"Stay here." Wika niya, sa mababang boses. Napasinghap ako at mabilis na dinaga ang puso. Mahina lang ang pagkasabi niya no'n sapat na upang ako lang ang makarinig.
Anong ginagawa mo, Lukas?
"Girl, Look!" Rinig kong wika ng babae medyo malayo sa 'kin. Tinuro niya kami ni Lukas dahilan napatingin rin ang kaibigan niyang babae. Masamang tingin ang pinukol nila sa akin at mas lalong sumama iyon nang bumagsak ang mga mata nila sa pulso ko, na hawak ngayon ni Lukas.
"J–just don't look at them, Alecia." Pag-agaw ni
"What the hell, Lukas!" Lumayo ako sa kanya habang siya'y tumayo na sa pagkagulat. "Sira ka ba!" Medyo galit kong sigaw, hindi na masundan ang lakas ng tibok nang puso ko sa sobrang kaba na naramdaman kanina. Nakita ko ang pag-iling niya na parang saglit nawala sa kanyang diwa bago tinaas ang dalawang kamay. "T–Tinanong lang kita.. pero hindi ko sinasadya iyong maglapi–" Napapikit ako, "Tumigil ka na!" inis kong sabi at naupo na lang uli sa upuan ko. Humarap sa harap at hindi napansin na nasa amin ni Lukas ang atensyon ng mga kaklase namin. What? Malandi na naman ba ako? Napailing na lang ako at palihim napataray. Gusto ko tuloy isigaw sa pagmumukha nila na hindi ko gusto ang ginagawa ni Lukas. Napayuko na lang ako sa desk gamit ang dalawang kamay upang takpan ang mukha ko. Gusto ko na lang matapos ang oras na ito para makauwi na ako. "Alecia," tawag niya pero hindi ko 'to kinibo. Ramdam ko ang dahan-d
"Grabeh, May sasakyan ka pala?" Mangha na tanong ko, habang nakatingin sa kanyang sasakyan na maayos naka-parking sa gilid. Kulay black ang sasakyan niya, na para sa 'kin ay hindi pangit tingnan. Ang ganda-ganda! "Ano ba, Alecia" napalingon ako sa kanya nang marinig ko ang mahina niyang pagtawa, "tatayo na lang ba tayo dito?" kumunot ang noo ko. Umiling siya at lumapit sa 'kin. Nanlaki ang mga mata ko nang pumalibot ang kamay niya sa aking pulso. "Tara na," aniya. Hinila ako papunta sa kanyang sasakyan at may kung anong pinindot sa bagay na hawak niya bago ako pinagbuksan ng pintuan sa kanyang sasakyan. Oh, Gentle man? Napailing ako at pumasok na. Sa passenger seat ako naupo habang siya'y umikot pa para maupo sa front seat. "Bilis! Buhayin mo na ang sasakyan mo" wika ko, natutuwa. Bago lang sa 'kin ito. Ang makasakay sa sasakyan kasama siya ay bago! Kailan man ay hindi ko naramdaman ang ganitong saya. Hind
Marami pa akong pinamili gaya ng kamatis, sibuyas, pipino o kung ano-ano pa na kasangkapan sa pagkain at pagluluto. Nang matapos na lahat ay do'n ko na naisipan hanapin si Lukas para sabay na kami pumunta at pipila sa cashier. Kumunot ang noo ko at palipat-lipat ang paningin sa paligid nang hindi ko siya natanaw sa dulo. Nasaan siya? Kanina lang ay naroon siya ah? Lumakad ako papunta roon kung saan ko siya nakita. May mga tao na sa dinadaanan ko kaya medyo nahihirapan akong iangat ang tingin. Hindi ako masyado sanay sa presensya nila. Nasaan na ba kasi siya? Nandito lang siya kanina sa mga milks pero ngayon wala na! Iniwan ba niya ako? Nainip ba sa kahihintay sa 'kin? Naiinis akong napapikit. "L–Lukas," sigaw ko, dahilan iilan sa harapan ko'y napalingon sa aking gawi. Napatigil ako. Ang mga mata nila'y seryosong nakatingin
"Sinusubukan talaga ako ng babaeng ito!" Rinig kong bulong ni Beatrice sa tabi. Naikuyom na ang nakababa niyang kanan kamay sa inis. Sa itsura pa lang niya ay parang handa na akong sugurin at tanggalan ng buhok, kung wala lang talaga sa tabi ko si Lukas. Ang makalagot-hininga na tensyon sa aming apat ay nakakasal. Subukan ko man umalis mag-isa at hayaan kay Lukas ang dalawang babaeng ito ay paniguradong magkikita't magkikita pa rin ang mga landas namin. Hindi nila ako hahayaan hangga't hindi nila ako nasasaktan, iyon ang alam ko. Inikot ko ang tingin sa paligid at nakita ang iilan sa mga mamimili banda sa kinaroroonan namin ay nakatingin. Tila ginugulo sila ngayon ng kanilang mga isipan kung anong nangyayare sa aming pagitan ni Lukas at ang dalawang babaeng ito. Napapahiya na lang akong yumuko at umiwas ng tingin, at dahil sa aking ginawa ay hindi sinasadyang tumama ang mata ko sa isang lalaking nakatingin sa 'kin ng mariin. Ang mga mata niya'y
"Ngayon ko lang nalaman... na maganda ka pala.. kapag nakangiti.. Alecia.."Naipikit ko na lang ang mga mata ng mariin nang ume-cho muli sa aking teynga ang sinabi ni Lukas kanina lamang sa SaveMore. Parang nabingi ako ng sandaling sabihin niya iyon sa akin. May kung anong kiliti rin akong naramdaman ng hawiin niya ang maliit na hibla kong buhok na humarang sa aking pisngi no'n. Nagulat ako nang dumikit ang kamay niya sa mukha ko kaya't agad akong napalayo sa kanya, pero ang pinagtataka ko ay iyong tumawa siya na parang akala mo'y ako na ang pinaka katawa-tawa na babae na nakita niyang ganoon.Nagpakawala ako ng mabigat na buntong-hininga at mas lalong idinikit ang sarili sa bintana ng sasakyan ni Lukas. Medyo kumalma na ang puso ko. Hindi na ito mabilis di' gaya ng kanina.Ginala ko ang tingin sa mga bahay na nalalagpasan namin ni Lukas. Pasado alas-nuwebe ng gabi nang tignan ko sa time ng sasakyan niy
"Ano bang nangyayari sayo!" Galit na sigaw ni Dad ang umalingawngaw sa loob ng malaking mansyon. Nandito ako sa gitna ng hagdan habang nakasilip sa dalawang taong nagtatalo sa aking harapan. "Ano bang nangyayari sa 'kin? Wala nangyayari, Levi," sagot ni Mom na tila nagsusumamo. Nakita ko ang paglapit niya kay Daddy at sa pag-ambang hawakan ang kamay nito ngunit umatras si Dad. Umiling si Dad, "Meron nagbago, Alisa. May nagbago una pa lang!" Nagtatagis ang boses niya habang ang mga mata'y maluha-luha na. Bumagsak ang luha ni mommy sa kanyang mga mata. "Anong dahilan para magbago ako, Levi? Masaya tayo hindi ba? Maayos tayo-" napasinghap ako ng paliparin ni Daddy ang kanyang kanan palad sa kabilang pisngi ni Mommy. Stop, Tama na, Dad.. "Sinungaling! Kung noon naloko mo na ako, ngayon hindi na!" Galit na galit ang boses ni Dad
-- Nakatulala ako sa itaas ng kisame habang nakahiga sa aking kama at pinoproseso ang lahat ng sinabi ni Lukas. Ako at siya ay magka-partner? Pumikit ako ng mariin at nilagay ang kanang kamay sa aking mga mata, tila ang bigat ng nararamdaman ko ngayon. Parang gusto ko na lang magpahinga ng matagal. "Sandoval at Sandryes. Tayo ang mag ka-partner" napailing ako ng maalala ang huling sinabi ni Lukas kanina bago namatay ang dulo ng linya. Bakit siya? Bakit kaming dalawa pa? Ano'ng pakulo na naman ba ng guro na 'yon! May pa activity at partners pang nalalaman! "Argsh!" Hindi pwede ito. Kailangan ay may gawin ako. Kaya lang may magagawa pa ba ako? Nasabunot ko na lang ang buhok sa inis na naramdaman. Pero anong gagawin ko? Iwas ako sa mga tao lalo na sa mga kaklase ko. Nasanay akong mamuhay mag-isa at hindi kinakailangan
NAGPUPUNGAY akong bumangon sa kama at lumingon sa kanan ko para silipin kung anong oras na.Seven twenty-four ng umaga.Tuluyan na akong umalis sa kama at uminat sandali bago ko naisipan na lumabas sa kwarto at dumeretso sa ibaba para mag-almusal.Sabado ngayon at wala kaming pasok sa school kaya mananatili lang ako dito sa loob ng mansyon. P'wera na lang kung may kailangan akong bilin sa labas ay lalabas talaga ako.Dumeretso ako sa malaki kong kusina at pumunta sa fridge. Pagka-bukas ko pa lang nito ay bumungad na sa 'kin ang iba't ibang pagkain. Chocolates, chips, drinks, fruits, ect.Pinupuno ko talaga ang fridge ko ng ganitong mga pagkain nang sa ganoo'y hindi na ako lalabas sa tuwing walang pasok sa school. Hindi ko alam pero nasanay akong kinukulong ang sarili sa mansyon na 'to plus hindi ko gusto makihalubilo sa iba.
"Ngayon ko lang nalaman... na maganda ka pala.. kapag nakangiti.. Alecia.."Naipikit ko na lang ang mga mata ng mariin nang ume-cho muli sa aking teynga ang sinabi ni Lukas kanina lamang sa SaveMore. Parang nabingi ako ng sandaling sabihin niya iyon sa akin. May kung anong kiliti rin akong naramdaman ng hawiin niya ang maliit na hibla kong buhok na humarang sa aking pisngi no'n. Nagulat ako nang dumikit ang kamay niya sa mukha ko kaya't agad akong napalayo sa kanya, pero ang pinagtataka ko ay iyong tumawa siya na parang akala mo'y ako na ang pinaka katawa-tawa na babae na nakita niyang ganoon.Nagpakawala ako ng mabigat na buntong-hininga at mas lalong idinikit ang sarili sa bintana ng sasakyan ni Lukas. Medyo kumalma na ang puso ko. Hindi na ito mabilis di' gaya ng kanina.Ginala ko ang tingin sa mga bahay na nalalagpasan namin ni Lukas. Pasado alas-nuwebe ng gabi nang tignan ko sa time ng sasakyan niy
"Sinusubukan talaga ako ng babaeng ito!" Rinig kong bulong ni Beatrice sa tabi. Naikuyom na ang nakababa niyang kanan kamay sa inis. Sa itsura pa lang niya ay parang handa na akong sugurin at tanggalan ng buhok, kung wala lang talaga sa tabi ko si Lukas. Ang makalagot-hininga na tensyon sa aming apat ay nakakasal. Subukan ko man umalis mag-isa at hayaan kay Lukas ang dalawang babaeng ito ay paniguradong magkikita't magkikita pa rin ang mga landas namin. Hindi nila ako hahayaan hangga't hindi nila ako nasasaktan, iyon ang alam ko. Inikot ko ang tingin sa paligid at nakita ang iilan sa mga mamimili banda sa kinaroroonan namin ay nakatingin. Tila ginugulo sila ngayon ng kanilang mga isipan kung anong nangyayare sa aming pagitan ni Lukas at ang dalawang babaeng ito. Napapahiya na lang akong yumuko at umiwas ng tingin, at dahil sa aking ginawa ay hindi sinasadyang tumama ang mata ko sa isang lalaking nakatingin sa 'kin ng mariin. Ang mga mata niya'y
Marami pa akong pinamili gaya ng kamatis, sibuyas, pipino o kung ano-ano pa na kasangkapan sa pagkain at pagluluto. Nang matapos na lahat ay do'n ko na naisipan hanapin si Lukas para sabay na kami pumunta at pipila sa cashier. Kumunot ang noo ko at palipat-lipat ang paningin sa paligid nang hindi ko siya natanaw sa dulo. Nasaan siya? Kanina lang ay naroon siya ah? Lumakad ako papunta roon kung saan ko siya nakita. May mga tao na sa dinadaanan ko kaya medyo nahihirapan akong iangat ang tingin. Hindi ako masyado sanay sa presensya nila. Nasaan na ba kasi siya? Nandito lang siya kanina sa mga milks pero ngayon wala na! Iniwan ba niya ako? Nainip ba sa kahihintay sa 'kin? Naiinis akong napapikit. "L–Lukas," sigaw ko, dahilan iilan sa harapan ko'y napalingon sa aking gawi. Napatigil ako. Ang mga mata nila'y seryosong nakatingin
"Grabeh, May sasakyan ka pala?" Mangha na tanong ko, habang nakatingin sa kanyang sasakyan na maayos naka-parking sa gilid. Kulay black ang sasakyan niya, na para sa 'kin ay hindi pangit tingnan. Ang ganda-ganda! "Ano ba, Alecia" napalingon ako sa kanya nang marinig ko ang mahina niyang pagtawa, "tatayo na lang ba tayo dito?" kumunot ang noo ko. Umiling siya at lumapit sa 'kin. Nanlaki ang mga mata ko nang pumalibot ang kamay niya sa aking pulso. "Tara na," aniya. Hinila ako papunta sa kanyang sasakyan at may kung anong pinindot sa bagay na hawak niya bago ako pinagbuksan ng pintuan sa kanyang sasakyan. Oh, Gentle man? Napailing ako at pumasok na. Sa passenger seat ako naupo habang siya'y umikot pa para maupo sa front seat. "Bilis! Buhayin mo na ang sasakyan mo" wika ko, natutuwa. Bago lang sa 'kin ito. Ang makasakay sa sasakyan kasama siya ay bago! Kailan man ay hindi ko naramdaman ang ganitong saya. Hind
"What the hell, Lukas!" Lumayo ako sa kanya habang siya'y tumayo na sa pagkagulat. "Sira ka ba!" Medyo galit kong sigaw, hindi na masundan ang lakas ng tibok nang puso ko sa sobrang kaba na naramdaman kanina. Nakita ko ang pag-iling niya na parang saglit nawala sa kanyang diwa bago tinaas ang dalawang kamay. "T–Tinanong lang kita.. pero hindi ko sinasadya iyong maglapi–" Napapikit ako, "Tumigil ka na!" inis kong sabi at naupo na lang uli sa upuan ko. Humarap sa harap at hindi napansin na nasa amin ni Lukas ang atensyon ng mga kaklase namin. What? Malandi na naman ba ako? Napailing na lang ako at palihim napataray. Gusto ko tuloy isigaw sa pagmumukha nila na hindi ko gusto ang ginagawa ni Lukas. Napayuko na lang ako sa desk gamit ang dalawang kamay upang takpan ang mukha ko. Gusto ko na lang matapos ang oras na ito para makauwi na ako. "Alecia," tawag niya pero hindi ko 'to kinibo. Ramdam ko ang dahan-d
"I–I came here.." tumitig ako sa abo niyang mga mata, "to say s-sorry and t-thank you." Shit, I'm done! Mabilis akong tumayo nang masabi ko na iyon sa kanya. Huli na 'to. Ayoko na. Bago pa man ako makaalis sa kanyang harapan ay nahawakan na niya ang kanan pulso ko. "Stay here." Wika niya, sa mababang boses. Napasinghap ako at mabilis na dinaga ang puso. Mahina lang ang pagkasabi niya no'n sapat na upang ako lang ang makarinig. Anong ginagawa mo, Lukas? "Girl, Look!" Rinig kong wika ng babae medyo malayo sa 'kin. Tinuro niya kami ni Lukas dahilan napatingin rin ang kaibigan niyang babae. Masamang tingin ang pinukol nila sa akin at mas lalong sumama iyon nang bumagsak ang mga mata nila sa pulso ko, na hawak ngayon ni Lukas. "J–just don't look at them, Alecia." Pag-agaw ni
Malayo pa lang ay namamataan ko na ang ibang mga estudyanteng tumatakbo patungo sa cafeteria, tila nag-uunahan. Karamihan ay girls ang napapansin ko samantala sa boys ay kakaunti. Anong meron do'n? Nagugutom kaya nagmamadali?"Did you see him?""The who?""Lukas, Bhe! Ano bah?" Napatigil ako. Wait, Lukas? As in Lukas Sarmiento? Dahan-dahan akong naglakad upang marinig pa ang usapan ng dalawang babaeng estudyanteng naglalakad rin, medyo malayo nga lang sa akin."Waaah! Iyong baby ko?""Nah, Baby ko rin. Akin lang." Umasim ang mukha ko sa aking narinig at hindi nakatiis na lumingon sa kanila. Ano bang pinasok nila sa school na 'to? Mag-aral o lumandi? Kasi kung titignan mo sila at ibabase ang taon ko sa kanila ay mas matanda ako. I'm 18 and I think they're 15
Mabilis ako uli pumasok sa loob ng room at humarap kay Ma'am Cha na walang ginawa kundi magsalita."Good. Akala ko magmamatigas ka na naman," ani Ma'am Cha, nakangiti."No way–" hindi ko natuloy ang aking sa sabihin dahil mabilis na-iabot ni Ma'am Cha ang bag ni Lukas sa 'kin na sumakto rin sa kanyang pagdating.Napatingin siya sa 'kin at sa bag niyang hawak ko ngayon. Mabilis gumuhit ang ngisi sa kanyang labi bago lumapit at huminto sa harapan namin ni Ma'am Cha."Iniwan mo ako." Turan niya, na pabulong lang. Tila may kumiliti sa buo kong mukha nang h*****k ang kanyang hininga sa 'kin pisngi na nagbigay rin ng kuryente sa aking katawan.What the hell! Mabilis akong lumayo sa kanya at nagbigay ng distansya sa aming dalawa. Masyado kasing malapit."A-ano ba!" U
Ang mga matang malalamig na binalot ng lungkot at sakit. Ang mga matang malalalim na binalot ng punong mga katanungan. "Die, Alisa! Die!" Napailing ako at nagtatakang tumingin kay ate Cynthia na seryosong lang nakatingin sa 'kin. Walang bahid man lang na emosyon akong nakita sa kanyang mga mata. Malalalim ang tingin na ibinibigay niya sa 'kin, tila may pahiwatig ang mga ito. Sumikip ang aking dibdib at parang malalagutan nang hininga. Ano itong nararamdaman ko? Bakit sa simpleng hawak niya'y kinabahan agad ako? "Anong attitude 'yan, Alecia?" Napatigil ako at napalingon ng marinig ang pamilyar na boses na 'yon. Mula rito ay nakita ko na ang mabibilis na hakbang ni Lukas papunta sa kinatatayuan namin. Ang dalawang kilay niya'y magkasalubong habang ang mukha ay seryoso lang, parang handa na magi