(@/n: SPG Warning
This book contains scenes and themes that are suitable for mature audiences only. It includes explicit language, graphic violence, and sexual content. Reader discretion is advised.) Umawang ang labi ko nang sapuin ni Zai ang dibdib ko, mabilis ko siyang itinulak sa upuan ng sasakyan niya kasabay ng paghawak ko sa kanyang dibdib na sobrang ganda. “Ugh fuck, don’t fucking grind on my sensitive díck—” “Shh.” Inilagay ko ang daliri sa pagitan ng kanyang labi dahilan para mas tumalim ang tingin ng mga mata niyang nakakaakit. Niyuko ko ang labi niya habang pinipigilan kong ngumisi habang sinisiil niya ang labi ko. Sobrang init ng katawan niya ngunit iyon ding lamig ng mga palad niya. “W-Walang tayo, remember?” bulong ni Zai habang hinahàlikan ang leeg ko. Nakagat ko ang ibabang labi sa pagkahilo gawa ng marami akong nainom na alak. “Who’ll benefit the most anyway?” gigil kong bulong at mas inililiyad ang leeg ko mula sa upuan ng sasakyan niyang mababali na yata sa pagkaka-slant. “Tangina,” mariing bulong niya. Napapikit ako nang mariin sa pagkagat niya sa leeg ko. Ang palad niya ay mahinang sumakal sa leeg ko dahilan para maliyo-liyo ko siyang titigan. “We have an 8 years gap, Lauren. G-Gusto mo bang patayin ako ng nobyo mo?” gitil ni Zai. Mas nagmukha tuloy siyang kaakit-akit, isama na rin ang wet look ng kanyang buhok dahil sa pawis mula sa malamig niyang sports car. “H-He’s not my boyfriend, nasa sitwasyon lang kami kung saan parehas naming mahal ang isa’t isa pero hindi kami pwede—” “Kaya ka nasa akin ngayon?” pabulong niyang sabi habang dinadampian ng saglit na halik ang labi ko. Napapikit ako nang maramdaman ko ang nakatayo niyang títe. Ang nakakandong ko na pwètan ay nadidikit sa mahaba niyang alaga, tila ba galit na galit iyon at gustong kumawala mula sa itim na slacks na suot niya. “I have everything, Lauren. Money, looks, and the body that everyone desires, I’m also a licensed doctor and a billionaire at my age. Risk it for me,” nakakaakit niyang bulong. Magsasalita na sana ako ngunit hinablot niya ang leeg ko at hinalíkan sa labi. Ang palad niya ay mabilis na sinakmal ang malusog kong sùso, umawang ang labi ko nang itaas niya ang suot kong top at sípsipin ang utòng ko. “Z-Zai aaahhh,” hindi ko mapigilang umungol nang paikutin niya ang dila sa palibot ng tumitigas kong utòng. “Shh, keep it low. Nasa parking lot lang tayo—” “Ughh—” “Fuck, calm down Lauren.” Dahil sa hindi mapigilang ungol ko ay inabor niya ang batok ko at hinalikan ako sa labi. Ngunit natigilan ako nang patalikurin niya ako sa kanya dahilan para mapaharap ako sa manibela. May space dahil inatras niya ang upuan at naka-slant ‘yon. “A-Ano?” nahihilong reklamo ko ngunit nanlaki ang mata ko nang hilain niya ang panty ko at makarinig ako ng pagputol ng tela doon. “Z-Zai?!” gulat na sabi ko at akmang lilingunin na siya ngunit naramdaman ko ang pagmasahe ng daliri niya sa aking pùke. Napaigtad ako nang bigyang ritmo niya ang daliri na nilalaro ang clít ko. “F-Fuck— ahh ugh!” Napaangat ako sa sobrang sarap ng ginagawa niya ngunit hinila niya ang balikat ko pababa dahilan para bumaon ang middle finger niya sa loob ko na ikinaawang ng labi ko. “Ooohh Zai—” Naputol ang ungol ko dahil tinakpan niya ang bibig ko gamit ang palad niya. “Ah shit, basang basa ka,” gigil niyang bulong at patuloy sa pagbayò gamit ang gitnang daliri niya. Halos mabaliw ako sa sarap no’n, mahapdi ng una dahil unang beses ko ngunit hindi ko inaasahan na masasarapan ako sa daliri lang. Ang haba at ang laki ba naman ng kamay niya! “Uhmm–” hindi kumawala ang ungol ko dahil sa palad niya hanggang sa mangisay ng tuluyan ang hita ko at mapatirik ang mata nang mas bilisan niya. “F-Fuck!” mahinang mura niya nang mabasa siya dahil tulùyan akong nilabasan at tumalsik talsik iyon sa sasakyan at sa pants niya. “Simula pa lang ng pagkakasala, Lauren. S-Simula pa lang,” gigil niyang bulong, nang iangat niya ako ay nahihilo ko siyang nilingon ngunit inalis niya na ang belt niya at binuksan ang zipper upang ilabas ang nagwawala niyang alaga. Nanlaki ang mata ko nang makita ang haba at aktwal na taba ng kanyang títe. “P-Putàngina, k-kaya ko ba ‘yan?” gulat na usal ko na nakakaloko niyang ikinangisi.Lauren’s Point Of View.Umawang ang labi ko nang maramdamam ang tuktok ng kanyang ari sa bukana ng tahong ko. “A-Aaahhh!” Mabilis niyang hinuli ang bibig ko dahil sa sobrang ingay ko.“F-Fuck you Zai! Ang sakit!” reklamo ko at inalis ang palad niya. Narinig ko ang mahina niyang tawa, “D-Dahan-Dahan kasi,” reklamo ko.“I’m gentle, you just can’t handle it.” Naramdaman ko ang pagpilit na pumasok no’n sa loob ko, napayuko ako sa manibela niya ngunit halos manlaki ang mata ko nang tumunog ang busina.“U-Uhmm..”“Shh,” sita niya at nang maipasok niya ang 9-inch ay halos mabaliw ako sa dahan-dahan niyang pag-galaw.“Oh fuck,” pigil ungol niya at maagap na bùmayo.“D-Damn it Zai,” mahinang bulong ko. Inangat niya naman ang pwetan ko dahilan para mas makapasok siya ng maayos hanggang sa unti-unti ay nawala na ang hapdi no’n.“T-Tangina nabibitin ako sa ganito, ikaw sa baba.” Halos bumaliktad ako nang buhatin niya ako na para bang ang gaan ko at ipahiga dahilan para siya ang nasa ibabaw.Napat
Kinabahan ako ng husto, nalingon ko si Zai na muling ngumiti. “I’m just teasing her,” sabi ni Zai. Nang lingunin ko si Kent ay tumaas ang kilay niya, at mukha itong hindi kumbinsido. “Teasing her? About what? Tell me kuya,” tanong ni Kent. Halatang hindi kumbinsido.Huminga ako ng malalim, “Ano kasi Kent—”“I heard she can’t have a baby?” biglang sabi ni Zai na ikinalaki ng mata ko. Sabi ko malabo at mahirap! Hindi imposible!“H-Huh?” gulat na sabi ni Kent, nanlaki ang mata niya.“I told you not to tell him!” galit-galitan ko kuno, pigil na ngumisi si Zai.“Oh my gosh, wala na ako sa mood. Please, excuse me. Bwisit,” singhal ko kuno at aalis na pero pinigil ni Kent ang braso ko.“I guess you should apologize, Kuya Zai. It was out of the line,” kalmadong sabi ni Kent. Napatitig sa akin si Zai at pigil na ngumisi.“Fine, I’m sorry for not zipping my mouth. I was out of the line, I think I’m drunk.” Ang titig ni Zai sa akin ay kakaiba ang pinararating.Sumama ang mukha ko at binawi ang
Makalipas ang isang araw ay inaantok akong naglakad papasok sa bahay. Katatapos ko nagturo at halos sumakit rin ang ulo ko.Hanggang sa mapahinto ako nang makita si Zai at Kuya Luke na magkausap. Si Kuya Luke ang asawa ng ate ko, pare-parehas silang doctor.Nang pasadahan ko ng tingin si Zai ay naka-scrub suit pa siya at hawak niya ang doctor coat niya. “Babalik ka sa Palawan?” rinig kong sabi ni Kuya Luke kay Zai.“Well, the girls are waiting for me. Wala na daw silang ganang magtrabaho dahil hindi nila ako nakikita,” natatawa pang sabi ni Zai kaya mas napairap ako.“Ang landi,” bulong ko at humakbang na papaakyat sa hagdan.“Oh, nandito ka na pala bansot?” Nagpantig ang tenga ko sa bungad ni Zai dahilan para samaan ko siya ng tingin.“B-Bumalik ka na nga sa lungga mo, kesa inaasar mo ‘ko. Tahimik ang buhay ko kapag wala ka, alam mo ‘yon?” inis na sumbat ko na mas ikinangisi niya.“Yes ma’am!” “G-Gago!” singhal ko at inis na umakyat na lang.“Zai, ang loko mo. Wala sa mood inaasar m
Isang araw akong nakatulala sa kwarto, ni kumain ay wala akong gana. Hanggang sa pasukin na ni Kent ang kwarto ko. “Lauren, may problema ka ba? Hindi ka pa daw kumakain sabi ni mommy.”Napatitig ako sa mukha ni Kent, nang makalapit siya ay hindi ko napigilang mapayakap sa kanya ng mahigpit. Naramdaman ko naman ang palad niya sa likuran ko na marahang tumatapik. “Anong problema?”“W-Wala, m-masama lang talaga pakiramdam ko Kent.” Humiwalay ako sa yakap, inayos niya naman ang magulo kong buhok.“Take a rest then, dadalhan na lang kita ng food,” malambing niyang sabi at inayos ang nagulo kong buhok. Nakokonsensya ko siyang nginitian.“S-Salamat.”Makalipas ang isang linggo ay papasok na ako ng kwarto ngunit nakarinig ako nang kung anong tunog doon sa loob. Nagmadali akong pumasok ngunit natigilan ako ng makita ko si Ate Mia na may hawak na papel.‘Yon ang results ko sa ospital.“A-Ate—”“Y-You’re pregnant?” hindi makapaniwalang sabi niya at napaupo sa dulo ng kama ko.“S-Si Kent ba ang a
Kinaumagahan ay papasok ako sa trabaho ngunit halos mahigit ko ang sariling hininga nang may humila sa kamay ko at pilit akong pasakayin sa sasakyan niya.“Z-Zai ano ba—”“Mag-uusap tayo,” mariing sabi niya at mabilis na umikot sa driver’s seat. Wala akong nagawa kundi magpatangay sa kanya.Sobrang tahimik naming dalawa hanggang sa dalhin niya ako sa hotel kung saan kami nag-stay after our one -night stand. I was nervous.I’m sure he found out.Pinaupo niya ako sa sofa at hinarap. “You’re pregnant?” panimula niya dahilan para masapo ko ang noo.“S-Sasagutin ko pa ba?” ngiwing sabi ko na ikinahinga niya ng malalim.“Damn,” hindi makapaniwalang usal niya dahilan para diretso ko siyang titigan.“Look–”“Fuck,” usal niya at nasapo ang mukha.“H-Hindi— huwag kang mag-alala okay? H-Hindi rin magtatagal ang bata na ‘to. I’m planning to get an abortion,” kinakabahang sabi ko at dahil doon ay tumalas ang tingin niya sa akin.“Abortion? What the fuck? I didn’t say that. Isa pa buhay ‘yan okay?
Makalipas ang tatlong araw ay natigilan ako nang puntahan ako muli ni Zai. Lumamlam ang mata niya at nakikiusap ito. Hindi ko siya pinapansin mula nang huli naming pag-uusap.Naawa ako kay Kent. Apektado siya at kasalanan ko ‘yon, kasalanan namin ni Zai.Halos hindi siya kumain at ayaw niya akong masulyapan man lang. Hanggang sa ma-receive ko ang text message ni Zai.From Zai:Meet me at the hotel. Let’s talk. Bumuntong hininga ako at sinulyapan siya. Tsaka ko inabot ang bag bago lumabas ng bahay. Napansin kong nauna siyang umalis upang maiwasan na mahuli kami kapag nagkataon.Zai’s Point Of View.Habang hinihintay si Lauren ay tahimik muna akong uminom hanggang sa dumating na siya ay sinulyapan ko lang siya mukhang katatapos niya lang umiyak nang umiyak."How will you deal with it?" I questioned.Naupo siya sa single sofa at aabutin na sana ang in can beer kaya lang sinalo ko kaagad ang pulsuhan niya. "What are you doing?" takang tanong ko."Iinom,” sagot niya kaya kinuha ko lahat
Zai’s Point Of View."I-I—""Follow me outside, Zai Garcial mariing sabi niya kaya naglapat ang labi ko at kinabahan, mabilis akong sumunod sa kaniya hanggang sa makarating sa parking lot ay napadaing ako ng hablutin niya ang kwelyuhan ko at idiin ako sa pinto ng sasakyan."Don't you have anything to confess?" Napabuntong hininga ako at yumuko."I fucked up," I started that made him let go of me and cursed hard."You really are Zai. You fucked up! How could you freaking do this to Kent huh?!" malakas na sigaw niya kaya nasapo ko ang mukha."I am so guilty right now Luke, I regretted it!" Nang tignan ko siya ay sasapakin niya na sana ako kaya ipinikit ko ang mata ngunit walang dumating."Tangina! Nag-iisip ka ba?!" Nagmulat ako at nakita kong pinigilan niya ang sarili."H-Hindi ko sinasady—""Stop explaining and hop in!" sigaw niya kaya mabilis akong sumunod sa kaniya.Ang kaba ko ay nasa lalamunan. I kept on trying to explain but he just yelled at me and told me not to explain anymore
I feel so bad, I felt like all of my omissions are slowly taking advantage of me. I can't do things like before, I drink but I don't get drunk and I hate it. Suddenly there's a knock from my door."Come in,” mahinahon kong sabi, ngunit si Luke ito."Kent Axel is not showing any responses, but I noticed that he's really affected. We don't know what to do anymore," ipinapaalam ni Luke, nasapo ko ang mukha sa sobrang konsensya."What did I do..""Let's not just blame ourselves, it happened and it was destined to happen." Umiling iling ako."If only I tried harder,” bulong ko."Tanga, you can't undo what you did. Just accept it and make a move for it,” inis niyang sermon kaya bumuntong hininga ako."He's killing himself from not eating, nor drinking. He looks dehydrated." Umiling ako sa narinig."Even Saji, galit sa'yo gago ka kasi,” dismayadong sabi ni Luke kaya ngumiwi ako at nahiga sa kama."I'll talk to her.""Asa ka tanga,” singhal ni Luke.Isang linggo ang lumipas na hindi ko kinaus
=Elvira’s Point Of View= Ngunit bago pa man makasagot muli ay napahinto ako sa pagtunog ng cellphone ko and it was Caleb. “Oh, the fiance’s calling. Are you not gonna answer him?” he asked, there was a hint of sarcasm on his voice and he watched me stare at my phone. Huminga ako ng malalim at sinagot ang tawag. “Caleb—” “I have a bad news,” sobrang hina ng boses ni Caleb sa kabilang linya. Nakakapagtaka naman dahil ano pa ba ang bad news na darating sa buhay ko? “What is it?” Narinig ko ang matunog na paghinga ni Caleb sa kabilang linya. “He’s here. I think he followed you back to the Philippines, Elle. He is here…” Labis na nangunot ang noo ko. He’s here? Sino? “Sino—” I was cut off when I heard a familiar voice on the other line. “Are you calling Elle? Tell her not to diss me. I’ll wait for her, here…” At ang tinig na ‘yon ay nagbigay kaba sa aking puso. ‘No way!’ “A-Ano— b-bakit siya nandito?” naguguluhang tanong ko, shit… “Just come here and take him out bef
=ELVIRA’S POINT OF VIEW= Tangina niya. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko siyang sinulyapan habang kausap niya yung Angela na ’yon. Mula sa ngisi niya, sa paglapit niya, sa paraan ng pagkakadantay ng kamay niya sa likod ng babae—lahat ng ’yon ay sinasadya. And he’s doing a damn good job pissing me off. Tinungga ko na lang yung laman ng baso ko. Mapakla. Masakit sa lalamunan. Pero mas okay na ‘to kesa makita pa siyang nakangiti ng gano’n sa ibang babae. Gago talaga ’yon. “Hey,” mahinang bati ni Caleb, sabay abot ng isang basong tubig. “You okay?” Hindi ko siya sinagot. Imbes ay pinanood ko si Zian habang tumatawa pa sa joke nung Angela. Halos mapamura na lang ako ulit. “Ano, umuusbong na naman feelings mo?” “Shut up,” iritadong bulong ko. “Eh mukha kang gusto mo nang lapitan at bunutan ng pilikmata si ate girl eh.” Napairap ako sabay harap kay Caleb. “Gago ka ba? Bakit ako magseselos? Hindi na kami, ‘di ba?” “Oo nga. Pero hindi naman ibig sabihin non, di
=Elvira’s Point of View= Babe. Nabingi ako sa narinig ko. At hindi ko alam kung dahil ba sa shock o dahil sa sakit na sumaksak sa dibdib ko. Pero tangina—sino ba ako para masaktan? Wala na kami. Matagal na. At sinabi ko na sa sarili ko na hindi ko siya hahayaang makita ang kahinaan ko ulit. So bakit ganito? Bakit parang may humigpit sa lalamunan ko? Tahimik akong pumikit ng ilang segundo, pilit nilulunok ang kung anumang bumara sa dibdib ko. Nang idilat ko ang mga mata ko, naroon pa rin siya—nakatayo, hawak ang telepono sa tenga niya, pero sa akin nakatingin. At putangina. Hindi ko alam kung imahinasyon ko lang, pero parang may kung anong kasiyahang dumaan sa mga mata niya nang makita ang reaksyon ko. Gago ka talaga, Ian Zachary Garcia. Kailangan kong makaalis. Kailangan kong lumabas bago pa niya makita ang epekto ng ginagawa niya sa akin. Pero bago ko pa magawa, naglakad siya papalapit—sobrang lapit, hanggang sa halos isang dangkal na lang
=Elvira’s Point of View= Hanggang ngayon, pakiramdam ko nasa loob pa rin ako ng conference room na ‘yon—kahit nasa sasakyan na ako, kahit si Caleb ay nagsasalita sa tabi ko, kahit patuloy na umaandar ang mundo sa labas. Dahil sa isang hawak lang. Isang titig lang. Tangina. Muling bumalik sa isip ko kung paano niya ako hinawakan—hindi mahigpit, pero sapat para pigilan ako. Hindi marahas, pero hindi rin malambing. Parang hindi niya alam kung dapat ba niya akong hayaang umalis o dapat ba niyang sabihin ang isang bagay na hindi ko maintindihan. Pinikit ko ang mga mata ko saglit at mariing napabuntong-hininga. “El, okay ka lang?” tanong ni Caleb, bahagyang binagalan ang pagmamaneho niya. Nagmulat ako ng mata at pilit ngumiti. “Yeah. Just tired.” Sinamaan niya ako ng tingin. “Tired or stressed?” Ngumuso ako. “Both.” “Because of your ex?” asar niyang tanong. Napairap ako. “Caleb, please.” “Nagtatanong lang naman, baka kasi—” “I’m fine,” madiin kong putol sa sasabih
=Elvira’s Point of View= Napapitlag ang daliri ko sa ibabaw ng keyboard. Hindi ko alam kung dapat ko bang buksan ang email o balewalain na lang. Pero kahit anong pilit kong huwag bigyang pansin, tila may sariling isip ang kamay ko at agad na tinap ang notification. From: Engr. Ian Zachary Garcia Subject: Design Revision Meeting - Urgent Elvira, We need to discuss the design revisions for the structural framework of the arena. The client has requested modifications that will affect the load distribution. The meeting is scheduled for tomorrow at 10 AM in the main conference room. Be there. • Garcia Wala man lang Regards o kahit anong pormalidad. Diretso. Walang emosyon. Walang bahid ng kung anong familiarity. Para bang… hindi niya ako dating kilala. Napalunok ako. Gusto kong matawa sa sarili ko. Ano ba kasing ini-expect ko? Na pagkatapos ng dalawang taon, magiging casual lang kami? Na babati siya ng Hey Elle, long time no see! at tatawanan namin ang lahat ng nakaraa
=Elvira’s Point of View= Nag-freeze ako. Sa pagitan ng sobrang tahimik na silid at ng dagundong ng pintig ng puso ko, hindi ko agad nagawang gumalaw. Nakatayo lang ako roon, hawak ang documents, habang nararamdaman ko ang malamig na presensyang nanggagaling kay Zian sa isang banda—at ang mainit na boses na pumuno sa silid mula sa likuran ko. Dahan-dahan akong huminga bago ko tuluyang nilingon ang nagsalita. At sa unang pagkakataon mula nang bumalik ako sa Pilipinas, nakita ko ulit si Caleb. Matangkad, nakasuot ng light gray button-down shirt, at relaxed ang postura. Pero ang unang sumalubong sa akin ay ang mga matang puno ng lambing, tila ba masayang-masaya siyang makita ako. “Elle.” Muling tawag niya, mas malambing ngayong mas malapit na siya. Saka niya inilagay ang kamay niya sa baywang ko, marahan akong inilapit sa kanya. “Kanina pa kita hinahanap. Bakit hindi ka nag-update?” Alam kong dapat akong sumagot. Pero hindi ko magawa. Hindi dahil sa tanong niy
=Elvira’s Point of View= You won’t lose, Elle. Pinanindigan ko ‘yon. For the rest of the inspection, I kept my composure. Wala akong pakialam kahit na naramdaman kong nasa peripheral vision ko si Ian Zachary Garcia, kahit na bawat utos niya sa site workers ay para bang may halong pwersang sinasadya niyang iparamdam sa akin. He didn’t talk to me again. And I sure as hell didn’t talk to him either. Pero sa bawat hakbang namin sa site, sa bawat pagkakataong napapalapit kami sa isa’t isa, ramdam ko ang presensya niya—sobrang dilim at lamig na parang sinusubukan niya akong lamunin. Tangina, gusto niya akong gibain? Hindi ako patitinag. Sa dulo ng walkthrough, tumigil kami sa isang elevated section ng site kung saan tanaw ang buong proyekto. Kasama namin ang clients at project director, nagdidiscuss ng final remarks. Ako naman, tahimik na nakatingin sa site, pilit na ine-enjoy ang tanawin para mawala ang bigat sa dibdib ko. But then, I felt it. A presence too close.
=Elvira’s Point of View= Four months later. Hindi ko inaasahan ‘to. Never in my wildest imagination did I think that I’d be working on the same project as Ian Zachary Garcia. Pero heto kami ngayon—magkaharap sa isang boardroom meeting, kasama ang iba pang engineers at project heads. Alam ko namang maliit lang ang mundo ng mga katulad namin, pero bakit ngayon pa? Bakit dito pa? Zian looked even sharper than before. He was wearing a tailored navy-blue suit, sleeves folded just enough to reveal his watch-clad wrist. His hair was neatly styled, but there was still that effortless look—parang kahit hindi siya mag-ayos, perpekto pa rin. At ang presensya niya… Damn. He didn’t even need to speak, pero ramdam mo agad ang bigat ng dating niya. Parang isang utos niya lang, susunod ang lahat. But what really hit me the hardest? It was how cold he was. Para akong hangin sa harapan niya. Ni hindi man lang nagbago ang ekspresyon niya nang makita ako sa loob ng meeting room. Pa
=Elvira’s Point of View= Tama si Clayn. Mas lalong hindi ko na kayang basahin si Zian. At kung may isa pang bagay na hindi ko matanggap, ito ‘yon—hindi ko inasahan na mas lalong hindi ko siya kayang iwasan. Dahil pagkatapos ng gabing ‘yon, hindi ko inaasahan na muling magtatagpo ang mga landas namin. At hindi ko rin inaasahan kung paano niya ako tinitigan sa pagkakataong ‘to. Walang pag-aalinlangan. Walang alinlangan. Walang kahit anong bakas ng emosyon. Parang hindi niya ako kilala. Parang hindi kami nagkaroon ng kahit anong nakaraan. The next time I saw him was at an unexpected place—a corporate event in a high-end hotel. I wasn’t supposed to be here. Pero dahil sa biglaang imbitasyon ng isang business partner na may kaugnayan sa proyekto ko abroad, napilitan akong dumalo. It was a formal gathering, a networking event for professionals in engineering, architecture, and construction industries. Sa una, I was focused on my work. Kausap ko ang ilang investors