"Sir, pahiram ng gamit."Isang malambing at maharot na boses ng babae ang narinig mula sa loob ng Porsche 911 car na nakaparada sa gilid ng kalsada. Paos ngunit mapang-akit, puno ng damdamin at parang nang-aakit ng sinumang makikinig.Sa loob ng madilim na sasakyan, malamig ang ekspresyon ni Carson, nakatitig nang walang emosyon sa kaakit-akit na babaeng nakaupo sa kanyang kandungan. Ang mahina ngunit malalasang amoy ng alak ay bumalot sa maliit na espasyo ng sasakyan."Bumaba ka."Ang malamig niyang boses na parang yelo, ay bahagyang nagpabaling kay Jessica na tila wala sa sarili. Ang init at pagnanasa ay bumalot sa kanya, ang manipis at maputlang mga braso niya ay parang walang lakas ngunit nakakapit pa rin sa leeg ng lalaki. Ang halimuyak ng pabango niya ay dumampi sa balat ni Carson."Please, tulungan mo ako. Babayaran kita."Pakiramdam ni Jessica ay unti-unting inaapawan ng init ang kanyang utak, at ang kanyang maliliit na kamay ay gumalaw nang hindi niya sinasadya.Ang tunog ng
Naguluntang si Chloe sa nangyari, hindi inaasahan ang ginawa ni Jessica.Nang magkamalay siya, gusto niyang tumayo at umatras, ngunit hinawakan ni Jessica ang kanyang pulso. Nakita niyang yumuko siya at bumulong sa kanyang tainga, "Kung magtatangka kang magsalita, magdudulot ito ng malaki at masamang bagay para sa atin."Pinadala siya ni Chloe sa kama na may isang lalaki kaya kailangan niyang tiisin ang galit na nagmumula kay Jessica.Dalawang sampal ay mas magaan kaysa sa pagkawala ng kanyang unang gabi.Ang malamig na tinig na iyon ay para bang isang multo na nagbubulong mula sa impyerno, na mapunta sa pagkalugmok. Si Chloe ay napahinto, hindi makagalaw, at tanging galit na tingin na lang ang maipapakita.Hindi siya makapagsalita, at hindi rin makabawi, bagamat hindi kayang pagsamantalahan ni Jessica ang sitwasyon sa pamamagitan ng pulis, sigurado pa rin siyang magkakaroon ng gulo.May kalaswaan na lumiwanag sa mga mata ni Jessica, at pinakawalan niya ang pulso ni Chloe, sabay pagpa
Habang iniisip ito, pumasok si Secretary-General Lourdes, isang babaeng na 30-years na sa kanyang trabaho. Tumingin siya sa mga sekretarya sa opisina at nagsalita ng malakas. "Magtrabaho kayo, alam niyo naman ang ugali ni Mr. Santos, huwag magpakasaya buong araw." Tumingin ito sa isang secretary, "Iipadala mo ang schedule ni Mr. Santos mamayang hapon kay Drew. Jessica, inayos mo na ba ang mga dokumentong nireport ng iba't ibang departament sa nakaraang dalawang buwan? Maaaring basahin ito ni Mr. Santos. At Amiri, ikaw naman ang responsable sa pag-report ng kasalukuyang sitwasyon ng kumpanya." Tumigil siya pagkatapos bumalik ang tingin ka Jessica. "Tungkol naman kay Jessica..." Nang binanggit niya ang pangalan ni Jessica, nagdalawang-isip siya saglit.Noong nakaraang dalawang buwan ang lumipas, sinampal niya ang mga katrabaho sa development department at kumalat iyon sa iba’t ibang department. Inakala niya na walang pag-iingat sa sarili si Jessica.Pero mula nang dumating siya sa offi
Ang boses ni Carson ay nagdulot ng pansin mula sa tatlong tao sa opisina, at ang boses ni Amiri ay naputol, hindi niya natapos ang sasabihin niya. Naging tahimik ang hangin sa paligid.Napatingin si Jessica at napaharap kay Carson na may mahigpit na ngiti, at tinignan siya nang diretso sa mata ng lalaki na walang pakialam."Mr. Santos, anong maitutulong ko po?"Nag-flash ng kaunting pagkabigla ang mga mata ni Carson nang tumama sa mukha ni Jessica, at natigilan siya sandali bago ibaba ang tasa ng kape mula sa kanyang kamay. Hindi tiyak ang kanyang boses.“Ikaw ba ang gumawa ng kape na ito?”Ang tanong na iyon ay agad nagdulot ng kaba kay Lourdes, at ang alalahanin sa kanyang mukha ay halata. Dati, si Jessica ang nag-iisa na gumagawa ng kape, at iniisip ni Lourdes na hindi siguro naayon sa panlasa ni Carson ang kape ni Jessica, kaya baka magalit ito sa unang pagkakataon.Nais ni Lourdes na hindi mapagalitan si Jessica sa unang pagkakataon nilang makipagkita kay Carson, kaya nagmadali s
Narinig ni Carson ang kilos niya at malinaw ang boses nito, “Hindi mo ba nagustuhan ang pagkain? Kung hindi mo gusto, mag-order ka pa ng iba.” Habang sinasabi niya ito, tinawag niya ang waiter.Noong umorder ng pagkain si Jessica kanina, parang nag-atubili siya kaya hinayaan niyang ang waiter ang pumili ng ihahain.Agad siyang pinigilan ni Jessica, umiling at sinabing, “Ayos lang, may sipon kasi ako nitong mga nakaraang araw. Medyo masama ang pakiramdam ko, at hindi ko kayang kumain ng karne.”Nakaramdam siya ng kakaibang pakiramdam kapag nakaharap sa mga pagkaing mamantika nitong nakalipas na dalawang araw. Baka dahil ito sa pabago-bagong panahon, pero hindi niya masyadong inintindi.Bahagyang kumunot ang noo ni Carson, tahimik siyang tinitigan ng ilang sandali, at muling tinawag ang waiter.“Pakisabi sa kusina na gumawa ng brown sugar ginger tea.”“Opo, sir,” sagot ng waiter at umalis.Napatingin si Jessica kay Carson, bahagyang nahihiya, at pakiramdam niya ay istorbo siya sa amo niy
Binuksan ni Carson ang bag ng gamot at natagpuan ang mahigit isang dosenang pregnancy test kits sa loob. Napakunot siya ng noo, iniisip na parang binili na yata ni Bryan lahat ng brand ng pregnancy test mula sa malapit na botika."Bilang isang assistant mo, kailangan kong isaalang-alang ang lahat ng aspect."Si Jessica naman ay napatingin sa mga pregnancy test sa loob ng bag, at nagkaroon din ng bahagyang gulat.Kailangan ba talaga ng ganito karami?Pagkatapos silipin ni Carson ang laman ng bag, iniabot niya ang lahat ng pregnancy test kits kay Jessica. "Pumili ka ng ilan at subukan mo. Nandoon ang lounge ko, may banyo doon."Itinuro niya ang isang lihim na pinto malapit sa bookshelf gamit ang kanyang baba.Hawak nang mahigpit ni Jessica ang strap ng bag habang sinusundan ang direksyon ng kanyang tingin. Tila pinapalakas niya ang loob niya habang papalapit sa pinto, ngunit nang hawakan niya ang doorknob, agad siyang umatras at bumaling ng tingin kay Carson.Ayaw niya talagang maging to
Ikakasal?"Ibig mong sabihin... ikakasal tayo? Tayong dalawa?" Nanlaki ang mga mata ni Jessica, bahagya siyang nanginig habang itinuturo si Carson, pagkatapos ay ang sarili niya.Pakiramdam niya ay parang hindi niya lubos na narinig ang sinabi nito."Oo, ikaw at ako ang magpapakasal," sagot ni Carson, malinaw at sigurado ang tono, habang may bahagyang ngiti sa kanyang maamong mga mata.Hindi agad naka-react si Jessica, at biglang nasabi ang iniisip niya, "Hindi ba dapat mo lang akong bigyan ng tseke at sabihing ipanganak ko ang bata pero huwag nang magpakita sa mundo mo ulit?"Bahagyang nagtaka si Carson, "Mukha ba akong taong gagawa ng ganoon?" Para bang nagtataka kung saan nanggaling ang ganitong ideya ni Jessica.Napangiti si Jessica, ngunit naramdaman niya ang hiya sa sarili. Maaari bang sabihin na sobrang dami lang niyang nabasang ganitong kwento sa mga nobela?"Balik tayo sa usapan—sa kasal. O baka mas mabuti pang huwag na lang, kasi kung sapilitan ang kasal, hindi rin magiging m
Nasa loob muli sila ng kotse ni Carson, at pakiramdam ni Jessica ay sobrang awkward. Napagtanto niya na maaaring ito rin ang parehong kotse noong gabing iyon.Bumagal ang pagmamaneho ni Carson tila napansin niya na hindi mapakali si Jessica. Kita niya sa gilid ng kanyang mata ang pagtingin ni Jessica sa paligid ng kotse. Kaya parang naramdaman ni Carson ang dahilan ng discomfort niya. "Hindi ito ‘yung kotse na iyon." Ang malambing niyang tinig ay may halong biroMarami siyang sasakyan sa pangalan niya, kabilang na ang mga TaxiHalatang nagulat si Jessica; ang katawan niya ay bahagyang tumigil sa paggalaw. Nagkunwari siyang walang alam, "Anong sinabi mo? Hindi ko naintindihan."Pagkatapos noon, kunwari niyang binuksan ang cellphone at nagbasa ng mensahe, pero ang totoo, nakatingin lang siya sa home screen.Para sa kanya, pag piliin niyang kalimutan at itago ang katotohanan, maaaring magkunwari na parang walang nangyari.Natawa si Carson nang mahina; ang mababang hagikhik niya ay mas la
Hinipan niya ang mamula-mulang tenga nito, hindi binibigyan ng pagkakataong makasagot, saka niya pinasadahan ng halik ang kanyang mga labi, tinutukso ang natutulog nitong pagnanasa.Dahan-dahang lumabo ang paningin ni Jessica, nakatitig lamang sa madilim na langit sa labas ng salamin. Ang kanyang kamay, na nakayakap sa bewang ni Carson, ay lalong humigpit—parang gusto niyang iukit ang sarili sa mga buto nito.Ang pagnanasa ay nag-aalab, ang mga snowflake ay natutunaw sa init.KinabukasanNagising si Jessica sa tunog ng alarm clock. Inabot niya ang cellphone at in-off ang ringtone habang pupungas-pungas pa. Napapikit siya muli ngunit bigla niyang inabot ang tabi niya—malamig ang kama.Ang bahagyang lamig sa kanyang palad ang nagbalik sa kanyang ulirat. Unti-unting bumalik ang mga alaala ng nagdaang gabi.Minsan silang napadpad sa conservatory kagabi. Kung hindi siya nagreklamo nang mahina, baka hindi siya makabangon ngayon. At kung hindi lang aalis si Carson ngayong umaga para sa isang
Malamig at maputi ang bakuran dahil sa niyebe, kaya hindi sila maaaring magtagal doon. Matapos nilang kumuha ng mga litrato, umakyat sila sa glass conservatory sa tuktok ng villa.Ang glass-enclosed conservatory ay isang lugar ng pahingahan, kung saan kitang-kita ang niyebe na bumabagsak mula sa langit, pati na rin ang mga kumikislap na bituin. May mga halaman at bulaklak sa sulok, na nagbibigay ng mainit at maaliwalas na ambiance.Pareho silang hindi masyadong gutom, kaya pagkatapos ng isang round ng barbecue, si Jessica ay kumportable nang nakaupo sa kalahating saradong rattan chair habang dahan-dahang iniinom ang kanyang orange juice.Ang rattan chair ay pang-dalawahan, kaya matapos patayin ni Carson ang uling sa barbecue grill, umupo siya sa tabi ni Jessica dala ang isang plato ng cherries at inilapag ito sa maliit na mesa sa tabi nila.Pinulot niya ang isang mapulang cherry gamit ang kanyang mahahabang daliri, may ilang patak ng tubig sa ibabaw nito, at walang kahirap-hirap niyan
Ang natitirang sinag ng araw ay unti-unting naglaho, ang nag-aapoy na pulang kalangitan ay napalitan ng gabi. Sa loob ng villa, maliwanag ang mga ilaw, ngunit pagpasok ni Carson sa Golden Horizon Bay, wala siyang nakitang kahit isang tao sa loob ng sala.Papasok na sana siya sa elevator nang may mapansin siya mula sa malinaw na salamin—sa may backyard, isang anino ang naaaninag sa ilalim ng malambot at mainit na liwanag. Isang matangkad na pigura, nakasuot ng puting down jacket na hindi masyadong makapal, nakatalikod sa salamin habang abalang gumagawa ng snowman.Ang liwanag mula sa paligid ay bumalot sa kanyang katawan. Ang kayumangging kulot niyang buhok ay nakalugay sa kanyang likuran, at ang nakayukong pigura niya ay bahagyang natatakpan ang halos isang metrong taas na snowman. Kahit sa kanyang likuran lamang siya tinitingnan, ramdam na ramdam ni Carson ang saya niya sa mga sandaling iyon.Patuloy niyang kinukuha ang malalambot na snowflakes mula sa tabi, maingat na iniipon ito up
Dahil sa kagandahang-asal, inutusan ni Carson ang driver na ihatid si Lelia pauwi, habang siya naman ay sumakay sa sasakyan ni Georgina. Tahimik ang mag-ina habang bumabyahe patungo sa isa pang villa sa Angeles City.Bihira lang umuwi ang pamilya sa kanilang lumang bahay kapag may libreng oras. Marami silang pag-aari, kaya’t hindi sila sanay na magsama-sama sa iisang tahanan para magkaroon ng sariling espasyo.Pinili ni Carson na manirahan sa Golden Horizon Bay dahil malapit ito sa kumpanya, habang mas inuuna naman nina Georgina at ng kanyang asawa ang ginhawa ng kanilang tirahan.Malalayo ang bawat villa sa isa’t isa, pinaghiwalay ng mga puno para sa pribadong espasyo. Dahan-dahang umandar ang Rolls-Royce sa may bakuran, dinurog ng mga gulong ang mga natipong snowflakes, nag-iiwan ng bakas sa puting kalsada.Pagpasok ng sasakyan sa tarangkahan ng villa, bumaba si Georgina nang walang imik, tila ba hindi iniinda ang presensya ni Carson.Ang anak niyang ito, parang butas na jacket—wala
Makalipas ang ilang sandali, napigil ni Lelia ang kanyang hininga at pilit na ngumiti, "Bente singko na ako ngayong taon, ipinanganak ako noong Enero. Ilang taon na si Miss Jessica?"Alam naman talaga niya ang edad at kaarawan ni Jessica, pero kailangan pa rin niyang magkunwari.Nang marinig ito, bahagyang tumaas ang kilay ni Jessica, at isang pilyong ngiti ang gumuhit sa kanyang mapulang labi. Sa malambing na boses, sumagot siya, "Ibig sabihin, ilang buwan lang ang tanda mo sa akin, Lelia. Pero ayos lang, hindi naman ako takot na malugi. Huwag mong isipin na dahil tinatawag mo akong ‘Ate,’ nagmumukha na akong matanda.""Mas mabuti pang sundan na lang natin ang tamang tawagan base sa nakagisnan."Lelia: "......"Sa unang dinig, parang banayad at mahinahon ang boses ni Jessica, pero sa totoo lang, tinatamaan ito ng husto.Hindi ba't parang sinasabi niyang matanda na si Lelia?Napakapit nang mahigpit si Lelia sa kanyang sariling mga palad, halos maputol ang kanyang magagandang kuko. Bag
Nang marinig ni Georgina ang mapagkunwaring tono ni Jessica, hindi lang siya ang nairita—lalo pang nag-apoy sa selos si Lelia, halos mabali ang mga daliri niya sa higpit ng pagkuyom ng kanyang mga palad para pigilan ang sarili na magpakita ng galit.Namumula na sa inis ang mukha ni Georgina, at kitang-kita ang nagbabagang galit sa kanyang mga mata. Ngunit kahit gusto niyang kumontra, hindi niya magawang sisihin ang sariling anak.Dahil hindi na ito nagsalita, napilitan si Lelia na punan ang katahimikan at pilit na ngumiti. “Nakakabagot naman kung palaging nasa bahay! Ngayon, ang mga babae sa bagong henerasyon ay pinahahalagahan ang pagiging independent. Dapat may sariling career para makuha ang respeto ng lahat.”“Hindi pwedeng umasa lang sa lalaki. Kailangan nating ipakita ang ating sariling halaga.”Ang hindi niya diretsahang sinabi ay ang paniniwalang wala namang sariling ambisyon si Jessica—parang isang simpleng sekretarya lang na umasa sa asawa, kaya hindi ito igagalang ng ibang
Sa IbabaNasa sofa sina Georgina at Lelia habang umiinom ng tsaa, tahimik na sinusuri ang paligid ng sala.Bihira lang bumisita si Georgina sa Golden Horizon, pero naaalala pa rin niya nang malinaw ang itsura ng sala. Puro malamig na kulay—itim, puti, at abo—na nagbibigay ng seryosong pakiramdam sa lugar. Wala itong init o personalidad.Ngunit ngayon, sa bawat sulok ng sala ay may mga gamit na kulay pink at pastel—mga stuffed toy na strawberry bear, magkaparehang tasa ng tubig, magagandang bulaklak, at halaman. Para bang pilit na isiniksik ang mga ito sa isang lugar na hindi bagay sa ganitong istilo, kaya naman nagmukha itong magulo at hindi tugma sa dati nitong disenyo.Habang nakatitig sa mga bagay na ito, hindi maiwasan ni Georgina na magbago ang kanyang pakiramdam.Dati, inisip niyang ang kanyang anak ay masyadong malamig at laging nag-iisa, kaya pinili niyang ipakasal ito sa isang babaeng may maayos na pamilya upang magkaroon naman ito ng bahagyang init sa buhay. Pero ngayon, til
KinabukasanDahan-dahang iminulat ni Jessica ang kanyang mga mata, tila tuliro at nananaginip pa. Napakunot-noo siya, pakiramdam niya ay parang nasagasaan ng trak ang buong katawan niya. Nang bahagya siyang gumalaw, sumakit ang kanyang likod kaya napilitan siyang manatiling nakatitig lang sa kisame.Sa loob ng walk-in closet, narinig ni Carson ang kanyang paggalaw. Lumabas ito habang inaayos ang kanyang necktie, at nang makita niyang gising na si Jessica, agad siyang lumapit, yumuko, at may bahagyang ngiti sa labi."Mahal, masakit pa ba?"Napataas ang kilay ni Jessica at inirapan siya. "Ano sa tingin mo?"Malaking sinungaling itong si Carson. Sinabi niya kagabi na isang beses lang, pero hindi ito nasiyahan at inulit nang inulit.Ayaw na nga niya, pero tinali pa nito ang kanyang mga kamay gamit ang necktie!Napatitig si Jessica sa bow tie na kalahating nakatali sa leeg ng lalaki, at sa sobrang inis, napakagat siya sa kanyang labi.Napansin ni Carson ang tingin niya, at tila naalala rin
Tahimik ang gabi, maliwanag ang bilog na buwan, at ang malamig na liwanag nito ay dahan-dahang gumapang sa itim na kama mula sa sahig.Nakahiwalay sa ingay ng labas ang loob ng kwarto, at tanging mabibigat na paghinga ang maririnig.Ang paos na tinig ng lalaki ay kitang-kita ang pagpipigil at pananabik."Mahal...""Hmm?""Tulongan mo akong tanggalin ang necktie ko." Habang nagsasalita, idinikit niya ang kanyang manipis na labi sa malambot na tainga ng babae at bahagyang kinagat ito.Madilim ang gabi, at tanging malamlam na liwanag ng buwan ang nagsisilbing ilaw sa loob ng kwarto. Hindi maaninag ni Jessica ang ekspresyon ng lalaking nakapatong sa kanya, kaya nanginginig niyang iniabot ang kamay upang kalasin ang kanyang bow tie.Kanina sa umaga, napakadaling itali nito, pero ngayong gabi, parang lalo itong humihigpit.Sa tahimik na silid, lalong bumibigat ang kanyang paghinga. Habang pinipilit niyang tanggalin ang bow tie, naramdaman niya ang pagtaas ng temperatura sa paligid.Napakuno