CHAPTER 9Sa pasilyo pa lang ay kakaiba na ang mga tingin sa akin ng mga tao, ano na naman kaya ang nasa isip nila, habang binabagtas ko ang papunta sa cafeteria para mag-almusal.Hanggang makasalubong ko si George at sumabay sa akin sa paglalakad hanggang sa makaupo kami, siya muli ang taya sa mga kinain namin. Wala parin akong sapat na pera, hangga’t hindi pa nangyayari ang kasal namin ni Earniel. At hindi ko alam kung kelan matatapos ang pagiging trainee wife ko na lumampas na ng isang linggo. Ganun ba talaga kahirap mahook ang loob ng isang EARNIEL LAO. Patapos na kami kumain ng mapansin ko ang pagdating ni Don Enricko hindi naman niya ako napansin kaya’t diretso lang ang tingin ko sa kanya, ayoko isipin na ang kahapon pag-alalala ko ang dahilan ng pagparito niya rito.At hindi pa nawawala ang paningin ko kay Don Enricko ay nagsusunuran naman sa paglalakad ang mataas na opisyal ng kumpanya, para lahat sila ay nagmamadali, nagmamadali ba silang maabutan si Don Enricko. Ano kayan
♡ KABANATA 10 ♡Malalim at sunod sunod na buntong hininga ko, hindi ko namalayan na isang linggo na pala ang lumipas.Nasa bride’s room ako at nakaupo sa harap ng salamin, pinagmamasdan ang sarili habang inaayusan ng isang make-up artist at isang hairstylist. Suot ko na ang wedding gown na puti na punong puno ng diamante at pearl, magara para sa isang pekeng kasal. Nang matapos ay ipinatong sa akin ang pulang belo, makapal ito at hindi gaanong makikita ang mukha ko, kagaya ng gustong mangyari ni Earniel na walang sinuman ang maaring makakita sa mukha ko in- case na may mga dumagsang media.Malakas ang kabog ng dib-dib ko habang naglalakad ng mabagal sa gitna, sa kakaunting tao ay nakapokus ang mata nila sa akin! Mas lalo pa akong kumabog ng makita ko sa unahan si Earniel, Kahit natatabingan at nakaharang ang pulang belo na ito ay hindi nakaalis sa akin ang kgwapuhan niya ng araw na iyon. Nang makalapit na ako sa kanya ay huminga ako ng malalim bago nilagay sa braso niya ang kamay ko.
♡ KABANATA 11 ♡Katok ng crew ng hotel ang nagpagising sakin, nakahanda na raw ang aming almusal, balak ko sanang gisingin si Earniel na katabi ko ngunit wala na siya ng mapadako ako sa pwesto ng tinutulugan niya. Marahil ay nauna na itong lumabas.Nag-ayos agad ako at pumunta sa sinabi ng crew sa akin, excited akong makita si Earniel, hindi pa rin maalis sa isip ko ang nangyari kagabi sa amin. Parang nagsswing swing ang palda ko habang palapit ng palapit sa kinaroroonan niya. Nadatnan kong naroroon na si Earniel at kumakain, masaya ko siyang binati, ngunit nakakapagtakang hindi ‘man lang niya ako tinapunan ng tingin, siguro ay nahihiya siya sa nangyari kagabi, kaya ganun na lamang ang pakikitungo niya sa akin ngayon, ako na ang lumapit sa kanya, ng bigla na lang akong harangin ni Denver, na muli kong pinagtaka.“Pero Bakit?” inis kong tanong kay Denver, pawang iling lang ang tinugon niya sa akin, sa halip ay inaya ako ni Denver na maupo sa kabilang lamesa, wala namang tao sa paligid
♡ KABANATA 12 ♡ Habang naglalakad ako sa malawak na daan, sa matao at sa apat na intersection ng San Miguel ay napadako ang mata ko sa malaking LED T.V ng tatawiran kong pedestrian, nakatawag pansin sa akin ang taong nasa screen at laman ng balita, hindi ako nagkakamali si Earniel at ang babaing minsan ko ng nakita noon na kasama niya sa condo unit niya.Balak ko ng hindi pansinin pero napahinto ako sa balitang si Earniel ay kinasal na, parang tumalbog ang dibdib ko saya dahil sa wakas ay malalaman na nila na kasal na kami ni Earniel, ngunit malayo ito sa nais ko na marinig, ang akala kong wala lang na babae ay siya pa ang ipapakilala na asawa niya. Nagulantang at hindi ako makapaniwala sa naririnig ko, dahil sa pagkakaalam ko ay kami ang ikinasal, ngunit ano ba ang ginawa namin ng isang linggo na? Para ba kanino ang Vow, para kanino ba ang pratice na iyon, kahit pa sabihin na hindi totoo ang kasal dahil sa kontarata ay malinaw na ako ang babaing hinarap sa dambana, ngunit may pagk
Nagkukumpulan ang lahat sa labas ng elevator ng pumasok ako ng umagang iyon, inakala ko lang na sira ang elevator kaya napakaraming tao, hindi rin magamit ang fire exit dahil pinasarado. Hindi ko maisip kong sino ang gagawa nito, bago lang ako at gusto ko malaman.Maya maya’y may dumating na babae. Sakbit niya ang shoulder bag niya sa tagiliran at may mga hawak siya na sandamakmak na papel, folder at mga brown envelopes.“Hay naku bumabalik na naman siya sa ganito! Kailangan na kailangan pa naman ito.” buntong hininga nito, kaya ako na ang lumapit at nagtanong.“Kilala mo ang may gawa nito?” usisa ko, sapalagay ko ay matagal na siya empleyado rito at sigurado rin ako na may alam siya sa nangyayari.“Dahil hindi mo alam at bago ka lang makinig ka sa akin!” Tinawag niya ako sa gilid at mahinang nagsalita, parang takot rin siya marinig ng iba ang sasabihin niya, kaya minabuti kong dumikit pa sa kanya at malaman ang mga kwento sa loob ng LAO EMPIRE.May bad habits daw ang tinutukoy niyang
Mulat na ang mga mata ko pero hindi ko pa rin magawang umalis sa tabi ni Earniel, nilalasap ko pa ang sandaling katabi ko siya dahil paggising niya strangers na naman kami. Magaan ang pakiramdam ko habang yakap ko siya, wala naman espesyalpero bakit paraang pinapakabog niya ang dibdib ko, hinawi ko ang buhok niya at mas lalo ko pa siyang pinagmasdan, na kahit ano gawin niya ay hindi ako magsasawa. Kumilos na ako ng gumalaw na si Earniel sa higaan, kailangan ko ng umuwi at baka maabutan niya pa ako. Ibinulong ko na alang sa kanya ang paghingi ko ng tawad bago ko siya iniwan sa kama. Nag-iinat inat pa ako likod ng makapasok sa unit ko, inasikaso ko muna ang gagamitin ko pamasok sa unibersidad, tanghali pa naman ang labas ko at diretso na ako ng opisina pagkatapos. Umagang klase, madalas inaantok antok ako, mabuti na lang at naiintindihan ko kaagad ang lesson. At kailangan kong pagbutihan, gusto kong maging proud akin si Earniel. Nagkita kita kami nila sa Charito at Alexis sa room,
Halos hindi ako pinatulog ng mga bulaklak at plaquena na naiwan kong nakapatong sa lamesa ng dining. Aanhin ko ba iyon? Ipapamukha ba sa akin na wala na halaga ang kontrata? Ngayon ay nag-isip na ako, kung paano ko mababayaran ang dalawang milyon.After the party, umalis rin si Earniel papuntang, china para business, kaya naging tahimik ang kompanya kinabukasan, gusto ko sanang masilip ang opisina niya, isang buwan ko siyang hindi makikita, at kahit hindi niya ako pinapansin ay nakakaramdam pa rin ako ng pagkamiss sa kanya.Nakapasok na ako sa opisina ni Earniel dahil wala naman ang sekretarya nito at kasama niya, tanging gwardiya lang ang naroon pero hindi naman ako sinita.Pagpasok ko pa lang ay gininaw na ako, nakasarado ang malaking kurtina sa glass wall ni Earniel. Tinungo ko kaagad ang lamesa niya hinaplos ang larawan na nakatayo sa likod ng upuan niya.“Ang pogi pa rin kahit ang sungit ng mukha.”Naupo ako at sumandal sa upuan niya, pumikit ako at pinapangarap na makita siya
4 hours and 45 minutes namin ng marating namin ang Guanzhou, nilalamig pa rin ako at parang masama ang pakiramdam ko na parang kulang sa pahinga. Dala ko pa rin ang gamit ni Julia, sa malaking building napako ang mga mata ko kagaya ng building sa San Miguel. Naninibago ako sa mga nakikita ko, maging sa mga sulat sa paligid ng building sa mga empleyado at sa mga taong nakikita ko, para akong nasa ibang mundo. Kasama pa rin namin ni Julia ang interpreter niya kaya naiintindihan niya ang mga nakikita niya sa paligid, habang ako naman ay nangangapa.Sa pinakamataas na floor kami dinala ng isa pa naming kasama isa siyang head security rito si Qui xian. At matagal na siyang empleyado rito. Nang magpakilala siya sa amin sa english.Glass wall ang karamihan sa pader kaya nasisilip ko ang loob ng bawat office, hanggang sa natigilan ako, ng makita ko siya, sa kinatatayuan ko pa lang ay parang gusto ko na siyang yakapin at humihiling na sana ay mapansin o lingunin niya.Nagalak ang puso ko ng