He gently caressed the side of my face and slid his fingers through my hair, I felt it through my scalp. While kissing me, he slowly stop that made me open my eyes and now he's staring at me. "You look nervous," wika niya kaya naman nahawakan ko ang tapat ng dibdib at naramdaman ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko."I am," wika ko namumula."Masakit ang katawan ko, pero parang nawawala." Natatawang sabi niya at dinadampi dampihan ang labi ko at pisngi. "Sus, ganiyan pag bed activities nawawala ang sakit ng katawan mo." Sarkastikang sabi ko ngunit ngumiti lang siya at mahinang tumawa dahil mukhang ang loko ay nawiwili sa pagdampi ng labi niya na ngayon ay nasa panga ko na."Babe.." Ang boses nito ay parang inaantok ng tawagin ako, sinalubong ko ang tingin niya kasabay ang tugon na hmm? "Plants ka ba?" Bulong niya at kusa akong napapikit ng bahagya niyang sipsipin ang malambot na parte sa leeg ko."Huh? Bakit?" Gulat na tanong ko."Mahilig kasi ako magdilig," awtomatikong nanlaki an
Kaya naman kumain na ako ngayong lunch kasama rin ang ibang teacher at tinatanong nila kung ano raw ang ginawa ng mga student ko sabi ko wala pa naman. Muli ay nalaman ko na ayaw silang pasukan ng ibang teacher kaya ako na sila lang ang hawak ay sinamahan ko na lang sila. "Uhm may humawak ba ng bag ko?" Tanong ko ng mapansin ang pagkakaayos ng bag ko at nasa labas rin ang iba. "Pinagbibintangan mo ba kami?" Naiinis na tanong ng isa kaya kinuha ko ang bag ko at tsaka ko napansin na nilagyan nila ito ng basura, huminga ako ng malalim. It's a designer's bag actually. Kaya pala nasa labas ang mga gamit ko, dahil basura na ang laman nito. Ngumiti ako at nilingon silang lahat. "Guys, this is childish." Tinutukoy ko ang bag ko. "Yeah, so next time don't bring your designer's bag. Para hindi ka malugi, iiyak ka ba tulad ng ibang teacher namin?" Natatawang sabi ng babaeng estudyante kaya ngumisi ako. "Limited edition, for sure she will cry." Ngising sabi ng isang lalake. "Yeah, it'
Nang makarating sa hotel room ay sinabihan niya si Sierah na pumasok sa kwarto nito kaya naman pumasok rin ako sa kwarto namin. Hinintay ko siya at pagbukas ng pinto nakakunot ang noo niya. "Ano meron?" Takang sabi ko. "Why are you breaking up with me?" Sa unang sinabi niya ay nanlaki ang mata ko. "Anong break up?" Kwestyon ko. "You, Lauren. You told me through text that we should break up. You even blocked my number, end my calls. We're married and break ups doesn't work." Nanlaki ang mata ko at tsaka ko nasapo ang noo. "Lintek na mga bata talaga," mahinang sabi ko. "Mukhang pinakialaman ng students ko ang cellphone, babe kasi pangalan mo sa contacts ko at walang password ang cellphone ko." I explained dahilan para mawala ang pagkakakunot noo ni Zai. "Really? Hindi ikaw?" Tanong niya kaya natawa ako. "Yeah. Katatapos lang nilang umorder using my name, worth 12 thousand." Nanlaki ang mata ni Zai. "Bakit ka pinagtitripan? You want me to scare them?" Natawa na lang ako m
"Wala naman, meron ba dapat?" Bigla ay naalala ko ang package na dinala ni Aji sa hotel noon, nasa Cebu si Aji ngayon eh. "Wala naman, just asking dahil nakakapagtakang nanahimik ang nanggugulo." Mahinahon niyang sagot hanggang sa dumating ang food namin ay bibihirang bumuka ang bibig namin para magsalita dahil panay kami nguya. "How about your students?" Tanong ni Zai. "Ayon, walang bago. Pasaway pa rin, ewan ko ba baka iniisip pa rin nila na babalik yumg dati nilang adviser since first year high school." Pagkwento ko pa. "Hindi ka ba nila sinasaktan?" Maayos niyang tanong habang tinuhog niya ang hash brown at inilagay sa side ko baka binibigay niya 'yon kasi ang una kong naubos. "Hindi naman, childish pranks lang 'yon." Mahinahon kong sagot. "Sa totoo lang nang high school ako may pinagtripan rin akong teacher, kaya lang napaiyak ko kaya na-konsensya ako binilhan ko ng cake. Ayon hanggang ngayon ako ang memorable niyang student." Natatawang kwento ni Zai. "Anong sabi
Habang nasa party kami ay nahiwalay kami ng seat ni Zai at sinabi ko naman sa kaniya na ayos lang dahil yung friend niya ay maraming friend na babae at sobrang babait pa as in they treat you like you are their friends."So teacher ka ngayon sa nag-iisang school here?" The lady with straight black hair asked that made me smile with nod."I get it now bukod sa maganda ka I'm sure your temper is so long?" Nakangiting sabi ng iba nabibilib."Ay hindi naman pero sa mga students kailangan eh." Inabutan nila ako ng light wine isa sa na-appreciate ko sa kanilang lahat."Kung ganoon kilala mo rin si Shane 'no?" Sa tanong ng isa ay tumango ako bilang sagot."She will be here mamaya, nasa plane pa siya." The other lady told me that made me answer just a smile."Akala ko nga sila ni Zai, pero buti na lang." Natatawang sabi ng isa."Why naman?" Tanong ko."Medyo ma-attitude talaga 'yon." Sagot pa ng isa kaya naman ngumiti na lang ako at umiling iling dahil wala akong masabi, ayoko namang manira ng
"Sasama ako, pero kasama ang asawa ko." Mahinahon na sabi ko."Sumama ka na lang kung ayaw mong masira ang buong party." Gitil ng isa kaya naman napalunok ako."Hindi ako ganoon nagtitiwala." Mabilis kong sabi."Kung wala kayong pinaplano, sasama ang asawa ko." I added hanggang sa pwersahan nila akong kuhanin at balak pa sana nilang takpan ang ilong ko ngunit nakita ako ng mga kaibigang babae."Hoy! Hoy!""Dali!""Sino kayo ha!" Pumalag ang mga ito ngunit sabay sabay kaming nagtaas mg kamay ng tutukan kami ng baril, walo kami at tatlo nila."Hala sis!""Oh my god! It's our end!""HELPPPP!" Biglang sigaw ng isang kasama namin to caught some attentions."Sige sumigaw ka pa!" Sigaw ng isa at tinutukan siya ng baril."Huh! Pag binaril mo 'ko mabubuhay pa ako!" Sigaw ng isa kaya naman nakagat ko ang ibabang labi at sa akmang pagtutok ng isa at desidido talaga itong manakit ay mabilis kong hinawakan ang nguso ng baril nito dahilan para ako ang tutukan."Wala kayong puwedeng saktan," explain
Time flew fast and it's two weeks already since he left, our room was so quiet, ang mga estudyante ko ay walang pagbabago ngunit nababawasan ang pantitrip nila dahil siguro ay napagod na rin sila.Hanggang sa lumipas muli ang panibagong dalawang linggo at dapat ay mamayang gabi na ang uwi ni Zai para sa month celebration namin kung kaya't excited ko siyang tinawagan dahil alam kong nasa yate na siya ngayong alas kwatro ng hapon o hindi kaya nasa airport?Hinanda ko na rin ang regalo ko kay Zai na isang couple bracelet sa kung saan pag tinatap ng bawat partida ay nagvavibrate. Inilagay ko 'yon sa gitna ng kama dahil gusto ko rin siyang masurpise.Sana matuwa siya sa simpleng gift ko. Nang sagutin niya ang tawag ay napangiti kaagad ako. "Babe, happy month." Nakangiting bati ko, but I heard a lot of voices in the background."Babe, I'll try to make it on time okay? For now I have to go, happy month!" Pilit ang siglang boses na 'yon ngunit sa background ay tinatawag na siya at may tumutun
As I opened my eyes, I felt the numbness of my hands and legs. I am not able to feel what's happening but I started crying when the man a while ago started kissing me. "G-Get off me." Hirap na hirap ako dahil sa sobrang hilo at sakit ng ulo ko, hindi ko siya maitulak at lalong wala akong lakas ng hawakan niya ang pulsuhan ko ang dalawang pulsuhan ko gamit ang kamay niya. Naramdaman ko ang pagtaas ng fitted dress na suot ko dahilan para wala akong magawa kundi umiyak ngunit walang tunog, natatakot ako, natatakot ako sa nangyayari pero hinang hina ako. Zai.. Please Zai.. What's this? What's happening? "You're fucking sexy." Gigil na sabi ng lalake sa harapan ko at wala akong nagawa kundi titigan ang pagnanasa niya sa akin, hindi ko alam para akong nasa isang bangungot na namamanhid ang buong katawan ko hindi ko sila maigalaw pero bahagya kong nararamdaman ang ginagawa niya. "T-Tama— ah!" Tumulo ng tumulo ang luha ko ng mapanood ko ang pambababoy niya sa akin. "Ang si
=Elvira’s Point Of View= Salubong ang kilay kong nakatitig sa computer expert habang magkakrus ang mga braso ko. Inaantay ang resulta ng cellphone ni Zian. “Matagal pa po ba?” naiinip kong kwestyon at hindi mapakali. Ramdam ko kasi ang kaba sa dibdib habang mas tumatagal ako dito. “30 mins pa,” sagot nito at panay ang pindot sa kanyang keyboard habang nakasaksak ang cellphone. Nang matapos ay inabot nito sa akin ang cellphone kaya naman agad kong kinalkal ‘yon ngunit natigilan ako nang makita na walang ibang mensahe na na-retrieve yung expert. Labis akong nakahinga ng maluwag not until i-back ko ang messages at makita ang usapan nila ng daddy niya. It made me curious… And nervous… Hindi ko napigilan lalo na nang magpop up ang ilan sa mga deleted messages… Halos sumikip ang dibdib ko sa nabasa. [CONVERSATION] Dad (Zai): Son, have you cleared the mission? Dad (Zai): Make sure it’s successful, so we don’t stress. Zian: What mission dad? I thought i’m all goods?
=Elvira’s Point Of View= And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya. “Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat. “Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa. “What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin. “Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair. “You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw. Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga. “That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monte
=Elvira’s Point Of View= Wala akong nagawa kundi sumang-ayon. Ayoko nang patagalin pa ang usapan. Habang nasa elevator kami, tahimik lang akong nakatayo sa tabi niya. Nararamdaman ko ang mga tingin niya, pero ni hindi ko man lang siya nilingon. “Hon…” muli niyang bungad nang makasakay kami sa kotse. “Zian, please. Huwag mo akong kausapin,” pigil ko, idinirekta ang tingin sa bintana habang nagmamaneho siya. Ramdam kong may gusto pa siyang sabihin, pero buti na lang at pinili niyang manahimik. ** Pagdating sa bahay, agad akong bumaba ng kotse bago pa siya makapag-park nang maayos. Tumawag pa siya sa akin, pero hindi ko na siya nilingon. Diretso akong pumasok sa loob at dumiretso sa kwarto ko. Pagkasarado ko ng pinto, doon ko na lang ibinuhos ang inis ko. Sinipa ko ang gilid ng kama at mariing napasapo sa noo. “Anong gagawin ko?” bulong ko sa sarili ko habang paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ang text ni Ms. Santos. Naalala ko ang malanding ngiti ng babaeng iyon noo
=Elvira’s Point Of View= Pagdating namin sa condo ni Zian, agad siyang nagbukas ng ilaw at inilapag ang dala niyang mga gamit sa lamesa. Pamilyar na sa akin ang lugar na iyon dahil ilang beses na rin akong nakapunta roon. Simple lang ang interior design ng condo—modern pero hindi masyadong sosyalin. Pero kahit ganoon, ramdam mo ang presensya ni Zian sa bawat sulok ng unit. “Gusto mo ng coffee?” tanong niya habang naglalakad patungo sa kitchen area. “Hindi na. Gusto ko na lang magpahinga,” sagot ko habang hinubad ang heels ko at naupo sa sofa. Sumilip siya mula sa kitchen, hawak ang tasa ng tubig. “Pagod ka ba? Ang aga pa ah, usually energetic ka pa sa ganitong oras.” “Tsk, ikaw kasi eh. Yung meeting kanina, nakakastress. Lalo na si Ms. Santos, parang gusto akong lamunin ng buhay,” sagot ko habang hinilot ang mga paa kong medyo sumasakit na. Lumapit siya sa akin, iniwan ang hawak na tasa sa center table, at umupo sa tabi ko. Walang sabi-sabi, kinuha niya ang isang paa ko at m
=Elvira’s Point Of View= Pagkabalik ni Zian sa office ay sinalubong ko siya. “Oh, glad you didn’t left, yet. I have something to discuss,” kalmadong sabi ni Zian at hinarap ako. “Ano?” bungad ko. Kinain kaagad ako ng kuryosidad ko sa bungad niya. May ‘glad’ eh. “I tried to have you in my project, but the CEO allowed you to take part but only for a week and 3 days. In short, we’ll be together for 10 days.” “Oh?” gulat na sabi ko. “Syempre, Garcia yata ‘to, hon?” mayabang niyang sabi kaya napangiti ako. “Did you pull some strings?” gulat na sabi ko. Nanlaki ang mata niya. “Syempre hindi! Honey naman, nakiusap kaya ako. Sabi ko pa hindi ko kaya mag-isa pero kaya naman, gusto ko lang nakikita ka palagi.” “Daming paliwanag ah?” asar ko. “You’ll sleep on my condo, tonight?” pag-iiba niya ng usapan kaya tumango ako. “Then should we break the bed?” he whispered, may halong landi ang kanyang tono. Tumaas ang kilay ko. “Am I your bed warmer Ian Zachary?” pagbibiro ko na iki
=Elvira’s Point Of View= Dalawang linggo na ang nakalipas mula nang insidenteng iyon. Alam ko naman na siguro, kahit papaano ay hindi na maulit pa ‘yon. Pupunta ako sa site na pinagtatrabahuan ni Zian. Magkahiwalay na naman kasi kami ng project na hawak. Dala-dala ko ang favorite lunch niya ay pinasok ko ang site. “Si Zian?” bungad ko. “Nasa office niya po engineer,” sagot ng isa sa mga kasamahan niya kaya pumunta ako doon. Ngunit pagbukas ko ng pinto ay napahinto ako nang makita ang isang babae na kaharap niya. Ngunit napansin ko rin ang kakaibang titig ng babae kay Zian. Siguro ay ito ang kliyente niya dahil mukhang mayaman manamit. I knocked on the slightly opened door at doon ko nakuha ang atensyon nilang dalawa. “Come in, Elle.” Nilapitan ko si Zian at inilapag ang kanyang pagkain. “Lalabas rin muna ako, may meeting ka pa naman—” “No, I actually need you here. Since the client is requesting this, can you check the blueprint?” mahinahon na sabi ni Zian at inabot s
=Elvira’s Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. “Mmm,” rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko ‘yon at dahil doon ay napamulat siya. “Damn, I forgot,” pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. “Brush lang ako hon, let’s continue the kiss after. Conscious ka
Zian’s Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. “Dad, I need you to check something,” bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. “Anak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo ‘yon.” “Dad, this isn’t about emotions. This is about survival,” sagot ko, matigas ang boses. “Hindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.” Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elvira’s Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zian’s Point of View “Kung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,” sabi ng lider. “Lumuhod ka at aminin mong natalo ka.” Napangiti ako nang bahagya. “I don’t think so.” Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. “Putang ina! Barilin siya!” sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. “Please! Don’t kill me!” sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. “Pakawalan mo siya,” utos ko, ang baril ko’y nakatutok sa kanya. “Pakiusap—” Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elvira’s Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. “