Pabigat nang pabigat ang talukap ng mata ni Jessica, unti-unting nagiging magulo ang kanyang isipan, at napabulong siya nang walang malay, "Sa tingin ko, oo."Napansin niya na habang tumatagal, nagiging mas parang bata si Carson. Wala na ang dati nitong malamig at matigas na personalidad—parang isang clingy na aso, na hindi titigil hangga’t hindi nakakakuha ng gustong sagot.Nang maisip niya ito, bahagyang luminaw ang kanyang ulirat. Gumalaw siya nang kaunti sa loob ng kumot, bumaligtad ng posisyon, at hinarap ang cellphone.Nang marinig ito ni Carson, isang kontentong ngiti ang lumitaw sa kanyang labi. Ang kanyang mga mata ay puno ng lambing, at ang mababa niyang boses ay tila may pang-akit na nakakapagpahina ng loob."Kung gano’n, pwede bang sabihin ni Carmela kay Mr. Carson kung ano ang gusto niyang gawin niya?"Sa tahimik na gabi, biglang dumilat si Jessica. Bahagyang bumigat ang kanyang paghinga, at agad siyang napangiwi. "Carson! Kung magsasalita ka pa ng kung ano-ano, ibababa k
Kumisot nang bahagya ang makurbang kilay ni Jessica at lumingon siya sa bintana. Doon niya nakita ang isang pamilyar at marangyang Red Flag na nakaparada sa gilid ng kalsada. May isang lalaki sa itim na business coat na nakasandal sa pinto ng sasakyan, isang kamay sa bulsa, habang bahagyang nakabend ang isang mahahabang binti niyang balot sa pantalon. Ang kanyang tindig ay tamad ngunit may dating.Paisa-isang bumabagsak ang maliliit na snowflakes sa malamig na hangin, natutunaw sa kanyang madilim na amerikana. Ang maamong ngunit matikas na mukha niya ay kapansin-pansin, sapat upang mapalingon ang mga dumadaang tao.Nang mapansin niyang nakatingin si Jessica, tamad na iniangat ni Carson ang kanyang maputing talukap, at sa kabila ng bahagyang pagod na mga mata, puno ng lambing ang kanyang mga ngiti. Sa kabila ng salamin, si Jessica lang ang nasa isipan niya.Bahagyang kumurba ang mapupungay na mata ni Jessica, at isang munting sorpresa ang nagningning sa kanyang mala-kristal na paningin
"Gusto ko lang talagang maging mabuting baby." Hindi na pinaglalaruan ni Carson si Jessica at ipinaliwanag na, "Ipakita ko ulit sa iyo ang plano, at ipapasa ko ito sa isang propesyonal na tao para suriin upang matiyak na hindi malulugi si Carmela."Bilang pinuno ng Carson Group, sanay si Carson sa negosyo at hindi mahirap para sa kanya ang mag-evaluate ng isang proposal. Ngunit para sa seguridad, kailangan pa rin ng isang propesyonal na team na mag-analyze at mag-evaluate.Nod si Jessica, at nang makita niyang halos madilim na, napansin niyang si Carson ay nagmadaling bumalik sa China, marahil hindi siya nakapagpahinga ng maayos. Kaya't nagmungkahi siya, "Uwi na tayo!" Nakita ko na medyo pagod ka na, umuwi ka na muna at magpahinga, at ipapagawa ko kay Mercedes na magluto ng sopas para sa'yo."Walang rush para magpahinga." Bahagyang kumurap si Carson, at may mga madilim na bilog sa ilalim ng kanyang mga mata. Dahan-dahan niyang kinuha ang natirang kape ni Jessica at tinikman ito.Medyo
"Sir, pahiram ng gamit."Isang malambing at maharot na boses ng babae ang narinig mula sa loob ng Porsche 911 car na nakaparada sa gilid ng kalsada. Paos ngunit mapang-akit, puno ng damdamin at parang nang-aakit ng sinumang makikinig.Sa loob ng madilim na sasakyan, malamig ang ekspresyon ni Carson, nakatitig nang walang emosyon sa kaakit-akit na babaeng nakaupo sa kanyang kandungan. Ang mahina ngunit malalasang amoy ng alak ay bumalot sa maliit na espasyo ng sasakyan."Bumaba ka."Ang malamig niyang boses na parang yelo, ay bahagyang nagpabaling kay Jessica na tila wala sa sarili. Ang init at pagnanasa ay bumalot sa kanya, ang manipis at maputlang mga braso niya ay parang walang lakas ngunit nakakapit pa rin sa leeg ng lalaki. Ang halimuyak ng pabango niya ay dumampi sa balat ni Carson."Please, tulungan mo ako. Babayaran kita."Pakiramdam ni Jessica ay unti-unting inaapawan ng init ang kanyang utak, at ang kanyang maliliit na kamay ay gumalaw nang hindi niya sinasadya.Ang tunog ng
Naguluntang si Chloe sa nangyari, hindi inaasahan ang ginawa ni Jessica.Nang magkamalay siya, gusto niyang tumayo at umatras, ngunit hinawakan ni Jessica ang kanyang pulso. Nakita niyang yumuko siya at bumulong sa kanyang tainga, "Kung magtatangka kang magsalita, magdudulot ito ng malaki at masamang bagay para sa atin."Pinadala siya ni Chloe sa kama na may isang lalaki kaya kailangan niyang tiisin ang galit na nagmumula kay Jessica.Dalawang sampal ay mas magaan kaysa sa pagkawala ng kanyang unang gabi.Ang malamig na tinig na iyon ay para bang isang multo na nagbubulong mula sa impyerno, na mapunta sa pagkalugmok. Si Chloe ay napahinto, hindi makagalaw, at tanging galit na tingin na lang ang maipapakita.Hindi siya makapagsalita, at hindi rin makabawi, bagamat hindi kayang pagsamantalahan ni Jessica ang sitwasyon sa pamamagitan ng pulis, sigurado pa rin siyang magkakaroon ng gulo.May kalaswaan na lumiwanag sa mga mata ni Jessica, at pinakawalan niya ang pulso ni Chloe, sabay pagpa
Habang iniisip ito, pumasok si Secretary-General Lourdes, isang babaeng na 30-years na sa kanyang trabaho. Tumingin siya sa mga sekretarya sa opisina at nagsalita ng malakas. "Magtrabaho kayo, alam niyo naman ang ugali ni Mr. Santos, huwag magpakasaya buong araw." Tumingin ito sa isang secretary, "Iipadala mo ang schedule ni Mr. Santos mamayang hapon kay Drew. Jessica, inayos mo na ba ang mga dokumentong nireport ng iba't ibang departament sa nakaraang dalawang buwan? Maaaring basahin ito ni Mr. Santos. At Amiri, ikaw naman ang responsable sa pag-report ng kasalukuyang sitwasyon ng kumpanya." Tumigil siya pagkatapos bumalik ang tingin ka Jessica. "Tungkol naman kay Jessica..." Nang binanggit niya ang pangalan ni Jessica, nagdalawang-isip siya saglit.Noong nakaraang dalawang buwan ang lumipas, sinampal niya ang mga katrabaho sa development department at kumalat iyon sa iba’t ibang department. Inakala niya na walang pag-iingat sa sarili si Jessica.Pero mula nang dumating siya sa offi
Ang boses ni Carson ay nagdulot ng pansin mula sa tatlong tao sa opisina, at ang boses ni Amiri ay naputol, hindi niya natapos ang sasabihin niya. Naging tahimik ang hangin sa paligid.Napatingin si Jessica at napaharap kay Carson na may mahigpit na ngiti, at tinignan siya nang diretso sa mata ng lalaki na walang pakialam."Mr. Santos, anong maitutulong ko po?"Nag-flash ng kaunting pagkabigla ang mga mata ni Carson nang tumama sa mukha ni Jessica, at natigilan siya sandali bago ibaba ang tasa ng kape mula sa kanyang kamay. Hindi tiyak ang kanyang boses.“Ikaw ba ang gumawa ng kape na ito?”Ang tanong na iyon ay agad nagdulot ng kaba kay Lourdes, at ang alalahanin sa kanyang mukha ay halata. Dati, si Jessica ang nag-iisa na gumagawa ng kape, at iniisip ni Lourdes na hindi siguro naayon sa panlasa ni Carson ang kape ni Jessica, kaya baka magalit ito sa unang pagkakataon.Nais ni Lourdes na hindi mapagalitan si Jessica sa unang pagkakataon nilang makipagkita kay Carson, kaya nagmadali s
Narinig ni Carson ang kilos niya at malinaw ang boses nito, “Hindi mo ba nagustuhan ang pagkain? Kung hindi mo gusto, mag-order ka pa ng iba.” Habang sinasabi niya ito, tinawag niya ang waiter.Noong umorder ng pagkain si Jessica kanina, parang nag-atubili siya kaya hinayaan niyang ang waiter ang pumili ng ihahain.Agad siyang pinigilan ni Jessica, umiling at sinabing, “Ayos lang, may sipon kasi ako nitong mga nakaraang araw. Medyo masama ang pakiramdam ko, at hindi ko kayang kumain ng karne.”Nakaramdam siya ng kakaibang pakiramdam kapag nakaharap sa mga pagkaing mamantika nitong nakalipas na dalawang araw. Baka dahil ito sa pabago-bagong panahon, pero hindi niya masyadong inintindi.Bahagyang kumunot ang noo ni Carson, tahimik siyang tinitigan ng ilang sandali, at muling tinawag ang waiter.“Pakisabi sa kusina na gumawa ng brown sugar ginger tea.”“Opo, sir,” sagot ng waiter at umalis.Napatingin si Jessica kay Carson, bahagyang nahihiya, at pakiramdam niya ay istorbo siya sa amo niy
"Gusto ko lang talagang maging mabuting baby." Hindi na pinaglalaruan ni Carson si Jessica at ipinaliwanag na, "Ipakita ko ulit sa iyo ang plano, at ipapasa ko ito sa isang propesyonal na tao para suriin upang matiyak na hindi malulugi si Carmela."Bilang pinuno ng Carson Group, sanay si Carson sa negosyo at hindi mahirap para sa kanya ang mag-evaluate ng isang proposal. Ngunit para sa seguridad, kailangan pa rin ng isang propesyonal na team na mag-analyze at mag-evaluate.Nod si Jessica, at nang makita niyang halos madilim na, napansin niyang si Carson ay nagmadaling bumalik sa China, marahil hindi siya nakapagpahinga ng maayos. Kaya't nagmungkahi siya, "Uwi na tayo!" Nakita ko na medyo pagod ka na, umuwi ka na muna at magpahinga, at ipapagawa ko kay Mercedes na magluto ng sopas para sa'yo."Walang rush para magpahinga." Bahagyang kumurap si Carson, at may mga madilim na bilog sa ilalim ng kanyang mga mata. Dahan-dahan niyang kinuha ang natirang kape ni Jessica at tinikman ito.Medyo
Kumisot nang bahagya ang makurbang kilay ni Jessica at lumingon siya sa bintana. Doon niya nakita ang isang pamilyar at marangyang Red Flag na nakaparada sa gilid ng kalsada. May isang lalaki sa itim na business coat na nakasandal sa pinto ng sasakyan, isang kamay sa bulsa, habang bahagyang nakabend ang isang mahahabang binti niyang balot sa pantalon. Ang kanyang tindig ay tamad ngunit may dating.Paisa-isang bumabagsak ang maliliit na snowflakes sa malamig na hangin, natutunaw sa kanyang madilim na amerikana. Ang maamong ngunit matikas na mukha niya ay kapansin-pansin, sapat upang mapalingon ang mga dumadaang tao.Nang mapansin niyang nakatingin si Jessica, tamad na iniangat ni Carson ang kanyang maputing talukap, at sa kabila ng bahagyang pagod na mga mata, puno ng lambing ang kanyang mga ngiti. Sa kabila ng salamin, si Jessica lang ang nasa isipan niya.Bahagyang kumurba ang mapupungay na mata ni Jessica, at isang munting sorpresa ang nagningning sa kanyang mala-kristal na paningin
Pabigat nang pabigat ang talukap ng mata ni Jessica, unti-unting nagiging magulo ang kanyang isipan, at napabulong siya nang walang malay, "Sa tingin ko, oo."Napansin niya na habang tumatagal, nagiging mas parang bata si Carson. Wala na ang dati nitong malamig at matigas na personalidad—parang isang clingy na aso, na hindi titigil hangga’t hindi nakakakuha ng gustong sagot.Nang maisip niya ito, bahagyang luminaw ang kanyang ulirat. Gumalaw siya nang kaunti sa loob ng kumot, bumaligtad ng posisyon, at hinarap ang cellphone.Nang marinig ito ni Carson, isang kontentong ngiti ang lumitaw sa kanyang labi. Ang kanyang mga mata ay puno ng lambing, at ang mababa niyang boses ay tila may pang-akit na nakakapagpahina ng loob."Kung gano’n, pwede bang sabihin ni Carmela kay Mr. Carson kung ano ang gusto niyang gawin niya?"Sa tahimik na gabi, biglang dumilat si Jessica. Bahagyang bumigat ang kanyang paghinga, at agad siyang napangiwi. "Carson! Kung magsasalita ka pa ng kung ano-ano, ibababa k
Pagsapit ng gabi, unti-unting tumahimik ang maingay na lungsod. Sa loob ng study room sa Golden Horizon Bay, nagniningning ang kristal na chandelier, at ang malambot na liwanag nito ay dumampi sa isang tahimik na mukha.Suot ng babae ang isang aprikot na knitted dress, at ang kanyang kulot na light brown na buhok ay malayang bumagsak sa kanyang dibdib habang siya ay nakayuko, natatakpan ang kalahati ng kanyang mukha. Mayroon itong tamang timpla ng tamad at kaswal na dating.Sa pagitan ng liwanag at anino, bahagyang gumalaw ang kanyang mahahabang pilikmata, at ang malabong anino nito ay bumagsak sa kanyang mga talukap. May kaunting lalim ang kanyang mata, manipis ang talukap, at may seryosong tingin—isang itsurang hindi mo gugustuhing gambalain.Biglang pumailanlang ang tunog ng isang ringtone, binasag ang katahimikan sa silid. Ang malumanay na tunog ng awitin ay umalingawngaw sa kisame. Saglit na huminto ang kamay ni Jessica sa pagsusulat, kinuha ang cellphone sa tabi, at sinagot ang
Pagkatapos ng trabaho, dumiretso si Jessica sa ospital. Ilang araw nang umuulan ng niyebe, at dahil natatakot ang kanyang ina na madulas siya sa madulas na kalsada, pinagbawalan siya nitong pumunta.Ngayon na tumigil na ang snow, wala na siyang alinlangan at nagmamadali siyang nagmaneho patungong ospital.Gumastos pa si Carson upang kumuha ng espesyalistang doktor mula sa ibang bansa, pero hindi na talaga magagamot ang sakit ng kanyang ina. Isa pa, nasa huling yugto na ito, at napakaliit ng pag-asang humaba pa ang buhay nito.Alam niyang unti-unti nang nauubos ang pagkakataon nilang magkasama bilang mag-ina. Bawat sandali nilang magkasama ay isang regalo, kaya labis niya itong pinahahalagahan.Pagdating niya sa silid ng ospital, tinanong siya ni Aunt Wan, "Dito ka ba kakain ngayon? Kung oo, bibili ako ng pagkain sa kantina sa ibaba.""Oo, salamat sa'yo," sagot ni Jessica habang nakangiti. Umupo siya sa tabi ng kama at hinawakan ang matanda nang kamay ni Berna—kulubot na at wala nang b
Hinipan niya ang mamula-mulang tenga nito, hindi binibigyan ng pagkakataong makasagot, saka niya pinasadahan ng halik ang kanyang mga labi, tinutukso ang natutulog nitong pagnanasa.Dahan-dahang lumabo ang paningin ni Jessica, nakatitig lamang sa madilim na langit sa labas ng salamin. Ang kanyang kamay, na nakayakap sa bewang ni Carson, ay lalong humigpit—parang gusto niyang iukit ang sarili sa mga buto nito.Ang pagnanasa ay nag-aalab, ang mga snowflake ay natutunaw sa init.KinabukasanNagising si Jessica sa tunog ng alarm clock. Inabot niya ang cellphone at in-off ang ringtone habang pupungas-pungas pa. Napapikit siya muli ngunit bigla niyang inabot ang tabi niya—malamig ang kama.Ang bahagyang lamig sa kanyang palad ang nagbalik sa kanyang ulirat. Unti-unting bumalik ang mga alaala ng nagdaang gabi.Minsan silang napadpad sa conservatory kagabi. Kung hindi siya nagreklamo nang mahina, baka hindi siya makabangon ngayon. At kung hindi lang aalis si Carson ngayong umaga para sa isang
Malamig at maputi ang bakuran dahil sa niyebe, kaya hindi sila maaaring magtagal doon. Matapos nilang kumuha ng mga litrato, umakyat sila sa glass conservatory sa tuktok ng villa.Ang glass-enclosed conservatory ay isang lugar ng pahingahan, kung saan kitang-kita ang niyebe na bumabagsak mula sa langit, pati na rin ang mga kumikislap na bituin. May mga halaman at bulaklak sa sulok, na nagbibigay ng mainit at maaliwalas na ambiance.Pareho silang hindi masyadong gutom, kaya pagkatapos ng isang round ng barbecue, si Jessica ay kumportable nang nakaupo sa kalahating saradong rattan chair habang dahan-dahang iniinom ang kanyang orange juice.Ang rattan chair ay pang-dalawahan, kaya matapos patayin ni Carson ang uling sa barbecue grill, umupo siya sa tabi ni Jessica dala ang isang plato ng cherries at inilapag ito sa maliit na mesa sa tabi nila.Pinulot niya ang isang mapulang cherry gamit ang kanyang mahahabang daliri, may ilang patak ng tubig sa ibabaw nito, at walang kahirap-hirap niyan
Ang natitirang sinag ng araw ay unti-unting naglaho, ang nag-aapoy na pulang kalangitan ay napalitan ng gabi. Sa loob ng villa, maliwanag ang mga ilaw, ngunit pagpasok ni Carson sa Golden Horizon Bay, wala siyang nakitang kahit isang tao sa loob ng sala.Papasok na sana siya sa elevator nang may mapansin siya mula sa malinaw na salamin—sa may backyard, isang anino ang naaaninag sa ilalim ng malambot at mainit na liwanag. Isang matangkad na pigura, nakasuot ng puting down jacket na hindi masyadong makapal, nakatalikod sa salamin habang abalang gumagawa ng snowman.Ang liwanag mula sa paligid ay bumalot sa kanyang katawan. Ang kayumangging kulot niyang buhok ay nakalugay sa kanyang likuran, at ang nakayukong pigura niya ay bahagyang natatakpan ang halos isang metrong taas na snowman. Kahit sa kanyang likuran lamang siya tinitingnan, ramdam na ramdam ni Carson ang saya niya sa mga sandaling iyon.Patuloy niyang kinukuha ang malalambot na snowflakes mula sa tabi, maingat na iniipon ito up
Dahil sa kagandahang-asal, inutusan ni Carson ang driver na ihatid si Lelia pauwi, habang siya naman ay sumakay sa sasakyan ni Georgina. Tahimik ang mag-ina habang bumabyahe patungo sa isa pang villa sa Angeles City.Bihira lang umuwi ang pamilya sa kanilang lumang bahay kapag may libreng oras. Marami silang pag-aari, kaya’t hindi sila sanay na magsama-sama sa iisang tahanan para magkaroon ng sariling espasyo.Pinili ni Carson na manirahan sa Golden Horizon Bay dahil malapit ito sa kumpanya, habang mas inuuna naman nina Georgina at ng kanyang asawa ang ginhawa ng kanilang tirahan.Malalayo ang bawat villa sa isa’t isa, pinaghiwalay ng mga puno para sa pribadong espasyo. Dahan-dahang umandar ang Rolls-Royce sa may bakuran, dinurog ng mga gulong ang mga natipong snowflakes, nag-iiwan ng bakas sa puting kalsada.Pagpasok ng sasakyan sa tarangkahan ng villa, bumaba si Georgina nang walang imik, tila ba hindi iniinda ang presensya ni Carson.Ang anak niyang ito, parang butas na jacket—wala