Habang nasa party kami ay nahiwalay kami ng seat ni Zai at sinabi ko naman sa kaniya na ayos lang dahil yung friend niya ay maraming friend na babae at sobrang babait pa as in they treat you like you are their friends."So teacher ka ngayon sa nag-iisang school here?" The lady with straight black hair asked that made me smile with nod."I get it now bukod sa maganda ka I'm sure your temper is so long?" Nakangiting sabi ng iba nabibilib."Ay hindi naman pero sa mga students kailangan eh." Inabutan nila ako ng light wine isa sa na-appreciate ko sa kanilang lahat."Kung ganoon kilala mo rin si Shane 'no?" Sa tanong ng isa ay tumango ako bilang sagot."She will be here mamaya, nasa plane pa siya." The other lady told me that made me answer just a smile."Akala ko nga sila ni Zai, pero buti na lang." Natatawang sabi ng isa."Why naman?" Tanong ko."Medyo ma-attitude talaga 'yon." Sagot pa ng isa kaya naman ngumiti na lang ako at umiling iling dahil wala akong masabi, ayoko namang manira ng
"Sasama ako, pero kasama ang asawa ko." Mahinahon na sabi ko."Sumama ka na lang kung ayaw mong masira ang buong party." Gitil ng isa kaya naman napalunok ako."Hindi ako ganoon nagtitiwala." Mabilis kong sabi."Kung wala kayong pinaplano, sasama ang asawa ko." I added hanggang sa pwersahan nila akong kuhanin at balak pa sana nilang takpan ang ilong ko ngunit nakita ako ng mga kaibigang babae."Hoy! Hoy!""Dali!""Sino kayo ha!" Pumalag ang mga ito ngunit sabay sabay kaming nagtaas mg kamay ng tutukan kami ng baril, walo kami at tatlo nila."Hala sis!""Oh my god! It's our end!""HELPPPP!" Biglang sigaw ng isang kasama namin to caught some attentions."Sige sumigaw ka pa!" Sigaw ng isa at tinutukan siya ng baril."Huh! Pag binaril mo 'ko mabubuhay pa ako!" Sigaw ng isa kaya naman nakagat ko ang ibabang labi at sa akmang pagtutok ng isa at desidido talaga itong manakit ay mabilis kong hinawakan ang nguso ng baril nito dahilan para ako ang tutukan."Wala kayong puwedeng saktan," explain
Time flew fast and it's two weeks already since he left, our room was so quiet, ang mga estudyante ko ay walang pagbabago ngunit nababawasan ang pantitrip nila dahil siguro ay napagod na rin sila.Hanggang sa lumipas muli ang panibagong dalawang linggo at dapat ay mamayang gabi na ang uwi ni Zai para sa month celebration namin kung kaya't excited ko siyang tinawagan dahil alam kong nasa yate na siya ngayong alas kwatro ng hapon o hindi kaya nasa airport?Hinanda ko na rin ang regalo ko kay Zai na isang couple bracelet sa kung saan pag tinatap ng bawat partida ay nagvavibrate. Inilagay ko 'yon sa gitna ng kama dahil gusto ko rin siyang masurpise.Sana matuwa siya sa simpleng gift ko. Nang sagutin niya ang tawag ay napangiti kaagad ako. "Babe, happy month." Nakangiting bati ko, but I heard a lot of voices in the background."Babe, I'll try to make it on time okay? For now I have to go, happy month!" Pilit ang siglang boses na 'yon ngunit sa background ay tinatawag na siya at may tumutun
As I opened my eyes, I felt the numbness of my hands and legs. I am not able to feel what's happening but I started crying when the man a while ago started kissing me. "G-Get off me." Hirap na hirap ako dahil sa sobrang hilo at sakit ng ulo ko, hindi ko siya maitulak at lalong wala akong lakas ng hawakan niya ang pulsuhan ko ang dalawang pulsuhan ko gamit ang kamay niya. Naramdaman ko ang pagtaas ng fitted dress na suot ko dahilan para wala akong magawa kundi umiyak ngunit walang tunog, natatakot ako, natatakot ako sa nangyayari pero hinang hina ako. Zai.. Please Zai.. What's this? What's happening? "You're fucking sexy." Gigil na sabi ng lalake sa harapan ko at wala akong nagawa kundi titigan ang pagnanasa niya sa akin, hindi ko alam para akong nasa isang bangungot na namamanhid ang buong katawan ko hindi ko sila maigalaw pero bahagya kong nararamdaman ang ginagawa niya. "T-Tama— ah!" Tumulo ng tumulo ang luha ko ng mapanood ko ang pambababoy niya sa akin. "Ang si
"N-Niloko mo 'ko, n-nirarason mong nagahasa ka? Pero hindi mo ako tinawagan! Hindi mo sinabi kaagad! The video was week ago! I received it last week! Pero busy ako kaya hindi ko na-check, tapos na-rape?" Sumbat niya."L-Lauren ano ba? Please, nagmamakaawa ako sa'yo.." Napaluha ako lalo ng lumuhod siya sa harapan ko."Nagmamakaawa ako sa'yo, h-huwag mo na akong saktan pa." He slammed his chest telling its so painful."N-Na-rape ako Zai, kahit anong gawin ko hindi ko maalala ang nangyari ng gabi na 'yon. Tumawag si Mommy Miyu sa akin sabi niya pumunta ako doon akala lo surprise mo kasi may gift box sa gitna ng table. I-I swear.." Hinawakan ko ang kamay niya at idinikit ang pisngi ko doon.Lumuluha niya akong tinignan bago siya tumayo. "Sumama ka sa akin." Hiniklat niya ako at doon ko na lang narealize ng may kausapin siyang doctor at may kung ano anong tests silang ginawa sa akin.Habang nasa Ob ay biglang tinitigan ako ng babaeng doctor. "Nagdadalang tao ka, hija." Nangunot ang noo ko
K-Kahit lasing ako ay hindi na ako humahalik ng kung sino sino, bakit parang ang sama ko pa rin eh ako na 'tong ginawan ng masama? Lumipas ang dalawang oras at ng bumukas ang pinto ng kwarto ay tumayo ako kaagad at lalapit sana ngunit isinenyas niya ang palad na huwag ko siyang lapitan. Ngunit may gusto pa akong sabihin dahil bukod sa resulta na hindi ako nagahasa lumabas sa OB na nagdadalang tao ako. "Huwag mo akong lalapitan." Malamig niyang sabi at inalis ang coat niya, napansin ko ang sugat niya sa kamao kaya napabuntong hininga ako. "Z-Zai maniwala ka naman sa akin." Naiiyak ko na namang sabi ngunit nakakaloko siyang tumawa. "Gusto ko, gustong gusto kong paniwalaan ka." Mahinang sagot niya. "Sa totoo lang p-pinipilit ko pero anong laban ng tiwala ko sa'yo sa video?" Mariin akong pumikit at tsaka huminga ng malalim. "I am sure that I didn't cheat on you." Mariing sabi ko. "You're sure? You seem to enjoy the man." Sarkastiko niyang sabi. "Why? Is he better than me?" Malu
Zai's Point of View.Tahimik kaming naglalakad habang siya ay nauuna, naiiwas ko kaagad ang tingin ko ng sandaling ipaalala ng isip ko ang napanood na kababuyan. Matapos ko siyang ihatid sa hotel room ay umalis ako kaagad at pumunta sa kakilala kong katiwala matagal na. Yung magaling sa computer at sa mga edited if it was edited.Nang makarating sa office niya ay tinitigan niya ako, babae siya at alam kong mapagkakatiwalaan ko siya tungkol sa video. "How was it?" Panimula ko at naupo, inilatag ko ang envelope ng pera sa mesa niya."I checked the video, it's not edited. The sounds, it's all real Zai. I'm sorry." Naglapat ang labi ko at natulala na lang sa kawalan, naramdaman ko ang pag-udyok ng luha na tumulo ngunit tumingala ako at ngumiti."Thanks." I grabbed the memory card and kept it in my wallet."W-Wala ka na bang gusto pang ipa-imbestiga?" Nilingon ko ang kaibigan at umiling."Baka mas masakit, baka mas masakit sa susunod na makumpirma na walang patunay na nagsasabi siya ng tot
"Yeah, shoot you." Natigilan ako ng hawakan niya ang sariling baril, tinitigan niya 'yon."You never seen this side of me, right?" Napatitig ako sa mata niya ma sobrang blangko."My parents warned you right?" Sa tanong niya ay kinabahan ako ng sobra."B-Babe.." Natatakot kong tawag ngunit umiling siya."I'll count, you have ten seconds to escape. You should escape me." Mariing sabi niya kaya naman napaatras ako."Z-Zai huwag ganito.""You should escape me, I am a bad person." Mariing sabi niya."Bad enough to kill," wika pa niya."Hindi ako naniniwala—""Then I'll make you believe." Galit niyang sabi at tumayo."Start running, Lauren and don't look back." Sobrang lamig ng tinig niya dahilan para derederetsong tumulo ang luha ko ngunit mariin akong pumikit at tumakbo papalayo sa kaniya.He's serious."Sa oras na mahuli kita, ibang tao na ang kaharap mo." Malakas na banta niya kaya naman tumakbo ako ng tumakbo hindi ko alam kung saan ako lalapit, kung saan ako pupunta.Kung hihingi ba a
=ELVIRA’S POINT OF VIEW=“Maupo ka Zian, nasa taas pa kasi si C-Clayn…” mahinahon na sabi ni mama kaya hindi ako mapakali dahil malapit ako sa sofa.“T-Tawagin mo na yung kapatid mo,” bulong na utos ni mama kaya naman napalunok ako at mabilis na umalis doon bago pa man makalapit si Zian sa sofa.Madali kong inakyat yung hagdan kahit pa nakatakong ako. Pagkabukas ko ng kwarto ni Zian ay nagulat siya. “Oh?”“I didn’t know you were still close wirh Zian! Pinapunta mo pa talaga dito!” bulyaw ko at hahampasin na sana siya but then his eyes widened.“Ehh?! Sabi ko sa university niya na ako kitain… Hindi ko ba nasabi…”“Sa akin hindi mo sinabi!” sigaw ko.“Oh? Naka move on ka na ‘di ba?”Pinandilatan ko ng mata si Clayn sa nang-aasar na tono niyang sabi. “B-Bumaba ka na lang doon. Bilisan mo!” bulyaw ko at tinalikuran na siya. Narinig ko pa nga ang mahina at nakakaasar niyang tawa.Pagbalik ko sa hagdan, bumagal ang mga hakbang ko. Hindi ko alam kung bakit bigla akong nagdalawang-isip bumaba
=ELVIRA’S POINT OF VIEW= [2 Years Later…] “Pa naman! Yung shoes mo kasi!” bulyaw ko kay papa nang bababa na kami ng Van sa bagong bahay na binili ko sa Pinas. Graduating na kasi si Clayn na naisipang magpaiwan sa Pinas. “Tsk, sandali kasi anak…” “Jusmiyo! Nagkapera na’t yumaman balasubas pa rin ang ugali!” bulyaw ni mama at hinampas si papa sa likod kaya napangiti ako. “Papa magagalit na naman si Clayn kapag na-late ka! Sino sasama sa kanyang umakyat!” reklamo ko at nagmamadaling kinuha ang susi sa bantay ng bahay na binili ko dito. “Sa car na!” natatarantang sabi ko ngunit bago pa man makasakay ay tumigil ang isang simpleng sasakyan sa harap ng bahay. Nang bumaba ang driver no’n ay nanlaki ang mata ko ngunit nangunot ang noo niya. “Nagmamadali kayo ate?” “Oh! Gagraduate ka di ba?!” gulat na sabi ko. “Luh? Bukas pa oy. Utak mo nasa ibang bansa pa,” singhal niya kaya napahinto ako. ‘Seryoso ba?’ Nakahinga ang lahat ng maluwag kaya naman napakamot ako sa sintido at
Zian’s Point Of View Napamulat ako nang maramdaman ang kakaibang kirot sa binti ko, bahagyang nanlabo ang mata ko ngunit hindi ko makakalimutan ang mukha ni Elle na lumantad sa harapan ko. Tila kanina lang… “Ah, hmm..” It was even hard for me to speak… “Zian?” “Anak?!” Sunod kong pagkurap ay lumantad ang mukha ng magulang ko. Napapikit akong muli baka lumantad ang mukha na hinihintay ko. “M-Mom… S-Si Elle?” mahinang sabi ko at nahirapang igalaw ang braso ko kahit binti. “She’s not here, son…” sagot ni dad, nangunot ang noo ko at pinilit bumangon. ‘That’s impossible. I know I’m not hallucinating when I saw her…’ “I just saw her dad, just a while—” “A while? You’ve been asleep for three days…” mahinahon na sabi ni dad at tinuro ang paa ko. “You can’t even walk until we remove this cement.” ‘Three days?’ “She didn’t visit me?” pabulong kong tanong. Bahagya pa ngang namaos ang boses ko dahil sa pagkatuyo ng lalamunan. “She didn’t…” sa sagot nila ay labis akong nas
=ELVIRA’S POINT OF VIEW= Nagmadali kong sinundan ang emergency address ng cellphone niya. Pero papunta na sa ospital ang location ng cellphone niya dahilan para sumunod ako doon. Pagkarating ay napalunok ako nang makita siyang nasa stretcher at duguan. Humabol ako habang hinahapo. Hindi ko maunawaan ang nararamdaman. ‘Hindi ko alam ang gagawin ko kung sakaling mapano man siya…’ Inasikaso siya kaagad ng mga doctor at nang lalapit na sana ako ay mabilis akong hinarang ng mga pulis. “Sino sila ma’am?” “T-The girlfriend, a-anong nangyari?” kinakabahang sagot ko. Napaghawak ko ang dalawang kamay. “Ma’am, hindi pa kami makakapagbigay ng buong detalye. Pero ayon sa initial report, may nangyaring habulan sa may 7th Alley Street at nadamay ang sasakyan ng boyfriend niyo,” paliwanag ng pulis habang sinusulyapan ang dugong nakapahid sa gilid ng braso ko—hindi ko man lang namalayan na nagkaroon ako ng dugo ni Zian habang sinusubukan siyang lapitan kanina. Nanlabo ang paningin ko. Par
=Elvira’s Point Of View= Sumunod na araw ay tila gulo ang namagitan sa pamilya ko. Pagkalito, mga kwestyon na hindi masagot ng totoo. “Ang tanong ko bakit biglaan ang alis natin? Gumaganda na ang buhay natin dito oh!” gitil ni mama sa harapan ni papa. Para akong isang manekin sa harapan nila, nakatulala lang sa palitan at batuhan nila ng mga salita. “Mas gaganda naman ang buhay natin doon, mas tahimik—” “Hindi ‘yon! Bakit biglaan nga ang alis! Hindi mo nasasagot ang tanong ko! We’re already settling down again! So why leave?” nauubos pasensyang sabi ni mama kaya napapikit ako ng mariin. “It’s because of me, ma.” Sumingit na ako sa pagitan nila para hindi na sila magtalo pa. “Elle? Bakit ikaw?” tanong ni mama, naguguluhan. “Zian and I broke up,” mahinahon na sabi ko. Napahinto siya at hindi makapaniwalang tumitig sa akin. Hindi siya nakasagot at napasulyap kay papa. “May pera naman ho ako kung ‘yon ang problema, mas gaganda rin ang buhay natin sa ibang bansa. Malaki an
=Elvira’s Point Of View= I prepared a resignation letter. I have 5 days left and I don’t want to leave my work hanging. Pumunta ako sa opisina upang magpasa ng resignation letter at alam kong makikita ko siya. Pagkapasok sa office at taas noo akong lumapit sa desk niya. Unti-unti na nagsalubong ang kilay niya nang makita ako after two days. Marahan ko namang inilapag sa harapan niya ang resignation letter at doon siya napahinto. “What’s this?” malamig niyang sabi. “I’m resigning,” sobrang hina kong sabi. Nang salubungin ko ang mata niya ay napansin ko ang pasimpleng pag-igting ng panga niya. Huminga siya ng malalim. “Pati trabaho madadamay? Aren’t you being too immature, Elle?” nauubos pasensya niyang sabi kaya umiwas tingin ako. “Ang tagal mong pinaghirapan makapagtapos, para makakuha ng ganito ka-stable na trabaho. Pero dahil hiniwalayan mo ‘ko, pati ito iiwan mo?” Hindi ako nakasagot sa sinabi niya. “Answer me, Elle. Ano bang nangyayari sa’yo? I can understand if you’r
=ZIAN’S POINT OF VIEW= Pagkarating namin sa condo, hindi ko na inisip kung may makakakita sa akin habang buhat ko si Elvira. Mas importante siya kaysa sa kahit anong mapapansin ng iba. Binaba ko siya sa kama, pero hindi pa man ako nakakaupo nang lumayo siya sa akin. Niyakap niya ang sarili, nanginginig pa rin. “Elvira…” malalim akong huminga, pinipigilan ang sarili ko. “Sino? Sino ang kumuha sa’yo?” Hindi siya agad sumagot. Nakayuko lang siya, pilit na iniiwasan ang mga mata ko. “Elvira,” mas madiin kong tawag, pilit kong kinakalma ang boses ko. “Sinong gumawa nito sa’yo?” Nakita ko kung paano siya napalunok, kung paano siya bahagyang umatras sa kama na parang natatakot. Pero hindi siya sumagot. “Damn it, Elvira! Sabihin mo sa akin kung sino!” Sigaw ko, hindi na napigilan ang galit at takot ko. “Para mahuli ko, para masuklian ko ang ginawa nila sa’yo!” Sa halip na sumagot, napapikit siya at napailing. “Stop it,” mahina niyang sabi, halos hindi ko marinig.
=ZIAN’S POINT OF VIEW= “ELVIRA! ELVIRA!” Paulit-ulit kong isinisigaw ang pangalan niya, pero wala na. Naputol ang linya. Mabilis kong hinagilap ang susi ng sasakyan at halos patakbong lumabas ng condo. Wala akong pakialam kung sino ang mababangga ko. Putangina! May kumukuha sa kanya. At hindi ko alam kung saan sila pupunta. Habang nasa sasakyan, mabilis kong dinial ang isang numero sa phone. Hindi ako pwedeng maghintay lang. Hindi ako pwedeng walang gawin. “Trace a number for me. Now.” “Huh? Boss, anong number?” Binanggit ko ang number ni Elvira. Halos mabali ang daliri ko sa sobrang higpit ng hawak sa manibela. Damn it. Damn it! Biglang kumabog nang malakas ang dibdib ko. Kung anong ginawa ko sa kanya kanina, ngayon, mas matindi ang takot na nararamdaman ko. Dahil ngayon… Baka tuluyan ko na siyang mawala. =ELVIRA’S POINT OF VIEW= Ang bigat ng talukap ng mga mata ko, parang may bumabagsak na bakal sa katawan ko. Malamig ang paligid.
=Elvira’s Point Of View= “Now, tell me everything! What is it? Why did you point your gun at me?” mariing kwestyon ko sa kanya. Inabot niya sa akin ang cellphone at nasapo ang noo. “D-Does your father also borrow Clayn’s phone?” seryosong tanong ni Zian sa akin na ikinakunot ng noo ko. “Oo, bakit? A-Ano ba kasi—” “This phone is used by the founder to call someone, from below…” paliwanag ni Zian kaya umawang ang labi ko. “So it’s either you, Clayn, or your dad…” Naestatwa ako sa seryoso niyang inasik, tila tumigil ang daloy ng dugo ko. “A-Ano?” nauutal na tanong ko. “H-Hindi ko maintin—” “Naiintindihan mo. Ayaw mo lang intindihin,” mariing sabi niya kaya nanghihina akong napayuko at nasapo ang mukha. ‘Kailan pa?’ “K-Kung kaya mo pa matulog sa isang bubong kasama ako, go ahead, but if you can’t stay and breathe the same air, leave.” Ang malamig niyang boses ay labis na sinaktan ang puso ko. Pinilit ko tumayo, inabot ko ang bag ko na nasa sahig. “I-I can’t,” mahinang