Epilogue 2 | #LOMEpilogue2
“What?” I unintentionally raised my voice, which made my parents’ eyes widen.
My father then continued what he was saying after a minute of silence, “We’re enrolling Minah to a public school in Marikina. It’s not far from here and she has her own driver to take her there every day—”
“That’s not the point, Pa. Why do you suddenly decide to enroll her there? Maraming mas magagandang paaralan dito sa Manila. Don’t you think it’s better to enroll her in Syru, too, so that Trojan can also look out for her?”
“She doesn’t want to study there,” mom said.
I rolled my eyes. “How did you know that? Tinanong niyo ba siya? Or is this because of Abuela’s never-ending hatred towards her? Are you enrolling her in a public school be
Epilogue 3 | #LOMEpilogue3 I went back to our condo the same night with a broken heart and a blank mind. I thought I couldn't feel pain anymore after everything I'd gone through, but the pain caused by Mercian was far more excruciating than any hurt I'd felt. Gaano man ako nasaktan sa mga sinabi ni Ian kanina, hindi ko pa rin magawang magalit at sisihin siya sa biglaang desisyon. Inisip ko na baka pagod lang siya at siguro nga'y may hindi siya naunawaan sa akin na dapat kong linawin sa susunod naming pag-uusap. Kailan naman kaya dadating ang araw na iyon kung sinabi niya nga kaninang huwag ko na siya muling balikan? Hindi ako mapapakaling hindi maayos ang problema naming 'to. Sa dami ng hawak kong responsibilidad, siya lang ang siguradong hindi ko kayang bitawan. Kilala ko si Ian at kung inaamin niya nga ang mga sinabi niya kanina ay
Some used to believe that memories built the pieces of you. Gamit ang iyong mga alaala ay makababalik-tanaw ka sa mga nangyari sa iyong buhay. May iilang masasaya ngunit minsan maraming hindi magaganda. Gustuhin mo mang bumalik sa mga oras na iyon at itama ang iyong desisyon, hindi na p'wede, sapagkat kaakibat ng alaala ang nakaraan. Mahirap magpatuloy sa buhay lalo na't kung may pinagsisisihan ka pa sa iyong nakaraan. Mahirap umusad at magpatuloy kung mayroon pang pumipigil sa 'yong likuran. Huling linis ko na sa maliit naming apartment dahil ilang buwan din kaming hindi makababalik rito. Naka-impake na ang mga kagamitan na aming dadalhin at handa na ang bahay ma-iwang mag-isa sa mga susunod na araw. Ako na lamang siguro ang hindi handa sa pag-alis. Nang natapos ako sa pag-mop, nilagay ko ito sa tamang lagayan at napagpasiyahang maligo muli bago magluto ng gabihan. Pumasok ako sa aming banyo at doon inubos ang ilang minuto. Ta
Chapter 1 | Belong "Ian! Na saan ka na ba? Aalis na tayo!" hindi ko pinansin ang halos histerikal na tawag ng aking ina dahil malapit na akong manalo sa race game na kanina ko pang binigyang atensyon. "Ian!" tawag muli ng aking ina. "Saglit, ma! Mananalo na ako!" sigaw ko pabalik. Halos mapudpod na ang mga pindutan ng aking PSP sa sobrang desidido kong manalo. Nairita na rin ako dahil bukod sa pagtawag ni mama, punung-puno na rin ng pawis mula sa aking mga palad ang nilalaruan. "Ate, aalis na tayo—" kasabay ng pagdating ng aking kapatid ay ang pagtapos ng laro. Pangalawa lamang ako sa karera at batid na ngayon ng aking kapatid na hindi ako natuwa sa kinalabasan nito. "Oo na! Tara—" "Mercian!" "Heto na nga, e! Palabas na, heto na! Naglalakad na nga papunta sa 'yo, ma," sigaw ko pabalik. Na sa aking likuran ang aking nakababatang kapatid na si Aphro. Gusto ko siyang sisihin sa pagkatalo ko kanina sa laro n
Chapter 2 | Nervous "Sure ka na ba talagang makikipagkita ka bukas? Bitch, halos isang buwan pa lang kayong nag-uusap," sabi sa akin ni Kurt, ang kaibigan kong bakla at kasama sa pagtitinda sa aming karindirya. Nagpupunas ako ng mga lamesa nang sumagot, "Oo, bakit hindi? Hindi ba't mas magandang magkita na kami hangga't maaga pa? Saka I can feel that he's a nice guy. Pangalan pa lang, e." Binigyan ako ng dudang mukha ni Kurt. "Bitch, anong pangalan niya? Jacob? Kadalasan kung sino pa ang galing sa Bible ang pangalan, sila pa mga demonyo," panunukso niya. Tumawa ako, "Huwag kang mag-alala, mag-iingat ako. Kaloka," sabi ko. "Bitch, alam kong mayaman iyang Jacob na 'yan at may pangarap sa buhay—" "Hindi lang naman 'yan ang natipuhan ko sa kanya—" "Alam ko pero sana alam mo rin ang ginagawa mo. Kagagaling mo lang sa isang malupitang break up kay Arist tapos wala pang isang buwan after ninyong mag-break may ini-entertain ka na agad—
Chapter 3 | Last Sa aming paglabas ng gate ay nakatingin na sa amin ang halos lahat ng kamag-anak ko. They were busy bago kami lumabas ngunit ngayon ay kami na ang bida sa kanilang mga mata. High school ako noong lumipat kami sa tahanan nina lolo at lola upang alagaan ang dalawang matanda. Hindi ako sang-ayon noong una na kami ay lumipat dahil sa dinami-rami ng mga apo at anak nina lolo at lola, bakit kami pa na naninirahan sa malayo at maayos na lugar ang maga-adjust? I didn't like the idea of living in this place. Oo nga't kasama ko ang aking mga pinsan at ang mga kapatid ni mama but the environment itself was toxic. Their eyes were full of judgements. Halos marinig ko na ang
Chapter 4 | Visit Kabado ako sa pag-uwi na tila ba ako pa ang may maling ginawa sa araw na ito. Hindi ko alam kung ano ang aking sasabihin kung magtanong man sina mama at papa tungkol sa aking araw. Hapon nang naka-uwi ako sa aming tahanan. Dire-diretso ang aking lakad patungo sa aking kwarto na kahit si Aphro ay hindi ako napigilan. Tahimik ang bahay, tiyak kong na sa labas si mama at si papa naman ay umalis. Kumuha ako agad ng damit na pangbahay upang makapaglinis na ng sarili. Pumasok si Aphro sa aming kwarto habang nagtatanggal ako ng aking earrings. "Ang aga mo ate?" she started.
Chapter 5 | Modern "Huwag ka namang ganyan, Ian," may pagmamaka-awa sa boses ni Arist. I scanned my ex boyfriend's face and tried looking for a reason why I even liked him in the first place. His eyes were full of sincerity but those won't fool me anymore. "Mag-usap tayo," paki-usap niya sa akin. I didn't say anything for seconds. I noticed some of our neighbors, which were my relatives, looking at us. "Sino 'yan, Ian?" one of my cousins asked. "Si Arist lang, mag-uusap daw kami," I answered blankly. "Huwag ka ng gumawa ng
Chapter 6 | Watch"Ian, nabayaran ko na pala ng advance ang space mo kina Kurt hanggang January," imporma sa akin ng aking ina nang lumabas ako ng aking kuwarto."Sige, ma, salamat. Ano iyang ginagawa ninyo?" I asked right away as I noticed them doing something."Ito?" tinaas ng aking ina ang hawak niyang stick, "barbeque lang, kakainin mamayang gabihan."Tumango ako at tumungo sa aming banyo upang maglinis ng sarili. Grabe ang init kaninang tanghali, himala pa nga't nakatulog ako. Nagtagal ako sa banyo upang magbabad sa tubig. Hindi naman kalakihan ito ngunit sakto naman para sa dalawang tao. Kompleto rin ang aming mga kagamitan at maayos ang pagkadisenyo like the usual comfort rooms of a house.
Epilogue 3 | #LOMEpilogue3 I went back to our condo the same night with a broken heart and a blank mind. I thought I couldn't feel pain anymore after everything I'd gone through, but the pain caused by Mercian was far more excruciating than any hurt I'd felt. Gaano man ako nasaktan sa mga sinabi ni Ian kanina, hindi ko pa rin magawang magalit at sisihin siya sa biglaang desisyon. Inisip ko na baka pagod lang siya at siguro nga'y may hindi siya naunawaan sa akin na dapat kong linawin sa susunod naming pag-uusap. Kailan naman kaya dadating ang araw na iyon kung sinabi niya nga kaninang huwag ko na siya muling balikan? Hindi ako mapapakaling hindi maayos ang problema naming 'to. Sa dami ng hawak kong responsibilidad, siya lang ang siguradong hindi ko kayang bitawan. Kilala ko si Ian at kung inaamin niya nga ang mga sinabi niya kanina ay
Epilogue 2 | #LOMEpilogue2 “What?” I unintentionally raised my voice, which made my parents’ eyes widen. My father then continued what he was saying after a minute of silence, “We’re enrolling Minah to a public school in Marikina. It’s not far from here and she has her own driver to take her there every day—” “That’s not the point, Pa. Why do you suddenly decide to enroll her there? Maraming mas magagandang paaralan dito sa Manila. Don’t you think it’s better to enroll her in Syru, too, so that Trojan can also look out for her?” “She doesn’t want to study there,” mom said. I rolled my eyes. “How did you know that? Tinanong niyo ba siya? Or is this because of Abuela’s never-ending hatred towards her? Are you enrolling her in a public school be
Epilogue 1 | #LOMEpilogue1 “Hoy, si Lucre ba ‘yon?” “Huh, saan?” I lowered my head a bit and walked faster so they wouldn't catch up with me. When I heard their voices becoming louder, I tightened my grip on the book I was holding. “Sige na, tanungin niyo na! Papalayo na siya, oh!” A guy’s voice convinced one of his girl friends he was with. “Bahala na nga!” Someone was brave enough to call my name despite the chance that I wouldn’t look back. “Lucre!” My shoulders fell as I let out a deep sigh. I knew why they called, and if it wasn't my time to read, I might have considered playing with them. I moved my body slightly to the side to acknowledge the
Chapter 40 | Best Years Tinanghali na ako ng gising kinabukasan dahil nilubos talaga namin ni Kurt ang kumustahan kagabi. Sa isang malaki at sikat kaming club nagtungo kasama si Marcus dahil gusto ni Kurt iyong lugar na pwede siyang mag-relax and at the same time magwalwal. We rented a private and VIP area for us so that we could spend more quality time together. We talked more about Kurt's work and life because he had me curious back when he mentioned Janella Tolentino proposed to him. Like for real? Si Janella na dating may gusto kay Marcus? Si Janella na sobrang taas ng confidence at sobrang yaman… magp-propose kay Kurt? Hindi rin maintindihan ni Kurt ang trip ng babaeng iyon kaya hindi niya ako nasagot kung alam ba n
Chapter 39 | FlightKailanman ay hindi ko kinonsidera ang sarili ko bilang mapangarap na tao. Naalala ko noong grade ten kami at paparating na ang katapusan ng taon na iyon, inutusan kami ng aming adviser na magsulat sa one fourth piece of paper ng first choice of senior high school strand na gusto namin kasunod ng second at third choice kung mayroon.Sinabi niya namang para lang iyon sa personal niyang survey dahil gusto niya raw malaman ang bawat choices namin. It was a harmless task, but I had a difficult time writing my choices on the paper. Wala pa naman talaga kasi akong concrete plan para sa sarili ko. Marami na akong na-research at narinig na career suggestions mula kay mama pero hindi ako nagka-interes sa kahit ano roon.Noong mga panahong iyon ay napasabi na lang ako ng, “Gusto ko na lang maging tamb
Chapter 38 | BeginningMarcus and I made the decision to leave their mansion after several days of contemplation and double-checking. Marcus had a separate condo in Manila different from before, where we chose to stay for the next succeeding days. I easily agreed on his suggestions because I also believed those were the best to follow this time.We bought a lot of food supplies and other necessities needed at home. The condo he got was larger than the one we'd stayed in before, and it was closer to the establishments. For the past few days, we had been preoccupied with arranging our belongings. Today's agenda was different. We finished organizing and cleaning the entire condo to our liking. We had planned to go somewhere today... and have a picnic there.“Nandiyan na rin ba sa bag ‘yong blanket?&rd
Chapter 37 | BedI'd been enduring the same pain, violence and regrets for the past two years. I was trapped inside a four-walled room that almost made me forget about the outside world and the beauties of life. I had been alone with my own shadow since the tragedy ended.No one could deny that I had a tough time, and I had the worst of it. There were no days, just lonely and terrifying nights. I spent the past years blaming everything to myself and embracing the coldness of my own heart. The emptiness inside me felt impossible to be filled again.I never expected that the day I would see the sunlight and feel the warm breeze of a peaceful morning would eventually come. The storm was too long for me, and I'd been floating alone on my small boat with insufficient equipment to help me sail properly. The storm had been
Chapter 36 | Home“Ano?” naguguluhan kong tanong kay Marcus.Noong una ay nagduda na rin ako kung totoo ba talagang sila ang tunay na pamilya ni Arist dahil bukod sa malayo ang pisikal na katangian ni Arist sa kanilang ama ay hindi ko rin madama ang dugong Zorron sa kanya. Wala akong sapat na ebidensya upang patunayang hindi siya Zorron ngunit malakas ang kutob ko noong parang may mali.At hindi nga ako nagkamali!Kalaunan ay tinanggap ko na lang ang mga nangyari dahil napansin kong seryoso talaga silang lahat tungkol sa pagiging half-brother ni Arist ngunit… ang marinig ang katotohanang ito galing kay Marcus mismo ay nagpatunay na tama ang hinala ko noong una.Bakit nila nilinlang si Arist?
Chapter 35 | Confess If offered the opportunity to not wake up again, I would gladly accept it. I had already given up everything as my eyes began losing their vision as the wildfire around me burned furiously. I was ready to leave everything behind once and for all, including the memories I held dearest. That night, I realized that this was the end of my life. I was so disheartened to see another day after all those sacrifices. Para akong harap-harapang niloko ng kapalaran. Parang tanga, handa na nga akong mawala ng tuluyan sa mundo tapos matatagpuan ko ang aking sarili na nasagip mula sa apoy na gano’n kalakas? Ni wala man lang akong nakuhang galos, sugat o pinsala sa katawan na akala mo ay wala ako noong nangyari ang