"I'll just change babe," ngiting paalam ko sa kaniya at naglakad na papasok sa kwarto. I started removing my dress but I can't unzip it because as I remember Ate Mia zipped this for me dahil hindi naabot. Huminga ako ng malalim bago pa tuluyang maubusan ng pasensya ay pumasok si Zai ng closet ngunit halos nasapo niya ang noo ng mauntog siya sa itaas nito kaya natawa ako. "Babe, masakit." Dismayadong sabi niya kaya pigil tawa ako ng sapuin niya ito. He's really tall and the door closet was like 6ft lang and he forgot about it. "Babe, you need help?" Mahinahon niyang tanong habang inaalis ang butones ng suot niyang polo using his one hand. "Yeah, I can't unzip it." Tumalikod ako sa kaniya at itinuro 'yon at hirap talaga akong abutin kung kaya't nang maramdaman ang presensya niya sa likuran ko ay huminga siya ng malalim bago hinawakan 'yon. "Ingat," bulong kong sabi. Nang maibaba niya 'yon hanggang sa lower back ko ay napalunok ako ng yumakap siya mula sa likod ko but then I a
Kinaumagahan ay nagising ako sa kama, sobrang lamig ngunit damang dama ko ang nakayakap sa akin sa likuran ko. "Z-Zai, time check." Tinapik ko ang kamay niya dahilan para umungol siya dahil nagrereklamo. "Baka ma-late tayo sa flight." Bulong ko. "Sa taas lang tayo babe, chopper." Nagrereklamo niyang sabi halatang inaantok dahil sa husky nitong boses. "It's still the same," bumangon ako at inabot ang lamp shade so I could see. "Don't get up, you're naked." Nanlaki ang mata ko at mabilis na bumalik sa ilalim ng comforter dahilan para mahinang natawa si Zai. "5:30 ang alis natin, 5:10 na." Bumangon si Zai ay itinaas ang buhok dahil humaharang 'yon sa mukha niya. "I'll get ready," wika niya at hinawakan pa ang kamay ko bago tumayo kaya naman dala dala ang kumot ay pumasok ako sa closet at kumuha ng dadamitin mabuti na lang sa labas na banyo naligo si Zai. Matapos kong maligo ay halos mabilis lang dahil nakakahiya naman sa pilot na maghahatid sa amin, ngumiti ako ng nasa har
Ngunit kusa akong napamulat ng marinig ko ang pagdaing ng babae, at nakita ko si Zai na hawak niya na ang baril at ang babae ay nakatalikod na dahil hawak ni Zai ang dalawang likod niya at idinidiin nito ang mukha ng babae sa barrier. "Hold this," wika ni Zai at inabot sa akin. "Nakalusot ka," wika niya sa babae ang tinig ay tila ba seryosong seryoso ito. "You think I'm stupid enough not to notice the time she's gone?" Huminga ako ng malalim at tsaka tinitigan si Zai pinanonood ko sila ngayon. "Get something so I could tape or tie her." Utos ni Zai kaya nagmamadali akong naghanap sa loob ng chopper, nang makita ko ang nasa gamit ng cabin crew ay binigay ko 'yon kay Zai. "Sinong kasabwat mo?" Tanong ni Zai habang mahigpit niya itong itinatali. "Sa oras ng take off, kung sakali na hindi ka makaupo bahala kang lumutang. Just survive." Zai simply tapped both of his palm before walking that made me swallowed hard, he came to me trying to smile. "You got hurt babe? I'm sorry.
"Thank you so much sir, enjoy your lunch ma'am." Ngumiti sila sa aking lahat bago tinanggap ang bill kaya naman nang makaalis sila ay excited akong naupo sa harap ng table."Food really makes a woman happy." Sinabi niya 'yon na para bang isa siya sa nag-ekperimento ukol sa bagay na 'yon."Thank you." I stated before eating their specialties that made me like it more, maraming inorder si Zai dahil set raw 'yon so I should enjoy raw."Anong mangyayari sa babae?" Tanong ko kay Zai."Alam na ni captain kung saan dadalhin 'yon," wika ni Zai at prenteng kumain."Bali Indonesia, ang astig ng beach nila 'no?" Halos daldal ako ng daldal ay mabuti hindi nagsawa sa akin si Zai."What do you call this babe?" Malambing na tanong ko tinuturo ang isang putahe."That's what they call Betutu babe," pigil tawa ako sa pangalan nito."But it looks like, steamed chicken babe." Ngumisi si Zai at tsaka inabutan ako ng saging na napakalaki."Lakatan," wika niya that made me swallowed hard."Hati tayo," wika
Isang linggo na ang nakalipas at ngayon ay nasa trabaho si Zai habang ako naman ay nasa bahay nila Ate Mia at nagtututor ng dalawang bata dahil mukhang hindi na kailangan ni Laze, si Jami at Sierah na lang."Mommy, I'm tired studying na po." Reklamo ni Sierah."Baby you have to, isang buwan na lang pasukan niyo na." Pagpapaalala ko sa bata dahilan para mas ngumuso ito, ako lang ang guardian na kasama nila ngayon dahil may pinuntahan lang si Ate Mia may pinuntahang pasyente ata.Mabilis na tumakbo ang oras at kinailangan na naming umuwi ni Sierah upang makapaghanda pa kami ng gabihan, dahil ala sais na rin ng gabi. Nang makarating ay pinaglaro ko muna sa bathtub si Sierah habang naghahanda ako ng rekados."Mommy, when will we have our own swimming pool?" Kwestyon ng anak ko na rinig na rinig dahil naiwan namang nakabukas ang bathroom."Pag aalis tayo sa hotel baby mahihirapan si daddy dahil katabi lang ng hotel ang hospital pag mapapalayo kawawa naman ang daddy mo." Suhestyon ko."At w
"Uhm Lauren Ramirez G-Garcia po." Nag-alangan ako ng ipakilala ang last name ngunit nangunot ang noo nito at nakapamulsang naglakad papalapit kaya napalunok ako."You married him?" He questioned at bigla ay naalala ko ang parehas nilang tindig dahil matangkad rin ang ginoo na ito ay kusa akong yumuko upang magbigay galang."Yes sir," kinakabahan na sagot ko at umayos na ng tayo."Mukhang nakilala mo agad ako, why? Do I look like him?" Kahit may katandaan na ang ginoo na ito ay masasabi kong malakas pa rin ang dating niya dahil tulad ni Daddy Vince ay ang iba lang may puti puti ng buhok ang ginoo na ito."S-Some facial parts sir," maayos na sagot ko."Don't you know how dangerous a man is?" Napalunok ako at matipid na ngumiti."Yes sir." "Why did you marry my son for?" Napalunok ako dahil sa tanong niya ay nababahidan 'yon ng pang-iinsulto, dahil siguro ay isa akong Ramirez at hindi Sandoval."I love him sir," I tried making my voice not to shake or stutter."Love?" Sobrang strikto ng
After he finishes the food, I left and go back home to be ready for the dinner night they wanted us to come. Hindi ako hihindi because it's his parents. Tamad na tamad ang anak ko kaya napagdesisyonan namin na ipabantay na lang namin siya kay Saji dahil mag-isa lang ni Saji sa penthouse niya. Dumating ang oras na dinner na ay nakaupo kami ni Zai sa harap ng parents niya ngunit kakikitaan kaagad si Zai ng pagkatamad dahil ang siko niya ay nakatungtong sa elbow rest ng isang magandang chair. "Sit properly," bulong ko. "Tired babe," matipid na sagot niya na halatang pagrarason lang naman kaya pasimple ko siyang kinurot sa legs niya dahilan para ngumiwi ito at umayos. Parehas talaga sila ni Saji bahagyang matigas ang puso sa magulang. "Dad," reklamo ni Zai hindi na matagalan ang presensya ng mommy niya. "Zai, anak naiinis ka na ba sa presensya ko?" Malungkot na tanong ng mama ni Zai ngunit ngumiwi si Zai. "Hindi obvious?" Sa sagot niya ay pilit ko siyang sinisita mula sa ilal
He gently caressed the side of my face and slid his fingers through my hair, I felt it through my scalp. While kissing me, he slowly stop that made me open my eyes and now he's staring at me. "You look nervous," wika niya kaya naman nahawakan ko ang tapat ng dibdib at naramdaman ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko."I am," wika ko namumula."Masakit ang katawan ko, pero parang nawawala." Natatawang sabi niya at dinadampi dampihan ang labi ko at pisngi. "Sus, ganiyan pag bed activities nawawala ang sakit ng katawan mo." Sarkastikang sabi ko ngunit ngumiti lang siya at mahinang tumawa dahil mukhang ang loko ay nawiwili sa pagdampi ng labi niya na ngayon ay nasa panga ko na."Babe.." Ang boses nito ay parang inaantok ng tawagin ako, sinalubong ko ang tingin niya kasabay ang tugon na hmm? "Plants ka ba?" Bulong niya at kusa akong napapikit ng bahagya niyang sipsipin ang malambot na parte sa leeg ko."Huh? Bakit?" Gulat na tanong ko."Mahilig kasi ako magdilig," awtomatikong nanlaki an
=ZIAN’S POINT OF VIEW= Pagkarating namin sa condo, hindi ko na inisip kung may makakakita sa akin habang buhat ko si Elvira. Mas importante siya kaysa sa kahit anong mapapansin ng iba. Binaba ko siya sa kama, pero hindi pa man ako nakakaupo nang lumayo siya sa akin. Niyakap niya ang sarili, nanginginig pa rin. “Elvira…” malalim akong huminga, pinipigilan ang sarili ko. “Sino? Sino ang kumuha sa’yo?” Hindi siya agad sumagot. Nakayuko lang siya, pilit na iniiwasan ang mga mata ko. “Elvira,” mas madiin kong tawag, pilit kong kinakalma ang boses ko. “Sinong gumawa nito sa’yo?” Nakita ko kung paano siya napalunok, kung paano siya bahagyang umatras sa kama na parang natatakot. Pero hindi siya sumagot. “Damn it, Elvira! Sabihin mo sa akin kung sino!” Sigaw ko, hindi na napigilan ang galit at takot ko. “Para mahuli ko, para masuklian ko ang ginawa nila sa’yo!” Sa halip na sumagot, napapikit siya at napailing. “Stop it,” mahina niyang sabi, halos hindi ko marinig.
=ZIAN’S POINT OF VIEW= “ELVIRA! ELVIRA!” Paulit-ulit kong isinisigaw ang pangalan niya, pero wala na. Naputol ang linya. Mabilis kong hinagilap ang susi ng sasakyan at halos patakbong lumabas ng condo. Wala akong pakialam kung sino ang mababangga ko. Putangina! May kumukuha sa kanya. At hindi ko alam kung saan sila pupunta. Habang nasa sasakyan, mabilis kong dinial ang isang numero sa phone. Hindi ako pwedeng maghintay lang. Hindi ako pwedeng walang gawin. “Trace a number for me. Now.” “Huh? Boss, anong number?” Binanggit ko ang number ni Elvira. Halos mabali ang daliri ko sa sobrang higpit ng hawak sa manibela. Damn it. Damn it! Biglang kumabog nang malakas ang dibdib ko. Kung anong ginawa ko sa kanya kanina, ngayon, mas matindi ang takot na nararamdaman ko. Dahil ngayon… Baka tuluyan ko na siyang mawala. =ELVIRA’S POINT OF VIEW= Ang bigat ng talukap ng mga mata ko, parang may bumabagsak na bakal sa katawan ko. Malamig ang paligid.
=Elvira’s Point Of View= “Now, tell me everything! What is it? Why did you point your gun at me?” mariing kwestyon ko sa kanya. Inabot niya sa akin ang cellphone at nasapo ang noo. “D-Does your father also borrow Clayn’s phone?” seryosong tanong ni Zian sa akin na ikinakunot ng noo ko. “Oo, bakit? A-Ano ba kasi—” “This phone is used by the founder to call someone, from below…” paliwanag ni Zian kaya umawang ang labi ko. “So it’s either you, Clayn, or your dad…” Naestatwa ako sa seryoso niyang inasik, tila tumigil ang daloy ng dugo ko. “A-Ano?” nauutal na tanong ko. “H-Hindi ko maintin—” “Naiintindihan mo. Ayaw mo lang intindihin,” mariing sabi niya kaya nanghihina akong napayuko at nasapo ang mukha. ‘Kailan pa?’ “K-Kung kaya mo pa matulog sa isang bubong kasama ako, go ahead, but if you can’t stay and breathe the same air, leave.” Ang malamig niyang boses ay labis na sinaktan ang puso ko. Pinilit ko tumayo, inabot ko ang bag ko na nasa sahig. “I-I can’t,” mahinang
=Elvira’s Point Of View= A few weeks later, napapansin ko kung gaano kaabala si Zian sa projects na hawak niya. Hindi ko naman masyadong nakakamusta ang tungkol sa napag-usapan namin noon dahil busy rin ako sa trabaho. Gumaganda na rin ang kita ko kahit papaano, tumataas ang sahod at higit sa lahat dumarami na ang projects na nahahawakan ko. Mapamaliit man o malaki. Ngunit tila mas nagtaka ako nang isang araw ay tila lumayo ang loob ni Zian sa akin. Pansin ko ang mga pag-iwas niya sa hawak ko, at ang pagdikit sa akin ay tila nabawasan. Anong mali? Anong meron? Isang gabi ay maganda ang tapos ng trabaho ko kung kaya’t naisipan kong ayain sana siya matulog sa bahay namin ngunit… “Sa inyo? Okay lang ba kung sa condo ko na lang?” tanong niya. “P-Pwede naman,” mahinahon na sagot ko, pilit na dinedeadma ang tila may pagkamalamig niyang tugon. Nakakapagtaka… “Hmm, okay. Let’s go?” tanong niya kaya matipid akong ngumiti at sumama sa kanya. Humawak ako sa braso niya nang m
=Third Person’s Point Of View= Makalipas ang ilan pang mga araw ay sinimulan ni Zian ang misyon hagilapin ang nasa likod ng lahat ng mga ‘yon. “Dad, don’t you have any clue at all? I might need your help at this,” Zian said while facing his dad. “Hindi ko malaman kung anong cover ba ang gamit ng tao na ‘yon anak, but I’ll try to help you. Bakit ba tila desidido ka pala?” mahabang sabi ni Zai na ama ni Zian. Hindi kaagad nakasagot si Zian sa kanyang ama. “Elle caught me, dad…” Four words and Zian’s father was stunned, “Nahuli ka saan? Pambababae o sa—” “The second one, dad.” “Damn it,” pabulong na asik ni Zai sa kanyang anak at tila saglit na natulala sa kawalan. Hindi naman umimik si Zian, alam niyang hindi pa talaga dapat malaman ni Elle ang tungkol sa mga bagay na iyon dahil wala pang kasiguraduhan. “H-Hindi ka naman niya iniwan? Nagalit ba?” sabi ni Zai. Mariing napapikit si Zian bago sumagot, “Hindi naman ako iniwan dad, p-pero gusto niyang itigil ko ang ginagaw
=ELVIRA’S POINT OF VIEW= Dahil sa naging usapan namin ni Zian, sinubukan kong unawain ang mga paratang niya. Alam kong mahirap pero susubukan ko dahil mahal ko siya. Pero sana ay mapanindigan niya ang mga winika sa akin dahil kung hindi, saan aabot ang relasyon namin? Sa mga sumunod na araw, sinubukan kong gawing normal ang lahat—kahit pa alam kong may bumabagabag sa isip ko. Kahit alam kong sa bawat titig ko kay Zian, may parte sa akin ang gustong itanong muli kung tama bang manatili ako sa kanya. Pero mahal ko siya. At sinabi ko sa sarili kong susubukan kong intindihin ang mundong ginagalawan niya. “Hon, gusto mong magbakasyon?” bigla niyang tanong habang nasa loob kami ng sasakyan pauwi mula sa site. Napatingin ako sa kanya. “Ha?” Ngumiti siya habang nakatingin sa daan. “Napansin kong stress ka na masyado. Lalo na sa trabaho… at sa akin,” natatawa niyang sabi. “Kaya naisip ko, maybe it’s time to take a break.” Napataas ang kilay ko. “Ikaw mismo ang nagyayaya ng bakas
ELVIRA’S POINT OF VIEW. A day later… Napahinto ako nang pagbaba ko ng kwarto sa bahay namin ay natanaw ko si Zian na halatang hinihintay ako. ‘Handa na ba siyang makausap ako? Hindi ko na rin alam…’ “E-Elle,” mahinang tawag niya sa pangalan ko. “Mm?” tugon ko. “Let’s talk, please?” malumanay ang kanyang boses at may bahid ng pakikiusap. “Sa taas,” mahinang sabi ko at umakyat pabalik. Pagkapasok sa kwarto ko ay hinarap ko siya. Ngunit napahinto ako nang lumuhod siya sa harap ko. “Z-Zian?” “I’m not a normal person, Elle. I-I swear to God, I am not a normal person. I am different,” paliwanag niya. “Hindi ko alam kung paano sasabihin… It’s because you might find me scary,” pabulong na sabi niya. Napatitig ako sa kanya. Hindi makapaniwala. “P-Pumapatay ka t-talaga?” hindi makapaniwalang sabi ko. Napahinto siya at tila hindi alam kung saan titingin sa mga mata ko. Napatungo siya at nasapo ang noo. Hanggang sa tuluyan na akong mapahinto sa naging mabagal niyang pagtang
=Elvira’s Point Of View= Salubong ang kilay kong nakatitig sa computer expert habang magkakrus ang mga braso ko. Inaantay ang resulta ng cellphone ni Zian. “Matagal pa po ba?” naiinip kong kwestyon at hindi mapakali. Ramdam ko kasi ang kaba sa dibdib habang mas tumatagal ako dito. “30 mins pa,” sagot nito at panay ang pindot sa kanyang keyboard habang nakasaksak ang cellphone. Nang matapos ay inabot nito sa akin ang cellphone kaya naman agad kong kinalkal ‘yon ngunit natigilan ako nang makita na walang ibang mensahe na na-retrieve yung expert. Labis akong nakahinga ng maluwag not until i-back ko ang messages at makita ang usapan nila ng daddy niya. It made me curious… And nervous… Hindi ko napigilan lalo na nang magpop up ang ilan sa mga deleted messages… Halos sumikip ang dibdib ko sa nabasa. [CONVERSATION] Dad (Zai): Son, have you cleared the mission? Dad (Zai): Make sure it’s successful, so we don’t stress. Zian: What mission dad? I thought i’m all goods?
=Elvira’s Point Of View= And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya. “Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat. “Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa. “What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin. “Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair. “You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw. Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga. “That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monte