Now that someone is finally setting me free ay dapat matuwa ako. Ilang beses nga ba akong nagpumiglas at nanlalaban para lang palayain ng halimaw. Pero tang ina lang dahil imbes maging masaya ay hindi ganoon ang nararamdaman ko! Dahil ang bwisit kong puso ay mas lalong nalulungkot at nasasaktan. H
( Maximus POV ) "Jusko ang alaga ko!" Mangiyak ngiyak na sambit ni Manang Sonya nangabungaran ko sila na nasa loob ng aking kwarto. Kakagising ko pa lang and I felt a severe pain on my back. "Thanks God you're awake now! How's your feeling dude?" Sunod kong narinig ang nag aalalang boses ni Brad
Kaya naman ganito ako kalugmok nang maabutan ni Bradley sa loob. At sa hitsura nitong mukhang pasan ang buong mundo sa sobrang bigat ay alam kong may alam na rin ito. "Pinapunta ko na muna si Manang Sonya sa palengke para makapamili ng preskong prutas." Basag nito sa katahimikan dahil natitiyak ko
( Thalia's POV ) "Isang linggo na ang nakalipas magmula ng umuwi ka pero hindi ka pa rin mapakali. Ayos ka lang ba talaga?" Concern na tanong ni Isabel. Kasalukuyan kaming nasa hardin ngayon at nagkakape. Napuna nito na para akong wala sa sarili dahil kanina pa siya nagkukwento pero di ko naman
"Ang bilis niyo naman po nakarating ma'am." Gulat na wika ni Simon nang tawagan ko ito para ipaalam sa kanya na lulan na ako ngayon ng sasakyan patungong ospital kung saan nakaconfine ang halimaw. "Hindi naman kasi ako naglakad Simon. I'm using Adam's private jet. Anyway, wala ka pa rin bang bal
"Thalia? Anak?" Puno ng gulat at pagtatakang sumalubong sa akin si Manang Sonya. Kakarating lang namin ng Batangas galing San Fernando. Ngayo'y nakatayo ako sa harapan ng gate ng tinutuluyan nitong resthouse. "Ako nga po Manang." Muli kong tugon sa kanya kaya nagmamadali itong binuksan pintuan n
Isang linggo. Isang linggo pa akong nanatili sa Maynila at nagpabalik balik ng San Fernando ngunit wala pa rin akong makuhang impormasyon o maski lead man lang kung nasaan na ang halimaw. Pinuntahan ko na ang matalik na kaibigan nun na si Bradley sa pagmamay- aring restaurant mgunit ayon sa nak
Sinenyasan ko naman ang mga tauhan ko na ako nalang ang maglalakad papasok sa may eskinita at maghintay nalang sila sa sasakyan dahil gusto kong mapag isa para mas maramdaman ko ang aking emosyon. Mapait akong napangiti habang nakatanaw sa lugar na dati rati ay puno ng maliliit na bahay. Na kahit