Isang linggo na pero hindi pa rin nakakabalik si Zai, hindi pa rin ako natatahimik dahil sa letter at sa parts na pinadala sa akin. I started wondering who's part is that? "Lauren," nang marinig ang katok ni Kuya Luke ay napabangon ako sa kama at inayos ang sarili. Tumayo ako at binuksan ang pinto. "Zai," wika niya at inabot ang cellphone sa akin kaya napalunok ako at kinuha 'yon. "Balik mo na lang mamaya," wika ni Kuya Luke at matipid na ngumiti kaya nang maisara ang pinto ay napatitig ako sa cellphone bago itinapat 'yon sa tenga ko. "Woman," panimula niya kaya napalunok ako at mariing pumikit. "What happened to you? You never answered my calls for three days straight. Nandiyan ka lang naman raw sa bahay nila," pumikit ako at pinigilang maluha dahil natatakot talaga ako. "Lauren, hey." "I am not feeling well," mahinang sabi ko at naupo sa kama. Narinig ko ang pagpigil ng buntong hininga niya sa kabilang linya ngunit tumikhim siya at bagkus ay huminga ng malalim. "What
"Y-Yes Zai, I am willing to take your surname as my last name. Be my adonis forever." Nang sagutin ko 'yon ay ngumiti siya na labas ang ngipin dahilan para mapalunok ako dahil mas gwapo siya doon! Gwapo na siya sa natural smile niya but when his teeth are showing damn! So attractive, he held my hand and slid the ring on my finger. A tear fell from my eyes I feel so emotional ang saya ko. "Thank you babe," nakangiting sabi niya at akala ko 'yon na 'yon pero kusa akong pumikit ng halikan niya ako sa labi ng marahan ngunit romantic. Isinandal niya ang likod ng ulo ko sa pader sa gilid ng pinto, mabuti na lang lip tint ang sinuot ko at hindi lipstick, matapos niya akong halikan ay niyakap niya ako ng mahigpit. "Handa na akong pakasalan ka bukas na bukas," wika niya kaya natawa ako. "Too fast," wika ko pa. "Of course, baka bawiin mo pa na gusto mo akong pakasalan." Tumawa kaming dalawa at tinitigan ko siya. "You look so handsome babe." Malambing na sabi ko. "You look beaut
"Your turn Ms.Lauren Ramirez," wika ng lalake kaya ngumisi ako at nahihiyang nilingon ang kinilala kong magulang. "Una po sa lahat, taglish 'to." I announced that made everyone giggle out of laughter. "Sure babe," nakangising turan ni Zai at inayos pa ang buhok na nalaglag sa harapan ng mukha ko. "Zai Garcia, I actually don't memorize the things I wanted to say. The truth is I want to tell you everything my hearts wanted you to know," I cleared my throat because I was nervous, he smiled once again before giving me a nod to continue. "I also don't know if this is a vow, but I'll mix it up. First of all, I really don't like the idea of us getting married, but that was before." Tumango siya. "I left you with a letter, because I don't want you seeing me crying like a kid. I don't like seeing you watching me being weak because I wanted to prove how strong I am enough not to be affected with your emotions but literally no." I paused. "I think of getting back when I left you 6 ye
"I'll just change babe," ngiting paalam ko sa kaniya at naglakad na papasok sa kwarto. I started removing my dress but I can't unzip it because as I remember Ate Mia zipped this for me dahil hindi naabot. Huminga ako ng malalim bago pa tuluyang maubusan ng pasensya ay pumasok si Zai ng closet ngunit halos nasapo niya ang noo ng mauntog siya sa itaas nito kaya natawa ako. "Babe, masakit." Dismayadong sabi niya kaya pigil tawa ako ng sapuin niya ito. He's really tall and the door closet was like 6ft lang and he forgot about it. "Babe, you need help?" Mahinahon niyang tanong habang inaalis ang butones ng suot niyang polo using his one hand. "Yeah, I can't unzip it." Tumalikod ako sa kaniya at itinuro 'yon at hirap talaga akong abutin kung kaya't nang maramdaman ang presensya niya sa likuran ko ay huminga siya ng malalim bago hinawakan 'yon. "Ingat," bulong kong sabi. Nang maibaba niya 'yon hanggang sa lower back ko ay napalunok ako ng yumakap siya mula sa likod ko but then I a
Kinaumagahan ay nagising ako sa kama, sobrang lamig ngunit damang dama ko ang nakayakap sa akin sa likuran ko. "Z-Zai, time check." Tinapik ko ang kamay niya dahilan para umungol siya dahil nagrereklamo. "Baka ma-late tayo sa flight." Bulong ko. "Sa taas lang tayo babe, chopper." Nagrereklamo niyang sabi halatang inaantok dahil sa husky nitong boses. "It's still the same," bumangon ako at inabot ang lamp shade so I could see. "Don't get up, you're naked." Nanlaki ang mata ko at mabilis na bumalik sa ilalim ng comforter dahilan para mahinang natawa si Zai. "5:30 ang alis natin, 5:10 na." Bumangon si Zai ay itinaas ang buhok dahil humaharang 'yon sa mukha niya. "I'll get ready," wika niya at hinawakan pa ang kamay ko bago tumayo kaya naman dala dala ang kumot ay pumasok ako sa closet at kumuha ng dadamitin mabuti na lang sa labas na banyo naligo si Zai. Matapos kong maligo ay halos mabilis lang dahil nakakahiya naman sa pilot na maghahatid sa amin, ngumiti ako ng nasa har
Ngunit kusa akong napamulat ng marinig ko ang pagdaing ng babae, at nakita ko si Zai na hawak niya na ang baril at ang babae ay nakatalikod na dahil hawak ni Zai ang dalawang likod niya at idinidiin nito ang mukha ng babae sa barrier. "Hold this," wika ni Zai at inabot sa akin. "Nakalusot ka," wika niya sa babae ang tinig ay tila ba seryosong seryoso ito. "You think I'm stupid enough not to notice the time she's gone?" Huminga ako ng malalim at tsaka tinitigan si Zai pinanonood ko sila ngayon. "Get something so I could tape or tie her." Utos ni Zai kaya nagmamadali akong naghanap sa loob ng chopper, nang makita ko ang nasa gamit ng cabin crew ay binigay ko 'yon kay Zai. "Sinong kasabwat mo?" Tanong ni Zai habang mahigpit niya itong itinatali. "Sa oras ng take off, kung sakali na hindi ka makaupo bahala kang lumutang. Just survive." Zai simply tapped both of his palm before walking that made me swallowed hard, he came to me trying to smile. "You got hurt babe? I'm sorry.
"Thank you so much sir, enjoy your lunch ma'am." Ngumiti sila sa aking lahat bago tinanggap ang bill kaya naman nang makaalis sila ay excited akong naupo sa harap ng table."Food really makes a woman happy." Sinabi niya 'yon na para bang isa siya sa nag-ekperimento ukol sa bagay na 'yon."Thank you." I stated before eating their specialties that made me like it more, maraming inorder si Zai dahil set raw 'yon so I should enjoy raw."Anong mangyayari sa babae?" Tanong ko kay Zai."Alam na ni captain kung saan dadalhin 'yon," wika ni Zai at prenteng kumain."Bali Indonesia, ang astig ng beach nila 'no?" Halos daldal ako ng daldal ay mabuti hindi nagsawa sa akin si Zai."What do you call this babe?" Malambing na tanong ko tinuturo ang isang putahe."That's what they call Betutu babe," pigil tawa ako sa pangalan nito."But it looks like, steamed chicken babe." Ngumisi si Zai at tsaka inabutan ako ng saging na napakalaki."Lakatan," wika niya that made me swallowed hard."Hati tayo," wika
Isang linggo na ang nakalipas at ngayon ay nasa trabaho si Zai habang ako naman ay nasa bahay nila Ate Mia at nagtututor ng dalawang bata dahil mukhang hindi na kailangan ni Laze, si Jami at Sierah na lang."Mommy, I'm tired studying na po." Reklamo ni Sierah."Baby you have to, isang buwan na lang pasukan niyo na." Pagpapaalala ko sa bata dahilan para mas ngumuso ito, ako lang ang guardian na kasama nila ngayon dahil may pinuntahan lang si Ate Mia may pinuntahang pasyente ata.Mabilis na tumakbo ang oras at kinailangan na naming umuwi ni Sierah upang makapaghanda pa kami ng gabihan, dahil ala sais na rin ng gabi. Nang makarating ay pinaglaro ko muna sa bathtub si Sierah habang naghahanda ako ng rekados."Mommy, when will we have our own swimming pool?" Kwestyon ng anak ko na rinig na rinig dahil naiwan namang nakabukas ang bathroom."Pag aalis tayo sa hotel baby mahihirapan si daddy dahil katabi lang ng hotel ang hospital pag mapapalayo kawawa naman ang daddy mo." Suhestyon ko."At w
=Elvira’s Point Of View= Salubong ang kilay kong nakatitig sa computer expert habang magkakrus ang mga braso ko. Inaantay ang resulta ng cellphone ni Zian. “Matagal pa po ba?” naiinip kong kwestyon at hindi mapakali. Ramdam ko kasi ang kaba sa dibdib habang mas tumatagal ako dito. “30 mins pa,” sagot nito at panay ang pindot sa kanyang keyboard habang nakasaksak ang cellphone. Nang matapos ay inabot nito sa akin ang cellphone kaya naman agad kong kinalkal ‘yon ngunit natigilan ako nang makita na walang ibang mensahe na na-retrieve yung expert. Labis akong nakahinga ng maluwag not until i-back ko ang messages at makita ang usapan nila ng daddy niya. It made me curious… And nervous… Hindi ko napigilan lalo na nang magpop up ang ilan sa mga deleted messages… Halos sumikip ang dibdib ko sa nabasa. [CONVERSATION] Dad (Zai): Son, have you cleared the mission? Dad (Zai): Make sure it’s successful, so we don’t stress. Zian: What mission dad? I thought i’m all goods?
=Elvira’s Point Of View= And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya. “Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat. “Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa. “What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin. “Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair. “You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw. Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga. “That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monte
=Elvira’s Point Of View= Wala akong nagawa kundi sumang-ayon. Ayoko nang patagalin pa ang usapan. Habang nasa elevator kami, tahimik lang akong nakatayo sa tabi niya. Nararamdaman ko ang mga tingin niya, pero ni hindi ko man lang siya nilingon. “Hon…” muli niyang bungad nang makasakay kami sa kotse. “Zian, please. Huwag mo akong kausapin,” pigil ko, idinirekta ang tingin sa bintana habang nagmamaneho siya. Ramdam kong may gusto pa siyang sabihin, pero buti na lang at pinili niyang manahimik. ** Pagdating sa bahay, agad akong bumaba ng kotse bago pa siya makapag-park nang maayos. Tumawag pa siya sa akin, pero hindi ko na siya nilingon. Diretso akong pumasok sa loob at dumiretso sa kwarto ko. Pagkasarado ko ng pinto, doon ko na lang ibinuhos ang inis ko. Sinipa ko ang gilid ng kama at mariing napasapo sa noo. “Anong gagawin ko?” bulong ko sa sarili ko habang paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ang text ni Ms. Santos. Naalala ko ang malanding ngiti ng babaeng iyon noo
=Elvira’s Point Of View= Pagdating namin sa condo ni Zian, agad siyang nagbukas ng ilaw at inilapag ang dala niyang mga gamit sa lamesa. Pamilyar na sa akin ang lugar na iyon dahil ilang beses na rin akong nakapunta roon. Simple lang ang interior design ng condo—modern pero hindi masyadong sosyalin. Pero kahit ganoon, ramdam mo ang presensya ni Zian sa bawat sulok ng unit. “Gusto mo ng coffee?” tanong niya habang naglalakad patungo sa kitchen area. “Hindi na. Gusto ko na lang magpahinga,” sagot ko habang hinubad ang heels ko at naupo sa sofa. Sumilip siya mula sa kitchen, hawak ang tasa ng tubig. “Pagod ka ba? Ang aga pa ah, usually energetic ka pa sa ganitong oras.” “Tsk, ikaw kasi eh. Yung meeting kanina, nakakastress. Lalo na si Ms. Santos, parang gusto akong lamunin ng buhay,” sagot ko habang hinilot ang mga paa kong medyo sumasakit na. Lumapit siya sa akin, iniwan ang hawak na tasa sa center table, at umupo sa tabi ko. Walang sabi-sabi, kinuha niya ang isang paa ko at m
=Elvira’s Point Of View= Pagkabalik ni Zian sa office ay sinalubong ko siya. “Oh, glad you didn’t left, yet. I have something to discuss,” kalmadong sabi ni Zian at hinarap ako. “Ano?” bungad ko. Kinain kaagad ako ng kuryosidad ko sa bungad niya. May ‘glad’ eh. “I tried to have you in my project, but the CEO allowed you to take part but only for a week and 3 days. In short, we’ll be together for 10 days.” “Oh?” gulat na sabi ko. “Syempre, Garcia yata ‘to, hon?” mayabang niyang sabi kaya napangiti ako. “Did you pull some strings?” gulat na sabi ko. Nanlaki ang mata niya. “Syempre hindi! Honey naman, nakiusap kaya ako. Sabi ko pa hindi ko kaya mag-isa pero kaya naman, gusto ko lang nakikita ka palagi.” “Daming paliwanag ah?” asar ko. “You’ll sleep on my condo, tonight?” pag-iiba niya ng usapan kaya tumango ako. “Then should we break the bed?” he whispered, may halong landi ang kanyang tono. Tumaas ang kilay ko. “Am I your bed warmer Ian Zachary?” pagbibiro ko na iki
=Elvira’s Point Of View= Dalawang linggo na ang nakalipas mula nang insidenteng iyon. Alam ko naman na siguro, kahit papaano ay hindi na maulit pa ‘yon. Pupunta ako sa site na pinagtatrabahuan ni Zian. Magkahiwalay na naman kasi kami ng project na hawak. Dala-dala ko ang favorite lunch niya ay pinasok ko ang site. “Si Zian?” bungad ko. “Nasa office niya po engineer,” sagot ng isa sa mga kasamahan niya kaya pumunta ako doon. Ngunit pagbukas ko ng pinto ay napahinto ako nang makita ang isang babae na kaharap niya. Ngunit napansin ko rin ang kakaibang titig ng babae kay Zian. Siguro ay ito ang kliyente niya dahil mukhang mayaman manamit. I knocked on the slightly opened door at doon ko nakuha ang atensyon nilang dalawa. “Come in, Elle.” Nilapitan ko si Zian at inilapag ang kanyang pagkain. “Lalabas rin muna ako, may meeting ka pa naman—” “No, I actually need you here. Since the client is requesting this, can you check the blueprint?” mahinahon na sabi ni Zian at inabot s
=Elvira’s Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. “Mmm,” rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko ‘yon at dahil doon ay napamulat siya. “Damn, I forgot,” pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. “Brush lang ako hon, let’s continue the kiss after. Conscious ka
Zian’s Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. “Dad, I need you to check something,” bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. “Anak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo ‘yon.” “Dad, this isn’t about emotions. This is about survival,” sagot ko, matigas ang boses. “Hindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.” Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elvira’s Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zian’s Point of View “Kung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,” sabi ng lider. “Lumuhod ka at aminin mong natalo ka.” Napangiti ako nang bahagya. “I don’t think so.” Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. “Putang ina! Barilin siya!” sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. “Please! Don’t kill me!” sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. “Pakawalan mo siya,” utos ko, ang baril ko’y nakatutok sa kanya. “Pakiusap—” Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elvira’s Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. “