Good eve! 💞
=Elvira’s Point Of View= Nang makabalik si Zian at matagal itong tumitig sa akin. Tila malalim ang iniisip niya. “Let’s talk when we get home, Elvira.” Tumango ako at bumalik sa pagtatrabaho. Mabilis na tumakbo ang oras at nang dumating ang uwian ay sumakay na ako sa sasakyan ni Zian. “What happened at the office earlier? You look terrified,” panimula niya kaya bumuntong hininga ako. Paano ko sasabihin sa kanya na tila may kakaibang plano ang boss namin na kalaswaan? Paano kung iba ang isipin ni Zian? “Y-Yung boss kasi natin, k-kahapon pa kakaiba tumingin. T-Tapos yung hawak niya parang nakakabastos,” sobrang hinang sabi ko at halos mapasigaw ako sa pagkabigla nang biglang pumreno si Zian. “What the fuck?” angil ni Zian. Iginilid niya ang sasakyan at tinitigan ako. Hindi makapaniwala. “Ngayon mo lang sinabi?” iritableng tanong niya. “K-Kung magagalit ka huwag na, hindi ko na lang sasabihin—” “Elvira?” naiinis na tugon ni Zian. Bumuntong hininga na lang ako sa
=Elvira’s Point Of View= Napatitig ako sa boss namin na dala-dala ang kanyang mga gamit sa pirasong kahon. Matalim ang tingin nito sa akin ngunit bago pa man ay napahinto ako nang harangin ni Zian ang boss namin. Suot-suot ni Zian ang nakakalokong ngisi. “You messed with the wrong person, sir…” sarkastikong aniya ni Zian. Lahat ay nakatingin kay Zian. “W-What did I ever do to you? You’re just like your dad… Disrespectful and rude—” “Oh yeah? Then what about the things you did to my girlfriend? Isn’t that disrespectful, and malicious?” angil ni Zian. Nagbulungan ang mga tao at doon ay masama akong tinignan ng boss namin. “S-So it was you—” “Eyes on me,” mariing sabi ni Zian. “Raise her salary? What for? To be your bed warmer?” dagdag na sumbat ni Zian. “I can buy the whole building for her, the whole company and all… Pero ikaw? Dagdag lang sa sweldo? Damn, cheap…” ngising sabi ni Zian, ngunit biglang nawala ang ngisi na ‘yon. “Leave.” Walang nagawa yung boss namin kund
=Elvira’s Point Of View= Hinayaan ko si Zian nagpahinga sa mga balikat ko. Matapos ang limang minuto ay binawi niya ang ulo at pinilit na ngumiti sa harap ko. “How have you been?” nakangiting saad niya. Matagal akong napatitig sa kanyang mukha sa kanyang bungad. “O-Okay naman…” alam kong masama magsinungaling, pero anong magagawa ko? Ayoko na dagdagan pa ang problema niya. “Ikaw kumusta? Bakit hindi ka ayos?” tanong ko. Nawala ang ngiti niya sa nga labi. “W-Wala naman, family lang…” Same… Dahil iniiwasan niya ang usapan ay hindi ko na tinanong pa muli. Ngunit makalipas ang isang linggo at tapos na rin ang aming graduation. Kailangan namin mag-focus sa exam para maging licensed engineer na kami. “What’s your plan while waiting for the results?” kwestyon ni Zian at inaayos ang buhok. “Hmmm… Hahanap trabaho,” mahinahon na sabi ko. “Oh, is your salary here not enough?” Pinanlakihan ko si Zian ng mata. “Sabi ko huwag mo na akong sahuran, Zian—” “Hindi pwede ‘yon, E
=Elvira’s Point Of View= Pagkatapos no’n ay ramdam ko ang pagod sa aking katawan. Pagkatapos ng nangyari, humiga ako sa sofa at isiniksik ko ang mukha ko sa throw pillow. Hindi ko alam kung dahil sa pagod o sa dami ng nangyari, pero parang gusto ko munang huminga nang malalim. Biglang lumapit si Zian, may dala pang bottled water at ngumisi sa akin habang nag-aayos ng buhok niya. “Wow, Elle. Mukha kang lantang gulay. Hindi ka pa ba nasasanay?” biro niya habang umupo sa tabi ko at inakbayan ako. Napairap ako sa kanya. “Puwede ba, Zian? Konting respeto naman sa pagod ko.” Ininom niya ang tubig at nag-angat ng kilay. “Respect? Eh, hindi mo nga masabi na ‘no’ kanina,” sabay tawa, halatang natutuwa sa pang-aasar. “Hay naku, tigilan mo na nga ako.” Binato ko siya ng throw pillow, pero sinalo lang niya iyon nang may ngiti, at mas lalo siyang lumapit sa akin. “Admit it, Elle,” bulong niya sa akin, hinahaplos ang buhok ko. “You enjoy it just as much as I do.” Tinulak ko siya nang
Isang linggo matapos ang mapang-asar na gabing iyon, dumating na rin ang pinakahihintay naming resulta ng board exam. Kabado ang bawat isa sa amin, at halos ayaw ko pang buksan ang email sa takot na baka hindi ko makuha ang inaasam-asam kong lisensya. Pero nang makita ko ang pangalan ko sa listahan ng mga pumasa, tumalon ako sa tuwa at napaiyak. Hindi pa ako nakakabawi sa emosyon ko nang bigla akong makatanggap ng tawag mula kay Zian. “Engineer Elvira,” bati niya sa akin, ang tono niya ay parang hindi siya makapaniwala. “So, may lisensya ka na pala ngayon. Well, congratulations, ang taas pala ng standards ng PRC para ipasa ka.” Pabirong insulto niya, at alam kong sinusubukan niya lang ako asarin. “Talaga ba, Zian? Iyan talaga ang pambati mo sa akin?” sagot ko, pero hindi ko rin mapigilang mapangiti. “Bakit, ano bang gusto mong marinig? Na proud ako sa’yo?” Napaka-playful ng tono niya, at narinig ko ang pamilyar niyang tawa. “Ayos lang naman, kahit nakapasa ka, hindi naman ibig
=Elvira’s Point Of View= Bago pa man siya makaalis ay biglang sumigaw si mama at lumapit. “Zian! Halika’t sumali ka sa celebration!” Umawang ang labi ko nang tangayin ni mama si Zian papasok sa loob. Ngumiti naman si Zian at nagpatangay, nang lingunin niya ako at mabilis niya akong kinindatan. Pagkapasok at nahihiya akong lumapit kay mama. “Ma naman… Kakatapos lang namin mag-dinner ni Zian, busog pa kami—” “Inuman naman ito,” mahinahon na bulong ni mama at nilingon si Zian upang ngitian. Ngunit nang makita ang mga bisita ay nahiya ako, dahil mumurahing alak lamang ang binili nila. Bagay na alam kong ni minsan ay hindi natikman ni Zian. “Oh nandito pala ang son-in-law ko! Congratulations!” lasing na sabi ni papa kaya lumabi ako. ‘Nakakahiya…’ “Ah, yes po… I just took her out on a date po,” nakangiting sabi ni Zian. “Osya! Tara inom! Maupo ka!” excited na sabi ni papa kaya napalunok ako. “Sure po, sure…” Naupo si Zian kaya napapailing akong tinitigan siya ngunit tuman
=Elvira’s Point Of View= Nang makainom na ng marami si Zian ay panay sulyap ako sa kanya. Magda-drive pa kasi siya eh… Ngunit biglang napahinto ako nang may sinabi si papa. “Zian.. Zian, pwede mo ba akong tulungan makahanap ng trabaho?” lasing na tanong ni papa. “Sige po. Ako na bahala doon tito,” nakangiting sagot ni Zian. “K-Kung makakahiram ba ako ng pera, maari ba?” Tumayo ako kaagad upang awatin si papa. “Pa naman…” “Hmm magkano po?” tanong ni Zian at tinanguan ako. “Limang milyon…” Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni papa. “Pa naman… Hindi pa ba sapat yung naitulong niya sa atin?” reklamo ko, sobrang nahihiya ako kay Zian ngayon. Bumuntong-hininga ako at pilit na pinigilan ang pagtaas ng boses sa sobrang hiya. Pero bago pa man ako makapagsalita, ngumiti si Zian, tila wala man lang alalahanin sa usapan. “Elle, okay lang. Kung para sa pamilya mo, walang problema,” malumanay niyang sabi bago siya muling bumaling kay papa. “Sige po, tito. Ako na ang bahala sa limang
=Elvira’s Point Of View= Dahil sa kalasingan ni Zian ay pinatuloy siya sa guest room. Hindi ako makapaniwalang pagkahiga niya ay nakatulog siya kaagad matapos niya akong landiin noong kaming dalawa na lang. Kaya naman pinilit kong tumuloy na sa kwarto ko upang makapagpahinga. Kinabukasan ay sabay kaming umalis ni Zian sa bahay. Dumeretso kami sa condo niya at pagkarating sa condo niya humiga kaagad siya sa kanyang sofa. “Elle… Can you get my cheque in my room?” pakiusap ni Zian kaya naman lumabi ako. “Kung ‘yon yung inutang ni papa, huwag na. Baka lasing lang siya no’n—” “It must be serious, c’mon take it.” Wala akong magawa kundi sundin siya. Nang makabalik ay sinulatan niya ang mahalagang papel na iyon at pinirmahan bago inabot sa akin. Inabot niya sa akin ang cheque, at hindi ko magawang tumingin nang diretso sa kanya. Limang milyon. Sa isang piraso ng papel na kayang-kaya niyang iabot nang ganun lang, katumbas na ng halaga na halos di ko kayang maisip. “Elle, ayaw m
=Elvira’s Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. “Mmm,” rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko ‘yon at dahil doon ay napamulat siya. “Damn, I forgot,” pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. “Brush lang ako hon, let’s continue the kiss after. Conscious ka
Zian’s Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. “Dad, I need you to check something,” bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. “Anak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo ‘yon.” “Dad, this isn’t about emotions. This is about survival,” sagot ko, matigas ang boses. “Hindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.” Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elvira’s Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zian’s Point of View “Kung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,” sabi ng lider. “Lumuhod ka at aminin mong natalo ka.” Napangiti ako nang bahagya. “I don’t think so.” Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. “Putang ina! Barilin siya!” sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. “Please! Don’t kill me!” sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. “Pakawalan mo siya,” utos ko, ang baril ko’y nakatutok sa kanya. “Pakiusap—” Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elvira’s Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. “
Elvira’s Point of View Tahimik kami sa biyahe. Hindi ko alam kung paano haharapin ang sitwasyon na ito. Hindi rin ako sigurado kung tama ba ang ginagawa ko—na hihingi ako ng tulong kay Zian para pumatay ng tao. Ngunit sa kabila ng lahat, alam kong wala akong ibang mapagkakatiwalaan ngayon. Napatingin ako kay Zian. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa manibela, ang mga mata niya’y nakatuon sa daan, ngunit ramdam ko ang tensyon sa bawat galaw niya. Hindi siya nagsasalita, pero alam kong iniisip niya ang plano. “Elle,” basag niya sa katahimikan. “Ano bang eksaktong sinabi nila? Gaano karaming tao ang kailangan nating harapin?” Huminga ako nang malalim, sinubukang alalahanin ang boses ng lalaking tumawag. “Wala silang binanggit kung ilan sila. Sinabi lang nila na pumunta ako mag-isa… at kung hindi, may mangyayari kay Clayn.” Napamura siya nang mahina. “Typical tactics. They’re expecting you to come alone and unarmed. That’s their leverage.” “Zian… natatakot ako,” bulong ko, hindi
=Elvira’s Point Of View=Makalipas ang isang linggo, habang nakaupo ako sa sala kasama si Zian ay may ibinalita sa telibisyon.Ngunit napahinto ako nang makita ang mukha ng lalake na sinasabi nilang namatay dahil nabaril sa sariling bahay.‘Yung nasa litrato na sinend sa akin ng account na walang pangalan… Yung binaril ni Zian…’Nagitla ako at mapakurap. Nilingon ko si Zian ngunit parang wala siyang pakialam.Umiwas tingin ako bago pa niya mapansin at mariing pumikit. ‘Calm down, Elle. H-Hindi sigurado ang lahat…’“Sino kaya ang pumatay doon?” mahinang tanong ko. Tumikhim si Zian.“I don’t know hon. Maybe, kaaway? Since that man is politically involved,” mahinahon niyang sagot sa akin.“Ahh,” tango ko na lang.***Makalipas ang isa pang linggo ay nagsimula akong mag-ipon para sa business ni papa noon, at para sa mga utang ko kay Zian.Habang nagtatrabaho ako ay nakatanggap ako ng tawag galing kay Clayn. Ngunit nang sagutin ko ‘yon ay hindi boses ni Clayn.“Glad you answered, Elvira M
Elvira’s Point Of View Kinaumagahan ay naalimpungatan ako sa gising ni Clayn sa akin. “Oh?” nagmamaktol na sabi ko at nagtakip ng mukha. “Ate! Si Kuya Zian mahiya ka naman!” ani niya at hinampas ang paa ko dahilan para matigilan ako at dahan-dahan na sumilip sa unan. “Ako na bahala Clayn, salamat…” rinig kong sabi niya kaya lumunok ako. ‘Nandito na siya…’ “Hon…” malumanay niyang tawag sa akin dahilan para pumikit ako ng mariin. “Mmm?” tugon ko habang may takip sa mukha. Naramdaman ko ang pagbigat ng kama at alam kong naupo siya hindi malayo sa akin. “Bakit nandito ka hon? Hindi ka sa condo?” mahinang tanong niya kaya bumangon ako at handa na sanang sumbatan siya ngunit nakita ko ang sobrang gwapong mukha niya ngayong umaga. “Ah, nagluto si mama kagabi. Kaya hapon pa lang pumunta na ako dito,” pagsisinungaling ko. Napahinto siya at tumango. “Okay hon, wala kang work today?” inosente niyang tanong kaya matagal akong tumitig sa mukha niya. ‘Paano yung natuklasan ko kag
=Elvira’s Point Of View= “Hon, whatever happens. Please trust me?” mahinang bulong ni Zian habang nakayakap sa akin. Ngumiti naman ako at tumango. “Mm, just don’t keep things from me…” Hindi na siya tumugon pa sa akin kaya naman nag-enjoy na lang kami sa day off naming dalawa. A few days later… Nagtataka ako nang hindi pa siya nakakauwi. It’s 10 PM and I got worried kaya sinubukan ko siyang tawagan. Pero out of reach ang kanyang cellphone. Habang inaantay siya ay napahinto ako nang may ma-receive akong text message from a random number. From Unknown Number: Gusto mong malaman kung nasaan ang pinakamamahal mong si Ian Zachary? 10:05 PM. Napalunok ako at napatitig doon, bago ako gumawa ng reply sa kanya. To Unknown Number: Nasaan siya? 10:07 PM. From Unknown Number: Ave. Street. Zone 4. You’re on this. Go and find out, or sleep weary. 10:09 PM. Huminga ako ng malalim at kinuha kaagad ang wallet at ang jacket ko. Lumabas ako mg condo wearing a light
Elvira’s Point Of ViewNaging okay naman ang relasyon namin ni Zian. Pakiramdam ko ay mas naging showy kami sa pagmamahal namin sa isa’t isa.A few months later… Hindi ko inaasahan na magtatagal kami ng ganito katagal. It’s been a year since tinanong niya ako to be his girlfriend. Mas stable na ang work ko bilang engineer at live-in na rin kaming dalawa. Masaya nga ako at sa iisang bubong kami nakatira.Hindi ko akalain na magiging ganito kasaya ang buhay ko sa piling ni Zian. Sa totoo lang, marami akong pangarap noon, pero hindi ko inisip na kasama siya sa mga iyon. Pero ngayon, parang hindi ko na kaya pang mag-isip ng buhay na wala siya.Sa isang taong magkasintahan kami, marami na kaming pinagdaanan. May mga tampuhan, selosan, at mga araw na hindi kami magkasundo, pero sa dulo, palaging siya pa rin ang gusto kong kausapin, yakapin, at kasamang humarap sa lahat ng hamon.“Hon, are you done na sa designs?” tanong ni Zian habang naglalakad papasok sa maliit naming home office. Naka-s
=Elvira’s Point Of View= Nang makapagbihis ng presentable at dumeretso kaagad kami ni Zian. “Hon, calm down… Relax,” natatawang sabi niya habang nagmamaneho at inabot ang kamay ko para hawakan. Lumabi ako at sinulyapan si Zian. “Syempre noon fake relationship. Eh ngayon totoo na ‘to,” pabulong kong pagdadahilan na mahina niyang ikinatawa. “What’s the difference?” “Ngayon ayoko na ma-disappoint sila kasi gusto kita, paano kung bigla akong abutan ng 10 million para layuan ka?” pagbibiro ko. Natawa siya. “I’ll double it so you won’t have to leave me—” “Hoy! Hindi ko naman tatanggapin ‘yon!” gulantang kong sabi dahilan para malakas siyang humakhak. “Ay hindi ba, sorry ate ha, sorry hahahhaa!” halakhak pa niya kaya lumabi ako. Nang makarating sa kanila ay ninerbyos ako ng husto. Nakagat ko ang ibabang labi. “Good evening po,” bati ko at mabilis na lumapit upang magmano sa parents at grandparents nila. “Mabuti naman at nakadalo ka, pasok ka tara…” anyaya ng mommy ni Zian ka