lalo na nung nanganak ako. (FLASHBACK)Alam ko na kabuwanan ko na pero gusto ko pa rin na pumunta sa school ni Miracle. Kahit na nahihirapan akong maglakad ay talagang mak
MIREYA’S POV Suot ko ang isang napakagandang puting wedding gown at ngayon ang araw ng kasal naming dalawa ni Xandro. Sa loob ng maraming taon ay natupad rin ang pangarap ko na kasal. Ang kasal sa pagitan ng dalawang taong nagmamahalan. Noong kinasal kami noon ay alam ko sa sarili ko na minahal ko na siya. Hindi ko lang kayang tanggapin sa sarili ko dahil maikling panahon pa lang kami nagkakilala. Pero kahit na nakalimutan siya ng isip ko ay kilala na talaga siya ng puso ko. At ngayon ay dumating na ang araw na maglalakad ako papunta sa harap ng altar. Papalapit sa lalaking mahal ko. Ang lalaking hindi sumuko na mahalin ako. Sa lalaking kayang gawin ang kahit na ano para lang sa akin. Ginagawa ko ang lahat para lang pigilan ang sarili ko na umiyak. Pero sadyang traydor ang mga luha ko. Habang naglalakad ako ay nagsimula ng pumatak ang mga luha ko. Hanggang sa nakarating ako sa harapan niya ay umiiyak ako. Nakita ko rin na tumulo ang mga luha niya, na umiiyak rin siya. “I love you,”
XANDRO'S POVHindi ako makapaniwala kay Mireya. Medyo nahiya ako dahil gusto na pala niyang magpakasal. Pero may balak naman ako. "You're fired!" Galit na sabi ko sa secretary ko."Sir, wala naman po talaga akong ginagawang masama. Masyado lang pong masama ang ugali ng ex-wife niyo." Saad niya sa akin."Lumabas kana bago pa dumilim ang paningin ko at masaktan kita. Tigilan mo na ang kakasabi ng ex-wife dahil puputulin ko na 'yang dila mo!""S-Sir, diba type mo ako?" Tanong niya sa akin na ikina-init pa lalo ng ulo ko."What?! I don't like you!" hindi ko mapigilan ang sarili ko na sigawan siya."Sinasabi mo lang 'yan dahil sa Mireya na 'yun.""Kahit wala pa si Mireya ay hindi ako magkakagusto sa babaeng nagkukunwaring mahinhin pero haliparot.""Arghhh! I hate you!""Hate me all you want. I don't care! Now get out of my office!"Mabilis naman siyang lumabas. Kaagad akong tumawag kay mama. Dahil siya ang reason kaya hindi pa ako nagpo-prose kay Mireya. Gusto ko kasi na kumpleto ang pamil
MIREYA'S POV"Love, wake up na po. Dinner is ready." Naririnig ko ang bulong ni Xandro pero nagkukunwari pa rin akong tulog.Kahit na gaano pa siya ka-sweet sa akin ay wala akong pakialam. Hanggang ngayon ay naiinis pa rin ako sa kanya. Naramdaman ko ang malikot niyang kamay na ngayon ay nasa dibdib ko. Pero hinayaan ko lang siya."Love, alam ko na gising kana. Kapag hindi ka pa bumangon ay aangkinin talaga kita at sisiguraduhin ko na hindi ka makakalakad bukas."Pinagbabantaan pa talaga ako. Akala niya siguro ay natatakot ako sa kanya. Nakakainis dahil sa pag-angkin sa akin lang siya magaling. Pero sa pag-alok ng kasal ay hindi. Puro na lang kami gawa ng bata nito."Love, wake up ka na. Kanina pa tayo hinihintay nila mommy sa bab—""Nasa baba sila? Bakit ngayon mo lang sinabi?" Naiinis na tanong ko sa kanya at mabilis akong bumangon para pumasok sa banyo."Nandito pala sila pero hindi mo man lang sinabi. Nakakainis ka. Buong araw na akong naiinis sa 'yo! Sarap mong hiwalayan." Sa sobr
MIREYA’S POV Kahit na pagod ang asawa ko ay lumabas pa rin kami para sa family day namin. Pumunta kami sa isang park. Dumaan rin kami sa Griffin’s Diner para bumili ng pagkain wala na rin kasi kaming time pa na magluto kanina dahil nga sa biglaan lang. Balak kasi namin na magpicnic doon. Habang pinapanood ang dancing fountain. Sa aming lahat ay si Miracle talaga ang sobrang natutuwa. Kaya napapangiti na lang kami ni Xandro.Habang nakatingin ako sa mga anak ko ay palagi kong ipinadarasal na maging malusog sila. Na maging mabait at mabuting tao sila. Hiling ko rin na maging matapang sila. Marami silang pagdadaanan kapag lumaki na sila. At gusto ko na maging matibay silang magkapatid.“Are you okay, love?” biglang tanong sa akin ni Xandro.“Yeah, I’m fine. Hindi lang kasi ako makapaniwala ang bilis ng panahon. Binata na si Alec at si Miracle malaki na rin. Gustong-gusto ko na maalala ang lahat. Ang mga alaala na nakalimutan ko. Alam ko na maraming masakit na alaala pero alam ko na parte
XANDRO’S POV Uuwi ako dahil sa sobrang selos ko. Pinagtatawanan pa ako ni Mama at ni Lester dahil sa pagmamadali na ako ngayon. “Anak, masyado ka namang nagmamadali. Mahal ka nun, wala ka bang tiwala kay Mireya?” tanong sa akin ni mama. “Malaki ang tiwala ko sa kanya, ma. Pero sa mga lalaki na nakapaligid sa kanya ay wala.” Sagot ko kay mama. “Seloso talaga ng anak ko. Hala sige, umalis kana. Huwag kang mag-alala dahil nandito si Lester. Aalagaan niya ako,” nakangiti na sabi sa akin ni mama. “Thank you, mama. I love you… Hihintayin kita sa Manila.” hinalikan ko siya sa noo. “Ingat ka anak ko,” sabi niya sa akin. Hinatid ako ni Lester sa airport. Wala na talagang makakapigil sa pag-uwi ko. Alam ko na magugulat si Mireya pero wala e. Hindi ko na talaga kaya pang magtagal dito sa Canada. Dahil baka bigla na lang akong mamatay. Sa buong flight ko ay tulog ako. At sa wakas nakarating na rin ako bahay namin. Alam ko na nagulat ang mga kasama namin sa bahay pero ngumiti lang ako sa k
MIREYA’S POVSobrang nag-enjoy ako sa community service namin ni Miracle.“Baby, ano pala ang sinabi ng daddy mo kanina?” tanong ko sa kanya.“Wala naman po, mom. Gusto lang po niya akong makita and gusto rin niyang i-check ang ginagawa mo.” natatawa na sagot niya sa akin.“Ganun ba? Sorry, baby ha. Tatawagan ko na lang si daddy mo mamaya.” sabi ko sa kanya.“Okay po,” sagot niya sa akin at natulog na siya.Ako naman ay nagmaneho na para pumunta sa home of the aged. Magdadala kasi ako ng mga pagkain at mga gamot para sa mga naroon. Habang papasok ako ay kinakabahan ako. Natatakot ako dahil alam ko na galit sila sa akin.Nakangiti akong sinalubong ng mga matatanda. Kinakabahan man ako ay hiniling ko pa rin na makausap sila. Nang makita nila ako ay umiyak sila agad."Iha, patawarin mo ako. Patawarin mo kami," umiiyak na saad nila sa akin.“Patawarin niyo rin po ako, alam ko na nasaktan ko rin kayo.” saad ko sa kanila.“Wala kang kasalanan. Kami ang nagkamali, nagkamali kami sa pagpapalak
AFTER THREE MONTHS MIREYA’S POV Nakangiti ako habang nakatingin sa bulaklak na nakapatong sa itaas ng table ko. Araw-araw na lang ay may pa-bulaklak akong natatanggap mula sa Xandro ko. Ang dahilan niya ay araw-araw siyang nanliligaw sa akin. Ngayon talaga lumalabas ang sweet side niya. Tatlong buwan na rin ang nakalipas simula noong nangyari sa amin ang isa sa pinaka-pangit at pinaka-magandang pangyayari sa buhay namin. Pangit dahil na takot kami at maganda dahil sa wakas ay wala ng mananakit sa pamilya ko. Nabubuhay na kami ngayon ng masaya at malaya. Wala ng takot na baka may magtangka sa buhay namin. Kasabay ng pagkatupok ng lumang gusali ang pagkawala ng mga problema namin. May problema pero hindi na malaki. “Hello, love. Please lang, tama na ang paglulustay mo ng pera. Araw-araw na lang ay may pa-bulaklak ka. Alam ko na may discount ka kay mommy pero hindi naman ibig sabihin ay palagi ka na lang bibili. Punong-puno na ng bulaklak ang clinic ko. Saan ko na ito ngayon ilalagay