( Maximus POV ) "It's time for your medicine sir." Magalang na tugon ng isang nurse nang makapasok ito sa kwarto ng ospital. Sa isang mamahalin at pribadong hospital dito sa New York kung saan ako nakaconfine for my theraphy and treatment halos isang buwan na ang nakakaraan. Tanging pagtango lan
[ Kaganapan sa MV Care Outreach Foundation] ( Thalia's POV ) Wala akong sinayang sa paglipas ng bawat minuto na makausap ang Lola Cita ko. Kapwa kami sobrang emosyonal sa pangungulila ng isa't isa. Na maging sina Tiyang Miling, Ma'am Edna at iba pang staff ng foundation ay nag iyakan sa madamdam
"Nasaan na ba kasi yon...." Aniya pa nang hindi niya ito mahanap sa kakascroll niya kaya para na namang biglang nabitin ang kagalakan sa puso ko. Pakiramdam ko tuloy may pumipigil na hindi ko makilala ang lalaki. "Naku! Baka nabura ko iyon ng di sadya! Ano ba yan." Aniya pa na napakamot nalang sa
Para akong naging tuliro matapos malaman ang lahat. Pinilit ko lang na huwag magpahalata lalo na kay Lola Cita kahit na walang pakundangan ang pagkabog ng dibdib ko na para ng sasabog sa sobrang lakas. Pansin ko pa ang katanungan sa mga mata ni Ma'am Edna nang makabalik ako pero dahil naging abala
"Kaya nga apo eh. Ako rin hindi makapaniwala. Talagang utang ko kay Sir MV itong buhay ko. Napakabait na lalaki at napakagwapo pa. Gustong gusto ko nga kayong magkita at magkakilala eh baka kako eh magkagustuhan kayo sa isa't isa." Ngiting ngiti pa na sambit ni lola, mababanaag ang kilig sa mukha ni
( Maximus POV ) Lumipas ang araw, linggo at buwan na dito na umikot ang mundo ko sa ospital. I have a personal doctor and nurses kaya natututukan talaga ang theraphy ko. Iyon nga lang, sa loob ng buwang pananatili rito tanging pagalaw lang ng mga daliri ang siyang nag improve sa akin. But I'm st
And the best I can do is to I wish them well, to wish her all the best in life. At sana rin mapunan na ang pangungulila ni Thalia sa mahabang panahon na inakala niyang wala na ang Lola Cita niya. I hope she feels whole and complete now. Kalauna'y nagpaalam na rin si Bradley matapos nitong gawin an
Pigil ko ang hininga habang di magawang ialis ang mga mata sa bata. At kung nakakagalaw o nakakalakad lang ako ay baka mabilis ko itong nilapitan. I can't even blink at mukhang ganoon din ito na nakikipaglabanan ng titig. Mababakas sa magandang mukha nito ang pagtataka habang salubong ang mga kila