Chapter 17

"You're still as silly as before, Lauren. You didn't change even a bit, yung hitsura mo lang." Tila insulto 'yon kaya inis kong inabot ang braso niya at hinarap siya sa akin.

"Will you stop being like that? Tigilan mo kakasabi na ganito ang ugali ko, tigilan mong ipaalala sa akin kung ano yung ginawa ko noon kasi its from the past already,” mariing sabi ko dahilan para titigan niya ako na para ba akong nagbibiro.

"Then start showing me that you are not worthless, because you really are worthless." Sa sumbat niya ay gusto ko siyang sampalin pero pinigilan ko ang sarili at pabatong binitiwan ang braso niya tsaka ko siya sinamaan ng tingin bago talikuran.

I mean yeah? Hindi pa ba sapat na alam ko na? Kailangan bang paulit ulit niya pang sabihin 'yon at ano bang pakialam niya kung wala akong kwenta matagal ko ng tinanggap 'yon.

"That's making you mad huh?" Natigilan ako ng sabayan niya ako sa paglalakad.

"Yes, it is. So can you please stop?" Pagsasabi ko ng totoo at muli siyang hinarap.

"