"Yes mommy? Did daddy change his mind and can't accept me?" Umiling-iling ako kaagad sa tanong niya, she also got Zai's mausisang ugali."Why would daddy not accept you baby? You're lovely,” nakangiting sabi ko at marahan na pinisil ang pisngi niya."I'm sure he'll love you, you're adorable." Napatingin ako kay Zai sa sinabi niya kaya naman nahihiya akong nag-iwas tingin. Tumayo ako ng tuwid, I can even feel his blank stare, it's like questioning what the hell happened.The truth is I only told him that I'll abort our child for him to hate me, that's the only way he'll escape those feelings he felt. "Mommy we're here na,” Sierah told me that made me smile but then Zai followed that made me swallow the lump on my throat.As we settle, Zai sat in front of us. Eyes on Sierah, he's like studying a body part or a case for a new patient case. "Do you know my daddy, doctor?" nakangiting tanong ni Sierah that made me stare at him, talking about Zai."Maybe, I do,” he calmly answers."I have a
After that, may dinner kami mamayang gabi. Ate Mia insisted on inviting me, so I couldn’t say no. But I didn't expect to meet everyone there, Saji Argelia the woman I really hate. I can't deny that she looks like she doesn't care about me anymore but I can't admit the fact that she still intimidates me.But before that, before the party begins I explained Sierah that we'll meet his dad and it's family. Kaya naman mas natuwa siya, isinama ko na siya sa party ngunit ganoon na lang ang pagtataka ko ng makita si Saji na humalik sa pisngi ni Zai tapos ay nagtatawanan sila.Really? They ended up together huh?At the table my gaze were on Kent who's peacefully eating and he looks okay now, should I still care? Matagal na rin pero hindi ako sigurado sa nararamdaman ko sa kaniya. Meron pa ba?"How have you been Lauren? Ang laki na ng apo ko sa'yo. How old is she?" Nakangiting sabi ng mommy ko, she's not my biological mother but I grew up with her."She's turning six mom, next few months." I an
Lauren's Point of View.After that night, hinayaan ko si Zai na patulugin si Sierah habang ako ay nasa sala at umiinom ng kape. Maaring maayos na sila, sana sapat na 'yon sa anak ko, sana masaya na siya sa ganitong set.12 AM came and Zai showed up in front of me. Naupo siya sa kaharap na upuan kaya naman nangunot ang noo ko at tinitigan siya. "Why?" "Don't think about running again, let her settle here." He stated, he looks tired yet the serious vibe won't come out."Yeah." Ngiwing sagot ko."She can study here with Laze and Jami." He added that made me nod."Where are you planning to sleep? It's already late." Mahinahon kong sabi at inabot ang cup ko kaya naman ng mainom ay pinanood ko siyang luminga sa buong paligid."I have my own room, babalik na lang ako bukas ng umaga." Tumango ako at hindi na siya tinignan, ng tumayo siya ay tumikhim ako at dahil doon ay tumigil siya."I'm going." He stated and didn't wait for my response, edi magalit siya. Okay lang naman, as if I'm bothered
"Sure na ba sila? Us in one room?" Ngiwing sabi ko but I heard Zai cleared his throat."I'll just sleep here," itinuro niya ang carpet sa gilid ng kama."Okay, you insisted ah." Paalala ko sa kaniya at inayos na ang bag ko, huminga ako ng malalim at tsaka ako lumabas ng kwarto. Mukhang sumunod naman siya. "Just a minute," rinig kong sabi niya dahilan para huminga ako ng malalim at bumalik sa kwarto."Sierah can't understand our situation yet, so please let's not hurt her okay?" Napatitig ako kay Zai."Kung hindi mo ipapaunawa mas mahihirapan siya dahil naniniwala siyang maayos tayo, but that didn't happened Zai. Ayokong umaasa siya sa kumpletong pamilya na sinasabi niya," wika ko at dahil doon ay tumalas ang tingin niya sa akin."Hindi naman magtatagal, ang akin lang let her birthday pass." "I don't care as long as she's fine, that's why I'm asking you to be careful." Mariing dagdag niya kaya naman umirap ako."At ano? Lokohin natin siya?" Sumbat ko."Ayoko ng ganoon, let's make it c
"You're still as silly as before, Lauren. You didn't change even a bit, yung hitsura mo lang." Tila insulto 'yon kaya inis kong inabot ang braso niya at hinarap siya sa akin."Will you stop being like that? Tigilan mo kakasabi na ganito ang ugali ko, tigilan mong ipaalala sa akin kung ano yung ginawa ko noon kasi its from the past already,” mariing sabi ko dahilan para titigan niya ako na para ba akong nagbibiro."Then start showing me that you are not worthless, because you really are worthless." Sa sumbat niya ay gusto ko siyang sampalin pero pinigilan ko ang sarili at pabatong binitiwan ang braso niya tsaka ko siya sinamaan ng tingin bago talikuran.I mean yeah? Hindi pa ba sapat na alam ko na? Kailangan bang paulit ulit niya pang sabihin 'yon at ano bang pakialam niya kung wala akong kwenta matagal ko ng tinanggap 'yon."That's making you mad huh?" Natigilan ako ng sabayan niya ako sa paglalakad."Yes, it is. So can you please stop?" Pagsasabi ko ng totoo at muli siyang hinarap."
Umawang ang labi ko at gigil siyang tinignan. "You know what hindi kita maintindihan eh, dinala mo ba ako rito para sabihan ng ganyan?" Galit kong tanong pero tumawa siya at tumango."Yes because you deserve to hear all of this, you're a piece of trash we all wish we throw—" nang hindi ko mapigilan ay nasampal ko siya at dahil doon ay nakagat ko ang ibabang labi.Natahimik siya at hinawakan ang pisngi. Humangos ako at pinanood ang reaksyon niya, he closed his eyes deeply and as he opens it tumango tango siya. "Okay." He stated, he looks like he's gonna bite but he didn't."Just be a good mother, that will do. Hahayaan kitang maging basura—""Stop calling me trash!" My hand turned into fist."You're like your mother,” sa sinabi niya ay nagitla ako, ang titig ko sa kaniya ay hindi makapaniwalang sa kaniya ko narinig ang pinaka-ayaw kong maririnig.Sa sobrang sakit ng idinulot no'n ay yumuko ako bago huminga ng malalim. "I tried not hitting a nerve, but you—" nasapo ko ang bibig ng maluh
Matapos ang araw na 'yon ay hindi na kami muling mag-usap ni Zai, ngunit madalas naming nakikita ang isa't isa. Hindi niya rin ako tinitignan, pag kasama niya kami ay tanging si Sierah lang ang kinauusap niya, tinitignan.Hindi ko naman hinihiling. We're better like this, sa tuwing nag-uusap kami walang mabuting inilalabas ang bibig namin sa isa't isa. Not until one day, sobrang sama ng tyan ko, sobrang sakit nito at hindi ko magawang tumayo sa kama."Mommy, don't die okay?" Pilit kong binuksan ang mata at pilit na nginitian ang anak kong pinupunasan ang pawis ko sa noo at sa mukha."Mommy.." Hinawakan ko ang kamay ni Sierah ng maiiyak na siya."Mommy is okay, m-may masakit lang okay? P-Parang noon, mawawala rin 'to." Pagkukumbinsi ko pa."Stay at dad's okay?" Umiling iling siya ngunit inabot ko na ang cellphone ko at pinilit kong tumayo upang umastang okay ngunit nanghihina ako sa sobrang sakit nito.Nang matawagan si Zai ay sinagot niya naman kaagad 'yon. "It's so sudden, why?" Masu
Lauren's Point of View.Matapos kumain ay inabot ko na lang ang cellphone ko para tawagan sana si Sierah ngunit may kumatok sa kwarto dahilan para mapalingon ako doon at ganoon na lang ako napangiti ng makita si Sierah na kasama si Zai."Mommy!" Masayang tawag niya kaya naman nang pilit niyang inakyat ang kama ay natawa ako, tutulungan ko na sana siya pero binuhat na siya ni Zai at inangat sa kama ko dahilan para mayakap na ako nito."I told you to stay healthy mommy," nakangusong sabi ng anak ko kaya ngumiti ako."I am healthy baby, hindi naman ako mamatay." Paninigurado ko pa."But you passed out and daddy carried you here at the hospital, don't worry me again mommy." Sobrang haba ng nguso nito kaya ngumiti ako at hinalikan siya sa pisngi."Mommy is okay na, okay?" "Okay mommy, I can't sleep with you tonight po. Tita Mia is taking me," nginitian ko si Sierah at inayos ang buhok niya."Then you'll be happy. Because you'll be with your cousins, you can play with Jami." Bigla ay lumiw