♡ KABANATA 8 ♡Nagising ako sa na parang maliwanag na! Nahagip ng mata ko na katabi ko pa si Earniel at nakayakap pa ako sa kanya napabangon ako dahil alam ko magluluto pa ako ng almusal at maglilinis ng bahay pati narin maglalaba.Agad kong ginawa iyon, puro karne ang niluto ko, mabuti na lang at maalam ako sa pagluluto.Pasado alas siyete kahit naririnig ko ang ang alarm niya ay parang hindi siya gumigising nilapitan ko siya namumutla siya at nang hawakan ko ang kanyang noo at leeg ay sobra niyang init! Agad akong Kumuha ng malamig na tubig at tuwalya para pahiran ang kanyang katawan. Tinanggal ko kaagad ang mga damit niya at naiwan lang siyang nakaboxer short, lalo siyang nagchill kaya nataranta ako! Naghanap ako ng paracetamol para mapainom agad siya. Binihisan ko kaagad siya matapos kong punasan.Narinig ko ang pagtawag ni Ms. Mendoza sa phone na agad kong sinagot! Sinabi ko na hindi na makakapasok si Mr. Lao, hindi ko na binanggit kung bakit basta sinabi ko lang siya na ang baha
CHAPTER 9Sa pasilyo pa lang ay kakaiba na ang mga tingin sa akin ng mga tao, ano na naman kaya ang nasa isip nila, habang binabagtas ko ang papunta sa cafeteria para mag-almusal.Hanggang makasalubong ko si George at sumabay sa akin sa paglalakad hanggang sa makaupo kami, siya muli ang taya sa mga kinain namin. Wala parin akong sapat na pera, hangga’t hindi pa nangyayari ang kasal namin ni Earniel. At hindi ko alam kung kelan matatapos ang pagiging trainee wife ko na lumampas na ng isang linggo. Ganun ba talaga kahirap mahook ang loob ng isang EARNIEL LAO. Patapos na kami kumain ng mapansin ko ang pagdating ni Don Enricko hindi naman niya ako napansin kaya’t diretso lang ang tingin ko sa kanya, ayoko isipin na ang kahapon pag-alalala ko ang dahilan ng pagparito niya rito.At hindi pa nawawala ang paningin ko kay Don Enricko ay nagsusunuran naman sa paglalakad ang mataas na opisyal ng kumpanya, para lahat sila ay nagmamadali, nagmamadali ba silang maabutan si Don Enricko. Ano kayan
♡ KABANATA 10 ♡Malalim at sunod sunod na buntong hininga ko, hindi ko namalayan na isang linggo na pala ang lumipas.Nasa bride’s room ako at nakaupo sa harap ng salamin, pinagmamasdan ang sarili habang inaayusan ng isang make-up artist at isang hairstylist. Suot ko na ang wedding gown na puti na punong puno ng diamante at pearl, magara para sa isang pekeng kasal. Nang matapos ay ipinatong sa akin ang pulang belo, makapal ito at hindi gaanong makikita ang mukha ko, kagaya ng gustong mangyari ni Earniel na walang sinuman ang maaring makakita sa mukha ko in- case na may mga dumagsang media.Malakas ang kabog ng dib-dib ko habang naglalakad ng mabagal sa gitna, sa kakaunting tao ay nakapokus ang mata nila sa akin! Mas lalo pa akong kumabog ng makita ko sa unahan si Earniel, Kahit natatabingan at nakaharang ang pulang belo na ito ay hindi nakaalis sa akin ang kgwapuhan niya ng araw na iyon. Nang makalapit na ako sa kanya ay huminga ako ng malalim bago nilagay sa braso niya ang kamay ko.
♡ KABANATA 11 ♡Katok ng crew ng hotel ang nagpagising sakin, nakahanda na raw ang aming almusal, balak ko sanang gisingin si Earniel na katabi ko ngunit wala na siya ng mapadako ako sa pwesto ng tinutulugan niya. Marahil ay nauna na itong lumabas.Nag-ayos agad ako at pumunta sa sinabi ng crew sa akin, excited akong makita si Earniel, hindi pa rin maalis sa isip ko ang nangyari kagabi sa amin. Parang nagsswing swing ang palda ko habang palapit ng palapit sa kinaroroonan niya. Nadatnan kong naroroon na si Earniel at kumakain, masaya ko siyang binati, ngunit nakakapagtakang hindi ‘man lang niya ako tinapunan ng tingin, siguro ay nahihiya siya sa nangyari kagabi, kaya ganun na lamang ang pakikitungo niya sa akin ngayon, ako na ang lumapit sa kanya, ng bigla na lang akong harangin ni Denver, na muli kong pinagtaka.“Pero Bakit?” inis kong tanong kay Denver, pawang iling lang ang tinugon niya sa akin, sa halip ay inaya ako ni Denver na maupo sa kabilang lamesa, wala namang tao sa paligid
♡ KABANATA 12 ♡ Habang naglalakad ako sa malawak na daan, sa matao at sa apat na intersection ng San Miguel ay napadako ang mata ko sa malaking LED T.V ng tatawiran kong pedestrian, nakatawag pansin sa akin ang taong nasa screen at laman ng balita, hindi ako nagkakamali si Earniel at ang babaing minsan ko ng nakita noon na kasama niya sa condo unit niya.Balak ko ng hindi pansinin pero napahinto ako sa balitang si Earniel ay kinasal na, parang tumalbog ang dibdib ko saya dahil sa wakas ay malalaman na nila na kasal na kami ni Earniel, ngunit malayo ito sa nais ko na marinig, ang akala kong wala lang na babae ay siya pa ang ipapakilala na asawa niya. Nagulantang at hindi ako makapaniwala sa naririnig ko, dahil sa pagkakaalam ko ay kami ang ikinasal, ngunit ano ba ang ginawa namin ng isang linggo na? Para ba kanino ang Vow, para kanino ba ang pratice na iyon, kahit pa sabihin na hindi totoo ang kasal dahil sa kontarata ay malinaw na ako ang babaing hinarap sa dambana, ngunit may pagk
Nagkukumpulan ang lahat sa labas ng elevator ng pumasok ako ng umagang iyon, inakala ko lang na sira ang elevator kaya napakaraming tao, hindi rin magamit ang fire exit dahil pinasarado. Hindi ko maisip kong sino ang gagawa nito, bago lang ako at gusto ko malaman.Maya maya’y may dumating na babae. Sakbit niya ang shoulder bag niya sa tagiliran at may mga hawak siya na sandamakmak na papel, folder at mga brown envelopes.“Hay naku bumabalik na naman siya sa ganito! Kailangan na kailangan pa naman ito.” buntong hininga nito, kaya ako na ang lumapit at nagtanong.“Kilala mo ang may gawa nito?” usisa ko, sapalagay ko ay matagal na siya empleyado rito at sigurado rin ako na may alam siya sa nangyayari.“Dahil hindi mo alam at bago ka lang makinig ka sa akin!” Tinawag niya ako sa gilid at mahinang nagsalita, parang takot rin siya marinig ng iba ang sasabihin niya, kaya minabuti kong dumikit pa sa kanya at malaman ang mga kwento sa loob ng LAO EMPIRE.May bad habits daw ang tinutukoy niyang
Mulat na ang mga mata ko pero hindi ko pa rin magawang umalis sa tabi ni Earniel, nilalasap ko pa ang sandaling katabi ko siya dahil paggising niya strangers na naman kami. Magaan ang pakiramdam ko habang yakap ko siya, wala naman espesyalpero bakit paraang pinapakabog niya ang dibdib ko, hinawi ko ang buhok niya at mas lalo ko pa siyang pinagmasdan, na kahit ano gawin niya ay hindi ako magsasawa. Kumilos na ako ng gumalaw na si Earniel sa higaan, kailangan ko ng umuwi at baka maabutan niya pa ako. Ibinulong ko na alang sa kanya ang paghingi ko ng tawad bago ko siya iniwan sa kama. Nag-iinat inat pa ako likod ng makapasok sa unit ko, inasikaso ko muna ang gagamitin ko pamasok sa unibersidad, tanghali pa naman ang labas ko at diretso na ako ng opisina pagkatapos. Umagang klase, madalas inaantok antok ako, mabuti na lang at naiintindihan ko kaagad ang lesson. At kailangan kong pagbutihan, gusto kong maging proud akin si Earniel. Nagkita kita kami nila sa Charito at Alexis sa room,
Halos hindi ako pinatulog ng mga bulaklak at plaquena na naiwan kong nakapatong sa lamesa ng dining. Aanhin ko ba iyon? Ipapamukha ba sa akin na wala na halaga ang kontrata? Ngayon ay nag-isip na ako, kung paano ko mababayaran ang dalawang milyon.After the party, umalis rin si Earniel papuntang, china para business, kaya naging tahimik ang kompanya kinabukasan, gusto ko sanang masilip ang opisina niya, isang buwan ko siyang hindi makikita, at kahit hindi niya ako pinapansin ay nakakaramdam pa rin ako ng pagkamiss sa kanya.Nakapasok na ako sa opisina ni Earniel dahil wala naman ang sekretarya nito at kasama niya, tanging gwardiya lang ang naroon pero hindi naman ako sinita.Pagpasok ko pa lang ay gininaw na ako, nakasarado ang malaking kurtina sa glass wall ni Earniel. Tinungo ko kaagad ang lamesa niya hinaplos ang larawan na nakatayo sa likod ng upuan niya.“Ang pogi pa rin kahit ang sungit ng mukha.”Naupo ako at sumandal sa upuan niya, pumikit ako at pinapangarap na makita siya
Maagang umalis papuntang opisina si Earniel, naalimpungatan ako na wala na siya. Napag – isipan ko na mamili kami sa mall, kasama sila Melody at Personal bodyguard namin ni Earen na tinalaga ni Earniel para sa amin.Sa pag-iikot ko ay sumagi sa isip ko s Kheanna. Hindi ko alam bakit ko naisipan puntahan ang labas ng hospital kung saan nakaadmit siya, iniwan ko muna si Earen sa kanyang baby sitter.sa labas pa lang ay maraming tao na, mabuti na lang at hindi nila napansin ang pagdating ko, sinamahan ako ni Melody sa loob, hindi na ako dumaan sa Information dahil alam ko na ang sa alam ko na, kung saan siya naroroon. Sa isang pribadong kwarto ako tumigil, mabuti na lang at wala ganong dumaraan sa pasilyo kaya may oras pa ako pag-isipan kung magpapakita pa ba ako sa kanya o mananatili lang nakatayo sa labas ng pinto.“Sigurado bang dito ang kwarto niya?”“Yes Ma’am!” Sambit ni Melody at hinawakan ang doorknob at handa ng buksan ang pinto.“Antayin mo na lang ako rito!” Tumango lang si M
Lalong naging magulo ang lahat ng naging usap usapan mga pangyayari lalong lalo na ang panganganak ni Kheanna at ang hindi pagsipot ni Earniel sa ospital, para bantayan ito, maraming pinupukol sa kanya tungkol sa pagiging iresponsable niyang ama.Ngunit maninindigan si Earniel sa harap ng mga board member at shareholders na wala siyang kinalaman sa bata. Gusto ‘man niyang ipagsigawan sa media ay ayaw niyang ipaalam pa, nag- alaala pa rin siya sa bata na maiipit sa lahat, kaya minabuti niyang pagmeetingan na lang ang lahat.Naroon ako sa gilid at nakatayo, nakikinig habang patuloy ang pagbatikos nila kay Earniel maging si Don Enricko ay inaalala pa ang reputasyon ng pamilya at ng kumpanya kesa kay Earniel na hindi niya alam ay nahihirapan rin ng mga oras na iyon. Gusto pa rin ni Don Enricko na makipagkasundo si Earniel pamilya Zarragoza kesa makipaglaban sa mga ito.Nang makaalis ang mga member at maiwan sa opisina kami ni Earniel gayundin si Don Enricko na nanatili sa loob at kin
Nakatulog kaagad si Earen matapos niyang malaro at mahile, iniwan ko na rin muna sila bago ako lumabas at buksan ang salaming pinto ng veranda ng condominium, matama akong nakatitig sa paligid, pinagmamasdan ang nag-iilawang liwanag na nagmumula sa ilang building na parang Christmas light, wala rin namang duda dahil december na. Mga ganitong oras at panahon sa baryo namin ay ramdam na ang saya, pakikinig ng caroling ng mga bata at mga pangilanngilan palabas sa maliit na stage ng baryo, ngunit ngayon ay iba na ang pakiramdam, parang ang pasko ay hindi na kasing saya ng ngayon! Na parang habang tumatagal ay nakakalungkot.Napahalumbaba ako at pinakatitigan pa ang paligid, ng maramdaman ko ang pagtabi at paghaplos sa buhok ko ni Earniel, napalingon kaagad ako sa kanya.“Nagsisisi ka bang bumalik rito?” Biglang tanong niya ng ibaling ko muli ang paningin sa labas.“Hindi syempre kasi kasama kita ehh, pero-!” Pinutol ko ang pagsasalita ng masagi sa isip ko si Kheanna, paano nga ba matatapo
Halos ilang buwan na rin magmula ng umalis si Earniel. At ngayon ay kasama ko na si Earen sa bahay, wala akong makuhang balita sa kanya, bukod sa mahina ang signal ay nasa ibang bansa siya ngayon! Hindi ko na rin ano ang ginagawa niya, namimiss ko na rin siya, at sapalagay ko ay namimiss na rin niya si Earen. Pero hindi ko alam kelan kami muling magkikita. Kaya napagdesisyonan ko rin na sa pagbabalik niya sa bansa ay ang pagbabalik ko rin sa San Miguel. Kahit pa sinabi ko sa sarili ko na mananatili lang kami ni Earen rito, ngunit mahirap din pala magpanggap na okay lang ang lahat. Na akala ko ay ganun kabilis ang magdesisyon. Ngunit papano ko nga ba malalaman iyon, kung kailangan ko pang pumunta ng bayan upang malaman ang tungkol sa kanya, at iyon ang nakakalungkot na pangyayari. Hanggang isang umaga ay nabulalabog ako ng tawag ng dalawa sa akin, mayroon raw silang balita tungkol kay Earniel kaya dagli akong napabangon at pinuntahan sila, sa labas ng bahay. “Talaga bang babalik na
Nang muli kaming mapunta sa bayan ay ang biglaang pagtunog ng kanyang phone, hudyat na may tumawag sa kanya, ilang araw pa lang siya pero mukhang aalis na siya, alam ko naman at tanggap ko rin naman na hindi niya maaring pabayaan ang negosyo ng pamilya niya kaya kahit pa labag sa loob ko na umalis siya ay kailangan kong tanggapin at intindihin kahit wala pa siyang sinasabi. At busy pa sa kanyang phone.Nang matapos ang tawag ay bumaik siya sa tabi ko, nagbago na rin ang ekspresyon niya kaya alam ko na kaagad, kung ano ang ibig sabihin.“Hindi mo na kailangan magpaliwanag pa! Naiintintindihan ko naman!” Pilit kong hindi maging malungkot ang tono ng boses ko! Dahil ayokong mag-alalala siya. Napabuntong hininga pa siya kaya tinapik ko siya sa likuran niya.“Sorry Hon, may nangyari lang talaga pero babalik ako huh!” Sabay halik niya sa noo ko! Dala ang agam agam ang biglaan niyang pag-alis na gusto pa sana niya magtagal at magbakasyon rito.Naglakad kami muli papuntang hospital, bukas
Napagpasyahan muna namin na maglibot libot sa palengke ng bayan, katulad pa rin ng dati ang nakagawi kong tignan, mga simpleng damit na may makukulay na disenyo, naisipan kong bilhan siya ng simpleng damit na walang print at may kulay lang, at isa pa ay hindi rin naman kasi maiwasan na titigan siya ng marami, sa ayos at itsura niya ay namumukod tangi siya.Na parang hindi siya nababagay sa ganitong lugar. Pinapasadahan lang niya ng paningin ang mga panindang nadadaanan namin at wala siyang ideya na nabilhan ko na siya. Nagsasawa na akong makita siyang laging formal, kung hindi naman formal ay polong puti o slux na fitted sa kanya.Nakakita muli ako ng turo turo sa tabi hindi ko maiwasan magbalik tanaw at maalala ng kumain kami, kaya inaya ko siyang kumain, hindi naman siya tumanggi at nakasunod lang sa akin. Para rin siyang batang nakadikit na animo’y mawawala kapag nakalingap ka.Naupo kami sa gilid habang hawak hawak namin ang mga paper plate na kasing kitid ng bamboo na kawayan, la
Ang hangarin ko lang ay mabuo ang pamilya namin pero bakit nga ba hindi ito mangyari na kahit pa dumating na ang batang magbubuklod sa amin at sa aming pagsasama ay may hadlang muli, ngayon ay may kahati ako bagamat hindi sa puso niya kundi sa magiging atensyon niya sa batang lalabas, kahit pa sabihin na hindi niya anak iyon ay siguradong ipagsisiksikan ni Kheanna ang bata sa kanya maging anh sarili nito, napabuntong hininga ako, tila hindi ko kaya na mangyari iyon.Nasa taniman kami at napagpasyahan na maglalakad lakad, malamig ang simoy ng hangin kahit pa nasakop na ng araw ang buong paligid, masaya akong pagmasdan ang umuusbong na mga tanim ni Papay at sa kabilang dako naman ay ang isdaan niya rin na nagraramihan na rin kaya maraming paninda si Mamay sa Talipapa ng baryo.Alam kong kahit hilingin ko na manatili rito si Earniel, ay siguradong hindi rin siya masasanay, magkalayo ang kinalakhan naming lugar, maaring hindi niya masyadong magustuhan ang pagkain rito, o tumira ng matagal
Akala ko ay magiging payapa na ang mga sandali ngayon kapiling ko na siya muli, ngunit hindi pa ‘man nagtatagal ay may narinig akong ingay sa labas, ingay ng helicopter.Napabangon ako maging siya sa papag. Hindi pa kami nakakalapit ay tanaw na agad namin ang lulan sa helicopter mula sa babaing bumababa.Mataray ang kanyang mukha at kahit hirap na hirap dahil sa malaki niyang tiyan ay nagawa pa niyang magtakong ng mataas. Hindi na namin inabala na lumapit dahil siya pa lang ay madaling madali ng makalapit sa amin, na para kaming susugurin dahil magkasama kami ni Earniel.“Ano bang ginagawa mo dito!” Kay Earniel ang dako ng mata niya at inis na inis pa ang kanyang tinig.“Kailangan ko bang magpaliwanag sayo?” Maanghang din ang tono ng boses ni Earniel na nagpalaki ng kanyang mata, sabay tumingin tingin sa paligid na nakamasid sa aming tatlo.Bumalik ang tingin niya sa amin, napansin kong napalunok siya sa tinuran sa kanya ni Earniel, tila napahiya siya sa akin, maging sa mga taong naro
Oras muli ng pagdalaw ko kay Earen ng may makita akong pamilyar na mukha, mula sa kinatatayuan ko ay lumapit ako kaagad gusto ko siyang umalis at ayaw ko ng makita pa, pero habang papalapit ako ay wala ‘man lang nailabas ang bibig ko, tameme lang akong nakatitig sa kanya, bagamat nakapokus ang mata niya sa sanggol na nasa incubator.“Anong ginagawa mo dito?” lakas loob kong sabi ng makalapit na ako sa kanya ng husto. Saka lang siya bumaling sa akin, at tumayo ng tuwid, walang reaction ang mukha niya, pero ramdam ko ang panlalamig na pakikitungo niya.“Bakit hindi ko ba pwedeng makita ang anak ko?” malamig din ang boses niya at parang walang kalambing lambing, tama nga ang hinala ko, wala na ako sa kanya at naiinis akong isipin na pinili niya si Kheanna kesa sa amin.“Paano mo nalaman na nanganak na ako? Baka hanapin ka ni Kheanna kapag nalaman niyang narito ka?” Lumakad ako palapit kay Earen.“Pwede bang tayo muna bago ang iba!”“Sayo pa nanggaling huh? Umalis kana!” Pilit kong taboy