Pagkatapos ng trabaho, dumiretso si Jessica sa ospital. Ilang araw nang umuulan ng niyebe, at dahil natatakot ang kanyang ina na madulas siya sa madulas na kalsada, pinagbawalan siya nitong pumunta.Ngayon na tumigil na ang snow, wala na siyang alinlangan at nagmamadali siyang nagmaneho patungong ospital.Gumastos pa si Carson upang kumuha ng espesyalistang doktor mula sa ibang bansa, pero hindi na talaga magagamot ang sakit ng kanyang ina. Isa pa, nasa huling yugto na ito, at napakaliit ng pag-asang humaba pa ang buhay nito.Alam niyang unti-unti nang nauubos ang pagkakataon nilang magkasama bilang mag-ina. Bawat sandali nilang magkasama ay isang regalo, kaya labis niya itong pinahahalagahan.Pagdating niya sa silid ng ospital, tinanong siya ni Aunt Wan, "Dito ka ba kakain ngayon? Kung oo, bibili ako ng pagkain sa kantina sa ibaba.""Oo, salamat sa'yo," sagot ni Jessica habang nakangiti. Umupo siya sa tabi ng kama at hinawakan ang matanda nang kamay ni Berna—kulubot na at wala nang b
Pagsapit ng gabi, unti-unting tumahimik ang maingay na lungsod. Sa loob ng study room sa Golden Horizon Bay, nagniningning ang kristal na chandelier, at ang malambot na liwanag nito ay dumampi sa isang tahimik na mukha.Suot ng babae ang isang aprikot na knitted dress, at ang kanyang kulot na light brown na buhok ay malayang bumagsak sa kanyang dibdib habang siya ay nakayuko, natatakpan ang kalahati ng kanyang mukha. Mayroon itong tamang timpla ng tamad at kaswal na dating.Sa pagitan ng liwanag at anino, bahagyang gumalaw ang kanyang mahahabang pilikmata, at ang malabong anino nito ay bumagsak sa kanyang mga talukap. May kaunting lalim ang kanyang mata, manipis ang talukap, at may seryosong tingin—isang itsurang hindi mo gugustuhing gambalain.Biglang pumailanlang ang tunog ng isang ringtone, binasag ang katahimikan sa silid. Ang malumanay na tunog ng awitin ay umalingawngaw sa kisame. Saglit na huminto ang kamay ni Jessica sa pagsusulat, kinuha ang cellphone sa tabi, at sinagot ang
Pabigat nang pabigat ang talukap ng mata ni Jessica, unti-unting nagiging magulo ang kanyang isipan, at napabulong siya nang walang malay, "Sa tingin ko, oo."Napansin niya na habang tumatagal, nagiging mas parang bata si Carson. Wala na ang dati nitong malamig at matigas na personalidad—parang isang clingy na aso, na hindi titigil hangga’t hindi nakakakuha ng gustong sagot.Nang maisip niya ito, bahagyang luminaw ang kanyang ulirat. Gumalaw siya nang kaunti sa loob ng kumot, bumaligtad ng posisyon, at hinarap ang cellphone.Nang marinig ito ni Carson, isang kontentong ngiti ang lumitaw sa kanyang labi. Ang kanyang mga mata ay puno ng lambing, at ang mababa niyang boses ay tila may pang-akit na nakakapagpahina ng loob."Kung gano’n, pwede bang sabihin ni Carmela kay Mr. Carson kung ano ang gusto niyang gawin niya?"Sa tahimik na gabi, biglang dumilat si Jessica. Bahagyang bumigat ang kanyang paghinga, at agad siyang napangiwi. "Carson! Kung magsasalita ka pa ng kung ano-ano, ibababa k
Kumisot nang bahagya ang makurbang kilay ni Jessica at lumingon siya sa bintana. Doon niya nakita ang isang pamilyar at marangyang Red Flag na nakaparada sa gilid ng kalsada. May isang lalaki sa itim na business coat na nakasandal sa pinto ng sasakyan, isang kamay sa bulsa, habang bahagyang nakabend ang isang mahahabang binti niyang balot sa pantalon. Ang kanyang tindig ay tamad ngunit may dating.Paisa-isang bumabagsak ang maliliit na snowflakes sa malamig na hangin, natutunaw sa kanyang madilim na amerikana. Ang maamong ngunit matikas na mukha niya ay kapansin-pansin, sapat upang mapalingon ang mga dumadaang tao.Nang mapansin niyang nakatingin si Jessica, tamad na iniangat ni Carson ang kanyang maputing talukap, at sa kabila ng bahagyang pagod na mga mata, puno ng lambing ang kanyang mga ngiti. Sa kabila ng salamin, si Jessica lang ang nasa isipan niya.Bahagyang kumurba ang mapupungay na mata ni Jessica, at isang munting sorpresa ang nagningning sa kanyang mala-kristal na paningin
"Gusto ko lang talagang maging mabuting baby." Hindi na pinaglalaruan ni Carson si Jessica at ipinaliwanag na, "Ipakita ko ulit sa iyo ang plano, at ipapasa ko ito sa isang propesyonal na tao para suriin upang matiyak na hindi malulugi si Carmela."Bilang pinuno ng Carson Group, sanay si Carson sa negosyo at hindi mahirap para sa kanya ang mag-evaluate ng isang proposal. Ngunit para sa seguridad, kailangan pa rin ng isang propesyonal na team na mag-analyze at mag-evaluate.Nod si Jessica, at nang makita niyang halos madilim na, napansin niyang si Carson ay nagmadaling bumalik sa China, marahil hindi siya nakapagpahinga ng maayos. Kaya't nagmungkahi siya, "Uwi na tayo!" Nakita ko na medyo pagod ka na, umuwi ka na muna at magpahinga, at ipapagawa ko kay Mercedes na magluto ng sopas para sa'yo."Walang rush para magpahinga." Bahagyang kumurap si Carson, at may mga madilim na bilog sa ilalim ng kanyang mga mata. Dahan-dahan niyang kinuha ang natirang kape ni Jessica at tinikman ito.Medyo
Paglabas ng elevator, nakita ni Jessica ang lalaking may mahahabang hakbang na papasok sa kwarto. Napakapit siya nang mahigpit sa kwelyo ng kanyang coat, at biglang may naisip siya.“Hintay, hindi pa ako naliligo, at ikaw rin hindi pa. Maligo muna tayo at kumain pagkatapos?”Hindi pa sila nakakakain ng hapunan, at si Mercedes ay nasa ibaba pa. Paano kung umakyat ito para tawagin sila? Nakakahiya!Hindi tumigil sa paglalakad si Carson. Bahagya niyang ibinaba ang tingin sa kanya, may pilyong ngiti sa kanyang labi, at may kahulugan ang kanyang titig. “Talagang matalino si Lucas.” Seryoso ang tono niya, para bang sinunod niya ang payo ni Jessica.Nagliwanag ang mukha ni Jessica, ngunit bago pa siya makapagsalita, muling bumaba ang malalim na tinig ni Carson sa kanyang ulo. “Gusto mo lang palang maligo kasama ko, hindi mo na kailangang magpaligoy-ligoy pa, Mrs. Santos.”May binigyang-diin siya sa kanyang huling salita, puno ng pang-aakit.“H-ha? Hindi ganun ang ibig kong sabihin—” Natarant
Sa labas ng bahay, malayang humahampas ang malamig na hangin. Ang alingawngaw nito ay dumaan sa mga sanga, habang ang niyebe ay dahan-dahang dumudulas pababa, nag-iiwan ng mahinang tunog. Sa dilim ng gabi, ni isang bituin ay hindi man lang sumikat.Sa kabaligtaran, ang loob ng villa ay maliwanag at puno ng buhay. Tahimik na dumadaloy ang oras habang ang sariwang ginawang pansit ay pumapailanlang sa kumukulong tubig, at manipis na ulap ng singaw ang lumalabas mula rito.Sa kabilang kaldero, kumukulo ang nilagang beef brisket na inihanda ni Mercedes para sa hapunan. Kumakalat ang mabangong halimuyak ng karne, nagbibigay ng init at sigla sa malamig na tahanan.Tahimik na gumagalaw si Carson sa kusina, maingat na niluluto ang pansit. Kahit nagluluto, hindi nabawasan ni kaunti ang kanyang natural na karisma. Sa halip, tila ginawa nitong mas elegante at engrande ang simpleng hapunan.Samantala, sa sala, maririnig ang masasayang tawanan mula sa isang variety show sa telebisyon. Nakatuon ang
Jessica ay hindi sinasadyang lumingon. Nakita niya si Carson na nakatayo mga dalawang metro ang layo, isang kamay ay nasa kanyang bulsa, nakarelaks ang tindig. Nang makita nitong tumingin siya, bahagyang ngumiti ang manipis niyang labi, at ang dating malamig niyang ekspresyon ay naging mas banayad.Lahat ng tao ay nakatutok sa naglalaro, ngunit nang biglang lumabas si Carson mula sa opisina, unti-unting humina ang ingay ng kwentuhan. Ang masiglang atmospera ay bahagyang humupa, at ang ilan ay tila naging mas maingat sa kilos nila.Napakalakas kasi ng presensya ni Carson. Bukod pa rito, bihira siyang ngumiti. Kahit wala siyang ginagawa, parang natural na siyang may awtoridad na nagpapatahimik sa paligid.Nang mapansin niyang nakatingin sa kanya ang iba, hindi nagbago ang ekspresyon ni Carson. Bahagyang niyang itinaas ang kanyang baba at malumanay ngunit matigas ang tinig na nagsabi, "Subukan mo ulit."Sa pandinig ng iba, parang wala lang damdamin ang sinabi niya, pero para kay Jessica,
Dahan-dahang hinugot ni Carson ang disposable chopsticks mula sa lalagyan, binuksan ang balot nito, kumuha ng disposable cup, at binuhusan ng mainit na tubig ang chopsticks para ma-sterilize."Gustong-gusto mo talagang malaman ang sagot?"Nakapatong nang bahagya ang baba ni Jessica sa kanyang kamay habang nakatitig nang mataman kay Carson, takot na makaligtaan ang anumang pagbabago sa ekspresyon nito."Siyempre naman.""Mahalaga ba talaga ang sagot na ‘yan?""Ang mga tao dapat laging tumitingin sa hinaharap, hindi sa nakaraan."Lalong lumalim ang ngiti ni Carson, ngunit hindi niya direktang sinagot ang tanong ni Jessica—sa halip, nagbigay ito ng lohikal na paliwanag.Hindi nagustuhan ni Jessica ang paliguy-ligoy ni Carson.Kaya, gamit ang matulis na dulo ng kanyang high heels, tinadyakan niya ang pantalon nito sa ilalim ng mesa.Ang champagne-colored na sapatos niya tumama sa mamahaling itim na slacks ni Carson.Nagpukol siya ng mapanuksong tingin at ngumiti nang matamis.Saka sinadya
Ang tinig ng lalaki ay kalmado, mababa, at may halong lambing at pagkunsinti, kasabay ng isang hindi maipaliwanag na kahulugan.Ang kanyang malabong sagot ay nagpagulo sa isip ni Jessica. Para bang nakukulam siya, at tuliro niyang nasabi, "Maliwanag..."Ngunit sa mapanuksong tingin ni Carson, bigla siyang natauhan.Agad niyang hinawakan ang kamay nito at nagtanong nang may pag-aalala,"Anong ibig mong sabihin diyan?""Ano'ng ibig mong sabihin sa 'dahil ako ang nandoon noong gabing iyon'?""Magkakilala ba tayo dati?"Sa pagkakaalala niya, hindi niya kailanman nakita si Carson sa totoong buhay.Bukod sa larawan ng ID nito sa opisyal na website ng kumpanya, sigurado siyang wala siyang anumang alaala tungkol sa kanya.Sa halip na sumagot, isang lihim na ngiti ang lumitaw sa mata ni Carson.Isang aninong misteryoso ang dumaan sa kanyang madilim na mga mata bago siya tumigil at itinuro ang isang tindahan sa kaliwa."Nakarating na tayo.""Ha?!"Bago pa siya makapagtanong nang malinaw, hinila
Carson tinahak ang daan patungo sa noodle restaurant ayon sa address na ibinigay ni Jessica.Ang Angela Beef Noodle Restaurant ay matatagpuan sa isang makipot na eskinita sa lumang kalye. May daan-daang taon na itong bukas, at ang daanang bato ay halos dalawang metro lamang ang lapad, kaya hindi maaaring pumasok ang sasakyan.Pinark nila ang kotse sa labas ng eskinita.Bago bumaba, isinuot muna ni Carson ang scarf kay Jessica at saka hinawakan ang kamay niya. Dahan-dahan silang naglakad sa makitid na daanan, tinatapakan ang lumang berdeng mga bato na hindi kasing kinis ng mga tiles.Sa magkabilang gilid ng eskinita, may mga lumang tindahan na nakahilera.Sa ilalim ng mga bubong, nakasabit ang mga parol na may mainit na dilaw na ilaw, nagbibigay ng malambot at malungkot na liwanag sa paligid.Medyo malayo pa sila mula sa noodle restaurant, pero hindi sila nagmamadali. Mahigpit silang magkahawak-kamay, naglalakad nang dahan-dahan sa malamig na gabi ng taglamig.Ang ilaw mula sa mga tind
Napansin ni Carson na lumilipad ang isip niya at hindi siya masyadong nakikinig sa pinag-uusapan nila. Paulit-ulit siyang sumusulyap sa gilid, tila may ibang inaabala ang isip niya.Gayunpaman, hindi siya nag-panic. Kalma niyang iniwas ang tingin kay Jessica at muling binalik ang atensyon sa screen. Ang dati niyang malamig na ekspresyon ay hindi namalayang naging mas banayad.Sa malalim at makinis niyang boses, dumulas mula sa kanyang lalamunan ang perpektong bigkas ng Ingles, dahilan para gumalaw ang kanyang Adam’s apple nang kaakit-akit."Tinitingnan ko ang tanawin ko."Ang nasa kabilang linya ay hindi agad naintindihan ang ibig niyang sabihin at muntik pang magtanong, pero bago pa iyon mangyari, itinuloy na ni Carson ang usapan sa mas mahahalagang detalye ng kanilang kasunduan.Hindi niya namalayan kung gaano katagal siyang nanood ng variety show, pero lalo siyang naaliw dito—halos malimutan na niya ang bukas niyang pakete ng snacks. Lubos siyang natuon sa panonood at hindi man lan
Medyo nagulat si Padre Samuel sa kanyang narinig. Tahimik siyang nag-isip sandali bago nagsalita, "Sayang naman, hindi naman kapos sa anumang aspeto ang anak nating si Lelia. Sapat na sapat siya para kay Carson, pero naunahan tayo bago pa tayo kumilos."Hindi niya talaga naisip ang ideya ng pagpapakasal sa isa sa mga Del Mundo sa pamilya Carson. Pagkatapos ng lahat, hindi naman maikukumpara ang pamilya Del Mundo sa pamilya Santos.Pero ngayon, kung kaya ni Carson na pakasalan ang anak ng isang ordinaryong pamilya, hindi ba't may laban din naman ang kanilang pamilya Del Mundo?Ang kaso, nahuli sila sa pagkakataon."Siguro hindi lang talaga nakatadhana." Napabuntong-hininga si Miggy, sabay hawak muli sa braso ng kanyang asawa—hindi man lang niya pinansin ang bahagyang paninigas nito.Matagal nang wala sa tunay na kahulugan ang kanilang pagsasama bilang mag-asawa. Kung hindi lang dahil sa pagsasanib ng negosyo ng pamilya Del Mundo at pamilya Camero, matagal na sana silang naghiwalay.Sa h
“Hindi ko pa nakikitang may kasamang babae si Mr. Santos sa kahit anong event!”“Hindi mo pa ba alam? May asawa na si Mr. Santos.”“Ang babaeng kasama niya ngayon, malamang siya si Mrs. Santos.”“Bigla siyang nagpakasal? Wala naman akong narinig na balita tungkol doon. Ni hindi nga inanunsyo ng pamilya Santos ang tungkol sa kanila, at nasaan ang kasal?”“Hindi ko rin alam. Ang sigurado lang, si Mr. Santos mismo ang umamin na may asawa na siya.”“Alam mo ba kung taga-alin’g pamilya si Mrs. Santos?”“Mahigpit ang bibig ni Carson. Wala pang lumalabas na impormasyon tungkol sa kanya.”“Pero parang hindi siya ang tunay na Mrs. Santos! Napansin niyo ba? Parang may layo o distansya sila sa isa’t isa.”Ang tinatawag na exchange meeting ay isa lamang banquet na nagpapakita ng kayabangan at pagpapakitang-gilas. Bilang ulo ng Santos Group, may malaking impluwensya si Carson, kaya’t nang pumasok sila sa bulwagan, agad silang napansin ng karamihan. Ang atensyon ng lahat ay agad na napunta sa kanila
Habang nagsasalita, diretsong binuhat ni Carson si Jessica sa kanyang hita, saka tumayo, bahagyang itinuwid ang paa, at naglakad papunta sa lounge.Napapahawak si Jessica sa matigas nitong dibdib, bahagyang nagpumiglas. "Hindi pwede, hindi ko kayang ipagkanulo ang asawa ko. Gusto mo bang maging isang kabit, Ginoong Santos?"May bakas ng pagkabalisa sa kanyang boses, na para bang mas iniisip pa niya ang reputasyon ni Carson kaysa sa sarili niyang sitwasyon."Hindi ba huli na para magsisi ka, Secretary Jessica? Ikaw naman ang nagsimula nito." Hindi huminto ang paglakad ni Carson at tumawa siya nang may pagmamataas. "Dahil pareho naman nating niloloko ang asawa mo, bakit hindi na natin itodo?"Hindi niya inakalang seryoso si Carson sa ganitong laro."Ako ang may hawak ng desisyon. Kapag sinabi kong tapos na, tapos na." May bahagyang inis sa boses ni Jessica nang paluin niya ang dibdib ni Carson, ngunit sa lakas nito, siya pa ang nasaktan.Sinara ni Carson ang pinto ng lounge gamit ang ka
Hindi nagpakita ng kahit anong emosyon si Carson, nanatiling kalmado ang kanyang mga mata."Kung gusto lang naman ni Secretary Jessica ang aking kagwapuhan, puwede mo namang sabihin nang diretso. Bakit kailangan pang paliguy-ligoy?"Nakatingin siya kay Jessica na may ngiti sa labi, isang titig na tila nagsasabing siya ang bahalang pumili.Ang kapal ng mukha!Sigaw ni Jessica sa kanyang isip, pero hindi niya ipinahalata. Sa halip, isang mapang-akit na ngiti ang lumitaw sa kanyang magandang mukha. Ang kanyang maamong mga mata ay nagniningning, at ang kanyang mapulang labi ay dahan-dahang bumuka."Dahil ayaw palang maglaro ni Mr. Santos, hindi ko na ipipilit ang sarili ko."Kasabay ng kanyang pagsasalita, sinubukan niyang bumangon mula sa kandungan ni Carson, ang malambot niyang palad ay nakapatong sa matipunong braso ng lalaki, at handa na siyang tumayo.Ngunit sa sumunod na segundo, isang mainit at malakas na kamay ang dumapo sa kanyang baywang. Sa isang iglap, ang kanyang puwitan, na
Abala si Jessica sa trabaho kaya hindi niya agad nabasa ang mga mensahe sa kanyang cellphone. Nang magkaroon siya ng oras para silipin ang mga ito, napansin niyang may isa pang mensahe sa chat box na ipinadala limang minuto ang nakalipas.Hindi tulad ng malambing at pabirong tono ng naunang usapan nila, ang mensaheng ito ay may halong bahid ng paninisi—parang isang guro na naghahanap ng paliwanag mula sa isang estudyanteng nagkasala.Boss: [Pakiusap, maaaring ipaliwanag ni Ginang Santos kung bakit ang mga bulaklak at lipstick na ibinigay ko ay ipinahagis mo sa security guard, pero ang tsokolate mula sa ibang lalaki ay tinanggap mo?]Bahagyang nanginig ang mahabang pilikmata ni Jessica, saka niya marahang hinawakan ang kanyang noo. Alam na niyang hindi matatapos nang ganun lang ang sitwasyong ito.Napasulyap siya sa hindi pa nabubuksang kahon ng lipstick na nasa tabi niya at agad naisip ang paraan para lambingin si Carson. Tahimik niyang kinuha ang isang hindi mahalagang dokumento at b