Drop your comments and ratings! Thank you!
Nang tumunog ang gadget ni Sierah ay mukhang natuwa ito. "Daddy! When are you coming home po?" Nakangiting sabi ni Sierah. "I'm okay daddy, also mommy. Nandito lang po siya sa house and the kuya guards are taking me for school po." Nagkekwento pa siya. "Okay daddy, love you. Take care po!" Nang matapos niyang kausapin ang daddy niya ay nag-focus na siya sa assignment niya kaya naman ilang araw pa ang hinintay namin hanggang sa makauwi si Zai. Nang makauwi siya ay si Sierah agad ang sinalubong niya, nang tignan niya ako ay tumango lang siya bago dumeretso sa kwarto kaya naman sumunod ako. "Zai—" "Yes?" Tanong niya agad. "May problema ba?" Kinakabahan na tanong ko. "Wala, bakit?" Kwestyon niya pabalik kaya matipid akong ngumiti at tumango na lang. Nang titigan ko ang mukha niya ay nangunot ang noo ko ng makita ang pamumula ng bandang panga niya kaya pinagmasdan ko pa siya lalo. But then I see bruises on his back that made me worried, he doesn't seem to notice it. "Zai." N
Nangunot ang noo niya, he scratched his forehead. "Oh, Zai's wife?" Tanong niya kaya tumango ako. "Where are you heading?" Kwestyon niya. "Rooftop, getting fresh air." Mahinahon kong sabi, pero dahil nandito siya ay hindi ko magagawa ang binabalak. "Same here, my veranda's door is locked. Can't be open actually." He explained. "Oh okay." Tugon ko na lang. Nang makarating sa rooftop ay tinawagan ko si Zai. Ngunit hindi niya ito nasagot agad kaya naman nadismaya ako. "Where is Zai?" Tanong ni Traise kaya huminga ako ng malalim. "B-Baka pauwi na siya, babalik na siguro ako. Thanks." Paalam ko. "Take care." Matipid niyang sabi. Bumalik na ako at sakto namang nakita ko si Zai na naglalakad papunta sa hotel room namin kaya nagmamadali akong sumunod, nang mabuksan niya ay tsaka niya lang ako napansin. "Saan ka galing?" Tanong niya. "Rooftop, nakasabay ko yung friend mo, ikaw?" Tanong ko. "Hospital saan pa ba?" Sarkastiko niyang sabi kaya lumabi ako. Pumasok
"Zai." Pagtawag ko. "Pumasok ka na sa loob ng kwarto." Utos niya kaya huminga ako ng malalim. "Kung pipilitin mo pa rin akong maging isang mabuting anak sa hindi ko naman nanay, isipin mo muna yung mommy mo na nanghihina na dahil sa sakit niya." Naitikom ko ang bibig ng sabayan niya ng sermon ang sinasabi. "I didn't know," mahinang sabi ko. "I told you she's not my mom, hindi ka naniniwala." Ngiwing sabi niya. "Dahil akala ko galit ka lang sa kaniya kaya ganoon," nahihiyang sabi ko. "Tumigil ka na sa pagsisigarilyo, malinaw?" Ngumiwi siya at sinulyapan ako. "I can still smoke behind your backs." Ngiwing aniya niya kaya umirap ako at kumuha ng tubig sa kusina at inabot sa kaniya. "Gagawin ko diyan?" Kwestyon niya. "May lason yan, lagukin mo tutal papatayin mo rin naman sarili mo kakasigarilyo." Lalakeng lalake niya akong inirapan bago kinuha 'yon at ininom. "Pag hindi ako namatay, ikaw ang lagot sa akin." Naitikom ko ang bibig at lumunok ng sobrang diin dah
"Z-Zai." Mahinang pagtawag ko at nanatiling nakatayo. "Farewell." Nakangising sabi ng lalake na 'yon habang walang boses. "Zai!" Malakas na sabi ko ngunit ng marinig ko ang pagputok ng baril ay kusa akong napapikit at niyakap ang sarili hanggang sa may tumayo sa mismong harapan ko. Nanlaki ang mata ko ng makita si Traise. "That was close," mahinahon niyang sabi ngunit kusa kong tinignan ang katawan niya ngunit nawalan siya ng balanse dahilan para maalisto ang ibang kasama habang si Kuya Luke ay hinabol yung lalake kanina. "Traise, Traise!" Pagtawag sa kaniya ni Zai. "Mia." Pagtawag ni Zai rito habang ako ay nakatulala lang sa kaniya. Traise.. "Oh my.." wala akong masabi, agad naman akong tinignan ni Zai ngunit dahil sa pagkabigla ay naramdaman ko ang paghilab ng tyan. "Lauren." Hinawakan ako ni Zai sa balikat. "Oh my goodness! Tara na tara na!" Mabilis na sabi ni Ate Mia at agaran ko namang naramdaman ang pag-angat ko sa buhangin dahil sa pagbuhat ni Zai sa a
"Gusto ko sana ng lugaw." Nangunot ang noo niya at tsaka huminga ng malalim."Sige, magluluto ako." Sagot niya lang at mukhang inaantok na siya dahil bagsak ang balikat niya. Sumunod naman ako sa kusina ngunit naabutan ko na siyang naghihiwa ng ginger, garlic and onion chives."Pork, beef or chicken?" He asked that made me gasped and think."Gusto ko chicken feet." Kagat labi kong sabi dahilan para masamid siya."Ha? Anong kakainin mo doon?" Nagtatakang sabi niya, ngumuso ako."Chicken feet." Huminga siya ng malalim."Wala tayong chicken feet," wika niya."Ayaw mo chicken wings?" Tanong niya kaya umiling ako."Chicken feet," wika ko."Woman, please try to think of other parts." Nauubusang pasensya niyang sabi."I really love chicken feet, wala naman silang kamay." Nakanguso kong sabi, sandali siyang sumandal sa kitchen sink at pinagkrus ang braso habang nakatitig sa akin."Chicken legs?" He suggested but I immediately said no."Baka naman magmukhang paa ng manok yung anak ko— mo." Pil
Isang linggo ay balik kami sa dati, pero tulad ng sinabi niya hindi na ako nagpuyat, hindi ko na rin siya hinintay dahil nagtiwala na lang ako nawala sa isip ko na baka katungkulan ang ginagawa niya. Hindi ako makapaniwalang tumagal kami sa ganitong set up, hanggang madaling araw ay nagising ako sa tunog ng cellphone ko kaya naman sinagot ko ito dahil number ni Zai. "Saan ka? Anong oras na—" "This is Traise, he's drunk. I'm sorry uminom kasi kami." "O-Oh, susunduin ko ba siya?" Tanong ko. "Nope, but you can open the door for me because he can't put the code. Kanina pa kami nandito." Huminga ako ng malalim bago ibinaba ang tawag at tsaka ko binuksan ang pinto sakto namang nandoon na sila. "Sorry, saan ko siya ilalagay?" Tanong ni Traise kaya naman tinuro ko yung sofa sa sala dahil ayokong may iba na pumapasok sa kwarto namin. "Okay." Sagot niya. Nang mailagay niya si Zai doon ay parang batang ngumuso si Zai at nagmulat kahit parang gustong gusto na niya matulog. "Good nigh
"Always remember missis, huwag ng paabutin na pumunta ng ospital sa mismong due date. Unahan niyo na okay?" Tumango ako na para bang isang masunurin na bata. "Tara na, thanks doc." Anyaya ni Zai kaya tumayo na ako at sumunod kay Zai ngunit siya ang sumabay sa akin dahil baka raw madulas. "After this, ihahatid na kita sa bahay. Okay?" Wika niya kaya tumango ako bilang sagot. "Don't do household chores, you can walk back and forth but be careful, don't carry heavy things, sa bathroom naglagay na ako ng carpet para hindi madulas yung lalakaran mo." Bilin niya kaya napangiti ako ngunit agad kong itinago 'yon ng lingunin niya ako. "Sa kitchen may dadaanan ka na para hindi madulas. Lahat secure sa bahay huwag kang aalis ng walang paalam sa akin, pag may masakit sa'yo call me instant. Pag hindi mo ako matawagan, call Luke, Saji, or Mia." Lumunok ako at tumango bilang sagot. "S-Si Aji ganoon pa rin ba?" Tanong ko. "Walang pagbabago, pero stable siya. Magigising rin siya huwag kan
"Tatlong pang-ibaba ang sinusuot ko dahil pinagnanasahan mo ako, brief, boxer shorts, pants. Nakakahiya naman," asar niya pa lalo kaya padabog akong naupo sa kama. "Kawawa naman yung magiging baby mo, walang milk na maiinom sa'yo—" "Zai!" Galit na galit kong sabi dahilan para tumawa siya. "Meron akong boobs! Hindi ako flat!" Masungit na sabi ko. "May nipple naman, pwede na—" "Sabing may boobs ako!" Tumawa siya at sumusukong tumango. "Okay sabi mo eh," ngising sabi niya. Isang linggo ang nakalipas mula ng gabing 'yon ay nanatili lang ako sa bahay dahil sa pamamanas ng paa ko, tamang lakad lakad lang. Hanggang sa isang gabi ay nagising ako dahil sa sunod sunod na pagtunog ng cellphone ko. Wala pa si Zai ah, ala una na ng madaling araw. Inabot ko ang cellphone ko at tinignan ang mga messages, pati emails ko meron kaya naman nagtataka kong binuksan ang mga 'yon. Sino na naman ba 'to? Ngunit nang makita ko ang files at video ay naalala ko ang bilin ni unknown c
=Elvira’s Point Of View= Salubong ang kilay kong nakatitig sa computer expert habang magkakrus ang mga braso ko. Inaantay ang resulta ng cellphone ni Zian. “Matagal pa po ba?” naiinip kong kwestyon at hindi mapakali. Ramdam ko kasi ang kaba sa dibdib habang mas tumatagal ako dito. “30 mins pa,” sagot nito at panay ang pindot sa kanyang keyboard habang nakasaksak ang cellphone. Nang matapos ay inabot nito sa akin ang cellphone kaya naman agad kong kinalkal ‘yon ngunit natigilan ako nang makita na walang ibang mensahe na na-retrieve yung expert. Labis akong nakahinga ng maluwag not until i-back ko ang messages at makita ang usapan nila ng daddy niya. It made me curious… And nervous… Hindi ko napigilan lalo na nang magpop up ang ilan sa mga deleted messages… Halos sumikip ang dibdib ko sa nabasa. [CONVERSATION] Dad (Zai): Son, have you cleared the mission? Dad (Zai): Make sure it’s successful, so we don’t stress. Zian: What mission dad? I thought i’m all goods?
=Elvira’s Point Of View= And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya. “Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat. “Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa. “What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin. “Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair. “You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw. Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga. “That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monte
=Elvira’s Point Of View= Wala akong nagawa kundi sumang-ayon. Ayoko nang patagalin pa ang usapan. Habang nasa elevator kami, tahimik lang akong nakatayo sa tabi niya. Nararamdaman ko ang mga tingin niya, pero ni hindi ko man lang siya nilingon. “Hon…” muli niyang bungad nang makasakay kami sa kotse. “Zian, please. Huwag mo akong kausapin,” pigil ko, idinirekta ang tingin sa bintana habang nagmamaneho siya. Ramdam kong may gusto pa siyang sabihin, pero buti na lang at pinili niyang manahimik. ** Pagdating sa bahay, agad akong bumaba ng kotse bago pa siya makapag-park nang maayos. Tumawag pa siya sa akin, pero hindi ko na siya nilingon. Diretso akong pumasok sa loob at dumiretso sa kwarto ko. Pagkasarado ko ng pinto, doon ko na lang ibinuhos ang inis ko. Sinipa ko ang gilid ng kama at mariing napasapo sa noo. “Anong gagawin ko?” bulong ko sa sarili ko habang paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ang text ni Ms. Santos. Naalala ko ang malanding ngiti ng babaeng iyon noo
=Elvira’s Point Of View= Pagdating namin sa condo ni Zian, agad siyang nagbukas ng ilaw at inilapag ang dala niyang mga gamit sa lamesa. Pamilyar na sa akin ang lugar na iyon dahil ilang beses na rin akong nakapunta roon. Simple lang ang interior design ng condo—modern pero hindi masyadong sosyalin. Pero kahit ganoon, ramdam mo ang presensya ni Zian sa bawat sulok ng unit. “Gusto mo ng coffee?” tanong niya habang naglalakad patungo sa kitchen area. “Hindi na. Gusto ko na lang magpahinga,” sagot ko habang hinubad ang heels ko at naupo sa sofa. Sumilip siya mula sa kitchen, hawak ang tasa ng tubig. “Pagod ka ba? Ang aga pa ah, usually energetic ka pa sa ganitong oras.” “Tsk, ikaw kasi eh. Yung meeting kanina, nakakastress. Lalo na si Ms. Santos, parang gusto akong lamunin ng buhay,” sagot ko habang hinilot ang mga paa kong medyo sumasakit na. Lumapit siya sa akin, iniwan ang hawak na tasa sa center table, at umupo sa tabi ko. Walang sabi-sabi, kinuha niya ang isang paa ko at m
=Elvira’s Point Of View= Pagkabalik ni Zian sa office ay sinalubong ko siya. “Oh, glad you didn’t left, yet. I have something to discuss,” kalmadong sabi ni Zian at hinarap ako. “Ano?” bungad ko. Kinain kaagad ako ng kuryosidad ko sa bungad niya. May ‘glad’ eh. “I tried to have you in my project, but the CEO allowed you to take part but only for a week and 3 days. In short, we’ll be together for 10 days.” “Oh?” gulat na sabi ko. “Syempre, Garcia yata ‘to, hon?” mayabang niyang sabi kaya napangiti ako. “Did you pull some strings?” gulat na sabi ko. Nanlaki ang mata niya. “Syempre hindi! Honey naman, nakiusap kaya ako. Sabi ko pa hindi ko kaya mag-isa pero kaya naman, gusto ko lang nakikita ka palagi.” “Daming paliwanag ah?” asar ko. “You’ll sleep on my condo, tonight?” pag-iiba niya ng usapan kaya tumango ako. “Then should we break the bed?” he whispered, may halong landi ang kanyang tono. Tumaas ang kilay ko. “Am I your bed warmer Ian Zachary?” pagbibiro ko na iki
=Elvira’s Point Of View= Dalawang linggo na ang nakalipas mula nang insidenteng iyon. Alam ko naman na siguro, kahit papaano ay hindi na maulit pa ‘yon. Pupunta ako sa site na pinagtatrabahuan ni Zian. Magkahiwalay na naman kasi kami ng project na hawak. Dala-dala ko ang favorite lunch niya ay pinasok ko ang site. “Si Zian?” bungad ko. “Nasa office niya po engineer,” sagot ng isa sa mga kasamahan niya kaya pumunta ako doon. Ngunit pagbukas ko ng pinto ay napahinto ako nang makita ang isang babae na kaharap niya. Ngunit napansin ko rin ang kakaibang titig ng babae kay Zian. Siguro ay ito ang kliyente niya dahil mukhang mayaman manamit. I knocked on the slightly opened door at doon ko nakuha ang atensyon nilang dalawa. “Come in, Elle.” Nilapitan ko si Zian at inilapag ang kanyang pagkain. “Lalabas rin muna ako, may meeting ka pa naman—” “No, I actually need you here. Since the client is requesting this, can you check the blueprint?” mahinahon na sabi ni Zian at inabot s
=Elvira’s Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. “Mmm,” rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko ‘yon at dahil doon ay napamulat siya. “Damn, I forgot,” pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. “Brush lang ako hon, let’s continue the kiss after. Conscious ka
Zian’s Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. “Dad, I need you to check something,” bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. “Anak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo ‘yon.” “Dad, this isn’t about emotions. This is about survival,” sagot ko, matigas ang boses. “Hindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.” Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elvira’s Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zian’s Point of View “Kung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,” sabi ng lider. “Lumuhod ka at aminin mong natalo ka.” Napangiti ako nang bahagya. “I don’t think so.” Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. “Putang ina! Barilin siya!” sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. “Please! Don’t kill me!” sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. “Pakawalan mo siya,” utos ko, ang baril ko’y nakatutok sa kanya. “Pakiusap—” Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elvira’s Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. “