KATE'S POV Napamaang at hindi makapaniwala ang dalaga habang nakatitig sa seryosong mukha ng lalaking kaharap. Kaya narito sila sa gitna ng parang sa ilalim ng tirik na tirik na sikat ng araw, nakuha pa rin nitong magbiro? Natampal niya ang braso nito, "ikaw ha, pupunta ka lang rito para magbiro ng ganyan, pati ang pamilya ko idinamay mo pa." nakalabing tugon rito ng dalaga kahit pa nga panay ang malakas at mabilis na kabog ng kanyang dibdib. Hindi siya naniniwala sa mga pinasasabi nito dahil malamang na nang gu-goodtime na naman ito sa kanya. "Mukha ba naman akong nagbibiro? Bakit ayaw mo ba?" seryosong sagot- tanong nito. "What do you mean na ayaw ko?" naguluhang balik tanong ng dalaga sa binata. "Mukhang Hindi ka kasi naniniwala sa mga sinasabi ko." Tumawa ng pagak ang dalaga, "alam mo, sa susunod mag practice ka na muna kung paano magbiro ng tama. Hindi mo kasi bagay." "Mukha pa ba akong nagbibiro nito?" seryoso pa rin na tanong nito sa
Hu... hu... hu..." iyak ng kaibigang si Cassandra ng abutan ito ni Kate sa kwarto ng kanilang boarding house. Nasa gitna ito ng kama habang naka upo. Nakayapos ang mga braso habang magkasalikop ang mga palad sa mga tuhod at nakayukyok ang ulo sa pagitan nito. Nagtaka tuloy sya sa hitsura nito. Kagagaling lang nya sa trabaho at pagod kaso ito ang naabutan nyang scenario sa bahay. Isa syang clerk sa kanilang munisipyo. "Bakit anong nangyari sayo, Cass?" tanong nya habang ibinababa ang bag sa mesang maliit na nasa gilid lang ng kama. "Hu... hu... hu..." Nilapitan nya ito at naupo sa tabi ng babaeng wala pa ring tigil sa pag iyak. Marahan nyang iniangat ang mga palad at hinagod sa likod ang kaibigan na hindi pa rin nagbago ng posisyon kahit na nga nandoon na sya. Hindi rin sya nito nilingon man lang. &
THE next day, Kate got up early and she prepared herself for work. She decided to visit Cassandra first, before going to work. She got home last night after Cassandra's mother arrived. Her friend was awake when she enters the room. Her mother was busy preparing her food too. They both look at her when she arrived. "Good morning." she said and smile to them. "Good morning, too." her mother said. But Cassandra didn't say any single word to her. And she look's away ignoring her presence. She hurts a little bit but nothing she could do if she treat her like this. She understand her. She knows that Cassandra was hurt when she didn't give to her what she want her to do. She place the fruits that she bought for her in the table and face to her. "How do you feel?" she's still having a smile when
Halos hindi mapuknat ang mga mata ni Kate sa kaibigan na nakahiga. Hindi ito lumilingon sa kanya at naka halukipkip habang nakatutok ang blangkong tingin sa harapan nito. Walang kangiti ngiti ang babae at parang gusto na nyang bumigay at pumayag nalang ngunit alam nyang mali pa rin. Tatalikuran na sana nya ito ng marinig muli ang boses nito. "Salamat nalang." walang ka emo- emosyong sabi ni Cassandra at nanatiling malayo ang tingin. Walang imik na lumabas ng silid si Kate. Sa hallway, nasalubong nya ang ina nito. "Paalis ka na?" tanong ng ginang habang pasalubong at may bitbit na dalawang supot sa mag kabilang kamay "Opo" maikli nyang tugon sabay tango. "Pakibantayan nyo nalang po ang kaibigan ko at kung maari ay wag pong malingat sa mga mata nyo." mahina nyang sabi na sapat lang upang marinig ng nasa harapang ginang. Nagtataka man ang gin
"I will help you!" sigaw nya habang tumutulo ang kanyang luha. Hindi nya alam at hindi rin sya sigurado kung mag wo- work ba ito at mapag babago pa ang isip nito. Ayaw naman nyang makita ito sa ganitong kondisyon. Ito nalang siguro ang tangi nyang magagawa para maka tulong sa kaibigan. Marahil hindi man tama, pero susubukan pa rin nya, wala naman sigurong mawawala kung mag ta- try sya sa gusto nito kesa naman mapahamak ito ng dahil lang sa isang hiling na hindi nya mapag bigyan. Mauunawaan naman siguro marahil ng iba kung sakali mang sundin nya ang nais nito sa ngayon. Matagal nyang hindi ito narinig na nag salita. Taimtim syang umusal ng panalangin na sana mag bago ang isip nito, alang alang man lang sa dinadala nito sa kanyang sinapupunan. Para sa kanya mahalaga ang bawat buhay sa mga kagaya nyang malaki ang pagka takot sa diyos. "Please? Bumaba ka na dyan, handa na akong tulungan ka, pag usa
RAINIER'S POVMasayang mag katabi habang naka upo ang mag kasintahang sina Raiver at Sandra na nasa balkonahe ng mansyon. Naka sandal sa kanyang balikat ang babae habang magka hawak kamay. "Are you excited, huh?" tanong ng binata sa dalaga at bahagya itong inusod palapit sa kanya upang yakapin. "Yes!" naka ngiting tugon nito na bahagya pang tumingala upang tingnan ang mukha ng lalaki. Kapwa sila larawan ng labis na kasiyahan. Sa tinagal tagal kasi ng naging relasyon nila sa kasalan rin pala talaga ang bagsak nila. Kahit marami silang tampuhang dumaan, hindi nito natibag ang matatag na pundasyon ng relasyon nila kaya alam nila pareho na sapat na iyon upang humubog ng sariling pamilya. Handa na rin naman si Rainier sa bagong buhay na tatahakin nya bilang pamilyadong tao. Halos walong taon na ang relasyon nila ng babae. Nagawa nil
Handa na ang lahat, hindi mag kamayaw ang lahat ng mga bisita sa sobrang excitement. May video coverage pang naga ganap. Lahat na ku- curious sa hitsura ng mga ikakasal at ang iba naman ay huma hanga dahil sa tagal ng naging relasyon ng mga ito, sa wakas ay tuluyang nang magiging opisyal na mag asawa. Ang mga ibang kababaihan naman halata sa mukha ang inggit sa magandang kapalaran ng mga ito. "Bagay nga talaga sila." masayang sabi ng ilan. "Tiyak na magiging unforgetable ang araw na ito sa dalawa. Sobrang nakaka hanga sila. Ang galing nilang mag dala ng relasyon." maya maya ay sabi pa rin ng isang babae na malapit sa kanya. Mas lalo tuloy syang nakaka ramdam ng matinding kaba at takot matapos na marinig ang mga maga gandang bagay na naririnig nya sa paligid para sa dalawang taong naka takda nyang sirain. Parang nako konsensya na sya hindi
Dahil sa matinding kahihiyan at sama ng loob hilam sa luha ang mukha ng babeng ikakasal na nag tatakbo palabas ng simbahan, hindi na nya alintana ang mga matang naka sunod ng tingin sa kanya. "Sandra!" ngunit hindi na nya pinag aksayahan ng panahon na lingunin pa ang taong tumawag sa kanya. Dire- diretso lang syang nag lakad palabas. Malinaw nyang naririnig ang ilang mga bulong bulungan na narinig nya sa paligid habang papalabas. Hindi nya lubos maisip na magiging ganito lang pala ang kahahan tungan ng ilang taon nilang pag hahanda para lang maisaka tuparan ang kanilang pagiging totoong mag asawa. Isang iglap lang biglang mag babago ang lahat sa kanila. Hindi rin maka paniwala ang mga naging bisita sa mga narinig buhat sa hindi ina asahang panauhin. Ang alam nya kilalang kilala na nya ang kanyang mapapa ngasawa, mabait, responsable, at higit sa lahat mahal na mahal na sya. Hindi pa pa
KATE'S POV Napamaang at hindi makapaniwala ang dalaga habang nakatitig sa seryosong mukha ng lalaking kaharap. Kaya narito sila sa gitna ng parang sa ilalim ng tirik na tirik na sikat ng araw, nakuha pa rin nitong magbiro? Natampal niya ang braso nito, "ikaw ha, pupunta ka lang rito para magbiro ng ganyan, pati ang pamilya ko idinamay mo pa." nakalabing tugon rito ng dalaga kahit pa nga panay ang malakas at mabilis na kabog ng kanyang dibdib. Hindi siya naniniwala sa mga pinasasabi nito dahil malamang na nang gu-goodtime na naman ito sa kanya. "Mukha ba naman akong nagbibiro? Bakit ayaw mo ba?" seryosong sagot- tanong nito. "What do you mean na ayaw ko?" naguluhang balik tanong ng dalaga sa binata. "Mukhang Hindi ka kasi naniniwala sa mga sinasabi ko." Tumawa ng pagak ang dalaga, "alam mo, sa susunod mag practice ka na muna kung paano magbiro ng tama. Hindi mo kasi bagay." "Mukha pa ba akong nagbibiro nito?" seryoso pa rin na tanong nito sa
KATE'S POV "Ano naman ang tungkol kay Sandy? Kung ano man ang mga bagay na iyon, wala naman na akong karapatan pa para malaman iyon. Sa inyo naman na dalawa iyon, so, bakit naman ako manghihimasok? Don't worry, walang problema sa akin" Nakangiti na sabi niya at tumayo na rin. "I think kailangan ko na rin siguro na mag ayos ng mga gamit ko. Baka mahuli pa kasi ako sa biyahe ko, eh. Tamang- tama pa naman na may pwedeng biyahe mamayang hapon. Habol pa ako sa oras. Sige! Maiwan na muna kita diyan." aniya at tumalikod na rito. "Sandali lang, Kate!" Habol tawag ng binata. Lumingon si Kate. "May sasabihin ka pa ba?" "Ah, wala! Sige, mag-ayos ka na at ihahatid na lang kita sa station." ani Rainier na biglang natigilan. Tumango si Kate. "Okay!" At bahagyang ngumiti. Habang nag-aayos ng kanyang mga personal na gamit ang dalaga, ay pinilit niya na labanan ang nagbabantang pag patak ng kanyang luha. Kahit hindi man sabihin ng binata sa kanya ang bagay
Marahang napalunok si Kate habang pilit na pinaglalabanan ang mga titig ng binata. Kita sa malamlam nitong mga mata ang kung anong emosyon na hindi niya matiyak. Unti- unti ay bumaba pa ang mukha nito sa kanya, dahilan para mabilis siyang mapa-iwas bago pa man tuluyang lumapat ang mga labi nito sa labi niya. Mariin naman na napa-pikit ang binata. Muntik na naman mawala ang kontrol nito sa sarili. Hindi rin niya alam kung bakit ganito ang epekto sa kanya sa tuwing malalapit siya sa dalaga. Tila ba ayaw na niyang pakawalan pa ito sa tuwing malalapat ang kanyang mga palad sa balat nito. May bumubulong sa kanyang manatili ito sa tabi niya at protektahan anumang oras. "I think we need to sleep." paanas na bulong ng binata sa punong tainga ng dalaga. "Y- yup!" pa-utal na tugon ng dalaga at mabilis na akmang tatayo. Maya- maya ay muling bumaling sa binata. "Ikaw na muna sa silid mo, ako na lamang dito." Umiling ang binata, "go on! I can manage myself here. Get ins
Halos manginig ang buong katawan ni Cassandra, habang namumutla matapos na umalingawngaw ang isang putok ng baril, matapos noon ay nahulog ang hawak nitong baril na hawak sa mga kamay. Walang nakaka-alam kung sino ang nagpaputok, ngunit nagmula iyon sa bahay nina mang Serio. Hindi makapaniwala si Kate sa nangyayari ganun din ang pagkabiglang rumehistro sa mukha ng mga kasama nito. Bakas ang pamumutla at takot sa mukha nito. Mabilis naman na sinamantala ng mga pulis ang pagkakataon at nilapitan agad sina Cassandra at ang mga kasama nito at agad na inaresto. Tulala at hindi nakapagsalita si Cassandra matapos noon. Ganoon rin si Kate na agad na nilapitan ni Rainier at mahigpit na niyakap niya ito. "Are you okay?" tanong ng lalaki kay Kate. "I'm sorry for what's happening today." "What happened? Cass-" "Shh!
Nanlilisik ang mga mata sa galit ni Cassandra habang nakatitig kay Kate. "I really didn't expect from you, na isa ka rin palang ahas na kaibigan. Ang akala ko kakampi kita pero patalikod ka rin pala kung lumaban. Bakit hindi mo ba kaya na harapin ako ng harapan, ha? At may gana ka pang magtago sa anino ng lalaking iyan. Oh pity you! Kahit kailan talaga wala kang sariling paninindigan. Palagi ka na lang naka depende sa iba." Kawawa ka naman pala. Now I realize, kung gaano ka talaga kahinang tao." At tumingin pa ito na tila naawa sa kanya bago naging muling mabangis ang anyo na tumitig sa kanya. "I'm sorry, Cass, pero wala akong alam na ginawang mali sa iyo. Ginawa ko na ang lahat ng gusto mo. Sorry kung hindi man iyon naging sapat para sa iyo. Pero ang sabihin mo na backfighter ako, mukhang nagkakamali ka yata. Dahil kung gusto ko man na maging ganoon sa iyo, sana hindi na umabot pa sa ganito. Pero dahi
KATE'S POV Hindi pa rin makapaniwala ang dalaga habang nakangangang nakatitig sa lalaking buong tibay na nakatayo sa gitna ng mga lalaking naghambalang sa paligid nito. Hindi niya sukat akalain na marunong pala ito pagdating sa mga self deffence. Sino ang mag- aakala na ang isang lalaking mukhang walang buto pagdating sa pakikipaglaban, ay heto at walang kagalos galos na nakatayo sa kanilang harapan. Maging ang mga pulis na nasa paligid nila ay hindi rin inasahan na magiging ganoon ang resulta ng mga ito. Nagawa nitong talunin ang ilang bilang ng tao na nag iisa lang at wala ni isa man sa nasa paligid nito ang nagtangka na tumulong sa binata. Halos mapasinghap ang dalaga sa bawat ginagawa nitong paghataw, ngunit hindi niya inasahan na magwawagi ito. Habang nagkanya kanya ng layo ang mga lalaking tinalo ng binata, ay
RAINIER POV "Kate?" agad na bungad tawag niya sa tarangkahan pa lamang ng bahay na itinuro sa kanila ng isang napagtanungan. Agad naman na sumalubong si mang Serio. "Ikaw ba ang taong susundo kay ms. Kate?" tanong nito agad ng tuluyan silang magkaharap. "Opo! Ako nga po, dito po ang itinuro sa amin na address." magalang na sagot dito ni Rainier. "Kung ganoon, ikaw si mr. Rainier Marco?" naninigurong tanong muli ng matanda. "Opo! Ako po. Nasaan po si Kate? Maari ko po ba siyang makita?" hiling ng lalaki. "Narito ako!" agad naman na sagot ng dalaga na naglalakad palapit habang kasunod ito ni mang Maria. "Kate!" bulalas nito na mabilis na inilang hakbang lang ang pagitan nila at niyapos siya ng mahigpit. Bahagyang nanlaki ang mata ni
Nagkatinginan ang tatlong magkakaharap sa sinabi ni mang Serio. Hindi nila alam ang gustong ipahiwatig ng ginoo. "Ang mabiti pa ay imisin ko na muna itong mga pinagkainan natin. Doon na muna kayo sa labas." biglang nasabi na lamang ng ginang matapos ang mahabang katahimikan. Walang imik na tumayo ang isa nilang kaharap na si Manoy at nagtungo sa may labas ng bahay at naupo sa silong ng lilim ng puno ng mangga. Walang salita na lumapit si mang Serio sa asawa nito at nag usapa ang mga ito ng mahina lamang. Matapos ay napansin niya na tila nag alala ang ginang at napasulyap pa sa kanya. 'Ano kaya ang pinag uusapan nila? Ako ba?' bulong niya sa sarili matapos makita na muli itong sumulyap ng tingin sa kanya. Nakita niya ng bahagyang tumango ang ginang at saka nito itinuon muli ang atensyon sa ginagawa.
KATE'S POV "What happened?" tanong ni Rainier sa kanya sa kabilang linya. Bakas sa tinig nito ang labis na pag-aalala. At kung marahil nakikita niya ito, ay tiyak na gulat na gulat ito. "Huh! Pasensya na po. Wala na po kasi akong ibang alam na matatawagan kasi kayo lang po ang pwede kong makontak na alam ko. Pasensya na po sa abala. Kagabi pa po kasi kami sumubok tumawag, pero hindi ninyo nasagot?" mahabang sabi ni Kate. "Yeh! And I'm sorry about last night. But where are you? A- are you safe? Your abductors called just earlier. And then now-" hindi na nito natapos ang gustong sabihin ng muling magsalita ang dalaga. "I am fine and safe now, sir. I just called to ask for help. It's a very far province, nakatakas ako sa kanila kahapon pa. Mabuti at may mabubuting loob na nakakita sa akin rito." "