Salamat po sa GEMS 💎 at RATE🫶🤙
“Restroom lang ako.” Paalam ni Stacey. Pagdating sa restroom ay sinuri niya ang mukha sa salamin. Kulay papel ito sa pagkaputla sa takot. Duguan at patay? Nakakakilabot na banta… hanggang ngayon ay nagtataasan pa rin ang balahibo niya. “Oh my god!” Napatili ang babae sa gulat ng makita sa repleksyon ng salamin si Serena. Nanlilisik ang mata na bumaling siya rito. “Siniraan mo ba kami kay Mrs. Helger kaya ganito ang trato niya sa amin?” “Siniraan? Come on, Stacey. Wag mo akong igaya sayo. Kung may sasabihin man ako sa kanila, hindi kasinungalingan ‘yon kundi katotohanan.” Nang makita ang namumutlang mukha ng kaharap ay napangiti si Serena. “Bakit parang takot na takot ka… takot ka bang mamatay katulad ng gusto mong mangyari sa akin?” “Huh! May ebidensya ka na sinubukan kitang patayin?” Nang makita ni Stacey na natigilan si Serena ay lumaki ang ngisi nito. “Wala diba? Hangga’t wala kang ebidensya, pwede kong palabasin na pinagbibintangan mo lang ako. Kaya nga hindi mo pa rin
“Ma’am, kinakabahan ako… baka mamaya may makakita sa atin at pagkamalan tayong magnanakaw at ipahuli tayo.” Takot na sabi ni Angge habang nakasunod kay Serena. Hindi maintindihan ng babae kung bakit kailangan na patago sila silang pumasok sa loob ng isang malaking mansion, maging si Rosan ay napapalunok sa kaba na baka may makahuli sa kanila. Huminto sila at sumandal sa pader. Todo hinga ng malalim ang dalawang kasambahay. Ang pinaalam pa naman nila sa kanilang amo ay sasamahan lang nila itong mamili. “Shhh… wag kayong mag-alala dahil hindi nila ipapakulong kahit mahuli nila tayo. Pumunta ako dito dahil may gusto lang akong makita.” Bumuntong-hininga si Serena. Alam niya na nakiusap sa kanya ang stepmother niya na wag munang sabihin sa daddy niya ang totoo. Bukod sa gusto na niya itong makita at makausap. Kinakabahan siya at hindi mapalagay. “Ma’am, paano niyo naman na nasabi na hindi tayo ipapakulong—“ napanganga sina Angge at Rosan ng makita ang malaking family portrait sa ding
“Isang matandang lalaki ang natagpuang patay sa loob ng isang abandonadong lugar. Siya at nagtamo ng mahigit benteng saksak sa katawan. Ang hinihinala ng otoridad ay tatlong araw na itong walang buhay sa nasabing lugar” Hindi makapaniwala si Serena habang nanonood sa ng tebisyon kung saan ibinabalita si Atty. Maranez. Kung sino man ang may gawa nito sa matanda ay mukhang may malaki itong galit. Marami itong saksak at hinalang pinahirapan pa. “Come on, hindi pwedeng mawala ang tunay na tagapagmana ng Torres Packaging Innovation Company.” Malungkot siyang ngumiti. “Hindi na sa akin ipapamana ni dad ang kumpanya, kundi kay Stacet na.” “Dahil hindi pa niya alam na buhay ka. Sa tingin mo ba ay itatago nila ang daddy kung hindi sila natatakot na malaman nito na buhay ka? They did that because they were afraid they will lose everything. Alam nila na masisira ang plano nila kaya ginawa nila ‘yon.“ ‘Mga walang hiya sila… napakasama talaga nila!’ “Axel,” tumingala siya. “Paano ko mai
“Tama ang sinabi mo, boss. Narito na sila! Mukhang plano nga nilang paslangin ngayong gabi si ma’am Serena!” Imporma ng isa sa mga tauhan ni Axel na nagtatago sa dilim. Nakatingin sila sa limang lalaki na tagumpay na nakapasok sa loob. Sinadya nila itong papasukin katulad ng sinabi ng kanilang amo. Samantala… Ngiting-ngiti ang limang lalaki, kabilang ang lider na siyang inutusan ni Stella. “Tiba-tiba tayo kapag napatay natin ang babaeng ‘yon sa laki ng ibabayad sa atin ni Stella. Ang dali pa natin nakapasok sa Villa na ito. Tiyak na mapapatay natin ang babaeng iyon na walang kahirap-hirap!” “Shhh, wag ka masyadong maingay, baka may makarinig sa atin!” Suway ng isa. Tumawa naman ang kasama nitong isa, “wag ka ngang masyadong duwag di’yan. Mukhang walang tao sa Villa na ‘to maliban sa babaeng pakay natin. Kasi kung meron man, bakit madali tayong nakapasok?” Tumango-tango ang lider. “Tama ka. Tara na, gawin na natin agad ang trabaho natin para makuha na natin ang kabuuhang bay
“Bingi ka ba? I said I want all of these! Ano ba ang hindi mo maintindihan?!” Galit na singhal ni Stacey sa sales lady ng mga luxury bags at jewelry na gusto niya. Narito silang mag-ina ngayon sa isang Luxury Store, kung saan ang mga items ay hindi bumababa sa ten million pesos. Yumuko ang babae. “Pasensya na, ma’am. Pero umabot na sa limit ang credit card niyo—“ “I don’t care! Process it, okay? Wag kayong mag-alala dahil mamaya ay kayang bayaran ang lahat ng iyan! Saka paanong mari-reach ko ang limit ng credit card ko, eh ngayon nalang ulit ako nagshopping?!” Nagkatinginan ang mga sales lady, mayamaya ay dumating ang manager ng store. “Anong kaguluhan ito?” Bumulong ang isang sales lady sa manger. Mayamaya ay natigilan ito at napatango. “Uhm, sila pala iyon.” Mahinang wika nito. Bumaling ang manager sa mag ina. “I apologize that our staff did not clarify this matter. Ang ibig ho kasi niyang sabihin, ang card na ito, ay nareach na ang limit. Baka may iba pa kayong card na pwed
Walang patid sa pagluha si Serena habang binabasa ang mga kundisyon na hinabilin ng kanyang ama. “A-akala ko talaga h-hindi na sumagi sa isip ni daddy na buhay pa ako. A-akala ko tuluyan na siyang naniwala na patay na ako… akala ko kinalimutan na niya ako, p-pero hindi pala.” Nasa harapan ni Serena ngayon ang mga papeles kung sa’n nakalagay ang kundisyon na binigay nito sa mag inang Stacey at Stella. Nasa kanya pa rin mapupunta ang kumpanya kung sakaling buhay siya. Kaya madali niyang naibenta ang kumpanya kay Axel at nilipat lahat ng assets sa private account niya na ginawa ni Axel para sa kanya. Walang naiwan maski piso na maaring mapunta sa mag ina. Lahat ng iyon ay pinaliwanag ni Axel bago pa sila makipagkita sa dalawa. Sa tulong ng binata ay madali niyang naibenta ang kumpanya at naisakatuparan ang lahat ng gano’n kabilis lamang. Nakapagtataka lang dahil mukhang hindi nabahala ang mag ina kundi naging kampante pa na mapupunta sa kanila ang lahat. Nang makita ni Serena ang pag
“Iha, bakit naman magkahiwalay pa kayo ng kwarto ni Axel? Ilang buwan nalang naman ay ikakasal na kayong dalawa? Hindi pa ba kayo pwedeng magloving-loving na kayo agad para magkaapo na ako?” Inabutan si Serena ng isang baso ng tubig ni Apol ng mabulunan ito. “Mommy.” Suway ni Axel sa ina, kahit ang totoo ay iyon din naman ang gusto ng binata. Pero dahil mahal niya si Serena ay hindi niya ito pwedeng pilitin at biglain. “E-eh kasi po, Tita… h-hindi pa po kami kasal ni Axel. Napag usapan na po namin ito, magsasama po kami sa iisang kwarto kapag kasal na po kaming dalawa.” Sagot ni Serena. Kahit may nangyari na sa kanila ang totoo ay naiilang pa rin siya na makasama si Axel sa iisang kwarto. Kaya nga kapag nauuna siyang gumising ay nagbibihis siya agad at bumabalik sa kwarto niya. Tumango si Apol. “Sabagay, iha, tama ka. Pasensyahan mo na ako at atat lang ako na magkaroon ng mga apo…“ bumubungisngis pa na wika ng ginang. “Siya nga pala. Kailan gaganapin ang official engagement pa
Hindi mapigilan ni Serena ang mapangiti habang magkahawak kamay silang dalawa ni Axel na naglalakad palabas ng gusali. Hindi naman ito ang unang beses na lumabas ang dalawa ng building ng magkasama at maghawak ng kamay ngunit hindi pa rin maiwasan ng mga empleyado na mamangha sa sa dalawa, lalo na sa binatang amo. Malaki na ang pinagbago nito simula ng magkaro’n ng nobya. “Grabe, sikat ka ba, Axel?” kumunot ang noo ni Axel sa tanong ni Serena. “Eh, kasi naman, halos lahat ng kababaihan ay nakatingin sayo. Daig mo pa ang artista.” aniya sabay mahinang tawa. Nahigit ng dalaga ang paghinga ng bigla siyang hilahin ng binata. “Mga tingin lang ng mga babae ang napapansin mo. Pero ang tingin ng mga kalalakihan sayo hindi mo napupuna?” umasim ang mukha ni Axel. “Tsk. kulang nalang ay agawin ka nila sa akin.” Sinupil ni Serena ang ngiti sa labi. Hindi niya maiwasan na makadama ng kilig kapag ganitong nagseselos si Axel. Nang mapansin naman ng binata ang nagpipigil na ngiti ng dalaga ay l