Lauren's Point of View.After that night, hinayaan ko si Zai na patulugin si Sierah habang ako ay nasa sala at umiinom ng kape. Maaring maayos na sila, sana sapat na 'yon sa anak ko, sana masaya na siya sa ganitong set.12 AM came and Zai showed up in front of me. Naupo siya sa kaharap na upuan kaya naman nangunot ang noo ko at tinitigan siya. "Why?" "Don't think about running again, let her settle here." He stated, he looks tired yet the serious vibe won't come out."Yeah." Ngiwing sagot ko."She can study here with Laze and Jami." He added that made me nod."Where are you planning to sleep? It's already late." Mahinahon kong sabi at inabot ang cup ko kaya naman ng mainom ay pinanood ko siyang luminga sa buong paligid."I have my own room, babalik na lang ako bukas ng umaga." Tumango ako at hindi na siya tinignan, ng tumayo siya ay tumikhim ako at dahil doon ay tumigil siya."I'm going." He stated and didn't wait for my response, edi magalit siya. Okay lang naman, as if I'm bothered
"Sure na ba sila? Us in one room?" Ngiwing sabi ko but I heard Zai cleared his throat."I'll just sleep here," itinuro niya ang carpet sa gilid ng kama."Okay, you insisted ah." Paalala ko sa kaniya at inayos na ang bag ko, huminga ako ng malalim at tsaka ako lumabas ng kwarto. Mukhang sumunod naman siya. "Just a minute," rinig kong sabi niya dahilan para huminga ako ng malalim at bumalik sa kwarto."Sierah can't understand our situation yet, so please let's not hurt her okay?" Napatitig ako kay Zai."Kung hindi mo ipapaunawa mas mahihirapan siya dahil naniniwala siyang maayos tayo, but that didn't happened Zai. Ayokong umaasa siya sa kumpletong pamilya na sinasabi niya," wika ko at dahil doon ay tumalas ang tingin niya sa akin."Hindi naman magtatagal, ang akin lang let her birthday pass." "I don't care as long as she's fine, that's why I'm asking you to be careful." Mariing dagdag niya kaya naman umirap ako."At ano? Lokohin natin siya?" Sumbat ko."Ayoko ng ganoon, let's make it c
"You're still as silly as before, Lauren. You didn't change even a bit, yung hitsura mo lang." Tila insulto 'yon kaya inis kong inabot ang braso niya at hinarap siya sa akin."Will you stop being like that? Tigilan mo kakasabi na ganito ang ugali ko, tigilan mong ipaalala sa akin kung ano yung ginawa ko noon kasi its from the past already,” mariing sabi ko dahilan para titigan niya ako na para ba akong nagbibiro."Then start showing me that you are not worthless, because you really are worthless." Sa sumbat niya ay gusto ko siyang sampalin pero pinigilan ko ang sarili at pabatong binitiwan ang braso niya tsaka ko siya sinamaan ng tingin bago talikuran.I mean yeah? Hindi pa ba sapat na alam ko na? Kailangan bang paulit ulit niya pang sabihin 'yon at ano bang pakialam niya kung wala akong kwenta matagal ko ng tinanggap 'yon."That's making you mad huh?" Natigilan ako ng sabayan niya ako sa paglalakad."Yes, it is. So can you please stop?" Pagsasabi ko ng totoo at muli siyang hinarap."
Umawang ang labi ko at gigil siyang tinignan. "You know what hindi kita maintindihan eh, dinala mo ba ako rito para sabihan ng ganyan?" Galit kong tanong pero tumawa siya at tumango."Yes because you deserve to hear all of this, you're a piece of trash we all wish we throw—" nang hindi ko mapigilan ay nasampal ko siya at dahil doon ay nakagat ko ang ibabang labi.Natahimik siya at hinawakan ang pisngi. Humangos ako at pinanood ang reaksyon niya, he closed his eyes deeply and as he opens it tumango tango siya. "Okay." He stated, he looks like he's gonna bite but he didn't."Just be a good mother, that will do. Hahayaan kitang maging basura—""Stop calling me trash!" My hand turned into fist."You're like your mother,” sa sinabi niya ay nagitla ako, ang titig ko sa kaniya ay hindi makapaniwalang sa kaniya ko narinig ang pinaka-ayaw kong maririnig.Sa sobrang sakit ng idinulot no'n ay yumuko ako bago huminga ng malalim. "I tried not hitting a nerve, but you—" nasapo ko ang bibig ng maluh
Matapos ang araw na 'yon ay hindi na kami muling mag-usap ni Zai, ngunit madalas naming nakikita ang isa't isa. Hindi niya rin ako tinitignan, pag kasama niya kami ay tanging si Sierah lang ang kinauusap niya, tinitignan.Hindi ko naman hinihiling. We're better like this, sa tuwing nag-uusap kami walang mabuting inilalabas ang bibig namin sa isa't isa. Not until one day, sobrang sama ng tyan ko, sobrang sakit nito at hindi ko magawang tumayo sa kama."Mommy, don't die okay?" Pilit kong binuksan ang mata at pilit na nginitian ang anak kong pinupunasan ang pawis ko sa noo at sa mukha."Mommy.." Hinawakan ko ang kamay ni Sierah ng maiiyak na siya."Mommy is okay, m-may masakit lang okay? P-Parang noon, mawawala rin 'to." Pagkukumbinsi ko pa."Stay at dad's okay?" Umiling iling siya ngunit inabot ko na ang cellphone ko at pinilit kong tumayo upang umastang okay ngunit nanghihina ako sa sobrang sakit nito.Nang matawagan si Zai ay sinagot niya naman kaagad 'yon. "It's so sudden, why?" Masu
Lauren's Point of View.Matapos kumain ay inabot ko na lang ang cellphone ko para tawagan sana si Sierah ngunit may kumatok sa kwarto dahilan para mapalingon ako doon at ganoon na lang ako napangiti ng makita si Sierah na kasama si Zai."Mommy!" Masayang tawag niya kaya naman nang pilit niyang inakyat ang kama ay natawa ako, tutulungan ko na sana siya pero binuhat na siya ni Zai at inangat sa kama ko dahilan para mayakap na ako nito."I told you to stay healthy mommy," nakangusong sabi ng anak ko kaya ngumiti ako."I am healthy baby, hindi naman ako mamatay." Paninigurado ko pa."But you passed out and daddy carried you here at the hospital, don't worry me again mommy." Sobrang haba ng nguso nito kaya ngumiti ako at hinalikan siya sa pisngi."Mommy is okay na, okay?" "Okay mommy, I can't sleep with you tonight po. Tita Mia is taking me," nginitian ko si Sierah at inayos ang buhok niya."Then you'll be happy. Because you'll be with your cousins, you can play with Jami." Bigla ay lumiw
Makalipas ang isang araw ay maayos na ang nararamdaman ko kung kaya't ginusto ko ng umuwi na pinaunlakan naman ni Zai dahil siya nga ang doctor ko kailangan muna ng approval ng doctor kung makakalabas na ba ako. Siya rin ang tumulong sa akin na makauwi sa hotel room na tinutuluyan namin ni Sierah, kasama ko na rin si Sierah kaya naman masaya na siya ulit. Habang nasa sofa ako nakaupo ay nagpaalam si Zai sa bata at ako ay hindi man lang niya ginawang sulyapan kaya pasimple akong umirap. "Mommy, uuwi daw muna si daddy sa hotel room niya." Nakangiting sabi sa akin ni Sierah kaya tumango ako ng bahagya. "Mommy, why daddy won't live with us?" Sa tanong niya ay dahan dahan kong naibaba ang librong binabasa ko. Tinitigan ko si Sierah bago siya nginitian. "Soon siguro baby, pag pwede na." Pagsisinungaling ko dahil hindi ko batid ang isasagot sa kaniya mg hindi siya nasasaktan. Makalipas ang isang oras ay nakangusong lumapit sa akin ang anak ko kaya naman inayos ko ang buhok niyang n
"Hindi naman kita pinagbabawalang sulitin yung gusto mo eh," mahinahon kong sabi. "Akala ko ba huwag nating sasaktan yung bata? Ano't ikaw ang dahilan ngayon?" Inis na sabi ko. "You can fuck girls but not here, alam ni Sierah ang kwarto mo at kayang kaya niyang puntahan ka." Umawang ang labi niya at ngumisi. "Sinadya mong pumunta rito baka dahil may plano ka Lauren?" Sumbat niya at dahil doon ay dinukot ko ang cellphone at nilapag sa stall ng kitchen sa harapan niya. Dinampot niya 'yon. "Gagawin ko?" Tanong niya. "Check it," singhal ko at nang sundin niya ay natigilan siya kaya naman sarkastika akong tumawa. "Maybe you're enjoying too much, kaya hindi mo na napansin ang cellphone mo." Sumbat ko. "Coloring book daw ng anak mo dalhin mo pero ano? Kami na nga pumunta dahil sa'yo umiyak pa yung bata. Ano ba Zai?" Tinitigan niya lang ako bago nag-iwas tingin kaya naman huminga ako ng malalim. "Bakit hindi ka pa ba nakita ni Sierah with other guys? Baka bine-brainwash mo yu