"Thalia? Anak?" Puno ng gulat at pagtatakang sumalubong sa akin si Manang Sonya. Kakarating lang namin ng Batangas galing San Fernando. Ngayo'y nakatayo ako sa harapan ng gate ng tinutuluyan nitong resthouse. "Ako nga po Manang." Muli kong tugon sa kanya kaya nagmamadali itong binuksan pintuan n
Isang linggo. Isang linggo pa akong nanatili sa Maynila at nagpabalik balik ng San Fernando ngunit wala pa rin akong makuhang impormasyon o maski lead man lang kung nasaan na ang halimaw. Pinuntahan ko na ang matalik na kaibigan nun na si Bradley sa pagmamay- aring restaurant mgunit ayon sa nak
Sinenyasan ko naman ang mga tauhan ko na ako nalang ang maglalakad papasok sa may eskinita at maghintay nalang sila sa sasakyan dahil gusto kong mapag isa para mas maramdaman ko ang aking emosyon. Mapait akong napangiti habang nakatanaw sa lugar na dati rati ay puno ng maliliit na bahay. Na kahit
Sa sobrang pagmamadali dahil sa labis labis na kagalakan ay napakabilis naming narating ang tinutukoy na foundation ni Tiyang na siya raw pinagdalhan kay Lola Cita. "Jusme nandito na nga tayo Thalia! Napakabilis mo magmaneho! Hanep!" Natatawang sita sa akin ni Tiyang Miling habang sinusuklay nito
"Tumpak na tumpak na ma'am. Kaya tara na at ihatid mo na kami sa kwarto ng matanda!" Puno rn ng kagalakan na tugon ni Tiyang kaya napamadali si Ma'am Edna at ganoon din ako. Maraming napagkukwentuhan ang dalawa habang tinatahak namin ang ikawalang palapag kung nasaan daw ang kwarto ni Lola Cita. P
( Maximus POV ) "It's time for your medicine sir." Magalang na tugon ng isang nurse nang makapasok ito sa kwarto ng ospital. Sa isang mamahalin at pribadong hospital dito sa New York kung saan ako nakaconfine for my theraphy and treatment halos isang buwan na ang nakakaraan. Tanging pagtango lan
[ Kaganapan sa MV Care Outreach Foundation] ( Thalia's POV ) Wala akong sinayang sa paglipas ng bawat minuto na makausap ang Lola Cita ko. Kapwa kami sobrang emosyonal sa pangungulila ng isa't isa. Na maging sina Tiyang Miling, Ma'am Edna at iba pang staff ng foundation ay nag iyakan sa madamdam
"Nasaan na ba kasi yon...." Aniya pa nang hindi niya ito mahanap sa kakascroll niya kaya para na namang biglang nabitin ang kagalakan sa puso ko. Pakiramdam ko tuloy may pumipigil na hindi ko makilala ang lalaki. "Naku! Baka nabura ko iyon ng di sadya! Ano ba yan." Aniya pa na napakamot nalang sa
"Nasa conference room pa si Boss Vincenzo pero ibinilin niya na sa akin kanina na pagdating na pagdating mo ay huwag ka munang paaalisin dahil nga palilinisan niya pa sayo ang opisina niya." Salaysay ng sekretarya ni aroganteng Vincenzo na nagpakilala kanina na si Ms. Sheena Go. Oo, Ms. pa dahil s
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na