"Thank you so much sir, enjoy your lunch ma'am." Ngumiti sila sa aking lahat bago tinanggap ang bill kaya naman nang makaalis sila ay excited akong naupo sa harap ng table."Food really makes a woman happy." Sinabi niya 'yon na para bang isa siya sa nag-ekperimento ukol sa bagay na 'yon."Thank you." I stated before eating their specialties that made me like it more, maraming inorder si Zai dahil set raw 'yon so I should enjoy raw."Anong mangyayari sa babae?" Tanong ko kay Zai."Alam na ni captain kung saan dadalhin 'yon," wika ni Zai at prenteng kumain."Bali Indonesia, ang astig ng beach nila 'no?" Halos daldal ako ng daldal ay mabuti hindi nagsawa sa akin si Zai."What do you call this babe?" Malambing na tanong ko tinuturo ang isang putahe."That's what they call Betutu babe," pigil tawa ako sa pangalan nito."But it looks like, steamed chicken babe." Ngumisi si Zai at tsaka inabutan ako ng saging na napakalaki."Lakatan," wika niya that made me swallowed hard."Hati tayo," wika
Isang linggo na ang nakalipas at ngayon ay nasa trabaho si Zai habang ako naman ay nasa bahay nila Ate Mia at nagtututor ng dalawang bata dahil mukhang hindi na kailangan ni Laze, si Jami at Sierah na lang."Mommy, I'm tired studying na po." Reklamo ni Sierah."Baby you have to, isang buwan na lang pasukan niyo na." Pagpapaalala ko sa bata dahilan para mas ngumuso ito, ako lang ang guardian na kasama nila ngayon dahil may pinuntahan lang si Ate Mia may pinuntahang pasyente ata.Mabilis na tumakbo ang oras at kinailangan na naming umuwi ni Sierah upang makapaghanda pa kami ng gabihan, dahil ala sais na rin ng gabi. Nang makarating ay pinaglaro ko muna sa bathtub si Sierah habang naghahanda ako ng rekados."Mommy, when will we have our own swimming pool?" Kwestyon ng anak ko na rinig na rinig dahil naiwan namang nakabukas ang bathroom."Pag aalis tayo sa hotel baby mahihirapan si daddy dahil katabi lang ng hotel ang hospital pag mapapalayo kawawa naman ang daddy mo." Suhestyon ko."At w
"Uhm Lauren Ramirez G-Garcia po." Nag-alangan ako ng ipakilala ang last name ngunit nangunot ang noo nito at nakapamulsang naglakad papalapit kaya napalunok ako."You married him?" He questioned at bigla ay naalala ko ang parehas nilang tindig dahil matangkad rin ang ginoo na ito ay kusa akong yumuko upang magbigay galang."Yes sir," kinakabahan na sagot ko at umayos na ng tayo."Mukhang nakilala mo agad ako, why? Do I look like him?" Kahit may katandaan na ang ginoo na ito ay masasabi kong malakas pa rin ang dating niya dahil tulad ni Daddy Vince ay ang iba lang may puti puti ng buhok ang ginoo na ito."S-Some facial parts sir," maayos na sagot ko."Don't you know how dangerous a man is?" Napalunok ako at matipid na ngumiti."Yes sir." "Why did you marry my son for?" Napalunok ako dahil sa tanong niya ay nababahidan 'yon ng pang-iinsulto, dahil siguro ay isa akong Ramirez at hindi Sandoval."I love him sir," I tried making my voice not to shake or stutter."Love?" Sobrang strikto ng
After he finishes the food, I left and go back home to be ready for the dinner night they wanted us to come. Hindi ako hihindi because it's his parents. Tamad na tamad ang anak ko kaya napagdesisyonan namin na ipabantay na lang namin siya kay Saji dahil mag-isa lang ni Saji sa penthouse niya. Dumating ang oras na dinner na ay nakaupo kami ni Zai sa harap ng parents niya ngunit kakikitaan kaagad si Zai ng pagkatamad dahil ang siko niya ay nakatungtong sa elbow rest ng isang magandang chair. "Sit properly," bulong ko. "Tired babe," matipid na sagot niya na halatang pagrarason lang naman kaya pasimple ko siyang kinurot sa legs niya dahilan para ngumiwi ito at umayos. Parehas talaga sila ni Saji bahagyang matigas ang puso sa magulang. "Dad," reklamo ni Zai hindi na matagalan ang presensya ng mommy niya. "Zai, anak naiinis ka na ba sa presensya ko?" Malungkot na tanong ng mama ni Zai ngunit ngumiwi si Zai. "Hindi obvious?" Sa sagot niya ay pilit ko siyang sinisita mula sa ilal
He gently caressed the side of my face and slid his fingers through my hair, I felt it through my scalp. While kissing me, he slowly stop that made me open my eyes and now he's staring at me. "You look nervous," wika niya kaya naman nahawakan ko ang tapat ng dibdib at naramdaman ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko."I am," wika ko namumula."Masakit ang katawan ko, pero parang nawawala." Natatawang sabi niya at dinadampi dampihan ang labi ko at pisngi. "Sus, ganiyan pag bed activities nawawala ang sakit ng katawan mo." Sarkastikang sabi ko ngunit ngumiti lang siya at mahinang tumawa dahil mukhang ang loko ay nawiwili sa pagdampi ng labi niya na ngayon ay nasa panga ko na."Babe.." Ang boses nito ay parang inaantok ng tawagin ako, sinalubong ko ang tingin niya kasabay ang tugon na hmm? "Plants ka ba?" Bulong niya at kusa akong napapikit ng bahagya niyang sipsipin ang malambot na parte sa leeg ko."Huh? Bakit?" Gulat na tanong ko."Mahilig kasi ako magdilig," awtomatikong nanlaki an
Kaya naman kumain na ako ngayong lunch kasama rin ang ibang teacher at tinatanong nila kung ano raw ang ginawa ng mga student ko sabi ko wala pa naman. Muli ay nalaman ko na ayaw silang pasukan ng ibang teacher kaya ako na sila lang ang hawak ay sinamahan ko na lang sila. "Uhm may humawak ba ng bag ko?" Tanong ko ng mapansin ang pagkakaayos ng bag ko at nasa labas rin ang iba. "Pinagbibintangan mo ba kami?" Naiinis na tanong ng isa kaya kinuha ko ang bag ko at tsaka ko napansin na nilagyan nila ito ng basura, huminga ako ng malalim. It's a designer's bag actually. Kaya pala nasa labas ang mga gamit ko, dahil basura na ang laman nito. Ngumiti ako at nilingon silang lahat. "Guys, this is childish." Tinutukoy ko ang bag ko. "Yeah, so next time don't bring your designer's bag. Para hindi ka malugi, iiyak ka ba tulad ng ibang teacher namin?" Natatawang sabi ng babaeng estudyante kaya ngumisi ako. "Limited edition, for sure she will cry." Ngising sabi ng isang lalake. "Yeah, it'
Nang makarating sa hotel room ay sinabihan niya si Sierah na pumasok sa kwarto nito kaya naman pumasok rin ako sa kwarto namin. Hinintay ko siya at pagbukas ng pinto nakakunot ang noo niya. "Ano meron?" Takang sabi ko. "Why are you breaking up with me?" Sa unang sinabi niya ay nanlaki ang mata ko. "Anong break up?" Kwestyon ko. "You, Lauren. You told me through text that we should break up. You even blocked my number, end my calls. We're married and break ups doesn't work." Nanlaki ang mata ko at tsaka ko nasapo ang noo. "Lintek na mga bata talaga," mahinang sabi ko. "Mukhang pinakialaman ng students ko ang cellphone, babe kasi pangalan mo sa contacts ko at walang password ang cellphone ko." I explained dahilan para mawala ang pagkakakunot noo ni Zai. "Really? Hindi ikaw?" Tanong niya kaya natawa ako. "Yeah. Katatapos lang nilang umorder using my name, worth 12 thousand." Nanlaki ang mata ni Zai. "Bakit ka pinagtitripan? You want me to scare them?" Natawa na lang ako m
"Wala naman, meron ba dapat?" Bigla ay naalala ko ang package na dinala ni Aji sa hotel noon, nasa Cebu si Aji ngayon eh. "Wala naman, just asking dahil nakakapagtakang nanahimik ang nanggugulo." Mahinahon niyang sagot hanggang sa dumating ang food namin ay bibihirang bumuka ang bibig namin para magsalita dahil panay kami nguya. "How about your students?" Tanong ni Zai. "Ayon, walang bago. Pasaway pa rin, ewan ko ba baka iniisip pa rin nila na babalik yumg dati nilang adviser since first year high school." Pagkwento ko pa. "Hindi ka ba nila sinasaktan?" Maayos niyang tanong habang tinuhog niya ang hash brown at inilagay sa side ko baka binibigay niya 'yon kasi ang una kong naubos. "Hindi naman, childish pranks lang 'yon." Mahinahon kong sagot. "Sa totoo lang nang high school ako may pinagtripan rin akong teacher, kaya lang napaiyak ko kaya na-konsensya ako binilhan ko ng cake. Ayon hanggang ngayon ako ang memorable niyang student." Natatawang kwento ni Zai. "Anong sabi
=Elvira’s Point Of View= Salubong ang kilay kong nakatitig sa computer expert habang magkakrus ang mga braso ko. Inaantay ang resulta ng cellphone ni Zian. “Matagal pa po ba?” naiinip kong kwestyon at hindi mapakali. Ramdam ko kasi ang kaba sa dibdib habang mas tumatagal ako dito. “30 mins pa,” sagot nito at panay ang pindot sa kanyang keyboard habang nakasaksak ang cellphone. Nang matapos ay inabot nito sa akin ang cellphone kaya naman agad kong kinalkal ‘yon ngunit natigilan ako nang makita na walang ibang mensahe na na-retrieve yung expert. Labis akong nakahinga ng maluwag not until i-back ko ang messages at makita ang usapan nila ng daddy niya. It made me curious… And nervous… Hindi ko napigilan lalo na nang magpop up ang ilan sa mga deleted messages… Halos sumikip ang dibdib ko sa nabasa. [CONVERSATION] Dad (Zai): Son, have you cleared the mission? Dad (Zai): Make sure it’s successful, so we don’t stress. Zian: What mission dad? I thought i’m all goods?
=Elvira’s Point Of View= And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya. “Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat. “Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa. “What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin. “Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair. “You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw. Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga. “That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monte
=Elvira’s Point Of View= Wala akong nagawa kundi sumang-ayon. Ayoko nang patagalin pa ang usapan. Habang nasa elevator kami, tahimik lang akong nakatayo sa tabi niya. Nararamdaman ko ang mga tingin niya, pero ni hindi ko man lang siya nilingon. “Hon…” muli niyang bungad nang makasakay kami sa kotse. “Zian, please. Huwag mo akong kausapin,” pigil ko, idinirekta ang tingin sa bintana habang nagmamaneho siya. Ramdam kong may gusto pa siyang sabihin, pero buti na lang at pinili niyang manahimik. ** Pagdating sa bahay, agad akong bumaba ng kotse bago pa siya makapag-park nang maayos. Tumawag pa siya sa akin, pero hindi ko na siya nilingon. Diretso akong pumasok sa loob at dumiretso sa kwarto ko. Pagkasarado ko ng pinto, doon ko na lang ibinuhos ang inis ko. Sinipa ko ang gilid ng kama at mariing napasapo sa noo. “Anong gagawin ko?” bulong ko sa sarili ko habang paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ang text ni Ms. Santos. Naalala ko ang malanding ngiti ng babaeng iyon noo
=Elvira’s Point Of View= Pagdating namin sa condo ni Zian, agad siyang nagbukas ng ilaw at inilapag ang dala niyang mga gamit sa lamesa. Pamilyar na sa akin ang lugar na iyon dahil ilang beses na rin akong nakapunta roon. Simple lang ang interior design ng condo—modern pero hindi masyadong sosyalin. Pero kahit ganoon, ramdam mo ang presensya ni Zian sa bawat sulok ng unit. “Gusto mo ng coffee?” tanong niya habang naglalakad patungo sa kitchen area. “Hindi na. Gusto ko na lang magpahinga,” sagot ko habang hinubad ang heels ko at naupo sa sofa. Sumilip siya mula sa kitchen, hawak ang tasa ng tubig. “Pagod ka ba? Ang aga pa ah, usually energetic ka pa sa ganitong oras.” “Tsk, ikaw kasi eh. Yung meeting kanina, nakakastress. Lalo na si Ms. Santos, parang gusto akong lamunin ng buhay,” sagot ko habang hinilot ang mga paa kong medyo sumasakit na. Lumapit siya sa akin, iniwan ang hawak na tasa sa center table, at umupo sa tabi ko. Walang sabi-sabi, kinuha niya ang isang paa ko at m
=Elvira’s Point Of View= Pagkabalik ni Zian sa office ay sinalubong ko siya. “Oh, glad you didn’t left, yet. I have something to discuss,” kalmadong sabi ni Zian at hinarap ako. “Ano?” bungad ko. Kinain kaagad ako ng kuryosidad ko sa bungad niya. May ‘glad’ eh. “I tried to have you in my project, but the CEO allowed you to take part but only for a week and 3 days. In short, we’ll be together for 10 days.” “Oh?” gulat na sabi ko. “Syempre, Garcia yata ‘to, hon?” mayabang niyang sabi kaya napangiti ako. “Did you pull some strings?” gulat na sabi ko. Nanlaki ang mata niya. “Syempre hindi! Honey naman, nakiusap kaya ako. Sabi ko pa hindi ko kaya mag-isa pero kaya naman, gusto ko lang nakikita ka palagi.” “Daming paliwanag ah?” asar ko. “You’ll sleep on my condo, tonight?” pag-iiba niya ng usapan kaya tumango ako. “Then should we break the bed?” he whispered, may halong landi ang kanyang tono. Tumaas ang kilay ko. “Am I your bed warmer Ian Zachary?” pagbibiro ko na iki
=Elvira’s Point Of View= Dalawang linggo na ang nakalipas mula nang insidenteng iyon. Alam ko naman na siguro, kahit papaano ay hindi na maulit pa ‘yon. Pupunta ako sa site na pinagtatrabahuan ni Zian. Magkahiwalay na naman kasi kami ng project na hawak. Dala-dala ko ang favorite lunch niya ay pinasok ko ang site. “Si Zian?” bungad ko. “Nasa office niya po engineer,” sagot ng isa sa mga kasamahan niya kaya pumunta ako doon. Ngunit pagbukas ko ng pinto ay napahinto ako nang makita ang isang babae na kaharap niya. Ngunit napansin ko rin ang kakaibang titig ng babae kay Zian. Siguro ay ito ang kliyente niya dahil mukhang mayaman manamit. I knocked on the slightly opened door at doon ko nakuha ang atensyon nilang dalawa. “Come in, Elle.” Nilapitan ko si Zian at inilapag ang kanyang pagkain. “Lalabas rin muna ako, may meeting ka pa naman—” “No, I actually need you here. Since the client is requesting this, can you check the blueprint?” mahinahon na sabi ni Zian at inabot s
=Elvira’s Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. “Mmm,” rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko ‘yon at dahil doon ay napamulat siya. “Damn, I forgot,” pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. “Brush lang ako hon, let’s continue the kiss after. Conscious ka
Zian’s Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. “Dad, I need you to check something,” bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. “Anak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo ‘yon.” “Dad, this isn’t about emotions. This is about survival,” sagot ko, matigas ang boses. “Hindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.” Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elvira’s Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zian’s Point of View “Kung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,” sabi ng lider. “Lumuhod ka at aminin mong natalo ka.” Napangiti ako nang bahagya. “I don’t think so.” Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. “Putang ina! Barilin siya!” sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. “Please! Don’t kill me!” sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. “Pakawalan mo siya,” utos ko, ang baril ko’y nakatutok sa kanya. “Pakiusap—” Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elvira’s Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. “