Dahil sa matinding kahihiyan at sama ng loob hilam sa luha ang mukha ng babeng ikakasal na nag tatakbo palabas ng simbahan, hindi na nya alintana ang mga matang naka sunod ng tingin sa kanya.
"Sandra!" ngunit hindi na nya pinag aksayahan ng panahon na lingunin pa ang taong tumawag sa kanya. Dire- diretso lang syang nag lakad palabas.
Malinaw nyang naririnig ang ilang mga bulong bulungan na narinig nya sa paligid habang papalabas. Hindi nya lubos maisip na magiging ganito lang pala ang kahahan tungan ng ilang taon nilang pag hahanda para lang maisaka tuparan ang kanilang pagiging totoong mag asawa. Isang iglap lang biglang mag babago ang lahat sa kanila. Hindi rin maka paniwala ang mga naging bisita sa mga narinig buhat sa hindi ina asahang panauhin.
Ang alam nya kilalang kilala na nya ang kanyang mapapa ngasawa, mabait, responsable, at higit sa lahat mahal na mahal na sya. Hindi pa pa
Dahil sa sobrang bilis ng ginagawang pag papatakbo ni Rainier ng sasakyan, na untog sa dashboard ang noo ni Kate dahilan para ito dumugo. Hindi naman nya inasahang mawawalan ito ng malay tao. Napa buntong hiningang nai hinto nya ang sasakyan sa gilid at inayos muna ito. Inabot nya ang tissue na nasa dash board upang punasan ang noo nitong may sugat at dumudugo. Dahil walang malay ang babae, noon nya na pansin ang mukha nito. Maganda ang bilugan nitong mukha, matangos ang ilong at may kakapalang kilay at mahahabang pilik mata na binagayan ng mapupula at manipis ang labi nito. At mahaba rin ang buhok. May nag uudyok sa kanyang nag sasabi na nakita na nya ito ngunit hindi sya sigurado kung saan at kailan. 'Hindi kaya isa rin sya sa mga babaeng minsan ko ng naka sama sa kama noon?' piping bulong nya sa sari
"Who are you, woman?" Malamig at malagong na tinig na tanong nito sa kanya. Madilim ang awra nito habang naka tunghay sa kanya at walang ibang emosyon ang mababakas roon. Matatalim ang mga mata nito na akala mo sa ganoong paraan ay kaya nitong manakit. "I- I'm s- sorry." nanginginig ang kalamnan na sabi niya. Mahirap pala salubungin ang mga tingin nito na parang mas gugustuhin mo pang bumuka na lamang ang lupa at lamunin ka kesa ang makaharap ito. "Im sorry? What do you think your sorry can do? Mai babalik ba niyan ang lahat ng nasira sa amin? Kaya mo bang ayusin ang ginulo mo kanina lang? Damn it!" galit na bulyaw nito sa harapan niya. Napa pitlag pa sya sa lakas ng pag kaka- sabi nito. Yumuko sya dahil hindi niya kayang labanan ang mga mata nitong nag babaga sa galit para sa kanya. Hindi nga naman biro biro lang ang gina
KATE'S POV Matagal ng wala ang lalaki sa kwarto na kinaroroonan ni Kate ngunit hindi pa rin nawawala ang nararamdamang lakas ng kabog ng dibdib ni Kate. Wala sa loob na nasalat niya ang kanyang bibig na kanina ay mapangahas na inangkin ng lalaki. Pakiramdam pa nya ay namamaga pa iyon at bahagya ring makirot ang nasugatang bahagi dala ng marahas na pag halik ni Rainier. Nalasahan pa niya ang maalat alat na dugo na mula roon. Napa dausdos sya paupo at impit na napa iyak. Nayakap niya ang kanyang dalawang binti at napa yuko sa pagitan ng kanyang mga hita. 'Oh god! Please help me to get out of here.' piping usal niya sa sarili. Hindi nya alam kung gaano sya katagal na nanatili sa ganoong ayos. Ng tila maramdaman niyang kalmado na ang kanyang sarili ay inot inot syang bumangon at saka lumapit sa pinto. &n
KATE'S POV Masakit ang buong katawan ni Kate ng sya ay magising. Pakiramdam niya sa kanyang sarili ay binalbal ng ilang beses. Nakapa niya ang kanyang tabi at bahagyang natigilan ng masalat niya na malambot ang kanyang kina- hihigaan. Unti- unti nyang iminulat ang kanyang mga mata at nagulat ng bumulaga sa kanya ang kulay puting ceilling. Bigla syang napa balikwas ng bangon at nailibot ang tingin sa paligid. 'Nakatakas na ba ako sa kanya?' piping tanong niya sa sarili. Ngunit bigla ring nangunot ang kanyang noo ng makitang tila pamilyar pa rin ang kinaroroonan nya. At tama nga sya, ito pa rin ang kwarto na kanyang inalisan kanina lamang. Malayo sa lugar na magubat na pinuntahan niya at ang huling tanda niya ay ng mahulog sya at gumulong paibaba bago sya nawalan ng malay. 'Paa
RAINIER'S POV Marahas na napa buga ng hangin ang lalaki matapos na muling sumagi sa isip niya ang babaeng tanging sumira lang naman ng kasal niya. Hindi niya tuloy maisip kung ano pa ang gagawin rito. Sa tuwing lalapitan naman niya ito ay tila naman biglang nalulusaw ang galit niya at ewan ba pero hindi niya maiwasang makaramdam ng awa para rito na hindi naman dapat. Pinipilit niyang maging pormal sa tuwing maka- kaharap at mati- titigan niya ang mga mata nito. Upang ipakita rito ang galit niya. Hindi sya sigurado sa kanyang sarili ngunit may kakaiba syang naramdaman sa kanyang dibdib lalo na ng mahalikan niya ito. Lumalakas at bumibilis ang tibok ng kanyang dibdib sa tuwing lalapitan niya ito. Kakatwa ngunit alam niyang hindi dapat. May kailangan pa rin syang ayusin at unahin matapos na masira ang kasal na matagal na nil
RAINIER'S POV Sakay ng chopper, mabilis na naka rating ng maynila si Rainier. Agad syang dumiretso sa bahay nina Sandy. At dahil kilala naman na sya ng guard na naroon kaya mabilis rin sya nitong pinapasok ng bahay. Sumalubong sa kanya ang mga magulang ni Sandy. Agad ang mga itong tumayo ng makita syang bumungad sa pintuan. "Good afternoon, tita, tito." bungad na bati nya rito. "Same to you, iho, anyway, thank you that you are already here." sabi ng mama ng kanyang fiancee. "I'm sorry about what happened the other day. I know I have a lot of things to explain." hingi niya ng paumanhin sa mga ito. "Don't worry about that, iho. Matagal ka na naming kilala at alam naman namin na naging tapat ka sa anak namin. Kaya lang baka matulungan mo kami na pahupain ang nararamdaman niyang sakit. Alam nama
RAINIER'S POVWala pa ring malay si Sandy ng muling bumalik sa hospital si Rainier. Naabutan nya roon ang mama at papa ng kanyang fiancee na halatang puyat pa at wala pa ring maayos na tulog ng nagdaang gabi. "Ang mabuti pa po, mag pahinga na po muna kayo. Ako na po muna ang bahalang mag bantay sa kanya. Mukhang pagod na rin po kayo." ani Rainier. "Ayos lang ako, iho. Gusto kong makita ang anak ko pag gising nya." anas naman ng mama ni Sandy. "Mabuti na po ang nag iingat. Baka mamaya niyan ang katawan nyo naman ang bumigay. Sige na po, kahit kaunting pahinga lang, ang mahalaga yung maging maayos kayo." pamimilit ni Rainier. "Sige na po tito. Mas maka bubuting mag pahinga na po muna kayo. Kaya ko na naman rito. Babalitaan ko na lang po kayo kapag nag kamalay na sya ulit." baling niyang sabi sa papa ni Sandy. &
Madilim ang mukha ni Rainier ng muling mag balik sa isla. Agad na dumiretso ito sa silid kung saan naroon si Kate. It's now or never. Kailangan na talaga niyang malaman kung sino at ano ba talaga ang plano ng mga ito at nagawa pang guluhin ang kanilang kasal ni Sandy. Ngayon hindi niya alam kung anong nagyari at bigla na lamang nag bago ang pakiki tungo at maging ang biglang pag atras ni Sandy sa kasal nila, gayong kung tutuusin nagawa na niya ang lahat para maka pag paliwanag rito. Mas higit nya ngayong kailangan na malaman kung sino ba talaga ang kaibigan nitong tinutukoy. Hanggang ngayon ay hindi pa rin nawawala sa kanyang isipan ang ginawang pag kalas ni Sandy sa kanilang pinag samahan. Ang kanilang napaka habang panahon na ipinag sama ay bigla na lamang parang bangungot na biglang nag laho ng dahil lang sa paratang ng kung sino man na iyon na alam niyang kailanman ay hi
KATE'S POV Napamaang at hindi makapaniwala ang dalaga habang nakatitig sa seryosong mukha ng lalaking kaharap. Kaya narito sila sa gitna ng parang sa ilalim ng tirik na tirik na sikat ng araw, nakuha pa rin nitong magbiro? Natampal niya ang braso nito, "ikaw ha, pupunta ka lang rito para magbiro ng ganyan, pati ang pamilya ko idinamay mo pa." nakalabing tugon rito ng dalaga kahit pa nga panay ang malakas at mabilis na kabog ng kanyang dibdib. Hindi siya naniniwala sa mga pinasasabi nito dahil malamang na nang gu-goodtime na naman ito sa kanya. "Mukha ba naman akong nagbibiro? Bakit ayaw mo ba?" seryosong sagot- tanong nito. "What do you mean na ayaw ko?" naguluhang balik tanong ng dalaga sa binata. "Mukhang Hindi ka kasi naniniwala sa mga sinasabi ko." Tumawa ng pagak ang dalaga, "alam mo, sa susunod mag practice ka na muna kung paano magbiro ng tama. Hindi mo kasi bagay." "Mukha pa ba akong nagbibiro nito?" seryoso pa rin na tanong nito sa
KATE'S POV "Ano naman ang tungkol kay Sandy? Kung ano man ang mga bagay na iyon, wala naman na akong karapatan pa para malaman iyon. Sa inyo naman na dalawa iyon, so, bakit naman ako manghihimasok? Don't worry, walang problema sa akin" Nakangiti na sabi niya at tumayo na rin. "I think kailangan ko na rin siguro na mag ayos ng mga gamit ko. Baka mahuli pa kasi ako sa biyahe ko, eh. Tamang- tama pa naman na may pwedeng biyahe mamayang hapon. Habol pa ako sa oras. Sige! Maiwan na muna kita diyan." aniya at tumalikod na rito. "Sandali lang, Kate!" Habol tawag ng binata. Lumingon si Kate. "May sasabihin ka pa ba?" "Ah, wala! Sige, mag-ayos ka na at ihahatid na lang kita sa station." ani Rainier na biglang natigilan. Tumango si Kate. "Okay!" At bahagyang ngumiti. Habang nag-aayos ng kanyang mga personal na gamit ang dalaga, ay pinilit niya na labanan ang nagbabantang pag patak ng kanyang luha. Kahit hindi man sabihin ng binata sa kanya ang bagay
Marahang napalunok si Kate habang pilit na pinaglalabanan ang mga titig ng binata. Kita sa malamlam nitong mga mata ang kung anong emosyon na hindi niya matiyak. Unti- unti ay bumaba pa ang mukha nito sa kanya, dahilan para mabilis siyang mapa-iwas bago pa man tuluyang lumapat ang mga labi nito sa labi niya. Mariin naman na napa-pikit ang binata. Muntik na naman mawala ang kontrol nito sa sarili. Hindi rin niya alam kung bakit ganito ang epekto sa kanya sa tuwing malalapit siya sa dalaga. Tila ba ayaw na niyang pakawalan pa ito sa tuwing malalapat ang kanyang mga palad sa balat nito. May bumubulong sa kanyang manatili ito sa tabi niya at protektahan anumang oras. "I think we need to sleep." paanas na bulong ng binata sa punong tainga ng dalaga. "Y- yup!" pa-utal na tugon ng dalaga at mabilis na akmang tatayo. Maya- maya ay muling bumaling sa binata. "Ikaw na muna sa silid mo, ako na lamang dito." Umiling ang binata, "go on! I can manage myself here. Get ins
Halos manginig ang buong katawan ni Cassandra, habang namumutla matapos na umalingawngaw ang isang putok ng baril, matapos noon ay nahulog ang hawak nitong baril na hawak sa mga kamay. Walang nakaka-alam kung sino ang nagpaputok, ngunit nagmula iyon sa bahay nina mang Serio. Hindi makapaniwala si Kate sa nangyayari ganun din ang pagkabiglang rumehistro sa mukha ng mga kasama nito. Bakas ang pamumutla at takot sa mukha nito. Mabilis naman na sinamantala ng mga pulis ang pagkakataon at nilapitan agad sina Cassandra at ang mga kasama nito at agad na inaresto. Tulala at hindi nakapagsalita si Cassandra matapos noon. Ganoon rin si Kate na agad na nilapitan ni Rainier at mahigpit na niyakap niya ito. "Are you okay?" tanong ng lalaki kay Kate. "I'm sorry for what's happening today." "What happened? Cass-" "Shh!
Nanlilisik ang mga mata sa galit ni Cassandra habang nakatitig kay Kate. "I really didn't expect from you, na isa ka rin palang ahas na kaibigan. Ang akala ko kakampi kita pero patalikod ka rin pala kung lumaban. Bakit hindi mo ba kaya na harapin ako ng harapan, ha? At may gana ka pang magtago sa anino ng lalaking iyan. Oh pity you! Kahit kailan talaga wala kang sariling paninindigan. Palagi ka na lang naka depende sa iba." Kawawa ka naman pala. Now I realize, kung gaano ka talaga kahinang tao." At tumingin pa ito na tila naawa sa kanya bago naging muling mabangis ang anyo na tumitig sa kanya. "I'm sorry, Cass, pero wala akong alam na ginawang mali sa iyo. Ginawa ko na ang lahat ng gusto mo. Sorry kung hindi man iyon naging sapat para sa iyo. Pero ang sabihin mo na backfighter ako, mukhang nagkakamali ka yata. Dahil kung gusto ko man na maging ganoon sa iyo, sana hindi na umabot pa sa ganito. Pero dahi
KATE'S POV Hindi pa rin makapaniwala ang dalaga habang nakangangang nakatitig sa lalaking buong tibay na nakatayo sa gitna ng mga lalaking naghambalang sa paligid nito. Hindi niya sukat akalain na marunong pala ito pagdating sa mga self deffence. Sino ang mag- aakala na ang isang lalaking mukhang walang buto pagdating sa pakikipaglaban, ay heto at walang kagalos galos na nakatayo sa kanilang harapan. Maging ang mga pulis na nasa paligid nila ay hindi rin inasahan na magiging ganoon ang resulta ng mga ito. Nagawa nitong talunin ang ilang bilang ng tao na nag iisa lang at wala ni isa man sa nasa paligid nito ang nagtangka na tumulong sa binata. Halos mapasinghap ang dalaga sa bawat ginagawa nitong paghataw, ngunit hindi niya inasahan na magwawagi ito. Habang nagkanya kanya ng layo ang mga lalaking tinalo ng binata, ay
RAINIER POV "Kate?" agad na bungad tawag niya sa tarangkahan pa lamang ng bahay na itinuro sa kanila ng isang napagtanungan. Agad naman na sumalubong si mang Serio. "Ikaw ba ang taong susundo kay ms. Kate?" tanong nito agad ng tuluyan silang magkaharap. "Opo! Ako nga po, dito po ang itinuro sa amin na address." magalang na sagot dito ni Rainier. "Kung ganoon, ikaw si mr. Rainier Marco?" naninigurong tanong muli ng matanda. "Opo! Ako po. Nasaan po si Kate? Maari ko po ba siyang makita?" hiling ng lalaki. "Narito ako!" agad naman na sagot ng dalaga na naglalakad palapit habang kasunod ito ni mang Maria. "Kate!" bulalas nito na mabilis na inilang hakbang lang ang pagitan nila at niyapos siya ng mahigpit. Bahagyang nanlaki ang mata ni
Nagkatinginan ang tatlong magkakaharap sa sinabi ni mang Serio. Hindi nila alam ang gustong ipahiwatig ng ginoo. "Ang mabiti pa ay imisin ko na muna itong mga pinagkainan natin. Doon na muna kayo sa labas." biglang nasabi na lamang ng ginang matapos ang mahabang katahimikan. Walang imik na tumayo ang isa nilang kaharap na si Manoy at nagtungo sa may labas ng bahay at naupo sa silong ng lilim ng puno ng mangga. Walang salita na lumapit si mang Serio sa asawa nito at nag usapa ang mga ito ng mahina lamang. Matapos ay napansin niya na tila nag alala ang ginang at napasulyap pa sa kanya. 'Ano kaya ang pinag uusapan nila? Ako ba?' bulong niya sa sarili matapos makita na muli itong sumulyap ng tingin sa kanya. Nakita niya ng bahagyang tumango ang ginang at saka nito itinuon muli ang atensyon sa ginagawa.
KATE'S POV "What happened?" tanong ni Rainier sa kanya sa kabilang linya. Bakas sa tinig nito ang labis na pag-aalala. At kung marahil nakikita niya ito, ay tiyak na gulat na gulat ito. "Huh! Pasensya na po. Wala na po kasi akong ibang alam na matatawagan kasi kayo lang po ang pwede kong makontak na alam ko. Pasensya na po sa abala. Kagabi pa po kasi kami sumubok tumawag, pero hindi ninyo nasagot?" mahabang sabi ni Kate. "Yeh! And I'm sorry about last night. But where are you? A- are you safe? Your abductors called just earlier. And then now-" hindi na nito natapos ang gustong sabihin ng muling magsalita ang dalaga. "I am fine and safe now, sir. I just called to ask for help. It's a very far province, nakatakas ako sa kanila kahapon pa. Mabuti at may mabubuting loob na nakakita sa akin rito." "