Yari ka kay Zian bossaboss!
=Elvira’s Point Of View= Nababalisa akong bumalik sa mga kasama ko, nandidiri sa mga hawak ng boss namin. Tila hindi ko makalimutan ang masalimuot na pandidiring ginawa nito sa akin. “What’s wrong?” Nagulat ako at mabilis na umiwas nang may humawak sa balikat ko. Nangunot ang noo ni Zian sa naging reaksyon ko, ngunit pinilit ko maging normal. “S-Sorry, nagulat lang,” pagdadahilan ko. Tumaas ang isang kilay ni Zian at huminga ng malalim. “You’re slipping away, akala ko napano ka na. Napagalitan ka ba?” Napatitig ako ng matagal kay Zian. “H-Hindi naman, tara. Bumalik na tayo sa trabaho,” anyaya ko at dahil doon ay wala na siyang nagawa kundi sumunod. Nang matapos ang trabaho namin ay sinabay ako ni Zian papauwi, ngunit bago pa man tuluyang makarating sa condo ay tumunog ang cellphone ko. It was my brother, Clayn. “Answer it.” Nilingon ko si Zian sa kanyang sinabi ngunit sinunod ko at sinagot ang tawag ni Clayn. “Ano ‘y—” “Ako ‘to. May pera ka pa riyan? Nandito kasi yu
=Elvira’s Point Of View= Nang makabalik si Zian at matagal itong tumitig sa akin. Tila malalim ang iniisip niya. “Let’s talk when we get home, Elvira.” Tumango ako at bumalik sa pagtatrabaho. Mabilis na tumakbo ang oras at nang dumating ang uwian ay sumakay na ako sa sasakyan ni Zian. “What happened at the office earlier? You look terrified,” panimula niya kaya bumuntong hininga ako. Paano ko sasabihin sa kanya na tila may kakaibang plano ang boss namin na kalaswaan? Paano kung iba ang isipin ni Zian? “Y-Yung boss kasi natin, k-kahapon pa kakaiba tumingin. T-Tapos yung hawak niya parang nakakabastos,” sobrang hinang sabi ko at halos mapasigaw ako sa pagkabigla nang biglang pumreno si Zian. “What the fuck?” angil ni Zian. Iginilid niya ang sasakyan at tinitigan ako. Hindi makapaniwala. “Ngayon mo lang sinabi?” iritableng tanong niya. “K-Kung magagalit ka huwag na, hindi ko na lang sasabihin—” “Elvira?” naiinis na tugon ni Zian. Bumuntong hininga na lang ako sa
=Elvira’s Point Of View= Napatitig ako sa boss namin na dala-dala ang kanyang mga gamit sa pirasong kahon. Matalim ang tingin nito sa akin ngunit bago pa man ay napahinto ako nang harangin ni Zian ang boss namin. Suot-suot ni Zian ang nakakalokong ngisi. “You messed with the wrong person, sir…” sarkastikong aniya ni Zian. Lahat ay nakatingin kay Zian. “W-What did I ever do to you? You’re just like your dad… Disrespectful and rude—” “Oh yeah? Then what about the things you did to my girlfriend? Isn’t that disrespectful, and malicious?” angil ni Zian. Nagbulungan ang mga tao at doon ay masama akong tinignan ng boss namin. “S-So it was you—” “Eyes on me,” mariing sabi ni Zian. “Raise her salary? What for? To be your bed warmer?” dagdag na sumbat ni Zian. “I can buy the whole building for her, the whole company and all… Pero ikaw? Dagdag lang sa sweldo? Damn, cheap…” ngising sabi ni Zian, ngunit biglang nawala ang ngisi na ‘yon. “Leave.” Walang nagawa yung boss namin kund
=Elvira’s Point Of View= Hinayaan ko si Zian nagpahinga sa mga balikat ko. Matapos ang limang minuto ay binawi niya ang ulo at pinilit na ngumiti sa harap ko. “How have you been?” nakangiting saad niya. Matagal akong napatitig sa kanyang mukha sa kanyang bungad. “O-Okay naman…” alam kong masama magsinungaling, pero anong magagawa ko? Ayoko na dagdagan pa ang problema niya. “Ikaw kumusta? Bakit hindi ka ayos?” tanong ko. Nawala ang ngiti niya sa nga labi. “W-Wala naman, family lang…” Same… Dahil iniiwasan niya ang usapan ay hindi ko na tinanong pa muli. Ngunit makalipas ang isang linggo at tapos na rin ang aming graduation. Kailangan namin mag-focus sa exam para maging licensed engineer na kami. “What’s your plan while waiting for the results?” kwestyon ni Zian at inaayos ang buhok. “Hmmm… Hahanap trabaho,” mahinahon na sabi ko. “Oh, is your salary here not enough?” Pinanlakihan ko si Zian ng mata. “Sabi ko huwag mo na akong sahuran, Zian—” “Hindi pwede ‘yon, E
=Elvira’s Point Of View= Pagkatapos no’n ay ramdam ko ang pagod sa aking katawan. Pagkatapos ng nangyari, humiga ako sa sofa at isiniksik ko ang mukha ko sa throw pillow. Hindi ko alam kung dahil sa pagod o sa dami ng nangyari, pero parang gusto ko munang huminga nang malalim. Biglang lumapit si Zian, may dala pang bottled water at ngumisi sa akin habang nag-aayos ng buhok niya. “Wow, Elle. Mukha kang lantang gulay. Hindi ka pa ba nasasanay?” biro niya habang umupo sa tabi ko at inakbayan ako. Napairap ako sa kanya. “Puwede ba, Zian? Konting respeto naman sa pagod ko.” Ininom niya ang tubig at nag-angat ng kilay. “Respect? Eh, hindi mo nga masabi na ‘no’ kanina,” sabay tawa, halatang natutuwa sa pang-aasar. “Hay naku, tigilan mo na nga ako.” Binato ko siya ng throw pillow, pero sinalo lang niya iyon nang may ngiti, at mas lalo siyang lumapit sa akin. “Admit it, Elle,” bulong niya sa akin, hinahaplos ang buhok ko. “You enjoy it just as much as I do.” Tinulak ko siya nang
Isang linggo matapos ang mapang-asar na gabing iyon, dumating na rin ang pinakahihintay naming resulta ng board exam. Kabado ang bawat isa sa amin, at halos ayaw ko pang buksan ang email sa takot na baka hindi ko makuha ang inaasam-asam kong lisensya. Pero nang makita ko ang pangalan ko sa listahan ng mga pumasa, tumalon ako sa tuwa at napaiyak. Hindi pa ako nakakabawi sa emosyon ko nang bigla akong makatanggap ng tawag mula kay Zian. “Engineer Elvira,” bati niya sa akin, ang tono niya ay parang hindi siya makapaniwala. “So, may lisensya ka na pala ngayon. Well, congratulations, ang taas pala ng standards ng PRC para ipasa ka.” Pabirong insulto niya, at alam kong sinusubukan niya lang ako asarin. “Talaga ba, Zian? Iyan talaga ang pambati mo sa akin?” sagot ko, pero hindi ko rin mapigilang mapangiti. “Bakit, ano bang gusto mong marinig? Na proud ako sa’yo?” Napaka-playful ng tono niya, at narinig ko ang pamilyar niyang tawa. “Ayos lang naman, kahit nakapasa ka, hindi naman ibig
=Elvira’s Point Of View= Bago pa man siya makaalis ay biglang sumigaw si mama at lumapit. “Zian! Halika’t sumali ka sa celebration!” Umawang ang labi ko nang tangayin ni mama si Zian papasok sa loob. Ngumiti naman si Zian at nagpatangay, nang lingunin niya ako at mabilis niya akong kinindatan. Pagkapasok at nahihiya akong lumapit kay mama. “Ma naman… Kakatapos lang namin mag-dinner ni Zian, busog pa kami—” “Inuman naman ito,” mahinahon na bulong ni mama at nilingon si Zian upang ngitian. Ngunit nang makita ang mga bisita ay nahiya ako, dahil mumurahing alak lamang ang binili nila. Bagay na alam kong ni minsan ay hindi natikman ni Zian. “Oh nandito pala ang son-in-law ko! Congratulations!” lasing na sabi ni papa kaya lumabi ako. ‘Nakakahiya…’ “Ah, yes po… I just took her out on a date po,” nakangiting sabi ni Zian. “Osya! Tara inom! Maupo ka!” excited na sabi ni papa kaya napalunok ako. “Sure po, sure…” Naupo si Zian kaya napapailing akong tinitigan siya ngunit tuman
=Elvira’s Point Of View= Nang makainom na ng marami si Zian ay panay sulyap ako sa kanya. Magda-drive pa kasi siya eh… Ngunit biglang napahinto ako nang may sinabi si papa. “Zian.. Zian, pwede mo ba akong tulungan makahanap ng trabaho?” lasing na tanong ni papa. “Sige po. Ako na bahala doon tito,” nakangiting sagot ni Zian. “K-Kung makakahiram ba ako ng pera, maari ba?” Tumayo ako kaagad upang awatin si papa. “Pa naman…” “Hmm magkano po?” tanong ni Zian at tinanguan ako. “Limang milyon…” Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni papa. “Pa naman… Hindi pa ba sapat yung naitulong niya sa atin?” reklamo ko, sobrang nahihiya ako kay Zian ngayon. Bumuntong-hininga ako at pilit na pinigilan ang pagtaas ng boses sa sobrang hiya. Pero bago pa man ako makapagsalita, ngumiti si Zian, tila wala man lang alalahanin sa usapan. “Elle, okay lang. Kung para sa pamilya mo, walang problema,” malumanay niyang sabi bago siya muling bumaling kay papa. “Sige po, tito. Ako na ang bahala sa limang
=Elvira’s Point Of View= Salubong ang kilay kong nakatitig sa computer expert habang magkakrus ang mga braso ko. Inaantay ang resulta ng cellphone ni Zian. “Matagal pa po ba?” naiinip kong kwestyon at hindi mapakali. Ramdam ko kasi ang kaba sa dibdib habang mas tumatagal ako dito. “30 mins pa,” sagot nito at panay ang pindot sa kanyang keyboard habang nakasaksak ang cellphone. Nang matapos ay inabot nito sa akin ang cellphone kaya naman agad kong kinalkal ‘yon ngunit natigilan ako nang makita na walang ibang mensahe na na-retrieve yung expert. Labis akong nakahinga ng maluwag not until i-back ko ang messages at makita ang usapan nila ng daddy niya. It made me curious… And nervous… Hindi ko napigilan lalo na nang magpop up ang ilan sa mga deleted messages… Halos sumikip ang dibdib ko sa nabasa. [CONVERSATION] Dad (Zai): Son, have you cleared the mission? Dad (Zai): Make sure it’s successful, so we don’t stress. Zian: What mission dad? I thought i’m all goods?
=Elvira’s Point Of View= And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya. “Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat. “Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa. “What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin. “Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair. “You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw. Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga. “That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monte
=Elvira’s Point Of View= Wala akong nagawa kundi sumang-ayon. Ayoko nang patagalin pa ang usapan. Habang nasa elevator kami, tahimik lang akong nakatayo sa tabi niya. Nararamdaman ko ang mga tingin niya, pero ni hindi ko man lang siya nilingon. “Hon…” muli niyang bungad nang makasakay kami sa kotse. “Zian, please. Huwag mo akong kausapin,” pigil ko, idinirekta ang tingin sa bintana habang nagmamaneho siya. Ramdam kong may gusto pa siyang sabihin, pero buti na lang at pinili niyang manahimik. ** Pagdating sa bahay, agad akong bumaba ng kotse bago pa siya makapag-park nang maayos. Tumawag pa siya sa akin, pero hindi ko na siya nilingon. Diretso akong pumasok sa loob at dumiretso sa kwarto ko. Pagkasarado ko ng pinto, doon ko na lang ibinuhos ang inis ko. Sinipa ko ang gilid ng kama at mariing napasapo sa noo. “Anong gagawin ko?” bulong ko sa sarili ko habang paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ang text ni Ms. Santos. Naalala ko ang malanding ngiti ng babaeng iyon noo
=Elvira’s Point Of View= Pagdating namin sa condo ni Zian, agad siyang nagbukas ng ilaw at inilapag ang dala niyang mga gamit sa lamesa. Pamilyar na sa akin ang lugar na iyon dahil ilang beses na rin akong nakapunta roon. Simple lang ang interior design ng condo—modern pero hindi masyadong sosyalin. Pero kahit ganoon, ramdam mo ang presensya ni Zian sa bawat sulok ng unit. “Gusto mo ng coffee?” tanong niya habang naglalakad patungo sa kitchen area. “Hindi na. Gusto ko na lang magpahinga,” sagot ko habang hinubad ang heels ko at naupo sa sofa. Sumilip siya mula sa kitchen, hawak ang tasa ng tubig. “Pagod ka ba? Ang aga pa ah, usually energetic ka pa sa ganitong oras.” “Tsk, ikaw kasi eh. Yung meeting kanina, nakakastress. Lalo na si Ms. Santos, parang gusto akong lamunin ng buhay,” sagot ko habang hinilot ang mga paa kong medyo sumasakit na. Lumapit siya sa akin, iniwan ang hawak na tasa sa center table, at umupo sa tabi ko. Walang sabi-sabi, kinuha niya ang isang paa ko at m
=Elvira’s Point Of View= Pagkabalik ni Zian sa office ay sinalubong ko siya. “Oh, glad you didn’t left, yet. I have something to discuss,” kalmadong sabi ni Zian at hinarap ako. “Ano?” bungad ko. Kinain kaagad ako ng kuryosidad ko sa bungad niya. May ‘glad’ eh. “I tried to have you in my project, but the CEO allowed you to take part but only for a week and 3 days. In short, we’ll be together for 10 days.” “Oh?” gulat na sabi ko. “Syempre, Garcia yata ‘to, hon?” mayabang niyang sabi kaya napangiti ako. “Did you pull some strings?” gulat na sabi ko. Nanlaki ang mata niya. “Syempre hindi! Honey naman, nakiusap kaya ako. Sabi ko pa hindi ko kaya mag-isa pero kaya naman, gusto ko lang nakikita ka palagi.” “Daming paliwanag ah?” asar ko. “You’ll sleep on my condo, tonight?” pag-iiba niya ng usapan kaya tumango ako. “Then should we break the bed?” he whispered, may halong landi ang kanyang tono. Tumaas ang kilay ko. “Am I your bed warmer Ian Zachary?” pagbibiro ko na iki
=Elvira’s Point Of View= Dalawang linggo na ang nakalipas mula nang insidenteng iyon. Alam ko naman na siguro, kahit papaano ay hindi na maulit pa ‘yon. Pupunta ako sa site na pinagtatrabahuan ni Zian. Magkahiwalay na naman kasi kami ng project na hawak. Dala-dala ko ang favorite lunch niya ay pinasok ko ang site. “Si Zian?” bungad ko. “Nasa office niya po engineer,” sagot ng isa sa mga kasamahan niya kaya pumunta ako doon. Ngunit pagbukas ko ng pinto ay napahinto ako nang makita ang isang babae na kaharap niya. Ngunit napansin ko rin ang kakaibang titig ng babae kay Zian. Siguro ay ito ang kliyente niya dahil mukhang mayaman manamit. I knocked on the slightly opened door at doon ko nakuha ang atensyon nilang dalawa. “Come in, Elle.” Nilapitan ko si Zian at inilapag ang kanyang pagkain. “Lalabas rin muna ako, may meeting ka pa naman—” “No, I actually need you here. Since the client is requesting this, can you check the blueprint?” mahinahon na sabi ni Zian at inabot s
=Elvira’s Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. “Mmm,” rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko ‘yon at dahil doon ay napamulat siya. “Damn, I forgot,” pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. “Brush lang ako hon, let’s continue the kiss after. Conscious ka
Zian’s Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. “Dad, I need you to check something,” bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. “Anak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo ‘yon.” “Dad, this isn’t about emotions. This is about survival,” sagot ko, matigas ang boses. “Hindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.” Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elvira’s Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zian’s Point of View “Kung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,” sabi ng lider. “Lumuhod ka at aminin mong natalo ka.” Napangiti ako nang bahagya. “I don’t think so.” Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. “Putang ina! Barilin siya!” sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. “Please! Don’t kill me!” sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. “Pakawalan mo siya,” utos ko, ang baril ko’y nakatutok sa kanya. “Pakiusap—” Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elvira’s Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. “