I feel so bad, I felt like all of my omissions are slowly taking advantage of me. I can't do things like before, I drink but I don't get drunk and I hate it. Suddenly there's a knock from my door."Come in,” mahinahon kong sabi, ngunit si Luke ito."Kent Axel is not showing any responses, but I noticed that he's really affected. We don't know what to do anymore," ipinapaalam ni Luke, nasapo ko ang mukha sa sobrang konsensya."What did I do..""Let's not just blame ourselves, it happened and it was destined to happen." Umiling iling ako."If only I tried harder,” bulong ko."Tanga, you can't undo what you did. Just accept it and make a move for it,” inis niyang sermon kaya bumuntong hininga ako."He's killing himself from not eating, nor drinking. He looks dehydrated." Umiling ako sa narinig."Even Saji, galit sa'yo gago ka kasi,” dismayadong sabi ni Luke kaya ngumiwi ako at nahiga sa kama."I'll talk to her.""Asa ka tanga,” singhal ni Luke.Isang linggo ang lumipas na hindi ko kinaus
It took me three days to meet her again, It was on the bus stop. Isn't she using a car? She's not even using a cap it's already afternoon. Mahahamugan siya, napabuntong hininga ako at bumaba ng sasakyan tapos ay inalis ang suot kong cap.After that lumapit ako sa kaniya at hindi niya inaasahan ang presensya ko dahilan para masuot ko sa kaniya ang cap, her height is just 5'4 unlike Saji na 5'8 ang height kung kaya't hindi na kakailanganing yumuko,"W-Why are you here?" nagtatakang sabi niya kaya ngumiti ako."I saw you. Next time wear something to cover your head. Just text or call me if you need a ride, it's not safe for our baby you know." Lumunok siya at iniiwas ang tingin."Dad can't pick me up—""Does he know that you're pregnant?" Natigilan siya at umiling kaya naman hinawakan ko ang kamay niya at marahan siyang hinila papunta sa sasakyan ko."Let's talk,” mahinahon kong sabi at pinasakay na siya, punong puno siguro siya ng pagtataka pero dinala ko siya sa bahay nila at sakto ay
Zai’s Point Of View.She stayed where I stayed, I fixed and feed her healthy foods she needs. Minsan ay nakikita ko siyang nakatulala lang sa veranda knowing that she's really affected by this, and by Kent the one she really loves.Ngayon ay katatapos ko lang magluto ng simpleng dish, it was steak with asparagus. Huminga ako ng malalim bago siya lapitan. "You want to join me?" I started and put a smile on my lips, she glanced and take a look at the food."Is that tasty?" mahinahon niyang tanong kaya naupo ako sa harap niya at ibinaba ang tray sa center table at tsaka ko hinati ang steak at inihipan 'yon bago itapat sa bibig niya."Taste," wika ko. Tinanggap niya 'yon kaya naman ng mapatango tango siya ay napangiti ako."Let me have it," pinanood ko siyang kunin 'yon at ipatong sa throw pillow na nasa lap niya at kumain ng mag-isa.Medyo tumataba na siya at mabuti 'yon para sa kanila ng baby. "Masarap?""Hindi,” sagot niya habang punong puno ang bibig kaya natawa ako at napailing na la
Zai’s Point Of View.Nang makarating sa isang grocery store na ang laman ay mga meat, seafoods, vegetable ay tuwang tuwa siyang kumuha ng push cart kaya naman kinuha ko 'yon sa kaniya.She's being different, mood swings siguro, minsan seryoso, playful, bully pero minsan galit parati. "They're so expensive," bulong niya kaya naman tinitignan ko ang mga 'yon."Look Zai, ang mahal nila pero ang liliit nila." Nakangiti niyang sabi at tinuturo ang masa aquarium."Oh my goodness!" I hysterically glanced at her pero okay naman siya kaya mabilis akong lumapit."Why?""OMG Zai, aren't we too cruel? This baby is so cute!" Umawang ang labi ko ng makita long itinuturo niya ang sobrang liit na baby octopus yung hindi mo talaga mapapansin."And you are so unbelievable Lauren, you are the one who wanted to eat them." Hindi makapaniwalang sabi ko, ngumuso siya at kinuha na ang plastic na clear at may laman na tubig. Kinuha niya ang pang-kuha sa mga 'yon at yung malalaki na baby na ang kinuha niya.It
Lauren's Point of View.FEW YEARS LATER…Sinapo ko ang noo ng makita ko kung gaano kakalat ang bibig ng anak ko dahil sa chocolate ice cream na kinain niya, anim na taon na ang lumipas at mag-aanim na taon na rin si Sierah."Anak, ano ba naman—" inawat ko ang sarili at kumuha ng wipes sa bag ko na dala-dala, ngumiti siya ngunit napabuntong hininga ako dahil pati ang ngiti niya ay nakuha niya sa ama.Mahirap itago, kamukha ng ama eh.."Mommy you told me that we'll meet daddy, we already traveled far yet I didn't meet him,” nakangusong sabi ni Sierah kaya naman huminga ako ng malalim at inayos muli ang amos sa mukha niya."Dito na okay? Nasa hospital na tayo, pero lilinisin muna natin yung face mo,” mahinahon na sabi ko, excited siyang makilala ang daddy niya. It's our deal, nangako ako sa kaniya na before she gets six years old I'll make her meet his dad and It's Zai."He's a doctor mommy, he saves a lot of people everyday but why did we left him?" nakangusong tanong ng anak ko, yung m
"Yes mommy? Did daddy change his mind and can't accept me?" Umiling-iling ako kaagad sa tanong niya, she also got Zai's mausisang ugali."Why would daddy not accept you baby? You're lovely,” nakangiting sabi ko at marahan na pinisil ang pisngi niya."I'm sure he'll love you, you're adorable." Napatingin ako kay Zai sa sinabi niya kaya naman nahihiya akong nag-iwas tingin. Tumayo ako ng tuwid, I can even feel his blank stare, it's like questioning what the hell happened.The truth is I only told him that I'll abort our child for him to hate me, that's the only way he'll escape those feelings he felt. "Mommy we're here na,” Sierah told me that made me smile but then Zai followed that made me swallow the lump on my throat.As we settle, Zai sat in front of us. Eyes on Sierah, he's like studying a body part or a case for a new patient case. "Do you know my daddy, doctor?" nakangiting tanong ni Sierah that made me stare at him, talking about Zai."Maybe, I do,” he calmly answers."I have a
After that, may dinner kami mamayang gabi. Ate Mia insisted on inviting me, so I couldn’t say no. But I didn't expect to meet everyone there, Saji Argelia the woman I really hate. I can't deny that she looks like she doesn't care about me anymore but I can't admit the fact that she still intimidates me.But before that, before the party begins I explained Sierah that we'll meet his dad and it's family. Kaya naman mas natuwa siya, isinama ko na siya sa party ngunit ganoon na lang ang pagtataka ko ng makita si Saji na humalik sa pisngi ni Zai tapos ay nagtatawanan sila.Really? They ended up together huh?At the table my gaze were on Kent who's peacefully eating and he looks okay now, should I still care? Matagal na rin pero hindi ako sigurado sa nararamdaman ko sa kaniya. Meron pa ba?"How have you been Lauren? Ang laki na ng apo ko sa'yo. How old is she?" Nakangiting sabi ng mommy ko, she's not my biological mother but I grew up with her."She's turning six mom, next few months." I an
Lauren's Point of View.After that night, hinayaan ko si Zai na patulugin si Sierah habang ako ay nasa sala at umiinom ng kape. Maaring maayos na sila, sana sapat na 'yon sa anak ko, sana masaya na siya sa ganitong set.12 AM came and Zai showed up in front of me. Naupo siya sa kaharap na upuan kaya naman nangunot ang noo ko at tinitigan siya. "Why?" "Don't think about running again, let her settle here." He stated, he looks tired yet the serious vibe won't come out."Yeah." Ngiwing sagot ko."She can study here with Laze and Jami." He added that made me nod."Where are you planning to sleep? It's already late." Mahinahon kong sabi at inabot ang cup ko kaya naman ng mainom ay pinanood ko siyang luminga sa buong paligid."I have my own room, babalik na lang ako bukas ng umaga." Tumango ako at hindi na siya tinignan, ng tumayo siya ay tumikhim ako at dahil doon ay tumigil siya."I'm going." He stated and didn't wait for my response, edi magalit siya. Okay lang naman, as if I'm bothered
=Elvira’s Point Of View= Salubong ang kilay kong nakatitig sa computer expert habang magkakrus ang mga braso ko. Inaantay ang resulta ng cellphone ni Zian. “Matagal pa po ba?” naiinip kong kwestyon at hindi mapakali. Ramdam ko kasi ang kaba sa dibdib habang mas tumatagal ako dito. “30 mins pa,” sagot nito at panay ang pindot sa kanyang keyboard habang nakasaksak ang cellphone. Nang matapos ay inabot nito sa akin ang cellphone kaya naman agad kong kinalkal ‘yon ngunit natigilan ako nang makita na walang ibang mensahe na na-retrieve yung expert. Labis akong nakahinga ng maluwag not until i-back ko ang messages at makita ang usapan nila ng daddy niya. It made me curious… And nervous… Hindi ko napigilan lalo na nang magpop up ang ilan sa mga deleted messages… Halos sumikip ang dibdib ko sa nabasa. [CONVERSATION] Dad (Zai): Son, have you cleared the mission? Dad (Zai): Make sure it’s successful, so we don’t stress. Zian: What mission dad? I thought i’m all goods?
=Elvira’s Point Of View= And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya. “Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat. “Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa. “What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin. “Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair. “You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw. Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga. “That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monte
=Elvira’s Point Of View= Wala akong nagawa kundi sumang-ayon. Ayoko nang patagalin pa ang usapan. Habang nasa elevator kami, tahimik lang akong nakatayo sa tabi niya. Nararamdaman ko ang mga tingin niya, pero ni hindi ko man lang siya nilingon. “Hon…” muli niyang bungad nang makasakay kami sa kotse. “Zian, please. Huwag mo akong kausapin,” pigil ko, idinirekta ang tingin sa bintana habang nagmamaneho siya. Ramdam kong may gusto pa siyang sabihin, pero buti na lang at pinili niyang manahimik. ** Pagdating sa bahay, agad akong bumaba ng kotse bago pa siya makapag-park nang maayos. Tumawag pa siya sa akin, pero hindi ko na siya nilingon. Diretso akong pumasok sa loob at dumiretso sa kwarto ko. Pagkasarado ko ng pinto, doon ko na lang ibinuhos ang inis ko. Sinipa ko ang gilid ng kama at mariing napasapo sa noo. “Anong gagawin ko?” bulong ko sa sarili ko habang paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ang text ni Ms. Santos. Naalala ko ang malanding ngiti ng babaeng iyon noo
=Elvira’s Point Of View= Pagdating namin sa condo ni Zian, agad siyang nagbukas ng ilaw at inilapag ang dala niyang mga gamit sa lamesa. Pamilyar na sa akin ang lugar na iyon dahil ilang beses na rin akong nakapunta roon. Simple lang ang interior design ng condo—modern pero hindi masyadong sosyalin. Pero kahit ganoon, ramdam mo ang presensya ni Zian sa bawat sulok ng unit. “Gusto mo ng coffee?” tanong niya habang naglalakad patungo sa kitchen area. “Hindi na. Gusto ko na lang magpahinga,” sagot ko habang hinubad ang heels ko at naupo sa sofa. Sumilip siya mula sa kitchen, hawak ang tasa ng tubig. “Pagod ka ba? Ang aga pa ah, usually energetic ka pa sa ganitong oras.” “Tsk, ikaw kasi eh. Yung meeting kanina, nakakastress. Lalo na si Ms. Santos, parang gusto akong lamunin ng buhay,” sagot ko habang hinilot ang mga paa kong medyo sumasakit na. Lumapit siya sa akin, iniwan ang hawak na tasa sa center table, at umupo sa tabi ko. Walang sabi-sabi, kinuha niya ang isang paa ko at m
=Elvira’s Point Of View= Pagkabalik ni Zian sa office ay sinalubong ko siya. “Oh, glad you didn’t left, yet. I have something to discuss,” kalmadong sabi ni Zian at hinarap ako. “Ano?” bungad ko. Kinain kaagad ako ng kuryosidad ko sa bungad niya. May ‘glad’ eh. “I tried to have you in my project, but the CEO allowed you to take part but only for a week and 3 days. In short, we’ll be together for 10 days.” “Oh?” gulat na sabi ko. “Syempre, Garcia yata ‘to, hon?” mayabang niyang sabi kaya napangiti ako. “Did you pull some strings?” gulat na sabi ko. Nanlaki ang mata niya. “Syempre hindi! Honey naman, nakiusap kaya ako. Sabi ko pa hindi ko kaya mag-isa pero kaya naman, gusto ko lang nakikita ka palagi.” “Daming paliwanag ah?” asar ko. “You’ll sleep on my condo, tonight?” pag-iiba niya ng usapan kaya tumango ako. “Then should we break the bed?” he whispered, may halong landi ang kanyang tono. Tumaas ang kilay ko. “Am I your bed warmer Ian Zachary?” pagbibiro ko na iki
=Elvira’s Point Of View= Dalawang linggo na ang nakalipas mula nang insidenteng iyon. Alam ko naman na siguro, kahit papaano ay hindi na maulit pa ‘yon. Pupunta ako sa site na pinagtatrabahuan ni Zian. Magkahiwalay na naman kasi kami ng project na hawak. Dala-dala ko ang favorite lunch niya ay pinasok ko ang site. “Si Zian?” bungad ko. “Nasa office niya po engineer,” sagot ng isa sa mga kasamahan niya kaya pumunta ako doon. Ngunit pagbukas ko ng pinto ay napahinto ako nang makita ang isang babae na kaharap niya. Ngunit napansin ko rin ang kakaibang titig ng babae kay Zian. Siguro ay ito ang kliyente niya dahil mukhang mayaman manamit. I knocked on the slightly opened door at doon ko nakuha ang atensyon nilang dalawa. “Come in, Elle.” Nilapitan ko si Zian at inilapag ang kanyang pagkain. “Lalabas rin muna ako, may meeting ka pa naman—” “No, I actually need you here. Since the client is requesting this, can you check the blueprint?” mahinahon na sabi ni Zian at inabot s
=Elvira’s Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. “Mmm,” rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko ‘yon at dahil doon ay napamulat siya. “Damn, I forgot,” pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. “Brush lang ako hon, let’s continue the kiss after. Conscious ka
Zian’s Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. “Dad, I need you to check something,” bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. “Anak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo ‘yon.” “Dad, this isn’t about emotions. This is about survival,” sagot ko, matigas ang boses. “Hindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.” Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elvira’s Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zian’s Point of View “Kung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,” sabi ng lider. “Lumuhod ka at aminin mong natalo ka.” Napangiti ako nang bahagya. “I don’t think so.” Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. “Putang ina! Barilin siya!” sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. “Please! Don’t kill me!” sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. “Pakawalan mo siya,” utos ko, ang baril ko’y nakatutok sa kanya. “Pakiusap—” Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elvira’s Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. “