Nang makarating sa hotel room ay sinabihan niya si Sierah na pumasok sa kwarto nito kaya naman pumasok rin ako sa kwarto namin. Hinintay ko siya at pagbukas ng pinto nakakunot ang noo niya. "Ano meron?" Takang sabi ko. "Why are you breaking up with me?" Sa unang sinabi niya ay nanlaki ang mata ko. "Anong break up?" Kwestyon ko. "You, Lauren. You told me through text that we should break up. You even blocked my number, end my calls. We're married and break ups doesn't work." Nanlaki ang mata ko at tsaka ko nasapo ang noo. "Lintek na mga bata talaga," mahinang sabi ko. "Mukhang pinakialaman ng students ko ang cellphone, babe kasi pangalan mo sa contacts ko at walang password ang cellphone ko." I explained dahilan para mawala ang pagkakakunot noo ni Zai. "Really? Hindi ikaw?" Tanong niya kaya natawa ako. "Yeah. Katatapos lang nilang umorder using my name, worth 12 thousand." Nanlaki ang mata ni Zai. "Bakit ka pinagtitripan? You want me to scare them?" Natawa na lang ako m
"Wala naman, meron ba dapat?" Bigla ay naalala ko ang package na dinala ni Aji sa hotel noon, nasa Cebu si Aji ngayon eh. "Wala naman, just asking dahil nakakapagtakang nanahimik ang nanggugulo." Mahinahon niyang sagot hanggang sa dumating ang food namin ay bibihirang bumuka ang bibig namin para magsalita dahil panay kami nguya. "How about your students?" Tanong ni Zai. "Ayon, walang bago. Pasaway pa rin, ewan ko ba baka iniisip pa rin nila na babalik yumg dati nilang adviser since first year high school." Pagkwento ko pa. "Hindi ka ba nila sinasaktan?" Maayos niyang tanong habang tinuhog niya ang hash brown at inilagay sa side ko baka binibigay niya 'yon kasi ang una kong naubos. "Hindi naman, childish pranks lang 'yon." Mahinahon kong sagot. "Sa totoo lang nang high school ako may pinagtripan rin akong teacher, kaya lang napaiyak ko kaya na-konsensya ako binilhan ko ng cake. Ayon hanggang ngayon ako ang memorable niyang student." Natatawang kwento ni Zai. "Anong sabi
Habang nasa party kami ay nahiwalay kami ng seat ni Zai at sinabi ko naman sa kaniya na ayos lang dahil yung friend niya ay maraming friend na babae at sobrang babait pa as in they treat you like you are their friends."So teacher ka ngayon sa nag-iisang school here?" The lady with straight black hair asked that made me smile with nod."I get it now bukod sa maganda ka I'm sure your temper is so long?" Nakangiting sabi ng iba nabibilib."Ay hindi naman pero sa mga students kailangan eh." Inabutan nila ako ng light wine isa sa na-appreciate ko sa kanilang lahat."Kung ganoon kilala mo rin si Shane 'no?" Sa tanong ng isa ay tumango ako bilang sagot."She will be here mamaya, nasa plane pa siya." The other lady told me that made me answer just a smile."Akala ko nga sila ni Zai, pero buti na lang." Natatawang sabi ng isa."Why naman?" Tanong ko."Medyo ma-attitude talaga 'yon." Sagot pa ng isa kaya naman ngumiti na lang ako at umiling iling dahil wala akong masabi, ayoko namang manira ng
"Sasama ako, pero kasama ang asawa ko." Mahinahon na sabi ko."Sumama ka na lang kung ayaw mong masira ang buong party." Gitil ng isa kaya naman napalunok ako."Hindi ako ganoon nagtitiwala." Mabilis kong sabi."Kung wala kayong pinaplano, sasama ang asawa ko." I added hanggang sa pwersahan nila akong kuhanin at balak pa sana nilang takpan ang ilong ko ngunit nakita ako ng mga kaibigang babae."Hoy! Hoy!""Dali!""Sino kayo ha!" Pumalag ang mga ito ngunit sabay sabay kaming nagtaas mg kamay ng tutukan kami ng baril, walo kami at tatlo nila."Hala sis!""Oh my god! It's our end!""HELPPPP!" Biglang sigaw ng isang kasama namin to caught some attentions."Sige sumigaw ka pa!" Sigaw ng isa at tinutukan siya ng baril."Huh! Pag binaril mo 'ko mabubuhay pa ako!" Sigaw ng isa kaya naman nakagat ko ang ibabang labi at sa akmang pagtutok ng isa at desidido talaga itong manakit ay mabilis kong hinawakan ang nguso ng baril nito dahilan para ako ang tutukan."Wala kayong puwedeng saktan," explain
Time flew fast and it's two weeks already since he left, our room was so quiet, ang mga estudyante ko ay walang pagbabago ngunit nababawasan ang pantitrip nila dahil siguro ay napagod na rin sila.Hanggang sa lumipas muli ang panibagong dalawang linggo at dapat ay mamayang gabi na ang uwi ni Zai para sa month celebration namin kung kaya't excited ko siyang tinawagan dahil alam kong nasa yate na siya ngayong alas kwatro ng hapon o hindi kaya nasa airport?Hinanda ko na rin ang regalo ko kay Zai na isang couple bracelet sa kung saan pag tinatap ng bawat partida ay nagvavibrate. Inilagay ko 'yon sa gitna ng kama dahil gusto ko rin siyang masurpise.Sana matuwa siya sa simpleng gift ko. Nang sagutin niya ang tawag ay napangiti kaagad ako. "Babe, happy month." Nakangiting bati ko, but I heard a lot of voices in the background."Babe, I'll try to make it on time okay? For now I have to go, happy month!" Pilit ang siglang boses na 'yon ngunit sa background ay tinatawag na siya at may tumutun
As I opened my eyes, I felt the numbness of my hands and legs. I am not able to feel what's happening but I started crying when the man a while ago started kissing me. "G-Get off me." Hirap na hirap ako dahil sa sobrang hilo at sakit ng ulo ko, hindi ko siya maitulak at lalong wala akong lakas ng hawakan niya ang pulsuhan ko ang dalawang pulsuhan ko gamit ang kamay niya. Naramdaman ko ang pagtaas ng fitted dress na suot ko dahilan para wala akong magawa kundi umiyak ngunit walang tunog, natatakot ako, natatakot ako sa nangyayari pero hinang hina ako. Zai.. Please Zai.. What's this? What's happening? "You're fucking sexy." Gigil na sabi ng lalake sa harapan ko at wala akong nagawa kundi titigan ang pagnanasa niya sa akin, hindi ko alam para akong nasa isang bangungot na namamanhid ang buong katawan ko hindi ko sila maigalaw pero bahagya kong nararamdaman ang ginagawa niya. "T-Tama— ah!" Tumulo ng tumulo ang luha ko ng mapanood ko ang pambababoy niya sa akin. "Ang si
"N-Niloko mo 'ko, n-nirarason mong nagahasa ka? Pero hindi mo ako tinawagan! Hindi mo sinabi kaagad! The video was week ago! I received it last week! Pero busy ako kaya hindi ko na-check, tapos na-rape?" Sumbat niya."L-Lauren ano ba? Please, nagmamakaawa ako sa'yo.." Napaluha ako lalo ng lumuhod siya sa harapan ko."Nagmamakaawa ako sa'yo, h-huwag mo na akong saktan pa." He slammed his chest telling its so painful."N-Na-rape ako Zai, kahit anong gawin ko hindi ko maalala ang nangyari ng gabi na 'yon. Tumawag si Mommy Miyu sa akin sabi niya pumunta ako doon akala lo surprise mo kasi may gift box sa gitna ng table. I-I swear.." Hinawakan ko ang kamay niya at idinikit ang pisngi ko doon.Lumuluha niya akong tinignan bago siya tumayo. "Sumama ka sa akin." Hiniklat niya ako at doon ko na lang narealize ng may kausapin siyang doctor at may kung ano anong tests silang ginawa sa akin.Habang nasa Ob ay biglang tinitigan ako ng babaeng doctor. "Nagdadalang tao ka, hija." Nangunot ang noo ko
K-Kahit lasing ako ay hindi na ako humahalik ng kung sino sino, bakit parang ang sama ko pa rin eh ako na 'tong ginawan ng masama? Lumipas ang dalawang oras at ng bumukas ang pinto ng kwarto ay tumayo ako kaagad at lalapit sana ngunit isinenyas niya ang palad na huwag ko siyang lapitan. Ngunit may gusto pa akong sabihin dahil bukod sa resulta na hindi ako nagahasa lumabas sa OB na nagdadalang tao ako. "Huwag mo akong lalapitan." Malamig niyang sabi at inalis ang coat niya, napansin ko ang sugat niya sa kamao kaya napabuntong hininga ako. "Z-Zai maniwala ka naman sa akin." Naiiyak ko na namang sabi ngunit nakakaloko siyang tumawa. "Gusto ko, gustong gusto kong paniwalaan ka." Mahinang sagot niya. "Sa totoo lang p-pinipilit ko pero anong laban ng tiwala ko sa'yo sa video?" Mariin akong pumikit at tsaka huminga ng malalim. "I am sure that I didn't cheat on you." Mariing sabi ko. "You're sure? You seem to enjoy the man." Sarkastiko niyang sabi. "Why? Is he better than me?" Malu
=Elvira’s Point Of View= Pinanood ko ang likuran ni Zian habang nasa tenga ko ang telepono, naghihintay ng kasunod na kataga na bibitiwan nito. “I asked you… Nicely, before…” marahan na sabi ng boses sa kabilang linya nababahiran ng pagkadismaya ang tono, “Leave my son alone…” Gumunaw ang mundo ko sa nakikiusap na tono sa kabilang linya. It was his dad, Zian’s dad. No other than Zai Garcia. Huminga ako ng malalim at mabilis na hinabol si Zian, bago pa man siya makalapit ay nahuli ko ang kanyang pulsuhan. Napahinto siya at lumingon ng may pagtataka. “H-Huwag na… I’ll handle this, Engr. Garcia. Thank you,” mahinahon kong sabi na ikinakunot ng kanyang noo. Tinitigan ako ni Zian, para bang sinusubukan niyang basahin ang dahilan sa likod ng bigla kong pagbabago ng isip. “Elle?” mahinang tawag niya, bahagyang kunot ang noo. Pinilit kong ngumiti ng tipid, kahit na ang bigat sa dibdib ko ay tila sasabog anumang oras. “Huwag na lang, Zian. Ako na ang bahala,” marahan
=Elvira’s Point Of View= A few days after that ruckus, I don’t have a choice but to wait for the confirmation of my lawyer. It was stressing me out, to the point that I couldn’t even sleep. While I was on standby on the site, Zian went into the small container office and gave me glances. “Didn’t know you’re still here,” he said before grabbing a bottle of water from the small fridge. Nang titigan ko siya ay tumaas ang kilay niya ng mapansin ang kabuohan ng mukha ko. “Did you even sleep? What the fuck. Didn’t know my fellow engineer was a panda.” Inirapan ko siya agad. Should I ask for his help? No… I can’t do that… “So—” “Don’t talk,” mariing sabi ko. “Well, Leon’s outside and looking for you. I said you weren’t here since I don’t know that you are here…” Tumaas ang kilay ko sa sinabi ni Zian. ‘Well, I’m glad he didn’t say I am here. I’m avoiding any contact with Leon. He’s a little obsessed and abusive.’ “Alright…” “Are you not going to go outside and cal
=Elvira’s Point Of View= Ngunit bago pa man makasagot muli ay napahinto ako sa pagtunog ng cellphone ko and it was Caleb. “Oh, the fiance’s calling. Are you not gonna answer him?” he asked, there was a hint of sarcasm on his voice and he watched me stare at my phone. Huminga ako ng malalim at sinagot ang tawag. “Caleb—” “I have a bad news,” sobrang hina ng boses ni Caleb sa kabilang linya. Nakakapagtaka naman dahil ano pa ba ang bad news na darating sa buhay ko? “What is it?” Narinig ko ang matunog na paghinga ni Caleb sa kabilang linya. “He’s here. I think he followed you back to the Philippines, Elle. He is here…” Labis na nangunot ang noo ko. He’s here? Sino? “Sino—” I was cut off when I heard a familiar voice on the other line. “Are you calling Elle? Tell her not to diss me. I’ll wait for her, here…” At ang tinig na ‘yon ay nagbigay kaba sa aking puso. ‘No way!’ “A-Ano— b-bakit siya nandito?” naguguluhang tanong ko, shit… “Just come here and take him out bef
=ELVIRA’S POINT OF VIEW= Tangina niya. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko siyang sinulyapan habang kausap niya yung Angela na ’yon. Mula sa ngisi niya, sa paglapit niya, sa paraan ng pagkakadantay ng kamay niya sa likod ng babae—lahat ng ’yon ay sinasadya. And he’s doing a damn good job pissing me off. Tinungga ko na lang yung laman ng baso ko. Mapakla. Masakit sa lalamunan. Pero mas okay na ‘to kesa makita pa siyang nakangiti ng gano’n sa ibang babae. Gago talaga ’yon. “Hey,” mahinang bati ni Caleb, sabay abot ng isang basong tubig. “You okay?” Hindi ko siya sinagot. Imbes ay pinanood ko si Zian habang tumatawa pa sa joke nung Angela. Halos mapamura na lang ako ulit. “Ano, umuusbong na naman feelings mo?” “Shut up,” iritadong bulong ko. “Eh mukha kang gusto mo nang lapitan at bunutan ng pilikmata si ate girl eh.” Napairap ako sabay harap kay Caleb. “Gago ka ba? Bakit ako magseselos? Hindi na kami, ‘di ba?” “Oo nga. Pero hindi naman ibig sabihin non, di
=Elvira’s Point of View= Babe. Nabingi ako sa narinig ko. At hindi ko alam kung dahil ba sa shock o dahil sa sakit na sumaksak sa dibdib ko. Pero tangina—sino ba ako para masaktan? Wala na kami. Matagal na. At sinabi ko na sa sarili ko na hindi ko siya hahayaang makita ang kahinaan ko ulit. So bakit ganito? Bakit parang may humigpit sa lalamunan ko? Tahimik akong pumikit ng ilang segundo, pilit nilulunok ang kung anumang bumara sa dibdib ko. Nang idilat ko ang mga mata ko, naroon pa rin siya—nakatayo, hawak ang telepono sa tenga niya, pero sa akin nakatingin. At putangina. Hindi ko alam kung imahinasyon ko lang, pero parang may kung anong kasiyahang dumaan sa mga mata niya nang makita ang reaksyon ko. Gago ka talaga, Ian Zachary Garcia. Kailangan kong makaalis. Kailangan kong lumabas bago pa niya makita ang epekto ng ginagawa niya sa akin. Pero bago ko pa magawa, naglakad siya papalapit—sobrang lapit, hanggang sa halos isang dangkal na lang
=Elvira’s Point of View= Hanggang ngayon, pakiramdam ko nasa loob pa rin ako ng conference room na ‘yon—kahit nasa sasakyan na ako, kahit si Caleb ay nagsasalita sa tabi ko, kahit patuloy na umaandar ang mundo sa labas. Dahil sa isang hawak lang. Isang titig lang. Tangina. Muling bumalik sa isip ko kung paano niya ako hinawakan—hindi mahigpit, pero sapat para pigilan ako. Hindi marahas, pero hindi rin malambing. Parang hindi niya alam kung dapat ba niya akong hayaang umalis o dapat ba niyang sabihin ang isang bagay na hindi ko maintindihan. Pinikit ko ang mga mata ko saglit at mariing napabuntong-hininga. “El, okay ka lang?” tanong ni Caleb, bahagyang binagalan ang pagmamaneho niya. Nagmulat ako ng mata at pilit ngumiti. “Yeah. Just tired.” Sinamaan niya ako ng tingin. “Tired or stressed?” Ngumuso ako. “Both.” “Because of your ex?” asar niyang tanong. Napairap ako. “Caleb, please.” “Nagtatanong lang naman, baka kasi—” “I’m fine,” madiin kong putol sa sasabih
=Elvira’s Point of View= Napapitlag ang daliri ko sa ibabaw ng keyboard. Hindi ko alam kung dapat ko bang buksan ang email o balewalain na lang. Pero kahit anong pilit kong huwag bigyang pansin, tila may sariling isip ang kamay ko at agad na tinap ang notification. From: Engr. Ian Zachary Garcia Subject: Design Revision Meeting - Urgent Elvira, We need to discuss the design revisions for the structural framework of the arena. The client has requested modifications that will affect the load distribution. The meeting is scheduled for tomorrow at 10 AM in the main conference room. Be there. • Garcia Wala man lang Regards o kahit anong pormalidad. Diretso. Walang emosyon. Walang bahid ng kung anong familiarity. Para bang… hindi niya ako dating kilala. Napalunok ako. Gusto kong matawa sa sarili ko. Ano ba kasing ini-expect ko? Na pagkatapos ng dalawang taon, magiging casual lang kami? Na babati siya ng Hey Elle, long time no see! at tatawanan namin ang lahat ng nakaraa
=Elvira’s Point of View= Nag-freeze ako. Sa pagitan ng sobrang tahimik na silid at ng dagundong ng pintig ng puso ko, hindi ko agad nagawang gumalaw. Nakatayo lang ako roon, hawak ang documents, habang nararamdaman ko ang malamig na presensyang nanggagaling kay Zian sa isang banda—at ang mainit na boses na pumuno sa silid mula sa likuran ko. Dahan-dahan akong huminga bago ko tuluyang nilingon ang nagsalita. At sa unang pagkakataon mula nang bumalik ako sa Pilipinas, nakita ko ulit si Caleb. Matangkad, nakasuot ng light gray button-down shirt, at relaxed ang postura. Pero ang unang sumalubong sa akin ay ang mga matang puno ng lambing, tila ba masayang-masaya siyang makita ako. “Elle.” Muling tawag niya, mas malambing ngayong mas malapit na siya. Saka niya inilagay ang kamay niya sa baywang ko, marahan akong inilapit sa kanya. “Kanina pa kita hinahanap. Bakit hindi ka nag-update?” Alam kong dapat akong sumagot. Pero hindi ko magawa. Hindi dahil sa tanong niy
=Elvira’s Point of View= You won’t lose, Elle. Pinanindigan ko ‘yon. For the rest of the inspection, I kept my composure. Wala akong pakialam kahit na naramdaman kong nasa peripheral vision ko si Ian Zachary Garcia, kahit na bawat utos niya sa site workers ay para bang may halong pwersang sinasadya niyang iparamdam sa akin. He didn’t talk to me again. And I sure as hell didn’t talk to him either. Pero sa bawat hakbang namin sa site, sa bawat pagkakataong napapalapit kami sa isa’t isa, ramdam ko ang presensya niya—sobrang dilim at lamig na parang sinusubukan niya akong lamunin. Tangina, gusto niya akong gibain? Hindi ako patitinag. Sa dulo ng walkthrough, tumigil kami sa isang elevated section ng site kung saan tanaw ang buong proyekto. Kasama namin ang clients at project director, nagdidiscuss ng final remarks. Ako naman, tahimik na nakatingin sa site, pilit na ine-enjoy ang tanawin para mawala ang bigat sa dibdib ko. But then, I felt it. A presence too close.